Eerst even voor jezelf lezen
Rechtbank Amsterdam, 7 februari 2008, KG ZA 07-2481 WT/PvV, IRDA tegen Norma & Sena. (met dank aan Marcel Bunders, Hellingman Bunders Advocaten).
“”4.9. Gelet op het voorgaande moet het belang van IRDA om in de concurrentie om de gunst van de deelnemende kunstenaars gevrijwaard te blijven van onjuiste en onrechtmatige berichtgeving over IRDA, haar posities en prestaties zwaarder wegen dan het belang van Norma en Sena bij hun aanspraak op vrijheid van meningsuiting. De vordering tot het doen staken van de hiervoor als onrechtmatig geoordeelde mededelingen zal worden toegewezen.
Lees het vonnis hier.
Rechtbank ’s-Gravenhage, 8 februari 2008, LJN: BC3893, de vennootschap onder firma [X] tegen de Staat der Nederlanden (Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport).
Samenvatting Rechtspraak.nl: Eisers exploiteren een bedrijf in de verkoop van elektronische sigaretten De IGZ (Inspectie voor de gezondheidszorg) heeft eisers meegedeeld dat de minister van Volksgezondheid de elektronische sigaret op de Europese agenda wil zetten om de status van de elektronische sigaret in de EU-landen goed onderling af te stemmen. Tot die tijd mag, voorlopig uitgaande van de veronderstelling dat het om een geneesmiddel gaat waarvoor geen handelsvergunning is afgegeven, voor de elektronische sigaret geen enkele vorm van reclame meer worden gemaakt. Ter beoordeling is of gedaagde onrechtmatig handelt door eisers te verbieden reclame te maken voor hun product. De voorzieningenrechter komt tot de conclusie dat niet kan worden geoordeeld dat gedaagde niet in redelijkheid kon beslissen dat eisers hun reclameactiviteiten moeten staken.
Lees het vonnis hier.
Rechtbank Amsterdam, 6 februari 2008, LJN: BC3781, Koninklijke hoogheden tegen Audax B.V. cs.
Samenvatting Rechtspraak.nl: Plaatsing in weekblad Party van foto's van Prinses Maxima en twee van haar dochters op een openbaar strand onrechtmatig bevonden. Niet in alle situaties is toestemming van betrokkenen of de Rijksvoorlichtingsdienst nodig. In dit geval leverden de foto's echter geen bijdrage aan enig publiek debat. Privacy-belangen wegen hier zwaarder dan het recht op vrije meningsuiting. Dit ook nu de foto's op een openbaar strand zijn genomen; het betrof namelijk een privé-activiteit van Prinses Maxima en twee van haar dochters. Wegens inbreuk op portretrecht immateriële schadevergoeding van € 3.000,- toegewezen. Echter geen sprake van veelvuldige inbreuken op het privéleven; verbod voor de toekomst daarom niet aan de orde.”
Lees het vonnis hier.
Rechtvaardigen
NMA, 21 december 2007, zaaknummer: 4070, XS4ALL – Buma.
Eerder gemeld, nog niet samengevat. XS4ALL beklaagt zich bij de Nma over een tweetal handelingen van Buma welke naar het oordeel van XS4ALL strijd met art. 24 Mededingingswet (Mw) op leveren, namelijk: 1) de volledige en verstrekkende overdracht van rechten waartoe Buma haar aangeslotenen verplicht, waardoor Buma iedere mogelijkheid voor de bij haar aangelsotenen uitsluit om zelfstandig toestemming te verlenen tot het gebruik van hun muziekrepertoire, en 2) de weigering van Buma XS4ALL toe te staan rechtstreeks met de bij Buma aangeslotenen afspraken te maken mbt (bepaalde aspecten van) het gebruik van hun muziekrepertoire. De Nma wijst de klacht af.
Met betrekking tot de markt overweegt de Nma dat Buma zowel op de markt voor beheersdiensten van auteursrechtelijk beschermde muziek aan auteurs inzake openbaarmaking, als op de markt voor het verlenen van toestemming voor openbaarmaking van auteursrechtelijk beschermde muziek actief is. De geografische markt is naar het oordeel van de Nma waarschijnlijk niet meer uitsluitend nationaal. Een exacte afbakening kan echter in het midden blijven.
1. Misbruik van Buma door individuele exploitatie onmogelijk te maken
De Nma geeft aan dat bij de toetsing van het Exploitatiecontract voor auteurs het basiskader voor de mededingingsrechtelijke beoordeling van de relatie tussen collectieve beheersorganisaties en hun aangeslotenen, mn voor wat betreft de overdracht van rechten, wordt gevormd door de drie GEMA beschikkingen.
De Nma onderscheidt drie aspecten ten aanzien van de door Buma vereiste overdracht
a. overdracht van rechten
b. overdracht volledige muziekauteursrecht
c. overdracht bestaande en toekomstig repertoire
ad a: De Nma geeft aan dat overdracht van rechten aanvaardbaar is voorzover dit noodzakelijk is (BRT II) en dat de overdracht aanvaardbaar is om het machtsverschil tussen individuele rechthebbenden en gebruikers te herstellen (GEMA III). De technologische ontwikkelingen brengen niet mee dat deze jurisprudentie hierzien zou moeten worden.
ad b: Nu Buma rechthebbenden in staat stelt bepaalde exploitatiemogelijkheden of landen bij de overdracht aan Buma uit te sluiten (art. 19 Exploitatiecontract en art. 7 Exploitatiereglement), is er geen sprake van misbruik in de zin van art. 24 Mw.
ad c: Nu Buma een opzegterkijn hanteert, acht de Nma de door Buma verlangde overdracht van huidige en toekomstige rechten in overeenstemming met art. 82 EG.
2. Weigering om toestemming te verlenen voor individueel beheer
De Nma geeft aan dat collectief beheer het uitgangspunt is. De vraag is daarom of de situatie die aanleiding was voor de klacht van XS4ALL een uitzondering op dit uitgangspunt verlangt en wel zodanig dat er sprake is van misbruik bij weigering van deze uitzondering. Dit is niet het geval.
"De redenen die Buma heeft aangedragen voor haar weigering om een uitzondering te maken zijn in overeenstemming met de traditionele rechtvaardiging voor het vereiste van overdracht van rechten, te weten een opheffing van het verschil in machtsverhoudingen. Niet duidelijk is waarom er in het kader van het rechtenvrije festival georganiseerd door XS4all, geen verschil in machtsverhoudingen aan de orde zou zijn. De traditionele rechtvaardiging voor het vereiste van overdracht is dus ook in de betrokken situatie van toepassing. En zelfs als de traditionele rechtvaardiging voor het vereiste van overdracht in de betrokken situatie niet zou gelden, dan is het nog de vraag of het noodzakelijk is voor Buma om een uitzondering te maken op het vereiste van overdracht om misbruik te voorkomen. Het belang van het maken van een uitzondering zou dan op moeten wegen tegen de kosten die gemoeid zijn met het beoordelen van verzoeken om uitzonderingen. De NMa betwijfelt of dit het geval is. Hoewel de methode van terugbetaling van reeds geïnde bedragen in de betrokken situatie omslachtig is, lijkt dit gerechtvaardigd en proportioneel ten einde het systeem van collectief beheer te kunnen handhaven." (ov. 64)
Conclusie:
"De klacht van XS4ALL gericht tegen de vermeende overtreding door Buma van artikel 24 van de Mw wordt afgewezen. De redenen voor deze afwijzing zijn de volgende:
1)De NMa is van oordeel dat Buma geen misbruik maakt door te eisen dat rechthebbenden hun rechten aan Buma overdragen. Daarbij neemt de NMa in overweging dat een rechthebbende bepaalde delen van zijn repertoire tevens individueel kan beheren waar het gaat om nietcommercieel gebruik.
2)De NMa is van oordeel dat Buma de mogelijkheid geeft aan rechthebbenden om bepaalde exploitatievormen en/of landen uit te sluiten van een overdracht aan Buma. Het feit dat Buma in beginsel de overdracht verlangt van het volledige auteursrecht levert dan ook evenmin misbruik op in de zin van artikel 24 Mw.
3) De NMa is van oordeel dat Buma geen misbruik maakt door te eisen dat een rechthebbende zijn huidige en toekomstige rechten dient over te dragen.
4)De NMa is van oordeel dat Buma geen misbruik maakt door te weigeren gebruik te maken van de mogelijkheid onder artikel 3 van haar Exploitatiereglement of vergelijkbare bepalingen in haar standaardcontracten voor andere rechthebbenden in de situatie die aanleiding was voor de klacht van XS4ALL.(ov. 67)
Gelet op het bovenstaande wordt de aanvraag van XS4ALL om een boete en/of een last onder dwangsom op te leggen aan Buma ingevolge artikel 56 Mw voor een mogelijke overtreding van artikel 24 Mw, afgewezen. (ov. 68)"
Lees het besluit hier.
Op het grensvlak
Kamervragen met antwoord, nr. 1204. Vragen van het lid Van Dam (PvdA) aan de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap en de staatssecretaris van Economische Zaken over het bod van de kabelmaatschappijen Casema, Essent en Home op de voetbalrechten. (Ingezonden 16 januari 2008); antwoord. O.a:
"Vraag 8: Heeft u binnen de Europese richtlijnen mogelijkheden om de kabelmaatschappijen bij een eventuele verwerving van de voetbalrechten te dwingen de programma’s non-discriminatoir en tegen een redelijk tarief aan te bieden aan andere netwerkaanbieders, dan wel om de wet te wijzigen teneinde de kabelmaatschappijen daartoe te dwingen?
Antwoord: De algemene toetssteen voor concurrentiële gedragingen van marktpartijen is de Mededingingswet. Indien er door het verwerven van de voetbalrechten sprake zou zijn van een economische machtspositie op een markt voor programma’s zou de NMa op basis van de Mededingingswet kunnen optreden. Noodzakelijk daarvoor is dat de NMa vaststelt dat er sprake is van misbruik van een economische machtspositie. Mededingingsjurisprudentie leert dat zeer terughoudend wordt omgegaan met intellectuele eigendomsrechten en daarop gebaseerde informatiediensten.
Vraag 10: Kunt u uiteenzetten hoe op Europees niveau de stand van zaken is in de discussie over de verwerving van exclusieve programmarechten door netwerkaanbieders?
Antwoord: Zover mij bekend wordt hierover op Europees niveau geen discussie gevoerd. Rechthebbenden van radio- en tv-programma’s kunnen zelf bepalen of ze distributierechten aan derden willen verstrekken en of de distributierechten van hun programma’s al dan niet exclusief worden verleend. De Auteurswet beschermt de rechten van rechthebbenden en maakt ongeoorloofde distributie van programma’s strafbaar. Rechthebbenden onderhandelen met distributeurs van programma’s. Vaak worden de distributierechten van radio- en tv-programma’s exclusief verleend. Dergelijke exclusiviteitscontracten zijn op grond van de Europese regelgeving in principe toegestaan.
Lees alle antwoorden hier.
Deal or no deal
Kamervragen, vraagnr. 2070810370. Vragen van de leden Atsma en Van Vroonhoven-Kok (beiden CDA) aan de ministers van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap en van Justitie over controles door de Stichting Musicopy. (Ingezonden 1 februari 2008)
"1. Bent u op de hoogte van het feit dat de Stichting Musicopy op 24 september 2007 tijdens een korenfestival in Hoorn heeft gecontroleerd? Bent u op de hoogte van het feit dat, naar aanleiding daarvan, in december 2007 één van de koren een aangetekend schrijven heeft gekregen, waarin vermeld stond dat als men met terugwerkende kracht een licentieovereenkomst zou tekenen, men gevrijwaard werd voor gerechtelijke stappen?
2. Deelt u de mening dat dit tegen de afspraken ingaat die Musicopy met u heeft gemaakt, om, in afwachting van het overleg met organisaties van muziekverenigingen, bezoeken aan openbare uitvoeringen tot een minimum te beperken en voorlopig af te zien van sommaties?
3. Wat vindt u van het feit dat Musicopy tegen de afspraken in toch controleert? Bent u van plan maatregelen te treffen? Zo ja, welke?
4. Wat is, gelet op de toezegging van Musicopy dat zij haar inspanningen erop zal richten om met organisaties van muziekverenigingen overkoepelende licenties overeen te komen, de stand van zaken betreffende deze overkoepelende licenties? Heeft er overleg plaatsgevonden en zijn er afspraken gemaakt?
5. Deelt u de mening dat indien er nog geen afspraken zijn gemaakt met organisaties van muziekverenigingen, Musicopy geen controles moet uitvoeren en van sommaties moet afzien?
6. Bent u van plan nogmaals met Musicopy te overleggen?"
Lees de vragen hier
Eerst even voor jezelf lezen
1- Gerechtshof ’s-Hertogenbosch, 5 februari 2008, rolnr. C0600170/BR, Familie Michaud Apiculteurs S.A. tegen Graham Packaging Company B.V.(met dank aan Charles Gielen, NautaDutilh).
Internationale modelregistratie honingpotje, tussenarrest. “Het hof zal Owens in gelegenheid stellen bij memorie nader aan te geven (1) op welke gronden er volgens haar in verband met het Franse vonnis van uitgegaan dient te worden dat het modeldepot DM/024442 thans niet meer bestaat en daaraan ook voor de Benelux geen bescherming kan worden ontleend en (2) wat de stand van zaken is in een eventuele beroepsprocedure.”
Lees het arrest hier.
2- Vzr. Rechtbank Dordrecht, 7 februari 2008, KG ZA 08-15, Telegraaf Tijdschriftengroep B.V. tegen Publi Force B.V.(met dank aan Arvid van Oorschot, Klos Morel Vos & Schaap).
Tijdschrift Residence tegen tijdschrift Jet residence. “4.5. Op grond van het vorenstaande is aannemelijk dat het in aanmerking komende publiek (…) aan het woon- en lifestyle Residence en het zakenreismagazine Jet Residence dezelfde herkomst zal toeschrijven of zal menen dat een verband daartussen bestaat.”
Lees het vonnis hier.
3- Vzr. Rechtbank Dordrecht, 7 februari 2008, KG ZA 08-11, Faber International tegen Flame Store B.V. c.s.(met dank aan Leonie Kroon, DLA Piper).
Sfeerhaarden. “4.3.2. Het op de markt brengen van deze sfeerhaarden is een inbreuk op het auteursrecht van Faber. In deze procedure gaat het om deze haarden in aangepaste vorm. Getoetst moet worden of de aangepaste sfeerhaarden in zodanige mate de auteursrechtelijke beschermde trekken van de Narvik Nova vertonen dat de totaalindrukken die de beide werken maken te weinig verschillen om van een nieuw werk te spreken.”(…) 4.3.2. De aangepaste sfeerhaarden (…) zijn aan te merken als verveelvoudigingen van de Narvik Nova.”
Lees het vonnis hier.
Weliswaar niet beschrijvend
Rechtbank Utrecht, sectie kanton, zaaknummer 552114 UE VERZ 07-2449pe, Boulevard Management en Advies B.V. tegen Boulevard Vastgoedontwikkeling B.V. (met dank aan Quirijn Meijnen, Van Rossem Advocaten).
Korte beschikking in handelsnaamrechtzaak. Zowel eiser Boulevard Management en Advies als gedaagde Boulevard Vastgoedontwikkeling richten zich op de vastgoedbranche en zijn in geheel Nederland actief. Boulevard Management en Advies heeft de "oudste" handelsnaam en verzoekt de Rechtbank Utrecht, sector kanton, om Boulevard Vastgoedontwikkeling te bevelen haar handelsnaam te wijzigen. Het verzoek wordt afgewezen.
“4. (…) Hoewel de wet niet vereist dat een handelsnaam onderscheidend vermogen heeft, dient de gebruikte aanduiding niet zodanig te luiden dat algemeen beschrijvende woorden, met een beroep op de bescherming van artikel 5 HNW, kunnen worden gemonopoliseerd. “Boulevard” dat weliswaar niet beschrijvend is ten aanzien van de aard van de ondernemingen ontbeert voldoende onderscheidend vermogen om in het onderhavige geval genoemde bescherming te kunnen genieten. Anderen moeten ook in de gelegenheid zijn “Boulevard” te gebruiken, hetgeen blijkens de door Vastgoedontwikkeling in het geding gebrachte producties veelvuldig aan de orde is, zolang er bij het publiek geen verwarring ontstaat.
5. (…) De conclusie is dan gerechtvaardigd dat de handelsnamen zowel visueel als auditief wezenlijk van elkaar verschillen, waarbij wordt opgemerkt dat de beschrijvende aanduidingen “Vastgoedontwikkeling en “Management en Advies””juist verwarring zouden moeten tegengaan omdat zij de bedrijfsactiviteiten duiden. Dit zou met name moeten gelden voor het relevante publiek dat volgens beide partijen bestaat uit een relatief kleine groep professionele partijen zoals woningcorporaties overheden en projectontwikkelaars.
6. Vastgoedontwikkeling heeft voorts gemotiveerd aangegeven dat zij in de vastgoedbranche op een geheel ander terrein werkzaam is dan Management en Advies. Laatstgenoemde heeft niet, althans onvoldoende weersproken de stelling van Vastgoedontwikkeling dat haar hoofdactiviteit het risicodragend participeren in is terwijl Management en Advies in beginsel niet risicodragend participeert maar adviseert, begeleidt en concepten ontwikkelt op het gebied van stedelijke ontwikkeling. Dat de activiteiten soms deels gelijk zijn doet daar niet aan af.”
Lees de beschikking hier.
De betekenis van voordeel
Rechtbank Amsterdam, 10 januari 2008, LJN: BC1642, Reckitt Benckiser (The Netherlands) B.V. tegen Unilever Nederland B.V.
Wel gemeld, nog niet samengevat. Misleidende reclame. 50% meer of 1/3 minder? “+50% gratis ” kan ook betekenen dat “van de totale hoeveelheid tabletten (39 of 24) er 13 (of 8) gratis zijn, wat 50% is van de resterende hoeveelheid, te weten van 26 (16) tabletten”.
Calgonit wordt al enige tijd te koop aangeboden met 50% extra tabletten in de verpakking. De vaatwastabletten worden verkocht tegen dezelfde prijs als voorheen. Reckitt, de producent van Colgonit, gebruikt de claim “+50% gratis” op haar verpakking.
Unilever springt daar op in: zij brengt ook een verpakking van haar vaatwasmiddel, Sun, op de markt met de tekst “+50% gratis”. Maar in plaats van 50% extra tabletten in de verpakking te doen, heeft Unilever het aantal tabletten “deelbaar door drie gemaakt en de prijs voor de standaardhoeveelheid tabletten verminderd met ongeveer een derde. Concreet betekent dat, dat zij voor de Sun tabletten Hydrofilm het aantal tabletten per verpakking heeft verlaagd van 40 naar 39 en de prijs van € 5,79 naar € 3,79.” Het prijsvoordeel voor de consument is in beide gevallen hetzelfde, namelijk dat ongeveer 2/3 van de oude prijs per tablet wordt betaald.
Volgens Reckitt is er sprake van misleidende reclame. De rechter is echter van mening dat er geen sprake is van misleidende reclame, omdat het prijsvoordeel bij beide partijen gelijk is en omdat “+ 50% gratis” volgens de rechter niet hoeft te betekenen dat aan de oude hoeveelheid tabletten 50% is toegevoegd.
“4.4. (…) Echter, “+50% gratis” hoeft, anders dan Reckitt heeft betoogd, niet per definitie te betekenen dat er 50% aan de oude voorraad is toegevoegd. De consument kan de aanbieding ook zo begrijpen als Unilever het heeft weergegeven, namelijk dat van de totale hoeveelheid tabletten (39 of 24) er 13 (of 8) gratis zijn, wat 50% is van de resterende hoeveelheid, te weten van 26 (16) tabletten. In die zin is de claim van Unilever niet minder waar dan die van Reckitt en levert deze geen misleiding op. Het teken “+” wordt in dat geval opgevat in de eveneens voor dat teken gebruikelijke betekenis van “voordeel”. (…)”
Daarnaast heeft Reckitt vooralsnog niet aannemelijk heeft gemaakt dat zij door de actie van Unilever schade heeft geleden in de vorm van omzetverlies. Integendeel zelfs, uit de in het geding gebrachte grafieken blijkt veeleer dat het marktaandeel van Reckitt, ondanks de introductie van de Dreft vaatwasmachinetabletten, ten opzichte van begin 2007 is toegenomen, terwijl dat van Unilever licht is gedaald. Van de weergegeven omzetschommelingen in de loop van 2007 is niet op voorhand komen vast te staan dat deze samenhangen met de Sun actie, mede gezien de gemotiveerde betwisting daarvan door Unilever.
Unilever hoeft het gebruik van de claim “+50% gratis” voor Sun vaatwasmachinetabletten niet te staken.
Lees het vonnis hier.
Zwak merk, sterke handelsnaam?
Gerechtshof Amsterdam, nevenzittingsplaats Arhnem, 15 januari 2008, rolnr. 2007.00680, Thuisbezorgd.NL tegen Jolidé V.O.F. c.s.
Wel gemeld, nog niet samengevat. Handelsnaam- en merkenrecht. Geen rechtsregel eist dat een handelsnaam onderscheidend vermogen heeft.
Ten aanzien van het beeldmerk Thuisbezorgd.nl oordeelt het hof dat het tekstbestanddeel bestaat uit een gangbaar woord met sterk beschrijvend karakter met de toevoeging “.nl”, die zeer normaal en gangbaar is voor de aanduiding van op het internet aangeboden waren en diensten van allerlei soort. Opmerkelijk is dat het hof daarentegen ten aanzien van de handelsnaam Thuisbezorgd.NL oordeelt dat het werkwoord “thuisbezorgen” en zijn vervoeging “thuisbezorgd” gangbare woorden en beschrijvende elementen zijn, maar dat de tekst “thuisbezorgd.nl”, hoewel met behulp van een gangbaar woord samengesteld, dat niet is. Dit lijkt strijdig met het door het hof gehanteeerde uitgangspunt dat gangbare woorden en zuiver beschrijvende elementen niet in de vorm van een handelsnaam kunnen worden gemonopoliseerd.
Appellante Thuisbezorgd.NL gebruikt de domeinnnaam thuisbezorgd.nl voor een website waar men maaltijden van diverse aanbieders kan bestellen en aan huis bezorgd kan krijgen. Zij verzet zich tegen Jolidé, die beschikt over de domeinnaam thuisbezorgen.nl, en eveneens een website exploiteert waar men bedrijven kan vinden die thuis bezorgen. De voorzieningenrechter te Utrecht heeft volgens Thuisbezorgd.NL bij de beoordeling of Thuisbezorgd.NL een handelsnaamrecht toekomt, ten onrechte de naam “thuisbezorgd.nl” getoetst op onderscheidend vermogen en vervolgens geoordeeld dat deze naam te weinig onderscheidend vermogen zou toekomen om als handelsnaam te kwalificeren.
Het hof stelt voorop: “5.1 (…) Een gering onderscheidend vermogen kan ertoe leiden dat een handelsnaam relatief weinig bescherming geniet omdat, zoals de eerste rechter met juistheid overwoog, gangbare woorden en zuiver beschrijvende elementen niet in de vorm van een handelsnaam kunnen worden gemonopoliseerd. Maar geen rechtsregel eist dat een handelsnaam onderscheidend vermogen heeft.”
Vervolgens constateert het hof dat de domeinnaam thuisbezorgd.nl als handelsnaam wordt gevoerd; die naam wordt immers ook gehanteerd in reclame-uitingen, op briefpapier en op de website als aanduiding voor de onderneming Thuisbezorgd.NL. Jolidé gebruikt volgens het hof haar domeinnaam eveneens als handelsnaam, zodat het hof dient na te gaan welke handelsnaam als de oudere kan worden beschouwd. Jolidé voert aan dat haar domeinnaamregistratie thuisbezorgen.nl ouder is dan die van Thuisbezorgd.NL, maar het hof stelt vast dat Thuisbezorgd.NL de domeinnaam als eerste rechtmatig is gaan voeren als handelsnaam.
Als gevolg van de gelijkenis tussen beide handelsnamen oordeelt het hof dat Jolidé inbreuk maakt op het oudere handelsnaamrecht van Thuisbezorgd.NL, aangezien bij het publiek verwarring tussen beide ondernemingen is te duchten. “5.8 (…) Dat hoeft niet af te stuiten op het feit dat gangbare woorden en zuiver beschrijvende elementen niet in de vorm van een handelsnaam kunnen worden gemonopoliseerd. Immers zijn het werkwoord “thuisbezorgen” en zijn vervoeging “thuisbezorgd” wel gangbare woorden en beschrijvende elementen, maar de tekst “thuisbezorgd.nl”, hoewel met behulp van een gangbaar woord samengesteld, is dat niet.”
Echter, over diezelfde tekst, “thuisbezorgd.nl”, maar dan als bestanddeel van het beeldmerk van Thuisbezorgd.NL, oordeelt het hof: “6.2 (…) Het tekstbestanddeel bestaat uit een gangbaar woord met sterk beschrijvend karakter met de toevoeging “.nl”, die zeer normaal en gangbaar is voor de aanduiding van op het internet aangeboden waren en diensten van allerlei soort.(…).” Deze overweging lijkt zich niet goed te verhouden met het door het hof in r.o. 5.8 gehanteerde uitgangspunt dat gangbare woorden en zuiver beschrijvende elementen niet in de vorm van een handelsnaam kunnen worden gemonopoliseerd.
Lees het arrest hier.
De praktische consequenties
Dirk Visser (Klos Morel Vos & Schaap): Noot bij Vzr. Rechtbank Utrecht, 21 november 2007, LJN: BB8341, Wegener IICT Media B.V., tegen Innoweb B.V. (Gaspedaal.nl).
“Ik vind het een mooi vonnis, maar met de uitkomst ben ik het niet eens. M.i. moet het aanbieden van een gespecialiseerde zoekmachine bij één of enkele databanken waarin substantieel is geïnvesteerd als hergebruik in de zin van de databankenwet worden gekwalificeerd. Voor een andere mening zij verwezen naar Beunen, Protection for databases (Leiden, 2007), p. 170 t/m 184, die evenwel geen aandacht besteedt aan de praktische consequenties van haar standpunt dat zoekmachines als deze geen inbreuk maken op het databankrecht. Volgens mij zijn de praktische consequenties van haar standpunt en van dit vonnis dat het (op den duur) onmogelijk wordt om een substantiële investering in open content on line databanken terug te verdienen via reclameinkomsten. En daarmee wordt dan de exploitatie van open content online databanken onrendabel en dus onmogelijk.”
Foto’s Boek9.nl IE Diner
Tijdschrift Mr.: “Buiten joeg de storm de vuilnisbakken van McDonalds over de Dam, maar in de Industrieele Groote Club was het gezellig. De fine fleur van IE Nederland had zich donderdag 31 januari verzameld voor het Eerste Jaarlijkse IE Diner. (…) Goed, een lange inleiding, maar de vraag was natuurlijk: Was Het Leuk? En het antwoord was: erg leuk, maar veel snapte ik er niet van. Althans van de speeches.
Borrelpraatjes daar ben ik als de beste in. (…) Maar wel allemaal leuke mensen. Neem nou zo'n Wouter Pors van Bird & Bird, die, zo gaat het verhaal, na een gezellige bijeenkomst over een richeltje liep, al roepend "I am a bird", vervolgens viel en beide voeten brak. Of een Bernt Hugenholtz (UvA) van nature niet een echt lachebekje, maar wel iemand die smakelijk kan vertellen over zijn relatie met advocaten die hem soms als ‘hired gun' beschouwen die alles maar moet bevestigen wat ze goed uitkomt. Ronduit komisch is Antoon Quadvlieg van Klos Morel Vos & Schaap die het spits mocht afbijten als tafelredenaar en die een betoog hield voor een rechtbank in het jaar 2018 waar zijn stelling er op neer kwam dat het terecht was dat alle zebra's uit Afrika waren gedeporteerd en tot rendieren waren omgebouwd omdat zij het beeldrecht van Adidas hadden aangetast. U begrijpt, het was meteen een dolle boel. En als ik iemand heb vergeten hoogleraar te noemen is dat mijn fout, want wie in deze wereld geen hoogleraar is telt nauwelijks mee.
(…) En zo mocht ik weer helemaal blij naar huis, zeker ook omdat spreekstalmeester Ernst Numann (HR) in een van introducties had gerefereerd aan een artikel in Mr. "een tijdschrift dat niemand ooit mag missen". Ita est (IE)!
