Uit't persbericht Allen & Overy Amsterdam maakt bekend dat per 1 januari a.s. Frits Gerritzen de overstap maakt van Brinkhof Advocaten naar A&O.

Frits Gerritzen (34) is sinds 2005 als advocaat bij Brinkhof werkzaam op het vlak van het intellectuele eigendomsrecht. Hij is gespecialiseerd in het adviseren en procederen over intellectuele eigendomsrechten (waaronder octrooirecht), reclamerecht en ongeoorloofde mededinging en werkte voor grote nationale en internationale ondernemingen.

Bart Kiewiet, vooraanstaand Europees kwekersrechtspecialist, wordt Of Counsel bij Vondst Advocaten te Amsterdam. Tot 1 augustus jl. was Bart Kiewiet  voorzitter van het Kwekersrechtbureau van de Europese Unie, het Communautair Bureau voor Plantenrassen (CPVO). Hij heeft deze functie 15 jaar lang bekleed, vanaf het eerste moment dat het Bureau operationeel werd. Zie hier.

With effect from November 7, 2011, Cees van Rij (54) has joined forces with SABAM to head up their newly reorganized Media & Online Licensing Department. Cees and his team will be responsible for licensing radio, television, cable and online operators, wherever located, offering their services in Belgium. Lees het persbericht van SABAM hier.

mr. J.A. Hagen volgt mr. Gerard Roes op als voorzitter Stichting Onderhandelingen Leenrechtvergoedingen. Hij is benoemd voor een periode van vier jaar, thans ook lid van Staatsraad. zie hier en hier. Staatsscretaris teeven verleend eervol ontslag aan voorzitter Stichting Onderhandelingen Leenrechtvergoedingen te verlenen aan: de heer mr. Gerard Roes. Hij is per 8 juli 2011 benoemd tot directeur-generaal Rechtspleging en Rechtshavinghaving bij het ministerie van Veiligheid en Justitie. Zie hier en hier.  

The Administrative Council has appointed Wim Van der Eijk to the position of Vice-President of the EPO. The 54-year-old Dutchman will be in charge of the EPO's Directorate-General Appeals. He succeeds Peter Messerli of Switzerland, who retires at the end of November. The appointment is for five years from 1 December 2011. Before joining the EPO, he was chief legal officer of the Netherlands Patent Office and manager of its Patent Division. He also worked in the Ministry of Economic Affairs of the Netherlands, as well as serving as an honorary judge at the District Court of The Hague, which is responsible for patent litigation. Mr Van der Eijk has chaired both the Patent Law Committee of the European Patent Organisation and the working party that drafted the European Patent Litigation Agreement. Zie hier.

Willem Zwalve (56), directeur van NL Innovatie bij Agentschap NL, heeft per 17 oktober 2011 de overstap naar het agentschap Dienst ICT-Uitvoering (DICTU) gemaakt. Zwalve is benoemd tot directeur van dit agentschap. DICTU, net als Agentschap NL onderdeel van het ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie (EL&I), levert ICT services en -ondersteuning aan alle onderdelen van het ministerie van EL&I. Daarnaast levert DICTU ondersteuning aan enkele aan het ministerie verwante publiekrechtelijke bedrijfsorganisaties en zelfstandige bestuursorganen.

Overstap van de week is mr. Joke Bodewits. Na een klein jaar op reis te zijn geweest, is zij per 1 oktober als advocaat toegetreden bij Bergh Stoop & Sanders advocaten. Bodewits is gespecialiseerd is Intellectueel Eigendomsrecht. Zij begon haar carrière bij Hogan Lovells, waar zij tot vorig jaar werkzaam was. Zie hier.

Per 1 oktober is mr. Gerrit-Jan Zwenne benoemd tot hoogleraar Recht en de Informatiemaatschappij bij het Centrum eLaw@Leiden van de Faculteit der Rechtsgeleerdheid (Universiteit Leiden). Daarnaast is hij werkzaam als advocaat-partner voor de Telecom en IT groep van Bird & Bird LLP in Den Haag. Hij houdt zich bezig met privacy en internet- en telecomrecht. Zie meer hier

Per 15 augustus is mr. Jaap Tempelman toegetreden tot de Technologie, Media & Telecom praktijk van Clifford Chance in Amsterdam. Daarvoor was Tempelman werkzaam bij verschillende advocatenkantoren en heeft hij als advocaat-in-dienstbetrekking bij KPN Telecom en als legal manager bij de mobiele netwerkaanbieder Telfort gewerkt. Zie meer hier.

Per 1 november 2011 treedt Mari Korsten (36) toe als vennoot bij Nederlandsch Octrooibureau N.V. Mari Korsen (36) studeerde af in levensmiddelentechnologie aan de Wageningen Universiteit en studeerde ook rechten aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Na het behalen van zijn Nederlandse en Europese kwalificatie als octrooigemachtigde werkte hij voor Novartis Pharma in Zwitserland. Zie hier.

Ilja Morée, Vice President of Corporate & Legal Affairs at AstraZeneca, will return to De Brauw. Ilja Morée will strengthen the Intellectual Property practice of De Brauw Blackstone Westbroek as of 1 January 2012. Ilja comes from AstraZeneca where she was Director of Legal Affairs and Vice-President of Corporate & Legal Affairs. Her focus in De Brauw's intellectual property practice will be predominantly trademarks, marketing and life sciences. Zie hier.

Muriel van den Hazenkamp sluit zich aan bij Van Zinnicq Bergmann Advocaten. Zoals ik in mijn vorige bericht ook al schreef, had die interne verhuizing een aantal omstandigheden als oorzaak. Één van die omstandigheden is dat ik, Muriel van den Hazenkamp, Aries Advocaten zal verlaten. Het is voor zowel Huib Mars als mijzelf erg belangrijk om daarbij te vermelden dat wij niet met onenigheid uit elkaar gaan.

 Per 1 oktober 2011 verricht De Vries & Metman de octrooiwerkzaamheden voor de cliënten van Indeig B.V.. Octrooigmachtigde ir. Guus Uittenbogaart (foto), eigenaar van Indeig, zal in naam van De Vries & Metman voorlopig nog octrooiwerkzaamheden blijven verrichten voor zijn voormalige cliënten. Zie hier.

Met groot genoegen berichten wij u dat Radboud Ribbert per 23 september 2011 is benoemd tot shareholder/partner bij Greenberg Traurig, LLP. Radboud Ribbert is een gerenommeerd advocaat op het gebied van entertainmentrecht en intellectuele eigendom.

Per 1 oktober 2011 treedt Gie van den Broek toe als advocaat bij Deterink Advocaten en Notarissen. Van den Broek werkte eerder vijf als bedrijfsjurist voor McGregor Fashion Group. Daarvoor was hij enkele jaren als jurist werkzaam in de food retail bij het Vakcentrum in Woerden en bij IMN Groep. "Met de komst van Van den Broek onderstreept Deterink haar vooruitstrevende positie binnen het intellectuele eigendomsrecht. Van den Broek is een expert op het gebied van namaakbestrijding. Hij heeft met succes voor de bekende kledingmerken Gaastra en McGregor een zero-tolerance namaakbestrijdingsprogramma opgezet," aldus het persbericht van het kantoor.

Merkenrecht. Gekkengetal. Vrijdagmiddag.

Merk van de dag is van de Koepel van de Vlaamse Noord-Zuidbeweging - 11.11.11, een privaatrechtelijke vereniging zonder winstoogmerk: 11.11.11 jij vecht tegen onrecht"

Geregistreerd in de klassen 36, 41 en 45:

Liefdadigheidscollectes; fondsenvorming; kapitaalbelegging en - investering; financieel beheer van geld uit contributies voor liefdadigheid; financiële en monetaire diensten; financiële diensten inzake beheer en toewijzing van liefdadigheidsfondsen; voornoemde diensten in bijzonderheid ten behoeve van wereldwijde humanitaire hulp op het gebied van gezondheid, sociale voorzieningen, opvoeding en opleiding en inzake ontwikkeling van kennis en vaardigheden van hulpbehoeftige gemeenschappen. Kl 41 Opvoeding; opleiding; (informeel) onderwijs, al dan niet ter ontwikkeling van vaardigheden voor hulpbehoeftige gemeenschappen; onderwijs ter bevordering van het intercultureel leren bij hulpbehoeftige gemeenschappen; educatie ten behoeve van mensen die hulpbehoeftige gemeenschappen financiële en materiële steun bieden. Kl 45 Persoonlijke en maatschappelijke diensten verleend door derden om aan individuele behoeften te voldoen.

Voor de toepassing, lees hierna

Gerecht EU 10 november 2011, zaak T-143/10 (Ben-Ri Electrónica SA tegen OHIM/Sacopa SAU) - computervertaling

Gemeenschapsmerk. Oppositieprocedure. Aanvrage gemeenschapsbeeldmerk LT LIGHT-THECNO. Ouder gemeenschapsbeeldmerk LT en spaanse beeldmerken. Relatieve weigeringsgrond: soortgelijke tekens. Het relevante publiek zal echter de tekens op dezelfde manier uitspreken en het is verkeerd dat de Kamer van beroep geen overeenstemming vond tussen de merken op fonetisch vlak. Conceptueel zijn het twee tekens met de letters L en T, enigzins abstract, samen met een bepaalde grafiek. Vernietiging van de beslissing van  Board of Appeal van het OHIM volgt; oppositie alsnog toegewezen:

Computervertaalde citaten:
37 Hieruit volgt dat, voor een deel van het relevante publiek de merken zal op dezelfde manier worden uitgesproken en het is daarom verkeerd dat de kamer van beroep geen overeenstemming vond tussen de merken op het fonetische vlak.

38 Conceptueel, moet worden opgemerkt, zoals de kamer van beroep, dat de combinaties van letters geen idee over te brengen. Daarom zal waarnemen, zelfs voor een deel van het relevante publiek dat het oudere merk als een combinatie van letters "L" en "t", dit merk zal geen betekenis hebben. Met betrekking tot de aangevraagde merk, het element 'licht-THECNO "is geplaatst net onder de letters" L "en" t ", zodat het relevante publiek gemakkelijk kan begrijpen dat deze letters zijn de initialen van de woorden" licht "en" THECNO "waarop zij betrekking hebben.

39 Zelfs indien, met betrekking tot het merk, de letters "L" en "t" kan worden opgevat als een afkorting van 'light-THECNO, "aangezien, in het geval van het oudere merk, de combinatie van de letters "L" en "t" heeft geen betekenis, moet worden geconcludeerd dat de tekens begripsmatig verschillend.

40 De kamer van beroep heeft geoordeeld dat "de conflicterende tekens te produceren [d] een algemene indruk duidelijk anders, omdat het [was] niet duidelijk dat het merk [eerder] in het abstracte, [FU] t waargenomen door het relevante publiek als de combinatie van letters ['l' en de 't'] samen met een bepaalde grafiek. " Zij concludeerde dat de conflicterende tekens vergelijkbaar moet zijn overwogen, noch op de visuele of auditief of begripsmatig.

41 Echter, deze conclusie is onjuist zoals blijkt uit het voorgaande dat het oudere merk kan worden waargenomen door een deel van het relevante publiek als een combinatie van de letters "L" en "t" en dat daarom deze deel van het publiek, zullen de merken worden gezien als vergelijkbaar in zowel visueel als auditief.

Gerecht EU 10 november 2011, zaak T-22/10 (Esprit International LP tegen OHIM/Marc O'Polo international GmbH) - computervertaling

Gemeenschapsmerk. Oppositieprocedure. Aanvraag gemeenschapsbeeldmerk bestaat uit een letter "e" op een broekzak. Ouder Duits beeldmerk representatie van een letter "c". Relatieve weigeringsgrond: verwarringsgevaar. Het publiek zal de twee tekens als gelijke letters zien, sommige als gestileerde abstracte vormen. Dat in dit verband de tekens voor meerdere interpretaties vatbaar zijn, betekent dat het verwarringsgevaar aannemelijk is. Afwijzing klacht.

Computervertaalde citaten:
117     In dit verband moet worden opgemerkt dat elk van de twee tekens staat voor meerdere interpretaties.

118     In dit geval, moet worden geconcludeerd dat er onder het publiek, zijn er een aantal belangrijke groepen consumenten, met name degenen die het oudere merk te interpreteren als de letter "c" en het aangevraagde merk als de letter "e "degenen die de twee tekens interpreteren als de letter" e ", degenen die de twee tekens interpreteren als de letter" c ", degenen die een van de tekenen als een abstract patroon en de andere tekenen te interpreteren als een van de letters" c "of" e "en degenen die de twee tekens interpreteren als een abstract patroon.

119     In een dergelijke situatie, alleen dat er gevaar van verwarring voor een van deze groepen zijn niet te verwaarlozen.

120     Ervan uitgaande dat het deel van het publiek het oudere merk interpreteert als de letter "c" en het aangevraagde merk als de letter "e" niet verwarren ze, het feit blijft dat er een gevaar voor verwarring voor het deel van het publiek interpreteert de twee tekens als vertegenwoordiger van dezelfde letter en voor het deel van het publiek die van oordeel is dat de twee merken als abstracte patronen. Voor het bepalen van het bestaan ​​van een verwarringsgevaar in de zin van artikel 8, paragraaf 1, onder b), van Verordening nr. 207/2009, is het niet nodig om te zien dat dit risico bestaat voor alle de doelgroep (zie, in die zin, RESPICUR, paragraaf 32 supra, punten 73 en 74.)

121     De vondst van een gevaar van verwarring voor deze groepen consumenten zijn belangrijk genoeg om de oppositie tegemoet te komen, is er geen noodzaak om het bestreden besluit te vernietigen op de enkele grond dat de kamer van beroep ten onrechte beschouwd dat het hele publiek zou ofwel interpreteren de twee tekens als vertegenwoordiger van dezelfde letter of twee borden naar abstracte patronen vertegenwoordigen. In feite hebben deze fout door de kamer van beroep geen invloed op het resultaat.

Bijlage bij Kamerstukken II 30 928, nr. 17 Rapport P.G.F.A. Geerts e.a., "Oneerlijke handelspraktijken: praktijkervaringen in België met de sanctie van artikel 41 WMPC", juni 2011 - hier

Paralelle publicatie van Reclameboek 1195. Oneerlijke handelspraktijk en de bijzondere sanctie van artikel 41 WMPC, rechtsvergelijking. Uit het rapport.

Het Belgische recht kent met artikel 41 WMPC een bijzondere sanctie ten behoeve van de consument jegens wie een oneerlijke handelspraktijk is gepleegd. De centrale doelstelling van dit onderzoek was te achterhalen hoe de Belgische sanctie van artikel 41 WMPC in de praktijk werkt. Meer bijzonder diende de vraag beantwoord te worden of zij doeltreffend was in de zin dat zij jegens handelaren afschrikwekkende werking had en dat het voor consumenten aantrekkelijk was om daarvan gebruik te maken.

Ter beantwoording van deze vragen werden de remedies geanalyseerd die consumenten naar Nederlands en Belgisch recht ter beschikki ng staan wanneer zij slachtoffer zijn geworden van een oneerlijke handelspraktijk. De conclusie luidt dat artikel 41 WMPC met name door zijn punitieve strekking verschilt van het bestaande Nederlandse verbintenissenrecht waarin schadevergoeding en herstel centraal staan. Dit wil niet zeggen dat een dergelijke sanctie niet zou passen in het Nederlandse verbintenissenrecht, maar wel dat zij daaraan een nieuw element zou toevoegen.

Door middel van rechtspraakonderzoek en interviews werd de praktische werking van artikel 41 WMPC in kaart gebracht. Aanschrijving van alle tot toepassing van artikel 41 WMPC bevoegde Belgische gerechten (246 in totaal) leverde geen uitspraken op en evenmin werden gepubliceerde uitspraken gevonden. Interviews met 9 personen die werkzaam zijn in verschillende sectoren (advocatuur, bedrijfsleven, consumentenorganisaties en overheid) genereerden een aantal mogelijke verklaringen voor het ontbreken van rechtspraak.

De uitkomst van het onderzoek is dat de sanctie van artikel 41 WMPC een vrijwel dode letter lijkt te vormen. Er is geen rechtspraak gevonden waarin artikel 41 WMPC wordt toegepast en uit de interviews is evenmin gebleken dat deze sanctie in het kader van onderhandelingen tussen consumenten en ondernemingen vaak wordt ingeroepen door of namens consumenten. Evenmin lijken ondernemingen zich bij hun optreden te laten afschrikken door artikel 41 WMPC. Niet uitgesloten kan worden dat de sanctie van artikel 41 WMPC toch af en toe wordt ingeroepen, maar dat dit gebruikelijk zou zijn, is onaannemelijk.

De oorzaken die hiervoor mogelijkerwijs verantwoordelijk zouden kunnen zijn, hangen niet samen met de aard van de sanctie als zodanig, maar zijn vermoedelijk in belangrijke mate toe te schrijven aan de redactie van artikel 41 WMPC (onduidelijke toepassingsvoorwaarden), aan het feit dat consumentengeschillen veelal een gering financieel bedrag betreffen in combinatie met de kosten van een procedure en het risico om in geval van verlies in een gedeelte van de kosten van de wederpartij te worden veroordeeld, aan het feit dat ondernemingen uit commerciële overwegingen (reputatie is los van eventuele juridische sancties van belang) zullen schikken of zich zullen onthouden van oneerlijke handelspraktijken, aan handhaving door concurrenten en de Belgische Consumentenautoriteit en aan de geringe bekendheid die artikel 41 WMPC geniet, mede door een onlogische plaatsing in de wet.

HvJ EU 10 november 2011, zaak C-88/11 P (LG Electronics Inc. tegen OHIM) - computervertaling

Hogere voorziening. Gemeenschapswoordmerk 'KOMPRESSOR PLUS'. Weigering vanwege het beschrijvend karakter. Behandeling van nieuwe vorm van bewijs door het Gerecht EU, verdraaiing van feiten en bewijzen: een document dat een stofzuiger beschrijft als "meer dan een stofzuiger, een echte kleine compressor. " is niet een beschrijving van de feitelijke functionaliteit van het product in kwestie, maar slechts een zeer lovend formule reclame en overdrijft de werkelijke mogelijkheden van het product. Het kon niet letterlijk worden genomen door het Tribunaal als een compressor zou eigenlijk een zware industriële apparatuur en een hoog vermogen, meestal voorzien van jet turbines of pijpleidingen. Hogere voorziening wordt afgewezen.

Computervertaalde citaten: 42 Volgens LG Electronics, heeft het Hof vervormde de inhoud van het document van het Bureau in de bijlage bij haar memorie van antwoord in het bedrijf, in paragraaf 19 van het arrest, dat dit document een stofzuiger beschrijft als "meer dan een stofzuiger, een echte kleine compressor. " Deze zin is niet een beschrijving van de feitelijke functionaliteit van het product in kwestie, maar slechts een zeer lovend formule reclame en het overdrijven van de werkelijke mogelijkheden van het product. Het kon niet letterlijk worden genomen door het Tribunaal als een compressor zou eigenlijk een zware industriële apparatuur en een hoog vermogen, meestal voorzien van jet turbines of pijpleidingen.

45 In dit geval moet het zeker worden opgemerkt dat verzoekster zich beroept formeel, een verdraaiing van de feiten door het Tribunaal in de interpretatie van het document vermeld in paragraaf 19 van de bestreden beslissing. Het is echter blijkt uit de argumenten waarop deze industrie is gebaseerd, in werkelijkheid de aanvrager wil de beoordeling van de feiten uitdaging door het Hof in de interpretatie van het document in kwestie en wil Hof zijn eigen beoordeling van het document vervanger aan het Tribunaal.

46 Hieruit volgt dat het tweede deel van het tweede middel moet worden afgewezen als niet-ontvankelijk.

Gerecht EU 10 november 2011, zaak T-313/10 (Three-N-Products private Ltd. tegen OHIM/Shah c.s.)

Gemeenschapsmerk. Oppositieprocedure aanvrage gemeenschapswoordmerk AYUURI NATURAL. Ouder Gemeenschapsbeeldmerk AYUR. ‘Ayur’ wordt niet erkend als een afkorting voor ‘Ayurveda’, traditionele Indische geneeswijze. Relatieve weigeringsgrond: uiteindelijk toch verwarringsgevaar toegekend. Gelijkende tekens. Article 8(1)(b) of Regulation (EC) No 207/2009. Vernietiging van de beslissing van  Board of Appeal van het OHIM volgt; oppositie alsnog toegewezen:

Regarding the distinctive character of the earlier marks, it follows from paragraphs 47 to 51 above that only a part of the relevant public will readily associate the terms ‘Ayurveda’ and ‘ayur’ for the relevant products. (r.o. 60)

Belangrijkste overwegingen r.o. 54, 56, 58, 65.

Rechtbank Almelo 9 november 2011, HA ZA 11-613 (Kaltenbach Shotblast and Painting Systems B.v. tegen Bora Borgh c.s.)

Met dank aan Bert Jan van den Akker, Dijkstra Voermans Advocatuur & Notariaat.

Bevoegdheidsincident. Merkenrecht. Relatieve bevoegdheid in hoofdzaak en dus ook in incidentele vordering ex 118 Rv, oproeping van derden, en verwijzing naar rechtbank 's-Gravenhage. Kaltenbach wordt veroordeeld in de kosten: €425.

2.4 De Nederlandse rechter heeft in deze zaak rechtsmacht krachtens het bepaalde in artikel 97 lid 1 van de Gemeenschapsmerkenverordening aangezien Bora Borgh en Shotblastersupport in Nederland zijn gevestigd en Van Doesburg in Nederland woonplaats heeft. Op grond van artikel 98 lid 1 GMVo geldt die rechtsmacht voor de gestelde inbreuk op het grondgebied van alle lidstaten van de Europese Unie. Ten aanzien van het geschil is de rechtbank 's-Gravenhage exclusief relatief bevoegd krachtens het bepaalde in artikel 3 van de Uitvoeringswet EG-Verordening inzake het Gemeenschapsmerk juncto artikel 96 aanhef en onder a GMVo.

In de hoofdzaak en het incident ex artikel 118 Rv.
2.7 Gelet op hetgeen is overwogen in het bevoegdheidsincident is de rechtbank niet bevoegd van de vorderingen in de hoofdzaak en bijgevolg van de incidentele vordering ex artikel 118 Rv kennis te nemen.

Rechtbank Utrecht 26 oktober 2011, LJN BU3778 (Roucar Gear Technologies B.V. tegen gedaagde)

In navolging van IEF 9033. Procesrecht. Internationaal privaatrecht en intellectuele eigendomsrecht. Verzet tegen exequatur moet worden ingesteld bij verzoekschrift; herstel ex artikel 69 Rv; Frans vonnis niet onverenigbaar met Nederlands vonnis. verzoek tot intrekking uitvoerbaarverklaring van Franse vonnis wordt afgewezen. Roucar c.s. worden veroordeelt in de kosten

2.5.  Intrekking van een uitvoerbaarverklaring is wel mogelijk op de grond dat de uitvoerbaar verklaarde beslissing onverenigbaar is met een tussen dezelfde partijen in de aangezochte lidstaat gegeven beslissing (artikel 34 sub 3 EEX-Vo).

2.6.  Roucar c.s. heeft in dit kader aangevoerd dat van een dergelijke onverenigbaarheid sprake is, omdat de beslissing in het Franse vonnis dat de aan de orde zijnde intellectuele eigendomsrechten toekomen aan [verweerder] onverenigbaar is met toewijzing door de rechtbank Utrecht van de in de hoofdzaak gevorderde verklaring voor recht dat deze intellectuele eigendomsrechten toebehoren aan Roucar c.s. Omdat artikel 34 sub 3 EEX-Vo beoogt te voorkomen dat beslissingen die onverenigbaar zijn met een in een andere lidstaat gewezen beslissing ten uitvoer gelegd kunnen worden, dient de rechtbank in de onderhavige procedure te anticiperen op de mogelijke uitspraak van de rechtbank in de hoofdzaak, aldus Roucar c.s.

2.7.  De rechtbank kan Roucar c.s. niet volgen in zijn standpunt. Artikel 34 sub 3 EEX-Vo spreekt over een “gegeven beslissing”. Deze zinsnede kan niet anders worden begrepen dan dat deze weigeringsgrond alleen opgeld doet op het moment dat er een rechterlijke beslissing in de aangezochte lidstaat is genomen die onverenigbaar is met de uitvoerbaar te verklaren buitenlandse beslissing. In dat licht is geen plaats voor anticipatie op een mogelijk in de aangezochte lidstaat nog te nemen rechterlijke beslissing. In een dergelijk geval is immers nog mogelijk dat de rechter van de aangezochte lidstaat voor het nemen van de beslissing rekening houdt met de in een andere lidstaat gegeven beslissing. Artikel 34 sub 3 is niet voor een dergelijk geval geschreven.
De beslissing van de rechtbank Utrecht in de hoofdzaak van 30 juni 2010 houdt enkel een beslissing in op de vraag of de rechtbank bevoegd is om van de ingestelde vorderingen kennis te nemen. Een dergelijke bevoegdheidskwestie vormt geen grond die bij de toets of sprake is van onverenigbaarheid in de zin artikel 34 sub 3 EEX-Vo, in aanmerking mag worden genomen (vlg. Hof van Justitie 6 juni 2002, C80/00, overweging 44). Nu het vonnis van de rechtbank Utrecht van 30 juni 2010 overigens geen beslissing inhoudt omtrent de vraag aan wie de genoemde intellectuele eigendomsrechten toekomen, moet de slotsom zijn dat dat vonnis en het Franse vonnis geen rechtsgevolgen hebben die elkaar uitsluiten. Van onverenigbaarheid in de zin van het genoemde artikel 34 sub 3 is daarom geen sprake. Dit betekent dat het beroep van Roucar c.s. op artikel 34 sub 3 EEX-Vo faalt.

2.8.  Het voorgaande betekent dat het verzoek om de uitvoerbaarverklaring van het Franse vonnis in te trekken moet worden afgewezen.

Meer Roucar-uitspraken

Rechtbank 's-Gravenhage 2 november 2011, LJN BU3900 (eiser tegen Staalbankiers N.V.)

Als randvermelding, parallel gepubliceerd RB 1194. Misleidende informatie over bankproduct. Bodemzaak. Aansprakelijkheid Bank voor schade die cliënt lijdt als gevolg van een garantieproduct, waarbij het debiteurrisico werd gelopen op Lehman Brothers. Bank niet zelf als garant aansprakelijk voor dit product en er is ook geen sprake van misleidende informatie over dit product. De bank heeft wel haar bijzondere zorgplicht geschonden, omdat het in dit geval ging om pensioengelden van cliënt. Staalbankiers wordt veroordeeld in proceskosten ad €9.306,93.

Onjuiste of misleidende informatie / dwaling?
4.3.De rechtbank is, anders dan [eisers c.s.], van oordeel dat de aan [eisers c.s.] verstrekte informatie over het product Staalbankiers Garantiebeheer ten aanzien van de werking van de note en de aan de note verbonden risico's correct, duidelijk en niet misleidend is. Uit deze informatie volgt dat ten aanzien van de terugbetaling van de inleg op de einddatum een garantie is afgegeven door Lehman Holding. Dat aan de door Lehman Holding verstrekte garantie het risico verbonden is dat zij kan failleren en dat zij in dat geval niet (geheel) zal kunnen uitkeren, behoeft geen uitdrukkelijke vermelding, maar spreekt voor zich. In de verstrekte informatie is ook vermeld dat men een debiteurenrisico op Lehman Holding liep. Voorts is in de verstrekte informatie opgenomen dat Lehman Holding een A+ rating had en dat dit stond voor een uitstekende kredietwaardigheid. Dit is juist en niet misleidend. Weliswaar zou uit de aanduidingen "100% van de hoofdsom retour " en "de zekerheid van een hoofdsomgarantie op einddatum" in de toelichting "Staalbankiers Garantiebeheer" op zichzelf genomen afgeleid kunnen worden dat de belegger steeds zijn inleg terug zou ontvangen, maar indien deze aanduidingen worden bezien in het licht van de rest van de in deze toelichting opgenomen informatie, moet ook voor een niet professionele belegger het bij lezing duidelijk zijn geweest dat het een door Lehman Holding verstrekte garantie was, waarvan de aard en omvang van de daarmee verstrekte zekerheid één op één samenhing met de kredietwaardigheid van die bank. Verder hebben [eisers c.s.], zoals hiervóór al is overwogen, ook niet redelijkerwijs mogen aannemen dat de hoofdsomgarantie door Staalbankiers werd afgegeven.

4.4.Gelet op een en ander is de rechtbank van oordeel dat niet kan worden geconcludeerd dat Staalbankiers onjuiste dan wel misleidende informatie over het product Staalbankiers Garantiebeheer heeft verstrekt. Bijgevolg kan het beroep van [eisers c.s.] op dwaling op deze grond niet slagen. [eisers c.s.] hebben ook geen andere feiten en omstandigheden gesteld die een beroep op dwaling kunnen rechtvaardigen. De subsidiaire vorderingen zijn dus evenmin toewijsbaar.

Lees het vonnis hier (LJN / pdf)