Auteursrecht  

Staatsblad 2006, 100. Besluit van 21 februari 2006, houdende vaststelling van nadere regels over de verplichting tot betaling van het volgrecht en vaststelling van de hoogte van het volgrecht.

Wij Beatrix enz. enz. enz. hebben goedgevonden en verstaan: 

Artikel 1 De vergoeding, bedoeld in artikel 43a, eerste lid, van de Auteurswet 1912 is niet verschuldigd bij de verkoop van een origineel van een kunstwerk:

a. waarvan de verkoopprijs niet hoger is dan € 3.000, of
b. dat de verkoper minder dan drie jaren voor deze verkoop heeft verkregen van de maker van dat werk, en de verkoopprijs niet hoger is dan € 10.000, of
c. door een persoon, niet handelend als een professionele kunsthandelaar, aan een museum dat handelt zonder winstoogmerk en is opengesteld voor het publiek.

Artikel 2 De vergoeding, bedoeld in artikel 43a, eerste lid, van de Auteurswet 1912 wordt als volgt berekend, met dien verstande dat het totaal niet meer bedraagt dan € 12.500:

a. 4% van het deel van de verkoopprijs tot en met € 50.000;
b. 3% van het deel van de verkoopprijs van € 50.000,01 tot en met € 200.000;
c. 1% van het deel van de verkoopprijs van € 200.000,01 tot en met € 350.000;
d. 0,5% van het deel van de verkoopprijs van € 350.000,01 tot en met € 500.000; en
e. 0,25% van het deel van de verkoopprijs hoger dan € 500.000.  

Artikel 3 De in artikel 1 en 2 bedoelde verkoopprijzen zijn de prijzen exclusief belasting.

Handelingen nr. 52, pag. 3428-3429. 2e Kamer. Stemmingen over moties, ingediend bij het debat over cultuur en economie, te weten o.a. de motie-Van Vroonhoven-Kok c.s. over het toespitsen van de kansenzones op de ontwikkeling van de creatieve industrie (27406, nr. 75):

“De voorzitter: Ik constateer dat de Groep Wilders tegen deze motie heeft gestemd en de aanwezige leden van de overige fracties ervoor, zodat zij is aangenomen.”

Eerder bericht hier. Betreft motie met de raadselachtige toelichting: “De kansenzones zouden dan bijvoorbeeld ook gebruikt kunnen worden om de auteursrechten meer handen en voeten te geven”

Rechtbank Leeuwarden, 2 maart 2006, KG ZA 06-43. Lucy Locket Ltd tegen Van der Meulen Sneek B.V. / Intertoys Holland. (Met dank aan De Gier & Stam Advocaten)

Hoe oud je ook bent, als meisje wil je natuurlijk nóóit worden gezien in dezelfde jurk als iemand anders. De Rechtbank Leeuwarden heeft daar begrip voor en voegt en passant nog een mooie formulering toe aan het IE-recht:  “De beide jurken lijken opvallend sterk op elkaar, met name ook in de totaalindrukken.”

Lucky Locket brengt in Nederland een kinderjurk van het model Dragonfly op de markt. Van der Meulen brengt een gelijkende jurk op diezelfde Nederlandse markt onder de naam Who’s that Girl? Van der Meulen maakt met die jurk volgens eiseres Lucky Locker inbreuk op het aan haar toekomende auteursrecht.

Advocaat Evert van Gelderen maakt zich zorgen om zijn toekomst. Aanleiding is dit bericht op nu.nl dat “De eigenaren van Mp3service hun dienst op dringend verzoek van auteursrechtenorganisatie Brein hebben gestaakt. Het bedrijfje wilde cd-collecties van particulieren digitaliseren en branden op dvd.”

Handelingen nr. 51, pag. 3379-3386, 2e Kamer. Debat naar aanleiding van een algemeen overleg op 9 februari 2006 over Cultuur en economie

Mevrouw Van Vroonhoven-Kok (CDA): Voorzitter. Ik wil graag een motie indienen over de kansenzones. (…) EZ is ondertussen begonnen om de kansenzones op te zetten, in de eerste plaats voor starters en snelle groeiers. Het zou eigenlijk de bedoeling moeten zijn dat het gaat gelden voor de creatieve industrie. (…) De kansenzones zouden dan bijvoorbeeld ook gebruikt kunnen worden om de auteursrechten meer handen en voeten te geven.

Handelingen nr. 18, pag. 879-908, 1e Kamer.  Beleidsdebat over het onderdeel Cultuur in het kader van de behandeling van het wetsvoorstel Vaststelling van de begrotingsstaten van het Ministerie OCW (VIII) voor het jaar 2006 (30300 VIII) – Publieke omroep.

Mevrouw Tan (PvdA): (…) Tot voor kort werden programma’s aangekocht voor een uitzending in prime time en twee herhalingen, waarna de rechten terugvielen naar de makers. De ophanden zijnde verschuiving naar op afroep-mediagebruik moet leiden tot een heroverweging op de rechten ten aanzien van de content ten behoeve van hergebruik. Het niet opnieuw kunnen presenteren van bestaand materiaal door ontraceerbare of oncoöperatieve rechthebbenden is daar op dit ogenblik een te grote belemmering voor. Het COPEparadigma (Create Once - Publish Everywhere) moet de sleutel worden tot zowel creativiteit als kosteneffectieve productie.

Er zal een nieuwe regeling moeten komen voor het waarborgen van maximaal rendement voor hergebruik van met publieke middelen geproduceerd materiaal. Misschien is te denken aan een soort verzekeringsfonds, of aan een incassoregeling zoals destijds Buma/Stemra. Het vastleggen van producten in direct en makkelijk voor publiek toegankelijke archieven om on demand publieke media op alle platforms te gebruiken, zal de komende tijd immers van toenemend belang worden. Wat gaat de regering op dit punt ondernemen?

Het Dagblad van het Noorden bericht dat verwijdering van een kunstwerk in Loppersum, zonder medeweten van de kunstenaars, indruist tegen het auteursrecht. "Het is een overtreding van het persoonlijkheidsrecht van de kunstenaar. Het lijkt op een dubbele overtreding, omdat de omgeving is veranderd, omdat een deel van het kunstwerk is verwijderd en omdat het is beschadigd", zegt advocaat Johan van Stempvoort.

De gemeente verwijderde  in november 2005 een kunstwerk dat sinds 1987 bij de plaatselijke Beatrixschool in het dorp stond. De gemeente informeerde de drie makers van het kunstwerk niet, omdat ze hen niet kon traceren. De, inmiddels kennelijk teruggevonden kunstenaars van Vormgevers Kollektief Lichen uit Groningen blijken echter  'not amused' te zijn over de verwijdering van hun Gesammtkunstwerk. Aan een oplossing wordt gewerkt: “Na een raadsdebat maandagavond is besloten een commissie van wijze mannen een oplossing voor het probleem te laten bedenken.” Lees hier en hier meer.

Het ANP bericht dat Adam Curry en Patricia Paay een kort geding hebben aangespannen tegen roddelblad Weekend. Het tijdschrift zou in de editie van 18 januari foto's hebben gepubliceerd waarvan het auteursrecht bij Curry ligt. Weekend rectificeerde nadat Curry had laten weten dat er sprake was van inbreuk op de auteurs- en portretrechten van het gezin. Het Showbizpaar eist echter ook dat alle exemplaren van Weekend worden teruggehaald, zodat ze niet in de leesmap terechtkomen, een nieuwe rectificatie en 10.000 euro schadevergoeding. De zaak dient dinsdag voor de Rechtbank Amsterdam. Lees o.a. hier meer.

Kamervragen nr. 2050608730, 2e Kamer. Vragen van het lid Örgü (VVD) aan de staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, mevrouw Van der Laan, over de vertoning van televisie-uitzendingen van het WK-voetbal in cafés. (Ingezonden 24 februari 2006). Eerder berichten hier.

1 Heeft de stichting Videma onlangs een brief gestuurd aan alle cafés in Nederland, in welke brief deze organisatie een vergoeding vraagt voor de vertoning van televisie-uitzendingen in de horeca? Zo ja, deed deze organisatie dat verzoek mede namens de publieke omroep?

2 Deelt u, mede in het licht van de motie Örgü/Van Dam, de mening dat horecabezoekers niet met dergelijke extra kosten voor de programma’s van de publieke omroep mogen worden geconfronteerd?

3 In hoeverre is het betalen van auteursrechten voor het vertonen van sportuitzendingen van de publieke omroep in de horeca waar geen toegangsgelden worden gevraagd, strijdig met de Wet op de naburige rechten?

4 Op welke wijze zult u de betrokken partijen, in het bijzonder de publieke omroep, ervan overtuigen dat het vragen van een vergoeding voor vrij toegankelijke vertoningen van (sport)uitzendingen van de publieke omroep in de horeca een ongewenste ontwikkeling is?

Tentamenvraag: Benoem en bespreek alle IE- en informatierechtelijke aspecten van deze casus:

Justitie heeft een schilderij van de Leidse kunstschilder Justus Dick Bakhuizen van den Brink in beslag heeft genomen en wil dat vernietigen. Op het doek staat bankdirecteur Jan van den Bosch van de Fortisbank uit Leiden afgebeeld als duivel.

In opdracht van de vrouw van de bankdirecteur schilderde Bakhuizen van den Brink in eerste instantie een keurig portret. De week nadat Van den Bosch het 1.800 euro kostende schilderij met zijn vrouw had opgehaald, liet de directeur echter weten van de koop af te zien. Volgens de kunstenaar vond hij het te duur. Bovendien zou het schilderij onverkoopbaar zijn, omdat niemand Van den Bosch aan de muur zou willen.

“Na een tijdje ergerde Bakhuizen van den Brink zich zo aan het schilderij dat bij hem in het atelier stond, dat hij er wat veranderingen op aanbracht. Hij voorzag het hoofd van Van den Bosch van twee horentjes, schilderde een galgje op het doek, een omgekeerd kruis en drie zessen, het getal van de duivel. Een foto van het aangepaste portret liet hij achter bij de Fortis Bank in Leiden. Het portret zelf hing hij voor het raam van zijn atelier.

De directeur deed hierop aangifte bij de politie die vervolgens het gewraakte schilderij in beslag nam. Vrijdag moet Bakhuizen van den Brink bij de officier van justitie komen. Hij kan dan waarschijnlijk de affaire afkopen met een boete of een taakstraf als hij instemt met de vernietiging van zijn kunstwerk. De kunstschilder heeft laten weten daar zeker niet mee in te stemmen. Bankdirecteur Van den Bosch wilde geen reactie geven.” (Telegraaf via Fok)