Auteursrecht  

Vzr. Rechtbank Midden-Nederland 31 oktober 2018, IEF 18126 (Mogelijk c.s. tegen Briqwise c.s.) Auteursrecht. Mogelijk is een vastgoedfinancieringsbedrijf, dat - zonder betrokkenheid van een bank - zakelijke hypothecaire financieringen tot stand brengt tussen investeerders en ondernemers. Hiervan is X investeerder en Y ondernemer. Beide hebben toegang tot de digitale portal (afgesloten gedeelte) van Mogelijk c.s. Briqwise houdt zich bezig met het tot stand brengen van zakelijke vastgoedfinancieringen onder hypothecaire zekerheid, rechtstreeks tussen investeerders en ondernemers. X en Y zijn middellijk bestuurders. Mogelijk c.s. is er door één van de compagnons van Briqwise c.s. per e-mail van op de hoogte gebracht dat de onderneming van Briqwise zal worden gelanceerd. Advocaat van Mogelijk c.s. heeft een brief aan Briqwise c.s. gestuurd, waarin staat dat Briqwise c.s. de bedrijfsstructuur, de teksten op de website en delen van algemene voorwaarden van Mogelijk c.s. heeft gekopieerd met behulp van de door X - onder valse voorwendselen - verkregen informatie over Mogelijk c.s. Voor zover er sprake van auteursrechtelijke beschermde werken en voor zover Mogelijk c.s. daarvan de rechthebbende is, geldt dat Mogelijk c.s. erkent dat Briqwise c.s. haar website en algemene voorwaarden inmiddels zo heeft aangepast dat deze niet meer (te veel) op die van haar lijken. Vorderingen afgewezen.

Vzr. Rechtbank Den Haag 19 november 2018, IEF 18114 (TVS tegen Revo) Auteursrecht. Databankenrecht. Procesrecht. Partijen verhandelen beide versnellingsbakoptimalisatiesoftware (DSG-software). TVS stelt dat Revo inbreukmakend handelt door terbeschikkingstelling van andere DSG-software via een online dealerportaal. Revo betwist voor alle weren de bevoegheid van de voorzieningenrechter van deze rechtbank. In geval van intellectuele eigendomsrechten waarbij wordt gesteld dat de inbreuk heeft plaatsgevonden via gebruik van een website, is de locus actus de plaats waar de eigenaar van de website is gevestigd. In dit geval is dat Daventry, VK, nu dat de vestigingsplaats van Revo dan wel RDL is. Op die grond komt de voorzieningenrechter geen bevoegdheid toe. Revo voert aan dat voor bevoegdheid van de locus damni nodig is dat de software van RDL toegankelijk voor het algemene publiek is in het gebied van de aangezochte rechter. Daarvan is geen sprake omdat de toegang tot Revo Portal beperkt is tot dealers uit het dealernetwerk van RDL die specifieke toegangsgegevens van RDL hebben gekregen. Deze uitleg volgt niet uit de jurisprudentie van de HvJ EU. De website van Revo dan wel RDL was voor Heemskerk, derhalve vanuit Nederland, toegankelijk. De voorzieningenrechter is daarmee relatief bevoegd. Revo stelt ook dat TVS de verkeerde entiteit heeft gedagvaard. Dit blijkt mede uit een "tag" (coderegel) in de vermeend inbreukmakende software. Vorderingen (gedeeltelijk) afgewezen.

Vzr. Rechtbank Noord-Holland 18 oktober 2018, IEF 18109; RB 3247 (Nomenta tegen Nikki Amsterdam) Vergelijkende reclame. Partijen brengen beide een lamp op de markt die tevens dienst kan doen als speaker en wijnkoeler. De voorzieningenrechter heeft 5 september 2018 geoordeeld dat Nomenta ongeoorloofde vergelijkende reclame heeft gemaakt door te stellen dat CE-certificering bij Nikki ontbreekt. Geoordeeld is dat zij deze uitingen moet staken, rectificatie moest uitbrengen en dat voor iedere dag dat zij geheel of gedeeltelijk hiermee in strijd handelt, aan Nikki een dwangsom verbeurt. Later heeft Nomenta zich op een vijf dagen durende beurs elke dag denigrerend uitgelaten over de lampionnen van Nikki. Nomenta wordt veroordeeld tot verbeuring van vijfmaal €2.500,- aan dwangsommen.

Ktr. Rechtbank Noord-Holland 31 oktober 2018, IEF 18110; ECLI:NL:RBNHO:2018:10058 (Auteursrechtinbreuk broodjeszaak) Auteursrecht. Eiser is professioneel fotograaf gespecialiseerd in culinaire fotografie. Gedaagde heeft een broodjeszaak en houdt daarvoor een facebookpagina aan. Zij heeft daarvoor foto's van eiser gebruikt, zonder toestemming en zonder naamsvermelding. Na aanschrijving door eiser, heeft gedaagde gebruik niet gestaakt. Gedaagde voert aan dat er sprake is van misbruik van recht omdat eiser inkomsten krijgt als hij opkomt voor zijn rechten en gedaagde wordt hiervoor geschaad omdat zij moet betalen. Ook zijn er volgens gedaagde veel gedupeerden omdat ze geen rechtsbijstand hebben voor inbreuken op auteursrechten. Ook maakt eiser gebruikt van software om zijn foto's te volgen. Hieruit volgt niet dat eiser bewust foto's op internet plaatst met het enkele doel overtredingen uit te lokken. Vorderingen toegewezen.

Hof Amsterdam 13 november 2018, IEF 18104; ECLI:NL:GHAMS:2018:4101 (Ziggo tegen Lira) Auteursrecht. Betreft tv- en radio doorgifte van (film)werken van bij Lira en zusterorganisaties van Lira aangesloten auteurs in de periode 1 oktober 2012-31 december 2014. Ziggo wordt veroordeeld schadevergoeding aan Lira te betalen voor uitzending in deze periode van werken van filmmakers die hun uitzendrechten hebben voorbehouden, alsmede voor uitzending van post- en pre-existente werken en radio-uitzendingen. De overdracht in het aansluitingscontract van Lira ziet zowel op de secundaire als de primaire uitzending. De scenarioschrijver kan zijn rechten met betrekking tot primaire uitzending vanwege artikel 45d Aw alleen aan Lira overdragen als hij die rechten in het contract met de producent heeft voorbehouden. Dat geldt ook voor de rechten met betrekking tot kabeldoorgifte als bedoeld in artikel 26a Aw. Geen aanleiding voor prejudiciële vragen over de reikwijdte van het begrip 'doorgifte via de kabel' in artikel 9 van de Kabel- en Satellietrichtlijn.

HvJ EU 13 november 2018, IEF 18098; IEFbe 2790; ECLI:EU:C:2018:899; C-310/17 (Levola Hengelo tegen Smilde) Uit het persbericht: Hof volgt Conclusie AG [IEF 17873] Auteursrecht en naburige rechten – Begrip ‚werk’ – Smaak van een voedingsmiddel. De smaak van een voedingsmiddel kan niet auteursrechtelijk worden beschermd. De smaak van een voedingsmiddel kan namelijk niet worden aangemerkt als een „werk”.

[Infosorichtlijn] moet aldus worden uitgelegd dat zij eraan in de weg staat dat de smaak van een voedingsmiddel op grond van deze richtlijn auteursrechtelijk wordt beschermd en dat een nationale wettelijke regeling in die zin wordt uitgelegd dat zij auteursrechtelijke bescherming verleent aan een dergelijke smaak.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 8 november 2018, IEF 18094; ECLI:NL:RBAMS:2018:8003 (Joris No Smell) Merkenrecht. Auteursrecht. Gedaagde sub 1 heeft samengewerkt met een groothandel in dierenvoeding en accessoires. De kennis van gedaagde sub 1 werd ingezet bij het inkopen van grondstoffen en ontwikkelen van bodembedekking voor (hokken van) knaagdieren. De producten die op de markt werden gebracht hadden o.a. de naam Joris No Smell. De samenwerking is later beëindigd. Gedaagde sub 1 heeft een concurrentiebeding getekend. Een commanditaire vennootschap is opgericht waarbij gedaagde sub 1 de directie voerde. Het gebezigde logo is een konijn met een shirt met Joris erop. Eiser sub 1 heeft Joris No Smell B.V. opgericht. Gedaagde sub 2 heeft het Benelux woordmerk Joris No Smell gedeponeerd. Eisers vorderen o.a. gebruik van aanduiding Joris No Smell te staken. Vorderingen toegewezen: depot te kwader trouw door gedaagde sub 2 en door gedaagde sub 1 getekend en daardoor geldig concurrentiebeding. 

Ktr. Rechtbank Gelderland 5 juli 2017, IEF 18080; ECLI:NL:RBGEL:2017:6953 (Foto zangeres) Auteursrecht. Eiser is professioneel fotograaf die zijn foto's zelf via zijn eenmanszaak via Bruna Press en via Hollandse Hoogte exploiteert. Hij biedt op zijn website foto's aan die kunnen worden gebruikt of gepubliceerd tegen vaste licentievergoeding. Gedaagde exploiteert een website en heeft in het kader van een artikel op zijn website zonder toestemming een foto van een zangeres gebruikt die is gemaakt door eiser. Na de eerste aanschrijving is de foto van de website verwijderd. Partijen zijn niet tot een oplossing gekomen. Eiser vordert €250,- aan gederfde licentievergoeding en €250,- aan schade die is geleden door de gemaakte inbreuk op zijn persoonlijkheidsrechten. De gederfde licentievergoeding is voldoende gemotiveerd onderbouwd met verwijzing naar Tarievenlijst van de Stichting Foto Anoniem. Enerzijds is eiser reële inkomsten misgelopen en anderzijds is er een vergrote kans dat er door de inbreuk meerdere nieuwe inbreuken worden gepleegd. Gedaagde is veroordeeld tot betaling aan eiser van €500,- aan schadevergoeding.

Conclusie AG HR 12 oktober 2018, IEF 18073; ECLI:NL:PHR:2018:1218 (Food Products tegen Maxim's Caterer) Auteursrecht. Proceskosten. In deze zaak over auteursrecht op het ontwerp van blikken voor mooncakes zijn Maxim's Caterers’ inbreukdeclaratoir en -verbod met nevenvorderingen en haar schadestaatvordering door de rechtbank afgewezen, omdat al een onthoudingsverklaring en deelschikking over inzage voorlag en volgens de rechtbank de schadestaatdrempel niet was geslecht. In appel vordert Maxim's Caterers ook een voorschot op schadevergoeding en in hoger beroep krijgt zij goeddeels gelijk. Volgens het hof is het auteursrecht op de blikken aan Maxim's Caterers overgedragen en daartegen komen Food Products in cassatie volgens mij tevergeefs op. Incidenteel wordt in cassatie geklaagd over de proceskostenveroordeling en over het niet toewijzen van de vordering tot terugbetaling van hetgeen op grond van de uitspraak in eerste aanleg is betaald. Deze laatste klacht is denk ik terecht. De zaak kan op dat punt door Uw Raad zelf worden afgedaan. AG concludeert in het principaal cassatieberoep tot verwerping en in het incidenteel cassatieberoep tot vernietiging, maar dat laatste alleen voor zover het hof de vordering van [verweerster] tot (terug)betaling van € 27.661,95 te vermeerderen met wettelijke rente niet heeft toegewezen, en voor wat dat laatste betreft tot afdoening op de wijze aangegeven in 3.19 van deze conclusie.

Rechtbank Noord-Holland 24 januari 2018, IEF 18063; ECLI:NL:RBNHO:2018:361 (Eiser tegen NHV Verzekeringen) Auteursrecht. Procesrecht. Eiser, professioneel fotograaf, heeft in 2003 een foto van een ongeluk gemaakt. NHV Verzekeringen heeft deze foto zonder toestemming gebruikt voor op haar website. Deze heeft zij later verwijderd. NHV Verzekeringen heeft €250,- overgemaakt als vergoeding van de door eiser als gevolg van inbreuk geleden schade. Eiser vordert echter tweemaal de misgelopen licentievergoeding die hij normaliter in rekening brengt, te weten een bedrag van €270,-. De additionele vergoeding naast het honorarium dat eiser bij regulier gebruik van de foto zou hebben ontvangen, is op zijn plaats, omdat eiser onbestreden heeft aangevoerd schade te hebben geleden door het ontbreken van naamsvermelding bij de foto en door de inbreuk op zijn exclusieve recht om uitsluitend zelf te bepalen waar en hoe zijn foto's worden gebruikt. NHV Verzekeringen is veroordeeld tot betaling van het restantbedrag van €390,-. Vorderingen toegewezen.