Benieuwd naar de voorlopige slotakte van Mo(n)tezuma? De Süddeutsche Zeitung berichtte dinsdag dat "...doch noch zu retten, kam man auf die Idee, das Libretto mit Vivaldis Musik aus fünf verschiedenen andern Opern auszustatten...Die 'musiklos' gewordenen rezitative werden jetzt einfach gesprochen...Die Sänger konnten sich also im Glanz vieler Bravi der italienischer Besucher sonnen." Lees hier meer. Met dank aan Till Kolle.
In aansluiting op een eerder bericht: Buma Stemra heeft aangekondigd podcasters een vast maandelijks bedrag te vragen voor het gebruiken van de 'gepodcaste' muziek, zo meldt Emerce. Amateurs komen er vanaf met 35 euro, profs zullen minimaal 85 euro moeten ophoesten.
Buma Stemra ziet podcasting als een vorm van uitgestelde webcasting, met als verschil dat mensen op ieder gewenst tijdstip naar een uitzending kunnen luisteren. "Voor webcasting hebben we al geruime tijd een licentie beschikbaar. Ook daar waren we toen, de markt hiermee kwam, al heel vroeg bij. We willen in het belang van onze rechthebbenden elke vorm van muziekgebruik natuurlijk zoveel mogelijk stimuleren. Daarom hebben we nu ook voor wat betreft podcasting snel en adequaat een regeling tot stand gebracht om daarmee het gemak voor de podcasters te vergroten" zegt woordvoerder Noortje de Bakker van Buma Stemra.
2e kamer, Handelingen 6026-6027, nr. 98. Debat naar aanleiding van een algemeen overleg op 28 juni 2005 over de doorgifte van publieke omroep via de kabel.
"Staatssecretaris Van der Laan: Voorzitter. Het is geen kwestie van willen. U vraagt mij te handelen in strijd met het recht. Ik kan niet een motie uitvoeren die in strijd is met het recht. Het Europese recht wil het anders. Wij hebben met de Commissie de argumenten gewisseld, maar de Commissie heeft het recht om de regelgeving te interpreteren zoals zij dat wil. Zij heeft een uitspraak gedaan en staat in haar recht om dat te doen zoals zij dat wil. Als u mij vraagt te handelen in strijd met het recht, dan kunt u mij niet kwalijk nemen dat het kabinet zegt: wij kunnen die motie niet uitvoeren. Want ook op basis van jurisprudentie in andere landen, waar zich dezelfde voorvallen hebben voorgedaan, blijkt gewoon dat de rechter het steeds weer aftikt en partijen in het gelijk stelt over valse concurrentie. Wij hebben ook jurisprudentie waarin het auteursrecht prevaleert boven andere zaken. Het auteursrecht is dusdanig sterk dat dat een organisatie niet mag worden ontnomen. Ik heb geprobeerd dat uit te leggen in de vorige debatten. Het gaat wel heel ver om het kabinet te vragen in strijd te handelen met het recht." Lees Kamerstuk
In de Volkskrant van dinsdag 19 juli jl wordt op pagina 15 bericht over een 'rare claim' ten aanzien van de muziek van de opera Motezuma (inderdaad, zonder n) van Vivaldi, waarvan de partituur in 2003 is ontdekt in de collectie van de Sing-Akademie van Berlijn. In het bericht wordt gesteld dat het 'raar' is dat de Sing-Akademie met succes een uitvoering van het werk, die zonder haar toestemming zou plaatsvinden, via een Duitse rechter heeft laten verbieden. Er staat een aantal onjuistheden in.
In Duitsland bestaat, evenals in Nederland, los van het auteursrecht, een exclusief recht voor de eerste 'rechtmatige openbaarmaker' van een 'gevonden' onbekend oud werk. De tekst van de Nederlandse wetsbepaling (artikel 45o Auteurswet) luidt als volgt: "Hij die een niet eerder uitgegeven werk voor de eerste maal rechtmatig openbaar maakt na het verstrijken van de duur van het auteursrecht, geniet het [uitsluitende recht om het werk openbaar te maken en te verveelvoudigen]". Dit recht duurt 25 jaar. Aangezien de betreffende opera wel al in 1733 is uitgevoerd, maar volgens de rechtbank kennelijk nooit is uitgegeven, is het artikel van toepassing (Uitgeven betekent in dit verband: voldoende exemplaren in druk laten verschijnen). Kennelijk is volgens de rechtbank de Sing-Akademie degene die het werk voor de eerste maal rechtmatig openbaar heeft gemaakt of zich het daarmee verbonden recht heeft laten overdragen.
Eén en ander is dus niet 'raar' of onjuist. Het is wel opmerkelijk, omdat er zelden een beroep op de bewuste wetsbepaling wordt gedaan. In Nederland is er voor zover bekend nog nooit een rechtszaak over geweest. Het vonnis is te vinden op operatoday (op deze site staat ook een aanvullend artikel). De persverklaring van de Sing-Akademie van Berlijn staat hier. (Dirk Visser).
Vznr. Rb. 's-Gravenhage, 18 juli 2005, KG ZA 05/403. Lijkt het maar zo, of wordt er sinds de 'nieuwe modellenwet' minder geprocedeerd over tekeningen en modellen? Maandag werd er in ieder geval een zeldzaam vonnis gewezen over niet-ingeschreven Gemeenschapsmodellen (en auteursrecht en slaafse nabootsing).
Mezutec produceert bronwaterinstallaties, waaronder de 'Mezutizer'. Zij spreekt een concurrent, Remon, aan: volgens Mezutec pleegt Remon met haar Remonique inbreuk op de model- en auteursrechten op de Mezutizer.
Aan de inbreukvraag komt de rechter echter geeneens toe. Hij oordeelt onder meer dat de Remonique eerder openbaar gemaakt was dan de Mezutizer, zodat, nu beide installaties dezelfde algemene indruk wekken, de Mezutizer een eigen karakter ontbeert. Bovendien kan Mezutec niet aantonen dat Remon het ontwerp van haar Remonique had ontleent aan de Mezutizer.
Het zat er aan te komen. Ondoorzichtigheid bij de innende en verdelende instanties en aanzienlijke prijsverschillen zetten al eerder kwaad bloed, maar nu een waarschuwing 'niet tot herbezinning heeft geleid', heeft een twintigtal importeurs en fabrikanten van blanco informatiedragers de stichtingen De Thuiskopie en Onderhandelingen Thuiskopie (SONT) gedagvaard in een bodemprocedure waarin een groot aantal bezwaren tegen (de hoogte van) de thuiskopieerheffing principieel aan de orde wordt gesteld.
De in Nederland vastgestelde heffingen op voornoemde producten lopen volgens het persbericht van de websiteloze Stichting Overlegorgaan Blanco geluidsdragers (STOBI) zwaar uit de pas met de lage heffingen in Duitsland. In Engeland en Luxemburg gelden zelfs in het geheel geen heffingen. 40% van de in Nederland gebruikte informatiedragers zou afkomstig zijn uit de grijze importstroom uit deze landen. Een van de stellingen van de eisers is dat als rechthebbenden geen bewust gebruik maken van de mogelijkheden die drm technologie biedt, zij impliciet toestemming geven voor het maken van een prive kopie. Lees voor de verandering eens niet het persbericht, maar de hele dagvaarding.
Gerechtshof Leeuwarden, 13 juli 2005, LJN: AT9454, Rnr 0200197. Appelant tegen geïntimeerde in zaak over bouw van de inbreukmakende woning. Winstafdracht. Bijzondere omstandigheden daargelaten, dient bij de begroting van de winst een integrale kostprijsberekeningsmethodiek te worden gehanteerd, waarbij de vaste kosten naar rato worden toegerekend.
Het gaat bij de toepassing van art. 27a Auteurswet om afdracht van als gevolg van de inbreuk reëel genoten winst - welke winst aan de hand van objectieve maatstaven dient te worden begroot - doch niet om méér dan dat. Dit houdt in dat art. 27a Auteurswet geen grondslag biedt voor het ten voordele van de rechthebbende op het auteursrecht brengen van de inbreukmaker in een vermogensrechtelijke toestand die slechter is dan die waarin elke inbreuk achterwege zou zijn gebleven. Lees vonnis.
"I have always believed that the “niche” law blogs—those tracking a particular area of law—are more likely to be followed regularly than are the more general blogs, law student blogs and the like. The average user will not be a voracious reader of blogs, but he or she will, I think, take the time to receive information useful to his or her practice, whether it be practice area-specific or related to the business of running a law practice." (The Future of legal blogging, lees webartikel hier).
Watskeburt in België? Eerst wordt Madonna aangeklaagd omdat ze in 1993 een nummer geplagieerd zou hebben (Woonde Madonna ooit in Moeskroen? Zie hier) en nu bericht de GvA dat de Oostkampse componist Johnny Delaere en de Oostendse muziekuitgever Marcel Seynaeve de Griekse componist Vangelis en platenmaatschappij EMI hebben gedagvaard. Vangelis' nummer 'Conquest of Paradise' uit 1992 zou zijn gebaseerd op het nummer 'Rien n'a changé' van Delaere uit 1982.
Auteursrechtenmaatschappij Sabam stelde enkele gelijkenissen vast, maar te weinig om van plagiaat te spreken. Componist en producent waren niet overtuigd door dit oordeel en eisen 2,5 miljoen euro schadevergoeding. Volgens het bericht moeten de eisers nog wel aantonen dat de Griekse componist hun nummer ooit hoorde. En die kans bestaat volgens Vlamingen. 'Rien n'a changé werd in de jaren '80 gedraaid in onder meer de Ancienne Belgique en de Vorst Nationaal. Vangelis was toen door Europa op reis.'
Wat is de reden en overeenkomst achter en tussen deze zaken. Is er misschien nieuwe wetgeving in België? Biedt de Sabam een nieuw vergelijkend muziekonderzoek, maar alleen nog voor nummers tot 1993? Verlopen dit jaar de termijnen voor plagiaat tot 1993?
HvJ EG, 14 juli 2005, zaak C-192/04, Lagardère Active Broadcast tegen SPRE en GVL, in de hoedanigheid van CERT. Prejudiciële beslissing betreffende een verzoek ingediend door het Franse Cour het cassation. Een HvJ IE uitspraak die geen OHIM-zaak is als een Rapunzelklokje in Amsterdam; zeldzaam maar af er toe wordt er eentje gesignaleerd. Deze gaat over auteursrecht en naburige rechten. En landsgrenzen.
Het probleem betreft de aanwezigheid van landsgrenzen bij de verder geheel technische realisatie van een televisie-uitzending via satelliet. De vennootschap Lagardère is een in Frankrijk gevestigde omroep. Haar uitzendingen worden geproduceerd in haar Parijse studio’s en naar een satelliet gezonden. De signalen lopen terug naar de aarde, waar zij worden opgevangen door grondstations in Frankrijk die de uitzendingen in frequentiemodulatie (FM) aan het publiek doorgeven.
Aangezien deze wijze van doorgeven niet het gehele Franse grondgebied dekt, stuurt de satelliet deze signalen tevens door naar een grondstation te Felsberg, in het Saarland (Duitsland), dat technisch is ingericht om de uitzendingen via de lange golf naar bovengenoemd grondgebied te sturen. Dit uitzenden wordt verzorgd door CERT, een dochteronderneming van Lagardère. De in het Frans uitgezonden programma’s kunnen om technische redenen tevens in Duitsland worden ontvangen, maar alleen binnen een beperkt gebied. Zij worden in Duitsland niet commercieel geëxploiteerd.
Dit roept de volgende vragen op:
(1) Wanneer een omroep die vanuit een lidstaat uitzendt, om een deel van zijn nationale publiek te bereiken, gebruik maakt van een nabijgelegen zendstation op het grondgebied van een andere lidstaat op grond van een concessieovereenkomst met een dochteronderneming waarin de omroep een meerderheidsbelang bezit, geldt dan de wettelijke regeling van laatstbedoelde lidstaat voor de enkele billijke vergoeding in de zin van de artikelen 8, [lid 2,] van richtlijn 92/100 […] en 4 van richtlijn 93/83 […], die is verschuldigd voor het gebruik van voor handelsdoeleinden uitgegeven geluidsdragers in de uitgezonden programma’s?
(2) Bij een bevestigend antwoord op de eerste vraag, is het oorspronkelijke omroepbedrijf dan gerechtigd de door zijn dochteronderneming betaalde bedragen in mindering te brengen op de vergoeding die wordt gevorderd voor de ontvangst op het gehele nationale grondgebied?”
Het Hof van Justitie verklaart vervolgens voor recht dat de binnengrenzen in Europa nog niet volledig verdwenen zijn.
1) In het geval van een uitzending als aan de orde in het hoofdgeding verzet richtlijn 93/83/EEG zich er niet tegen dat voor de vergoeding voor het gebruik van fonogrammen niet alleen de wettelijke regeling geldt van de lidstaat op het grondgebied waarvan de uitzendende vennootschap is gevestigd, maar tevens de wettelijke regeling van de lidstaat waarin zich om technische redenen het grondstation bevindt dat de betrokken uitzendingen naar de eerste staat doorgeeft. 2) Artikel 8, lid 2, van richtlijn 92/100/EEG (verhuur- en uitleenrecht) moet aldus worden uitgelegd dat voor de vaststelling van de in deze bepaling genoemde billijke vergoeding de uitzendende onderneming niet gerechtigd is om het bedrag van de vergoeding die zij verschuldigd is voor het gebruik van fonogrammen in de lidstaat waarin zij is gevestigd, eenzijdig te verminderen met het bedrag dat is betaald of wordt gevorderd in de lidstaat op wiens grondgebied zich het grondstation bevindt dat uitzendingen naar de eerste staat doorgeeft. Lees arrest.
