Rechtbank Noord-Holland 24 augustus 2016, IEF 16209; ECLI:NL:RBNHO:2016:7002 (Dagboek moeder Marianne Vaatstra) Rechtspraak.nl: Hoofdstuk 4 van het in mei 2014 verschenen boek met de titel Het verboden dagboek van moeder Vaatstra. De schokkende onthulling van de werkelijke daders van de moord op Marianne Vaatstra is een bewerking van het dagboek van eiseres. Eiseres heeft geen toestemming verleend voor publicatie daarvan. Publicatie van het boek vormt een inbreuk op het auteursrecht van eiseres. De uitgever die het boek onder beheer heeft dient ervoor te zorgen dat reeds gedrukte exemplaren van het boek worden vernietigd. De verbeurde en reeds geïnde dwangsommen uit hoofde van een eerder gewezen kortgedingvonnis zijn gedeeltelijk verjaard [IEF 15700], zodat eiseres wordt veroordeeld tot terugbetaling van het ten onrechte geïnde bedrag. Daarbij wordt in aanmerking genomen dat de verplichting tot betaling van een dwangsom deelbaar is, ook indien de prestatie waartoe veroordeeld is ondeelbaar zou zijn en dat de hoofdregel van artikel 6:6 BW geldt. De opgelegde dwangsommen uit hoofde van een eerder gewezen arrest van het hof Amsterdam [IEF 14778] zijn verbeurd tot het maximumbedrag. Het beroep op verjaring van deze verbeurde dwangsommen slaagt.

Prejudicieel gestelde vragen aan HvJ EU 2 juni 2016, IEF 16208; IEFbe 1910; C-393/16 (Champagne Sorbetijs) Via Minbuza: Geografische aanduidingen en oorsprongsbenamingen. Verzoekster is een vereniging van de FRA champagne-industrie, waarbij alle wijnboeren en bedrijven die betrokken zijn bij de aanbouw en productie van champagne zijn aangesloten. Galana (interveniënte aan de zijde van verweerster Aldi) produceert diepvriesproducten, waaronder “Champagner Sorbet”, die verweerster, een discounter, eind 2012 aanbood en waarvoor zij reclame maakte in brochures. Volgens de lijst van ingrediënten op de verpakking van het product bestaat “Champagner Sorbet” onder meer uit “champagne (12 %)”. Verzoekster is van mening dat de verkoop van het diepvriesproduct inbreuk maakt op de beschermde oorsprongsbenaming “champagne” en vordert een verbod op het gebruik van de benaming “Champagner Sorbet” in het economische verkeer van diepvriesproducten. De rechter in eerste aanleg wijst verweersters vordering toe. In hoger beroep (door interveniënte) wijst de appelrechter de vordering alsnog af. Hij oordeelt dat niet is voldaan aan de voorwaarden voor een verbod en dat er geen sprake is van misleiding in de zin van Vo. 1308/2013. Verzoekster stelt daarop beroep in Revision in bij de verwijzende rechter.

Gerecht in Eerste Aanleg van Aruba 19 augustus 2016, IEF 16207; ECLI:NL:OGEAA:2016:510 (ontslag wegens grof taalgebruik op Facebook) Social media. Mediarecht. Ontslag. Werknemer is door werkgever op staande voet ontslagen. De ontslaggrond is vermeld als het uitschelden, beledigen en bedreigen van collega’s, het creëren van een slechte werksfeer, een gebrek aan integratie in de werkploeg en gebrek aan respect voor leidinggevenden. Deze opmerkingen vallen ruim buiten de door E* bepleite vrijheid van meningsuiting, nu dat recht niet kan worden ingezet om onbelemmerd met schuttingtaal over collega’s op social media te spreken. Hiermee is een dringende reden voor het ontslag gegeven.

Rechtbank Limburg 22 augustus 2016, IEF 16206; ECLI:NL:RBLIM:2016:7288 (boete ‘kampbeul-tweet’) Mediarecht. Strafrecht. Sociale media. Belediging op Twitter van een ambtenaar in functie. Petermann, raadslid van de gemeente Heerlen, is veroordeeld tot een geldboete van 500 euro voor belediging van de OvJ. In een tweet vergeleek Petermann de OvJ met een ‘kampbeul’ uit Auschwitz en schreef daarbij ‘Ik hoop dat Anja Janssen-De Boer, oftewel ‘de Irma Grese van het OM’, nog vanavond verongelukt.’  Beroep op vrijheid van meningsuiting ex artikel 10, tweede lid, EVRM verworpen. In het voordeel van verdachte houdt de rechtbank rekening met het feit dat de verdachte herhaaldelijk heeft verklaard dat hij spijt heeft van het plaatsen van de tweet, omdat deze tweet erg kwetsend en moreel verwerpelijk is.

Hof Den Haag 16 augustus 2016, IEF 16205; ECLI:NL:GHDHA:2016:2622 (Van Caem tegen Bacardi) Hoger beroep na IEF 13092. Proceskostenverhoging. Opgaveplicht. De  rechtbank concludeerde dat Van Caem inbreuk heeft gemaakt op merkrechten van Bacardi en legde Van Caem opgaveverplichtingen op. De voorzieningenrechter wees Van Caem zijn vorderingen in conventie af. Er is geen spoedeisend belang, omdat Bacardi (nog) niet gedreigd had met executiemaatregelen. In incidenteel hoger beroep worden de proceskosten verhoogd van 12.757 naar 23.000. Het principaal hoger beroep wordt verworpen. Van Caem wordt, na eisvermeerdering in reconventie, veroordeeld tot doen van opgave door een onafhankelijk forensisch accountant zo veel mogelijk gecontroleerd op juistheid en volledigheid, opgave van de voorraad en kopie van één document per transactie te bezorgen met daarin door wie inbreukmakende Bacardi-producten zijn verkocht, geleverd, gekocht of afgenomen in genoemde periode.

Hof Den Haag 26 juli 2016, IEF 16203 (Van Caem tegen Bacardi) Hoger beroep na IEF 14245 en IEF 10179. Merkenrecht. Parallelimport en Administratief Geleide Document (AGD). Het hof bekrachtigt grotendeels vonnis in eerste aanleg en vernietigt het vonnis tot het staken van iedere inbreuk op Bacardi-producten die door Van Caem voortdurend onder een douaneschorsingsregeling zijn geplaatst en het doen van opgave. Bacardi Producten die altijd niet-communautaire status hebben gehad vallen buiten bevolen opgave. Van Caem wordt veroordeeld tot schade, nader op te maken bij staat. Mevi-arrest van het HvJEU is volgens hof geen acte claire of éclairé. Geen winstafdracht voor inbreukmakende Bacardi producten op AGD, maar wel, voor zover het niet-uitgeputte producten die noch onder douane of accijnsschorsing zijn geplaatst: de afdracht van netto winst. . Schadevergoeding nader op te maken bij staat. De kosten voor de procedure in eerste aanleg worden verhoogt van ruim 44.000 naar ruim 79.000.

Vzr. Rechtbank Den Haag 27 juli 2016, IEF 16202; ECLI:NL:RBDHA:2016:9823 (eiseres tegen Staat der Nederland-Ministerie van Financiën) Rectificatie afgewezen. De Zwitserse belasting dienst heeft een rechtshulpverzoek gestuurt op grond van artikel 26 van het Belastingverdrag Nederlanden-Zwitserland tot het vermijden van dubbele belasting met betrekking tot belastingen naar het inkomen. Eiseres moest vragen beantwoorden over een verstrekte lening die niet wordt afgelost; en er niet formeel wordt kwijtgescholden omdat de Zwitserse fiscus dan zou kunnen stellen dat sprake is van schenking; het gespreksverslag eindigt met 'voor gelezen en akkoord'. Er is niet de indruk gewekt dat het gespreksverslag voor akkoord is ondertekend. De gevorderde rectificatie wordt afgewezen.

Hoe is het toch mogelijk dat een eenvoudige aap uit de oerwouden van Indonesië de gemoederen in de Verenigde Staten al zolang weet bezig te houden?

In 2011 ging de aap, een makaak die de naam Naruto heeft gekregen, er met het fototoestel van fotograaf David Slater vandoor en schoot een selfie. Toen Slater de auteursrechten van deze apen-selfie claimde, mengde de PETA, People for Ethical Treatment of Animals, zich in de zaak. PETA, dat meent dat niet Slater maar de aap de rechten heeft, spande namens Naruto een rechtszaak aan, maar verloor. Beesten kunnen geen auteursrechten bezitten, aldus de rechter.

Rechtbank Noord-Holland 17 augustus 2016, IEF 16200; IT 2116; ECLI:NL:RBNHO:2016:6239 (Marron tegen De Media Groep) Eiser in het incident stelt met succes dat sprake is van huurkoop (7A:1576h BW) zodat de zaak verwezen moet worden naar de sectie kanton. Verweerster in het incident stelt dat geen sprake is van huurkoop omdat de overeenkomst betrekking heeft op een website met daarbij behorende domeinnamen. Dit zijn geen voor menselijke beheersing vatbare stoffelijke objecten (3:2 BW). In 7A:1576 vijfde lid zijn de bepalingen van die titel ook van toepassing verklaard op vermogensrechten. De rechtbank oordeelt dat een website en domeinnaam kunnen worden aangemerkt als vermogensrechten in de zin van 3:6 BW. De rechtszaak wordt verwezen naar de kantonrechter.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 7 juli 2016, IEF 16199; ECLI:NL:RBAMS:2016:5297 (Safe-ID tegen Save-Me) Handelsnaam. Partijen hebben de vof Safe-ID gevoerd en boden producten en aanvullende diensten aan voor persoonlijke veiligheid, zoals polsarmbanden met digitale codes met persoonlijke en medische gegevens. Na splitsing heeft Save Me heeft diverse save-me/id-domeinnamen die leiden naar zijn website. Dat er mensen zijn die zich in de namen hebben vergist betekent nog niet dat er verwarringsgevaar is. Safe-ID heeft niet gesteld dat iemand bij vergissing een product of dienst van Save-me heeft aangeschaft terwijl hij dat van Safe iD wilde kopen of dat iemand een economische band tussen beide ondernemingen van partijen heeft aangenomen. Verwarring bij een enkeling betekent nog niet dat er daarmee verwarring bij het relevante publiek is. Alleen het gebruik van save-id.nl om te linken naar gedaagdes site inbreuk op het handelsnaamrecht en moet worden overgedragen.