Vzr. Rechtbank Amsterdam 14 februari 2017, IEF 16666; IEFbe 2119 (Nationale Notaris tegen Nationale Notariskluis) Merkenrecht. De door eiseres ingestelde eiswijziging is een eisvermindering en daarom hoeft de betreffende akte niet bij deurwaardersexplooit te zijn betekend. Eiseres toont een recente print van de website, waaruit blijkt dat gedaagde nog geen (volledig) gevolg heeft gegeven aan haar toezegging de naam Nationale Notariskluis niet meer te gebruiken. De voorzieningenrechter beveelt gebruik van (de) Nationale Notariskluis op straffe van een dwangsom. De onweersproken proceskostenvordering ex 1019h Rv is €8.323, wordt toegewezen.

Hof Amsterdam 21 maart 2017, IEF 16665; ECLI:NL:GHAMS:2017:927  (X tegen CRI residence Amstelveen) Persoonlijkheidsrechten. Kantorenpark De Bovenlanden in Amstelveen. Het casco van het gebouwencomplex is bepaald en X heeft passend in de stijl van de zogenoemde organische architectuur een ontwerp voor de buitenkant van het complex verder uitgewerkt. Eigenaar CRI is voornemens het complex een woonbestemming te geven en heeft zonder voorafgaand overleg een ingrijpende transformatie gepland. Kenmerkende organische stijlelementen worden verwijderd en thans geschakelde bouwblokken losgekoppeld. In kort geding worden de vorderingen tot verbod om uitvoering te geven aan de transformatie afgewezen [IEF 15797]: “Bij de beoordeling van de vraag of sprake is van totale vernietiging is het uitgangspunt niet of het casco blijft staan, maar of kenmerkende elementen van het oude ontwerp zichtbaar blijven in het nieuwe ontwerp.” Het Hof bekrachtigt het vonnis. Indien het raampatroon als een kenmerkend stijlelement moet worden beschouwd, betekent dit niet dat het als zelfstandig werk voor auteursrechtelijke bescherming in aanmerking komt. Dat een vijfde deel (de ATOS-vleugel) niet zal worden gesloopt of gerestyled is niet aangetoond. Aannemelijk is dat de vleugel dusdanig wordt gewijzigd dat de totaalindruk een geheel andere is. Er is dus sprake van volledige vernietiging en niet van wijziging of aantasting ex 25 Aw Vorderingen afgewezen.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 15 maart 2017, IEF 16664 ('Sander' tegen SBS en Skyhigh) Mediarecht. Eiser heeft een affectieve relatie gehad, na beëindiging van samenleving, is er - na incidenten - een straat- en contactverbod opgelegd. Het programma 'GESTALKT' besteedt er aandacht aan middels o.a. reconstructie en confrontatie (editie 8 februari). 'Sander' is uitsluitend met geblurred gezicht en vervormde stem in beeld. Op Facebook zijn beelden uit de uitzending geplaatst, enkele malen is de werkelijke voornaam vermeld, wat direct is aangepast. In door derden geplaatste reacties zijn foto's van eiser geplaatst mét zijn volledige naam.  Ook op twitter is soortgelijk gereageerd. De vergissing is onmiddellijk rechtgezet, de door derden geplaatste reacties zijn steeds onmiddellijk verwijderd; twitterberichten kunnen niet worden verwijderd door SBS. Het recht op de vrijheid van meningsuiting van gedaagden weegt in dit geval zwaarder dan recht op eerbiediging van de persoonlijk levenssfeer van eiser. De gevraagde voorzieningen worden geweigerd.

D.J.G. Visser, 'Kabeldoorgifte in ontvangstgebied vrij van auteursrecht!?' in Mr. 20 maart 2017. Is kabeldoorgifte binnen het ontvangstgebied van de oorspronkelijke uitzending vrij van auteursrecht? In een uitspraak van 16 maart 2017 lijkt het Hof van Justitie van de EU deze vraag bevestigend te beantwoorden. Als dit inderdaad het geval is, is er sprake van een nieuwe ‘gamechanger’. Er zou dan niet meer betaald te hoeven worden voor de kabeldoorgifte van landelijk te ontvangen programma’s van bijvoorbeeld NPO, RTL en SBS.

Er is volgens het Hof geen sprake van een auteursrechtelijk relevante ‘mededeling aan het publiek‘ in geval van “gelijktijdige, volledige en onveranderde doorgifte van omroepuitzendingen van de nationale omroeporganisatie, door middel van kabels die op het nationale grondgebied liggen […] voor zover deze doorgifte een louter technisch communicatiemiddel vormt en daarmee door de auteur van het werk rekening is gehouden bij de oorspronkelijke toestemming tot mededeling ervan”. Er is in dat geval volgens het Hof namelijk geen sprake van een ‘nieuw publiek’ en daarom niet van een auteursrechtelijke openbaarmaking waarvoor apart toestemming van de rechthebbenden nodig is.

Indicatietarieven IE-zaken HR, hoven en rechtbanken per 1 april 2017. De regelingen voor de proceskosten in rechtszaken over auteursrechten, merken, handelsnamen e.d. (‘intellectuele eigendom’) zijn aangepast. Dat geldt voor de Hoge Raad, de gerechtshoven en de rechtbanken. De proceskosten in dat soort zaken zijn meestal hoger dan in andere zaken. Dat komt door Europese regelgeving en omdat dit soort zaken vaak ingewikkeld en langlopend zijn.

Het doel van de aanpassing is om de voorspelbaarheid van het proceskostenrisico te vergroten. Daardoor kunnen de procederende partijen beter en vroegtijdiger inschatten wat de proceskosten zullen zijn die ze moeten betalen als ze de zaak verliezen. Daarnaast zijn de regelingen ook aangepast in verband met nieuwe Europese en Nederlandse rechtspraak. Ze worden toegepast vanaf 1 april 2017.

De handouts van de presentaties van het IE Symposium in Zeist vind u hierrrr!!! ;-) . Wij stellen uw mening over het programma zeer op prijs, u kunt dit doen via de online evaluatie. De deelnamecertificaten worden binnen 14 dagen toegezonden aan een ieder die de presentielijsten heeft getekend.

10.05 Bloemlezing van de meest relevante ontwikkelingen in het auteursrecht, merkenrecht en octrooirecht door Tobias Cohen Jehoram, " Octrooirecht" door Peter Blok en "Een nieuw publiek?" door Jaap Spoor
11.05 De waarde van het nieuws – Stef van Gompel, Universiteit van Amsterdam
12.00 Plausibiliteit in het octrooirecht – Rutger Kleemans, Freshfields Bruckhaus Deringer
14.15 Debatten:
Debat I: Paneldiscussie - De toekomst van het Unified Patent Court
Debat II De techniekexceptie (Presentatie volgt)
Debat III: Presentatie "De beschrijvende handelsnaam"

Rechtbank Zeeland-West-Brabant 15 maart 2017, IEF 16659; IEFbe 2118 (Koylu Kip tegen Köylü Food BVBA) Merkenrecht. Handelsnaam. Incident. De zaak is eerder aangehouden ex 30 EEX vanwege Belgische procedure ten gronde [IEFbe 2023]; in de hoofdzaak is dat nog het geval (parkeerrol van 4 oktober 2017) voor het nemen van akte. Het incident tot staking van het teken KÖYLÜ, KOYLU of overeenstemmend teken, wordt afgewezen. Verbod tot gebruik van het merk in Nederland heeft geen spoedeisend belang vanwege de niet-betwiste stelling dat KÖYLÜ in Nederland geen producten meer levert.

Rechtbank Amsterdam 8 maart 2017, IEF 16658; IEFbe 2117 ECLI:NL:RBAMS:2017:1259 (eiser tegen Otazu) Merkverval. Verbod teken. Mediarecht. Eiser is (indirect) bestuurder van Otazu geweest. Otazu is houder van OTAZU-woordmerken, voor sieraden. Na faillissement heeft de curator merkrechten verkocht. Eiser voert thans een teken op tassen, waarvan de aanvraag na oppositie is geweigerd vanwege verwarringsgevaar met de Otazu-merken. Het Benelux-woordmerk OTAZU is meer dan vijf jaar niet normaal gebruikt en is vervalrijp voor bepaalde onderdelen (horloges, schoenen, optische instrumenten, bril(accessoires) en beveelt de doorhaling. In reconventie wordt eiser verboden het teken te gebruiken, omdat daarin de letters O-T-A-Z-U zijn te ontwaren. Eiser dient zicht te onthouden van uitingen die de suggestie wekken dat gedaagden bij de maffia betrokken zijn of voortvluchtig of namaakproducten verkopen.

Het Amerikaanse kledingbedrijf Forever 21 heeft er genoeg van: het moet nu maar eens afgelopen zijn met die exclusieve claim die sportmerk adidas meent te kunnen leggen op het gebruik van parallelle strepen op kleding en schoenen. Op 3 maart diende Forever 21 bij de rechtbank in Californië een klacht in tegen adidas.

HvJ EU 16 maart 2017, IEF 16656; IEFbe 2115; ECLI:EU:C:2017:218 (AKM tegen Zürs.net) Auteursrecht en naburige rechten in de informatiemaatschappij. Uitzending van televisieprogramma’s via een lokaal kabelnetwerk. Nationale regeling die voorziet in uitzonderingen voor installaties die de toegang voor maximaal 500 abonnees mogelijk maken en voor de doorgifte van publieke omroepuitzendingen op het nationale grondgebied. HvJ EU:

Artikel 3, lid 1 [InfoSocRl] en artikel 11 bis [BC] moeten aldus worden uitgelegd dat zij zich niet verzetten tegen een nationale wettelijke regeling als aan de orde in het hoofdgeding, op grond waarvan voor een gelijktijdige, volledige en onveranderde doorgifte van omroepuitzendingen van de nationale omroeporganisatie, door middel van kabels die op het nationale grondgebied liggen, geen toestemming van de auteur uit hoofde van het uitsluitende recht van mededeling aan het publiek hoeft te worden verkregen, voor zover deze doorgifte een louter technisch communicatiemiddel vormt en daarmee door de auteur van het werk rekening is gehouden bij de oorspronkelijke toestemming tot mededeling ervan, hetgeen de verwijzende rechter dient na te gaan;

Artikel 5 van richtlijn 2001/29, en in het bijzonder lid 3, onder o), ervan, moet aldus worden uitgelegd dat het zich verzet tegen een nationale wettelijke regeling als aan de orde in het hoofdgeding, op grond waarvan voor een omroepuitzending via een gemeenschappelijke antenne-installatie geen toestemming van de auteur uit hoofde van het uitsluitende recht van mededeling aan het publiek hoeft te worden verkregen, wanneer bij de installatie niet meer dan 500 abonnees zijn aangesloten, en dat deze wettelijke regeling bijgevolg moet worden toegepast in overeenstemming met artikel 3, lid 1, van deze richtlijn, hetgeen de verwijzende rechter dient na te gaan.