Hoor en Wederhoor
"In het uw bericht over beeldrecht staat de zin ‘Tot voor kort werd Beeldrecht een beetje gezien als een rigide club, het parkeerbeheer van de kunst.’ Dat is wel heel erg vriendelijk uitgedrukt.
Juli 1998 claimden die lekkere jongens van Beeldrecht bij ons rechten voor o.a. een foto van het Nationaal Monument op de Dam. De foto was door onszelf gemaakt en openbaar gemaakt in een in eigen beheer uitgegeven fotoboek van Amsterdam. Een flinke rekening, ook nog voor de inzet op de omslag; dubbel tarief natuurlijk. Stevige intimidatie aan ons adres: gaat u maar naar een advocaat als u ons niet gelooft, adviseerden ze. Na enige correspondentie tussen onze vaste adviseur Mr. Luc Verkoren in Den Haag en Beeldrecht reageerde de toenmalige directeur van Beeldrecht uiteindelijk met de mededeling dat ze zich nader zouden beraden en later op de zaak terugkomen, om vervolgens nooit meer iets van zich te laten horen.
Dat is geen frisse manier van werken. Hoe kan je nu een boek van Amsterdam maken zonder ons Nationaal Monument? Maar het allerbelangrijkste is het feit dat een monument er is om te gedenken en daarna pas om de erfgenamen van een kunstenaar te spekken. Dat onze gedachte indertijd nog niet zo gek was blijkt uit het feit dat inmiddels art. 18 nu in gunstige zin is gewijzigd. Dat moest ik even kwijt. Met vriendelijke groet, Bert van Loo."
Eerder bericht hier, Beeldrecht hier, Bert van de Loo, inclusief de foto’s, hier. Tentamenvraag: Kunnen deze foto's worden aangemerkt als werken in de zin van de Auteurswet 1912? (Reactie Beeldrecht hier)
Bestaan of niet bestaan (2)
Update: Medialog meldt zelf dat zij haar domeinnaam weer terug heeft. Volgens zeggen was de vorige eigenaar er, zonder opzet, vanuit gegaan dat het domein vrij was. Het lijkt er op dat Blogger.com de oorzaak is van het verdwijnen van de site en het archief, maar Medialog heeft van hen nog geen reactie ontvangen.
Culinair erfgoed
Onder de titel 'Heeft Nederland geen culinair erfgoed?' wijdt Intermediair deze week een kort artikel aan beschermde oorsprongsbenamingen en geografische aanduidingen. Intermediair telde en constateerde dat er slechts 6 productnamen uit Nederland zijn die bescherming genieten onder Verordening 2081/92. Ter vergelijking: Italië heeft alleen al 31 kazen op de lijst staan (zie hier). Het artikel pleit dan ook voor aanmelding van Terschellinger Cranberrywijn, Amsterdamse Ossenworst en Friese Dûmkes. Lees hier een eerder bericht over PDO's, PGI, etc.BMW/Deenik uitgevoegd? (3)
Het arrest in de zaak tussen Subaru en de voormalige dealers van Subaru staat inmiddels ook op rechtspraak.nl. Onduidelijk blijft waarom het eerdere persbericht (waarover meer hier) spreekt over een op 25 oktober jl. gewezen arrest (terwijl hierover bij het Hof Amsterdam niets bekend is) en waarom het persbericht pas 3 maanden na het arrest is afgegegeven (wellicht i.v.m. het verstrijken cassatietermijn?). Wie meer helderheid kan verschaffen wordt uiteraard uitgenodigd te mailen. Lees hier het arrest op rechtspraak.nl.
Scherper nadenken
“Bousie: 'Uitgeverijen moeten veel scherper over contracten nadenken' De ontwikkelingen in het vak vragen van uitgeverijen dat zij kritisch naar hun arbeids- en auteurscontracten kijken. Dat zei advocaat Hans Bousie gisteravond in zijn Witteveenlezing, die hij de titel 'Het grote zwarte gat' had meegegeven."
De rest van de tekst is helaas alleen bereikbaar voor abonnees van boekblad. Website van voormalig uitgever Bousie geeft ook geen tekst, maar wie weet zit er een BEO voor de uitgeverij aan te komen. (“Bousie advocaten proudly presents: “Bousie’s Exploitatie Overeenkomst!” (BEO). Deze overeenkomst volgens het zogenaamde open source model, is ontwikkeld om tegemoet te komen aan de roep uit de markt om nieuwe, evenwichtige en toepasbare modellen voor exploitatie van met name muziek.") Lees hier meer.
Een mooi pak
“‘Dat is een mooi pak,’ probeerde ik een conversatie op gang te brengen teneinde mijn zenuwen onder controle te krijgen. De advocaat begreep mijn hint. Hij streek zachtjes over zijn krijtstreep en noemde het zijn werkpak, maar dan wel een maatkostuum. Ik zat naast Peter de Wit in de gang van het kantongerecht te Utrecht en onze advocaat stond tegenover ons, waarbij hij ervoor zorgde om ons elk uitzicht op de tegenpartij te ontnemen. De tegenpartij was de hoofdredactrice van het blad S1ngle Magazine en we eisten dat ze die naam zou vernaderen, aangezien de schrijfwijze van S1ngle aantoonbaar ons idee was.
Vooralsnog ging ze echter schuil achter de brede rug van onze advocaat. Hij had ons zojuist op het hart gedrukt niet emotioneel te worden tijdens de zitting, want daar houdt een rechter niet van. ‘Ik heb daar een fijn kleermakertje voor,’ hernam hij het moeizame gesprek, ‘hij komt bij je thuis de maat opnemen en alles.’ ‘En hij blijft zeker logeren tot het af is,’kopte ik gretig is, want op momenten van stress ben ik een drenkeling op open zee en is humor een stuk drijfhout. We lachten net iets te gretig en te hard. , alsof we daarmee onze tegenpartij wilden imponeren.” Begin van een column van Hanco Kolk in Mix Magazine van maart 2004 over het door Kolk en De Wit gewonnen kort geding in de S1ngle zaak. In hoger beroep won de hoofdredactrice (arrest hier). Wellicht dat aan die zitting ook nog een column is gewijd.
Geïmpliceerde vertrouwelijkheid
Kortgeding vonnis van rechtbank ’s-Gravenhage van 2 november 2005, rolnr. 05-1226. Sanofi-Aventis en Sanofi-Synthelabo B.V. tegen Stada Arzneimittel AG, Centrafarm Nederland B.V. en Centrafarm Services B.V.
Sanofi is houdster van een Europees octrooi voor het gebruik van ALFUZOSINE voor de vervaardiging van geneesmiddelen bedoeld voor behandeling van aandoeningen aan de urinewegen. Het octrooi claimt als prioriteitsdatum 28 mei 1995 gebaseerd op een Frans octrooi. Op basis van dit Europese octrooi en met inroeping van de prioriteitsdatum komt Sanofi op tegen het voornemen van Stada om ALFUZOSINE HCL Stada tabletten voor behandeling van aandoeningen aan de urinewegen per 1 oktober 2005 op de Nederlandse markt te gaan verhandelen. Stada betwist de geldigheid van het octrooi vanwege normaal voorgebruik, gebrek aan nieuwheid en gebrek aan inventiviteit.
Stada heeft als bewijs van normaal voorgebruik de tekst van een voordracht van Ramsay overgelegd waaruit blijkt dat een clinical trial met betrekking tot de stof ALFUZOSINE op zijn laatst is gestart drie maanden voor de prioriteitsdatum van juni 1985. Toch acht de voorzieningenrechter dit bewijs niet voldoende om normaal voorgebruik aan te nemen. Volgens de voorzieningenrechter is het aannemelijk dat aan patiënten in een clinical trial een geheimhoudingsverplichting wordt opgelegd. Stada heeft niet bewezen dat er geen sprake was van een geheimhoudingsverplichting. Zolang dit niet is komen vast te staan kunnen volgens de voorzieningenrechter de trials dan ook niet als nieuwheidschadelijk worden aangemerkt.
De aanval van Stada op de nieuwheid van het octrooi onder verwijzing naar EP 0 189 336 A1, dat prioriteit claimt voor de prioriteitsdatum van het octrooi, mislukt. EP 366 claimt niet de toepassing van ALFUZOSINE voor urologische problemen. De voorzieningenrechter overweegt in punt 4.9 van het kortgeding vonnis: “Het octrooi wordt in de beschrijving van EP 366 het dichtst benaderd waar in de beschrijving wordt opgemerkt dat de beschreven combinatiepreparaten, waaronder blijkens de voorbeelden ook preparaten met alfuzosine kunnen worden gebruikt voor ziektebeelden zoals astma en urologische aandoeningen (…). Dat is onvoldoende om EP 366 nieuwheidschadelijk te achten “.
Wel is de voorzieningenrechter voorlopig van oordeel dat er sprake is van gebrek aan inventiviteit. “Naar voorlopig oordeel zou de gemiddelde vakman op grond van de publicaties van Hedlund en Shapiro weten dat ?1-blokkers aangewezen zijn als geneesmiddel voor aandoeningen waarbij de urineafvoer wordt belemmerd. Hij zal dan ook weten dat prazosine bij toepassing voor deze aandoeningen een werkzame ?1-blokker is gebleken. De publicatie van Cavero zou een aansporing zijn om, zoekende naar een ?1-blokker, de aandacht op alfuzosine te richten. Mocht er een vooroordeel zijn voor toepassing van alfuzosine bij de mens dan zou dat zijn weggenomen door de publicatie van Guinebault.
Opvallend is dat tijdens de verleningsprocedure van EP 597 de examiner bezwaar had aangetekend tegen verlening vanwege gebrek aan inventiviteit, vanuit de wetenschap dat prazosine al werd toegepast voor de prioriteitsdatum van het octrooi en dat prazosine en alfuzosine een vergelijkbare chemische structuur hebben. De examiner achtte de verklaring van de aanvragers dat de therapeutische werking van prazosine (bloeddrukverlagende werking) niet hetzelfde is als alfuzosine (behandeling van Benigne prostaathyperplasie) voldoende om het bezwaar weg te nemen. De voorzieningenrechter is echter van mening dat het antwoord van de aanvragers voor de examiner onvoldoende had moeten zijn om het opgeworpen inventiviteitbezwaar weg te nemen. De voorzieningenrechter wijst de vorderingen af. Lees hier het vonnis.
Bestaan of niet bestaan
Een geval van domeinkaping, vermeerderd met de vernietiging van intellectuele eigendom? "Volgens de huidige bezitter van medialog.blogspot.com heeft hij het domein niet gekaapt, maar was het vrij. Volgens hem bestond Medialog sinds gisterochtend niet meer, ging hij ervan uit dat ik ermee was gestopt en heeft hij het domein opnieuw laten creeren bij Blogger.com. Ook geeft hij in een email aan het domein terug te willen gegeven, al heb ik daar het archief van drie jaar niet mee terug.
Als dit waar is, blijft de vraag: wie heeft de weblog verwijderd als ik dat zelf absoluut niet heb gedaan (het is niet één druk op een knop)? Eén van de opties is dat Blogger.com zelf iets fout hebben gedaan want, en nu wordt het ingewikkeld, ze hebben gisteren ook een instelling voor Medialog veanderd." Lees hier meer.
Kabel
In aansluiting op dit bericht over het gisteren gehouden Lustrumcongres 20 jaar IER: Inmiddels kunnen de powerpoint-sheets van de presentatie van Jan Kabel worden gelezen of gedwonload op of van de webiste van het IVIR. Hopelijk wordt de tekst van de boeiende presentatie "Meer onderzoek naar Misleiding & Verwarring? Consequenties van de OHP Richtlijn" ook nog gepubliceerd. Klik hier voor de sheets.
Oog in oog
Eiser voert al vanaf 1997 een optisch bedrijf te Amsterdam onder de naam OOG IN OOG. Verder is hij houder van het Benelux woordmerk OOG IN OOG. Gedaagde voert sinds 2001 een optisch bedrijf onder de naam OOG VOOR OOG te Moordrecht.
De rechtbank oordeelt (terecht) dat het teken OOG IN OOG niet zonder meer een verwijzing is naar een brillenwinkel. Bovendien verleent de dubbele lading het teken OOG IN OOG onderscheidend vermogen. Verder is er sprake van een sterke mate van overeenstemming tussen het merk OOG IN OOG en het teken OOG VOOR OOG. Aannemelijk is dat bij een groot deel van het in aanmerking komende publiek het onderscheid bestaande uit een ander voorzetsel, in het geheel niet zal worden opgemerkt en beide tekens als identiek worden ervaren. Naast de merkenrechtelijke vordering wordt tevens de vordering op grond van artikel 5a Handelsnaamwet toewijsbaar geacht.
De rechtbank toont derhalve oog voor het onderscheidend vermogen van het merk OOG IN OOG en gedaagde komt bedrogen uit. Lees - na deze flauwe woordspelingen - hier het vonnis.
