IEF 21272
2 april 2025
Artikel

DeLex zoekt juridisch redactioneel stagiair voor juli 2025 t/m september 2025

 
IEF 22663
29 april 2025
Uitspraak

Hof bevestigt dat verzameling van productgegevens door Tracpartz geen databank vormt

 
IEF 22671
29 april 2025
Uitspraak

Geen verwarringsgevaar tussen handelsnamen IMPRO B.V. en Impro Techniek B.V.: voldoende onderscheid in werkzaamheden

 
IEF 4585

Komkommertijd

Gerechtshof ’s-Gravenhage, 16 augustus 2007, LJN: BB2029, Nederlandse Algemene Kwaliteitsdienst Tuinbouw (NAKT) en De Staat der Nederlanden tegen [De Besloten Vennootschap].

Toelating van rassen, voor de liefhebber. Onrechtmatige overheidsdaad. Besluit tot schrappen van teeltmateriaal van de B-lijst (bijlage bij de Regeling toelating groentenrassen 1973) is geen beschikking in de zin van de Awb. Onzorgvuldig advies en besluit.

De Besloten Vennootschap handelt in tuinbouwzaden. Zij is (onder andere) eigenares van het oudermateriaal van de komkommer Toro F1. Art. 82 van de oude Zaaizaad en plantgoedwet regelde dat de Minister van LNV kon bepalen dat teeltmateriaal afkomstig van door hem aan te wijzen groepen van planten, welke niet zijn ingeschreven in het rassenregister, in het verkeer mochten worden gebracht.

Via deze weg werd Toro op 28 oktober 1992 opgenomen op deze zogenaamde  B lijst en op de EU rassenlijst. Na ontvangst van een brief van Zezaim (de toenmalige instandhouder van Toro) op 11 december 1997, waarin Zezaim aangaf Toro niet meer te produceren en geen zaden meer te hebben, concludeerde NAKT dat Toro niet meer systematisch in stand werd gehouden.

Vervolgens werden in 2000 door de Spaanse autoriteiten een partij zaden Toro bij de spaanse afnemer van de BV in beslag genomen. Hierna wees de BV NAKT erop dat Toro nog wel in stand werd gehouden. NAKT spande zich in om Toro zo snel mogelijk weer in de B lijst te krijgen. Op 4 april 2001 werd Toro opnieuw in de B lijst en de EU rassenlijst opgenomen. In dit geding vordert de BV schade doordat Toro ten onrechte van de B lijst en de EU rassenlijst was afgehaald.

NAKT en de Staat beriepen zich op de formele rechtskracht van het besluit van 8 juni 1999 tot schrapping van Toro van de B lijst. Op 16 maart 2005 overwoog de rechtbank dat zij geen uitsluitsel hoeft te geven over de vraag of tegen het Besluit bezwaar en beroep heeft opengestaan (in welk geval het Besluit formele rechtskracht zou hebben als er geen uitzondering zou zijn), omdat zij van oordeel is dat, als dit zo is, een uitzondering op het beginsel van formele rechtskracht gerechtvaardigd is.

De rechtbank heeft vervolgens overwogen dat NAKT onrechtmatig heeft gehandeld door te adviseren om Toro van de B-lijst te schrappen en dat de Staat onrechtmatig heeft gehandeld door dit advies zonder meer op te volgen. De rechtbank heeft de vorderingen tot verklaring voor recht en betaling van schadevergoeding nader op te maken bij staat, toegewezen. De vordering tot betaling van een voorschot heeft zij afgewezen bij gebrek aan spoedeisend belang. (zie 2.2)

NAKT en de Staat hebben beroep ingesteld tegen de overwegingen van de rechtbank inhoudend kort gezegd dat NAKT onrechtmatig heeft gehandeld door haar onderzoek naar de instandhouding van Toro te beperken tot de briefwisseling met Zeraim in plaats van tevens bij de BV  te informeren alvorens een advies tot schrapping van Toro te (laten) geven en dat de Staat onrechtmatig heeft gehandeld door het onzorgvuldig tot stand gekomen advies te volgen.

Het Hof oordeelt dat het besluit tot schrappen van teeltmateriaal van de B-lijst geen beschikking is in de zin van de Awb. Voor zover de rechtbank in haar overwegingen uitgaat van de mogelijkheid dat het Besluit wel een beschikking is, kunnen deze overwegingen niet als dragend voor de beslissing worden beschouwd.

Artikel 14, eerste lid van Richtlijn 70/458/EG (inmiddels vervangen door Richtlijn 2002/55/EG) bepaalde dat de toelating van een ras wordt ingetrokken door de Lid Staten a) indien bij het onderzoek is aangetoond dat een ras niet meer onderscheidbaar, bestendig of voldoende homogeen is en b) op verzoek van de voor het ras verantwoordelijke persoon of personen, tenzij een instandhouding verzekerd blijft. Artikel 14, tweede lid, bepaalde dat de Lid-Staten de toelating van een ras kunnen intrekken: a) wanneer de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen die uit hoofde van deze richtlijn zijn vastgesteld, niet worden nagekomen, en b) wanneer bij de aanvraag tot toelating of bij het onderzoek onjuiste of misleidende inlichtingen zijn verstrekt ten aanzien van feiten waarvan de toelating afhankelijk is gesteld.

Het Hof stelt vast dat artikel 14, tweede lid en artikel 14, eerste lid onder b geen grond voor de intrekking boden. Met betrekking tot artikel 14, eerste lid overweegt het hof dat NAKT uit het onderzoek bij de instandhouder niet kon afleiden dat Toro in stand gehouden was. "Dit leidt echter niet automatisch tot de conclusie dat door het onderzoek voldoende was aangetoond dat Toro niet in stand gehouden was. Alleen dit laatste – bij onderzoek is het niet in standgehouden zijn van het ras aangetoond – moet ingevolge artikel 14, eerste lid, tot intrekking leiden." het Hof is van mening dat NAKT onzorgvuldig is geweest en de conclusie dat Toro niet meer in stand werd gehouden te snel heeft getrokken. Hierbij neemt het hof de volgende omstandigheden in aanmerking:

- Het door NAKT gedane onderzoek had alleen de melding opgeleverd dat Zeraim geen Toro meer in voorraad had of produceerde. Zeraim heeft zich niet expliciet uitgelaten over het niet meer bestaan van Toro. Zeraim heeft ook niets over de wenselijkheid van schrapping van Toro van lijsten gemeld, waar zij dit wel had gedaan met betrekking tot twee andere rassen. NAKT heeft hiernaar ook op geen enkele wijze bij Zeraim geïnformeerd. Het was eenvoudig mogelijk om Zeraim aan te schrijven met de vraag of (ook) Toro volgens Zeraim moest worden geschrapt of dat de productie en/of de instandhouding van Toro aan een ander was overgedragen.

- Toro is een hybride en het ligt voor de hand dat bij het in het verkeer brengen daarvan niet alleen de vermeerderaar betrokken is. NAKT had door eenvoudig informeren bij Zeraim en ook door het raadplegen van haar eigen administratie kunnen traceren dat [de bv] in Nederland bemoeienis met dit ras heeft of heeft gehad en ook de eerdere wijzigingen van instandhouder bij NAKT had opgegeven. [de bv] was bij NAKT aangesloten en haar adres was bij NAKT bekend.

- In de periode rond het advies tot schrapping van Toro werd Toro door NAKT onderzocht in een proeftuinonderzoek. Het doen van onderzoek op (forse) partijen Toro door NAKT ook al zou dit privaatrechtelijk zijn rijmt niet met de conclusie van NAKT dat Toro niet meer bestaat.

Met het advies van NAKT om Toro van de B lijst te schrappen, heeft NAKT onrechtmatig gehandeld.

Lees het vonnis hier.

IEF 4584

instandhouding

Gerechtshof ’s-Gravenhage, 16 augustus 2007, LJN: BB2029, Nederlandse Algemene Kwaliteitsdienst Tuinbouw en De Staat der Nederlanden tegen [De Besloten Vennootschap].

Onrechtmatige overheidsdaad. Besluit tot schrappen van teeltmateriaal van de B-lijst (bijlage bij de Regeling toelating groentenrassen 1973) is geen beschikking in de zin van de Awb. Onzorgvuldig advies en besluit

De Besloten Vennootschap handelt in tuinbouwzaden. Zij is (onder andere) eigenares van het oudermateriaal van de komkommer Toro F1. Art. 82 van de oude Zaaizaad en plantgoedwet regelde dat de Minister van LNV kon bepalen dat teeltmateriaal afkomstig van door hem aan te wiizen groepen van planten, welke niet zijn ingeschreven in het rassenregister,in het verkeer mochten worden gebracht.Via deze weg werd Toro op 28 oktober 1992 opgenomen op deze zogenaamde  B lijst en op de EU rassenlijst. Na ontvangst van een brief van Zezaim (de toenmalige instandhouder van Toro) op 11 december 1997, waarin Zezaim aangaf Toro niet meer te produceren en geen zaden meer te hebben, concludeerde NAKT dat Toro niet meer systematisch in stand werd gehouden. Vervolgens werden in 2000 door de spaanse autoriteiten een partij zaden Toro bij de spaanse afnemer van de BV in beslag genomen. Hierna wees de BV NAKT erop dat Toro nog wel in stand werd gehouden. NAKT spande zich in om Toro zo snel mogelijk weer in de B lijst te krijgen. Op 4 april 2001 werd Toro opnieuw in de B lijst en de EU rassenlijst opgenomen. In dit geding vordert de BV schade doordat Toro ten onrechte van de B lijst en de EU rassenlijst was afgehaald.


NAKT en de Staat beriepen zich op de formele rechtskracht van het besluit van 8 juni 1999 tot schrapping van Toro van de B lijst. Op 16 maart 2005 overwoog de rechtbank dat zij geen uitsluitsel hoeft te geven over de vraag of tegen het Besluit bezwaar en beroep heeft opengestaan (in welk geval het Besluit formele rechtskracht zou hebben als er geen uitzondering zou zijn), omdat zij van oordeel is dat, als dit zo is, een uitzondering op het beginsel van formele rechtskracht gerechtvaardigd is. De rechtbank heeft vervolgens overwogen dat NAKT onrechtmatig heeft gehandeld door te adviseren om Toro van de B-lijst te schrappen en dat de Staat onrechtmatig heeft gehandeld door dit advies zonder meer op te volgen. De rechtbank heeft de vorderingen tot verklaring voor recht en betaling van schadevergoeding nader op te maken bij staat, toegewezen. De vordering tot betaling van een voorschot heeft zij afgewezen bij gebrek aan spoedeisend belang. (zie 2.2)

NAKT en de Staat hebben beroep ingesteld tegen de overwegingen van de rechtbank inhoudend kort gezegd dat NAKT onrechtmatig heeft gehandeld door haar onderzoek naar de instandhouding van Toro te beperken tot de briefwisseling met Zeraim in plaats van tevens bij de BV  te informeren alvorens een advies tot schrapping van Toro te (laten) geven en dat de Staat onrechtmatig heeft gehandeld door het onzorgvuldig tot stand gekomen advies te volgen.

Het Hof oordeelt dat het besluit tot schrappen van teeltmateriaal van de B-lijst geen beschikking is in de zin van de Awb. Voor zover de rechtbank in haar overwegingen uitgaat van de mogelijkheid dat het Besluit wel een beschikking is, kunnen deze overwegingen niet als dragend voor de beslissing worden beschouwd.

Artikel 14, eerste lid van Richtlijn 70/458/EG (inmiddels vervangen door Richtlijn 2002/55/EG) bepaalde dat de toelating van een ras wordt ingetrokken door de Lid Staten a) indien bij het onderzoek is aangetoond dat een ras niet meer onderscheidbaar, bestendig of voldoende homogeen is en b) op verzoek van de voor het ras verantwoordelijke persoon of personen, tenzij een instandhouding verzekerd blijft. Artikel 14, tweede lid, bepaalde dat de Lid-Staten de toelating van een ras kunnen intrekken: a) wanneer de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen die uit hoofde van deze richtlijn zijn vastgesteld, niet worden nagekomen, en b) wanneer bij de aanvraag tot toelating of bij het onderzoek onjuiste of misleidende inlichtingen zijn verstrekt ten aanzien van feiten waarvan de toelating afhankelijk is gesteld.

Het Hof stelt vast dat artikel 14, tweede lid en artikel 14, eerste lid onder b geen grond voor de intrekking boden. Met bertekking tot artikel 14, eerste lid overweegt het hof dat NAKT uit het onderzoek bij de instandhouder niet kon afleiden dat Toro in stand gehouden was. "Dit leidt echter niet automatisch tot de conclusie dat door het onderzoek voldoende was aangetoond dat Toro niet in stand gehouden was. Alleen dit laatste – bij onderzoek is het niet in standgehouden zijn van het ras aangetoond – moet ingevolge artikel 14, eerste lid, tot intrekking leiden." het Hof is van mening dat NAKT onzorgvuldig is geweest en de conclusie dat Toro niet meer in stand werd gehouden te snel heeft getrokken. Hierbij neemt het hof de volgende omstandigheden in aanmerking:

- Het door NAKT gedane onderzoek had alleen de melding opgeleverd dat Zeraim geen Toro meer in voorraad had of produceerde. Zeraim heeft zich niet expliciet uitgelaten over het niet meer bestaan van Toro. Zeraim heeft ook niets over de wenselijkheid van schrapping van Toro van lijsten gemeld, waar zij dit wel had gedaan met betrekking tot twee andere rassen. NAKT heeft hiernaar ook op geen enkele wijze bij Zeraim geïnformeerd. Het was eenvoudig mogelijk om Zeraim aan te schrijven met de vraag of (ook) Toro volgens Zeraim moest worden geschrapt of dat de productie en/of de instandhouding van Toro aan een ander was overgedragen.

- Toro is een hybride en het ligt voor de hand dat bij het in het verkeer brengen daarvan niet alleen de vermeerderaar betrokken is. NAKT had door eenvoudig informeren bij Zeraim en ook door het raadplegen van haar eigen administratie kunnen traceren dat [de bv] in Nederland bemoeienis met dit ras heeft of heeft gehad en ook de eerdere wijzigingen van instandhouder bij NAKT had opgegeven. [de bv] was bij NAKT aangesloten en haar adres was bij NAKT bekend.

- In de periode rond het advies tot schrapping van Toro werd Toro door NAKT onderzocht in een proeftuinonderzoek. Het doen van onderzoek op (forse) partijen Toro door NAKT ook al zou dit privaatrechtelijk zijn rijmt niet met de conclusie van NAKT dat Toro niet meer bestaat.

Met het advies van NAKT om Toro van de B lijst te schrappen, heeft NAKT onrechtmatig gehandeld.

Lees het vonnis hier.

IEF 4583

Rome Twee

Gepubliceerd: Verordening (EG) nr. 864/2007 van het Europees parlement en de raad van 11 juli 2007 betreffende het recht dat van toepassing is op niet-contractuele verbintenissen („Rome II”).

“(26) Ten aanzien van inbreuken op intellectuele eigendomsrechten dient het algemeen erkende beginsel lex loci protectionis te worden gehandhaafd. Voor de toepassing van de onderhavige verordening worden onder intellectuele-eigendomsrechten bijvoorbeeld verstaan het auteursrecht, de naburige rechten, het recht sui generis inzake de bescherming van gegevensbestanden, en de industriële-eigendomsrechten.”

“Artikel 8:  Inbreuk op intellectuele-eigendomsrechten  

1. De niet-contractuele verbintenis die voortvloeit uit een inbreuk op een intellectuele-eigendomsrecht, wordt beheerst door het recht van het land waarvoor de bescherming wordt gevorderd.  

2. De niet-contractuele verbintenis die voortvloeit uit een   inbreuk op een unitair communautair intellectuele eigendomsrecht, ordt, voor alle aangelegenheden die niet door   het desbetreffende communautaire instrument zijn geregeld,   beheerst door het recht van het land waar de inbreuk is gepleegd.  

3. Van het recht dat krachtens dit artikel van toepassing is, kan niet bij overeenkomst op grond van artikel 14 worden   afgeweken.”

“Artikel 13:  Toepasselijkheid van artikel 8

Voor de toepassing van dit hoofdstuk is artikel 8 van toepassing  op de niet-contractuele verbintenis die voortvloeit uit een inbreuk op een intellectuele-eigendomsrecht.” (Hoofdstuk III, Ongerechtvaardigde verrijking, zaakwaarneming. En precontractuele aansprakelijkheid).

Lees de verordening hier (Eurl-lex, bericht via Recht.nl).

IEF 4582

Faits divers

Kwekersrecht. “Veredelingssector kaart reeks thema's aan bij minister Verburg. (…) “Het feit dat nog niet alle landen een adequaat kwekersrecht hebben of een kwekersrecht dat nog niet in lijn is met UPOV 1991 is voor de internationale handel een probleem. Dit speelt onder andere in India, China en Afrika. Plantum NL heeft daarom aan minister Verburg gevraagd hier in officiële missies aandacht aan te besteden.”

Lees hier meer (Agriholland).

Boerengolf-oorlog. “(…) Boerengolf heeft Weenink als naam in de verschillende talen geclaimd, om te beginnen als internetadres, en de namen Boerengolf en Farmersgolf ook als woordmerk. Het Benelux-Bureau voor de Intellectuele Eigendom in Den Haag wilde zo ver niet gaan omdat het om bestaande woorden of om een samenstelling van woorden gaat. Sinds 2004 is een Boerengolf-logo in gebruik dat als beeldmerk is vastgelegd. Registratie van de naam is recent in Europees verband bij het Europees bureau voor harmonisatie binnen de interne markt in het Spaanse Alicante wel gelukt, waarmee het merk het van het woord lijkt te hebben gewonnen.

De laatste paar jaar dreigt de boerengolf-uitvinder anderen die adverteren met boerengolf-activiteiten met claims. Behalve door een aantal 'wilde' boerengolfbeoefenaars heeft dit vooral te maken met de activiteiten van Eibergenaar Ton Grooters. (…) Peter Weenink houdt het erop dat met het Europees vastleggen van het woordmerk Boerengolf het spel niet zonder zijn goedkeuring onder die naam kan worden beoefend. "Het is nu een merk, óns merk." (…) Ton Grooters zegt niet bang te zijn voor claims. Ook nu 'Alicante' met Boerengolf als merknaam heeft ingestemd, zal een juridisch proces geen hamerstuk worden, weet hij. " Weenink riskeert veel: als hij verliest, stort zijn organisatie in elkaar."”

Lees hier meer (De Gelderlander).

IEF 4581

Iets anders is niet anders genoeg

ietsanders.JPGRechtbank Almelo, sector kanton, beschikking van 8 juni 2007, 237933 EJ verz 79-07. Bult tegen Kir Royal B.V. (Met dank aan Paul Nij Bijvank, KienhuisHoving)

Twents handelsnaamgeschil. Handelsnaam Iets Anders is niet anders genoeg om verwarring te voorkomen met Iets Anders. Het beschrijvende gedeelte van de handelsnamen doet ook mee in de vergelijking. Volledige proceskostenveroordeling.

Horecaonderneming Iets Anders eten en drinken maakt bezwaar tegen de handelsnaam van de 15 à 20 kilometer verderop gelegen Iets Anders Barbecue-Bar-Bistro. Naar het oordeel van de kantoorrechter is dit terecht. Door de handelsnaam kan wel verwarring ontstaan, althans is deze te duchten bij het publiek.

“ 4. (…) Het kenmerkende gedeelte “Iets Anders” identificeert de onderneming, maar juist omdat het beschrijvende gedeelte enigszins verschilt bij beide handelsnamen, maar wel betrekking heeft op horeca-gelegenheden waar zowel een maaltijd als een vloeibare consumptie genoten kan worden, is te duchten dat bij het publiek verwarring ontstaat dat het vestigingen betreft van één onderneming Iets Anders, waar de accenten van hetgeen daar genuttigd kan worden anders liggen, temeer daar beide ondernemingen op betrekkelijk korte afstand van elkaar, niet meer dan 20 kilometer, in dezelfde regio Twente gevestigd zijn.”

Het eerste feitelijke gebruik komt toe aan eiser, hoewel de begindata zo dicht bij elkaar liggen dat de kantonrechter niet uitsluit dat bij het KvK-onderzoek door gedaagde de naam van eiser niet naar voren is gekomen omdat die nog niet administratief verwerkt was.

Gedaagde moet de handelsnaam binnen twee weken wijzigen en, gelet op de uitgebreide advertentiecampagne, deze wijziging ook publiceren in de zaterdageditie van de Twentse Courant/Tubantia. Gedaagde moet eveneens de, niet gematigde, proceskosten van eiser betalen: € 11.822,59. Tegen de beschikking is geen hoger beroep ingesteld.

Lees de beschikking hier.

IEF 4579

Fietsende bargasten

fietscafe.bmpRechtbank Leeuwarden, 22 augustus 2007, HA ZA 06-714. Het Fietscafé tegen Rijpkema. (Met dank aan Peter Kits, Holland Van Gijzen).

In afwijking van een eerder kort-geding oordeelt de rechtbank dat het Fietscafé niet auteursrechtelijk is beschermd. Geen (verzoek tot) volledige proceskostenveroordeling.

Het Fietscafé exploiteert sinds 2000 het gelijknamige vervoermiddel annex bar. Rijpkema heeft in 2004 eveneens een bar vervaardigd, voortbewogen door fietsende bargasten, genaamd de Trapbar. Het Fietscafé vordert onder meer de exploitatie van de Trapbar te staken, daar Rijpkema inbreuk maakt op het auteursrecht dat zij heeft op de bar die wordt voortbewogen door een aantal fietsende bargasten. Eerder oordeelde de rechtbank Leeuwarden in kort geding (lees het vonnis hier) dat nabootsing van het Fietscafé door de ‘trapbar’ inbreuk zou maken op de (auteurs)rechten van de ontwerpers van het Fietscafé.

De rechtbank begrijpt de vordering van het Fietscafé aldus dat het concept Fietscafé onder de bescherming van het auteursrecht dient te vallen en niet één specifieke incarnatie van dit concept. Nu het Fietscafé het concept naar het oordeel van de rechtbank niet op zodanig eenduidige wijze heeft uitgewerkt dat kan worden gesteld dat het een eigen oorspronkelijk karakter heeft en het persoonlijk stempel van de maker draagt, komt het concept voor auteursrechtelijke bescherming niet in aanmerking. Bij dit oordeel speelt tevens een rol dat de technische aspecten van de fietsbar niet auteursrechtelijk beschermd kunnen zijn.

Aangezien de dagvaarding was uitgebracht vóór uiterste implementatie datum van de Handhavingsrichtlijn is er geen volledige proceskostenveroordeling of verzoek daartoe gedaan.

Lees het vonnis hier.

 

IEF 4578

Personalia

jdh.gifHR-bericht Howrey: “Per 1 september 2007 is Jeroen den Hartog werkzaam bij Howrey LLP in Amsterdam. Jeroen is Europees en Nederlands octrooigemachtigde en heeft meer dan 20 jaar ervaring als in-house octrooigemachtigde bij chemieconcern DSM. Vanaf 2002 gaf Jeroen als Corporate Patent Counsel leiding aan de octrooiafdeling van DSM en was hij verantwoordelijk voor de wereldwijde DSM-octrooiportefeuille. Vanaf 2005 werkte hij als Senior Patent Counsel bij Mayer, Brown Row & May LLP

Jeroen houdt zich bezig met alle aspecten van de octrooipraktijk, waaronder octrooiverlening, inbreukopinies en opposities en beroep bij het Europees Octrooi Bureau. Daarnaast adviseert hij over IE-strategie, due diligence en nationale en internationale licentiëring. Het zwaartepunt van Jeroen’s praktijk ligt op het terrein van de chemische en biochemische industrie (waaronder de farmaceutische-, proces- en voedingsmiddelenindustrie). Jeroen maakt deel uit van de redactie van het Bijblad bij de Industriële Eigendom en publiceert regelmatig over diverse onderwerpen op het gebied van de intellectuele eigendom.

“We zijn zeer verheugd dat Jeroen ons kantoor komt versterken”, zegt Koos Rasser, hoofd van Howrey’s Europese octrooiverleningspraktijk. “Met zijn kennis en ervaring is Jeroen een zeer gerespecteerd octrooispecialist, die voor onze cliënten van grote waarde zal zijn.”

Jeroen is bereikbaar op telefoonnummer (+ 31 0)20 – 592 44 58 of (+ 31 0)6 11628864 en heeft als e-mailadres denhartogj@howrey.com.”

IEF 4567

Eerst even voor jezelf lezen

mbat.gifGerechtshof ’s-Gravenhage, 23 augustus 2007, rolnummer 05/913. Bacardi & Company Ltd. Tegen Food Brokers B.V. c.s. ( met dank aan Leonie Kroon,  DLA Piper). 

De door Bacardi gevorderde inbreukverboden worden toegewezen voor de Benelux. Het Hof is o.a. van oordeel dat het vleermuislogo van Bacardi een groot onderscheidend vermogen heeft en dat door de aanzienlijke mate van overeenstemming tussen het vleermuislogo en het teken MAD BAT en de soortgelijkheid van de waren er directe en indirecte verwarring kan ontstaan.

Lees het vonnis hier.

IEF 4566

Wederom naar de Haagse rechtbank

De Stentor bericht over een octrooizaak bij de Rechtbank Zutphen (wie het vonnis heeft mag het mailen):

“Daar diende het kort geding dat de ondernemer had aangespannen tegen een Britse fabrikant van kunstgrasreinigers. Air Force Ltd heeft het octrooi op dit soort apparaten (…) Voor Air Force Ltd reden genoeg om beslag te laten leggen wegens inbreuk op het octrooirecht.  Eerder al stemde het Haagse gerechtshof in met de eis van de Britse fabrikant. Sindsdien zijn tal van 'illegale' reinigingsapparaten in beslag genomen.

Advocaat Van der Horst, die de belangen van het Britse bedrijf verdedigde, verwees nogmaals naar de uitspraak van de Haagse rechter. "Air Force Ltd heeft de richtlijnen die gelden voor het octrooirecht gehandhaafd. Daaronder valt ook het beslag dat is gelegd op het apparaat. Dat is eerder in Den Haag bevestigd, dus wat dat betreft zijn we hier aan het verkeerde adres." De president in kort geding sloot zich aan bij de woorden van de raadsvrouw en verplaatste de hele kwestie wederom naar de Haagse rechtbank. De Oldebroeker heeft daarmee zijn kunstgrasreiniger voorlopig nog niet terug.”

Lees het volledige bericht hier.

IEF 4565

Bijna verschenen

amibw.gifBijna verschenen: AMI nummer 5, september/oktober 2007:

Hooggeschat publiek, J.H. Spoor.  Auteursrechtelijk deel afscheidsrede, gewijd aan de rol van het publiek in de verschillende intellectuele eigendomsrechten.

 

Hof Amsterdam 27 juli 2006 (Stam/Volkskrant) m.nt. A.A. Quaedvlieg

“Om het eens gechargeerd te zeggen: het eigengereide handelen van een exploitant heeft nu een gereguleerde markt opgeroepen. Het is mogelijk dat het Amsterdamse Hof de marktwaarde van de licenties, die het als richtsnoer wilde aanhouden, goed ‘gereconstrueerd’ heeft, maar zekerheid daarover bestaat niet. Het is ook mogelijk dat, gerelateerd aan wat de markt in werkelijkheid had willen bieden, Huibert Stam nu jarenlang onderbetaald wordt – met even zoveel lotgenoten – óf dat De Volkskrant en eventueel andere media bloeden aan vergoedingen die naar een vrij marktmechanisme nooit zo hoog hadden kunnen zijn.”

Vzr. Rb. Alkmaar 7 augustus 2007 (Stichting Baas in eigen huis/Plazacasa) m.nt. K.J. Koelman

“De enige die een duidelijk belang heeft bij de vorderingen en het vonnis is de NVM, wiens overzichtswebsite nu de enige blijft die de volledige omschrijving en meerdere foto’s van aangeboden huizen kan weergeven. De makelaarsvereniging is echter geen rechthebbende ten aanzien van het materiaal waarvan de intellectueel eigendomsrechtelijke bescherming werd ingeroepen. Het lijkt niet moeilijk verdedigbaar dat het auteursrecht niet is bedoeld om een partij die géén rechten kan laten gelden op het onderliggende materiaal, in staat te stellen een concurrentievoordeel te behouden. Daarmee wordt ook de stelling houdbaar dat er sprake is van misbruik van recht.”

Vzr. Rb. Den Bosch 23 januari 2007 (Wilberg Karnaval/WG Europe) m.nt. A.A. Quaedvlieg

“Deze carnavalscasus spot met het auteursrecht. Aan een enkel idee komt geen bescherming toe, zegt de rechtbank – geheel in overeenstemming met de heersende leer en met art. 2 WCT en art. 9, lid 2 TRIPs. Maar wanneer dat idee in een concrete uiting is uitgewerkt, geniet die betreffende uiting (mogelijk) bescherming als werk. Een heldere vuistregel. Maar de juridische praktijk kan weerbarstig zijn.”