Dossiers

De enige verdere aanwijzingen in het dossier waren ongedateerde verpakkingsmodellen van de betrokken waren. Gesteld dat deze konden dienen tot staving van de „wijze” van gebruik van het merk (vruchtensappen) en eventueel de „plaats” (de modellen dragen Duitse opschriften), dan nog bevatten ze geen aanwijzingen voor de duur en de omvang van dat gebruik.

Ten slotte zij opgemerkt dat het voor verzoekster niet moeilijk zou zijn geweest, meer gegevens aan te dragen om de opsomming in de verklaring onder belofte te onderbouwen, zoals facturen, catalogi of krantenadvertenties. Deze gegevens had zij met name voor de kamer van beroep kunnen overleggen, te meer daar in de beslissing van de oppositieafdeling reeds sprake was van onvoldoende bewijs voor het gebruik van het merk.

Van schending van het recht om gehoord  en schending van het 'lijdelijkheidsbeginsel' is ook geen sprake:

-Aangaande het recht om voor de kamer van beroep zelf te worden gehoord, zij eraan herinnerd dat de beoordeling van de feiten deel uitmaakt van het nemen van de beslissing. Het recht om te worden gehoord heeft betrekking op alle gegevens, feitelijk of rechtens, waarop de beslissing is gebaseerd, maar niet op de beslissing die het bestuursorgaan voornemens is te nemen

-Verzoekster stelt dat het „lijdelijkheidsbeginsel” dat volgens haar in artikel 74, lid 1, van verordening nr. 40/94 is geformuleerd, impliceert dat de kamer van beroep, zolang deze geen reden had om naar aanleiding van een opmerking van interveniënte of andersluidende aanwijzingen in de stukken, te twijfelen aan de geloofwaardigheid van de bij wege van de verklaring onder belofte verstrekte opgaven, niet het recht had, ambtshalve de opgaven te betwisten en aan de verklaring onder belofte slechts een geringere bewijskracht toe te kennen.

Maar gezien het feit dat interveniënte haar aanvraag tot inschrijving van het merk Salvita niet heeft ingetrokken, dat het aan verzoekster was om het normale gebruik van haar merk te bewijzen en dat dit bewijs in casu niet is geleverd, dient te worden geconcludeerd dat het BHIM de oppositie terecht heeft afgewezen, ook al heeft interveniënte de door verzoekster ter ondersteuning van haar oppositie aangevoerde feiten, bewijsmiddelen en argumenten niet betwist en ook al heeft interveniënte de lijst van de in haar inschrijvingsaanvraag bedoelde waren heeft beperkt en daarmee volgens verzoekster impliciet erkend dat het normale gebruik van het merk was bewezen. Lees arrest

In het rapport wordt gepleit voor intrekking van de softwarepatenten richtlijn. "Naar verwachting zal geen enkele Richtlijntekst recht kunnen doen aan de door Nederland in de stemverklaring opgenomen uitgangspunten." Ook wordt vastgesteld dat "wel degelijk sprake kan zijn van octrooien op computerprogramma's" en dat er geen onderscheid te maken is tussen verschillende soorten software. Met andere woorden: de veel gehoorde verhullende term "in computers geïmplementeerde uitvinding" is tóch gewoon hetzelfde als "softwarepatent".

Verder wordt in het rapport een ware waslijst aan problemen vastgesteld.
Volgens de adviescommissie is het een feit dat het principe waarlangs het octrooi systeem moet werken geweld aangedaan wordt omdat beschrijvingen van octrooien niet deugen, is het een feit dat er octrooien verleend worden op zaken die niet eens nieuw zijn, is het een feit dat softwarepatenten misbruikt worden en aldus een innovatieremmend effect hebben en is het een feit dat er tóch octrooien verleend worden op methoden van zakendoen.

Secretaris Ante Wessels van van Vrijschrift.org/FFII heeft de nodige kritiek op de inhoud van het rapport:

"De Adviescommissie stelt dat software technisch is en meent dat software om deze reden patenteerbaar moet zijn. Er kan met evenveel recht gesteld worden dat software niet technisch is, dit is een woordenspel.

Belangrijker is dat hiermee het uitgangspunt dat pure software niet patenteerbaar dient te zijn, verlaten wordt. De Adviescommissie steekt de Rubicon over. De politieke vraag is of we dit willen. De vraag is ook of het verstandig is: nooit is aangetoond dat octrooien op software de innovatie bevorderen, terwijl hier reeds verschillende onderzoeken naar gedaan zijn. Het EU onderzoek moet nog beginnen.

En er is een waslijst aan problemen geconstateerd. Er wordt flankerend beleid voorgesteld, met betrekking tot onder andere interoperabiliteit en kwaliteit. Er is geen enkele zekerheid of en wanneer dit flankerende beleid gestalte zal krijgen. Zullen de problemen ooit opgelost worden, of zullen ze onoplosbaar blijken?

Hoeveel jaren zullen de deuren wagenwijd open staan?

Het is te vroeg om de Rubicon over te steken."

Naar de mening van Vrijschrift is het noodzakelijk dat de richtlijn door het Europees Parlement sterk geamendeerd wordt, om te voorkomen dat de Raadsversie binnen enkele maanden van kracht wordt. Ook geeft Vrijschrift de voorkeur aan een richtlijn die de huidige uit de hand gelopen verleningspraktijk sterk indamt boven het niet tot stand komen van een richtlijn. Vrijschrift steunt de amendementen van FFII die de lijn zoals die door het parlement in 2003 is ingezet voortzet.

Verder worden vraagtekens gezet bij de bewering van de staatssecretaris dat alle spelers in de adviescommissie vertegenwoordigd zijn. In een brief aan de staatssecretaris schrijft Vrijschrift dat deze bewering nuancering behoeft:

"Juist het MKB, een belangrijke bron van innovaties en schepper van zo'n 80% van de nieuwe werkgelegenheid in Europa moest vertegenwoordiging in de Adviescommissie ontberen. De Adviescommissie omvatte naast de Voorzitter een Philips-werknemer, een voormalig directeur van een volle Philips-dochteronderneming en een promovendus.",

Bij het tot stand komen van het politiek akkoord op 18 mei 2004 schreef Minister Brinkhorst de kamer dat er "overeenstemming" was tussen Europees Parlement en Ministerraad, terwijl daarvan geen sprake was. De kamer heeft destijds op basis van onjuiste informatie de minister een mandaat gegeven. Enkele dagen daarna meldde de Minister de kamer dat zijn reeds afgegeven stem "om staatsrechtelijke redenen" niet herroepen kon worden, terwijl dat wel degelijk mogelijk is.

Over Vrijschrift -- www.vrijschrift.nl
Stichting Vrijschrift heeft als doel het bevorderen en het beschermen van intellectuele goederen die vrij te verspreiden en aan te passen zijn. Vrijschrift probeert bewustwoording te realiseren van de betekenis van het publieke domein voor de samenleving. Bescherming van het publieke domein is van groot economisch en maatschappelijk belang en vormt een belangrijke activiteit. Internationaal wordt samengewerkt met de Foundation for a Free Information Infrastructure, de Free Software Foundation, Project Gutenberg en vele andere organisaties.

Over FFII -- www.ffii.org
De Stichting voor een Vrije Informatie-infrastructuur (Foundation for a Free Information Infrastructure) is een non-profit organisatie die gevestigd is in München en zich bezig houdt met bewustmaking rond gegevensverwerking. FFII ondersteunt de ontwikkeling van openbare informatiegoederen gebaseerd op auteursrecht, vrije concurrentie en open standaarden. Meer dan 400 leden, 1000 bedrijven en 60.000 sympathisanten hebben FFII de toestemming gegeven hen te vertegenwoordigen in het publieke debat over exclusieve rechten (intellectuele eigendom) op het gebied van software."

Daarna heeft Stikker haar systeem gepresenteerd bij Nokia. Eind 2004 heeft Nokia in de pers een nieuw programma aangekondigd voor de bestrijding van namaak Nokia batterijen. Stikker heeft Nokia daarop laten weten overleg te willen over de voorwaarden van het gebruik van haar programma en heeft haar vervolgens bij gebrek aan een reactie laten weten dat zij in strijd handelt met de afspraken van de NDA.

Ondertussen wordt echter  ook door Stikker toegegeven dat een aanzienlijk deel van hetgeen zij aan Nokia heeft gepresenteerd reeds door Nokia zelf was ontwikkeld in het kader van het zogenaamde “Britney-project” uit november 2003. In feite gaat het thans vooral om de vraag of Nokia, zoals zij stelt, zelfstandig (en nadien) op het idee is gekomen om, in het geval van een op zich juiste maar eerder al ingevoerde code, de gebruiker te adviseren wat te doen al naar gelang of hij wel of niet de code zelf heeft ontbloot

Voorzieningrechter vindt deze stelling van Nokia niet dadelijk ongeloofwaardig en valt het geenszins uit te sluiten dat Nokia in een daartoe strekkende arbitrage de stelling dat ook dit deel door Nokia zelfstandig is ontwikkeld  voldoende hard zal kunnen maken.  Voor nadere bewijslevering, waarbij het horen van getuigen noodzakelijk lijkt, is in het kader van dit kort geding evenwel geen plaats

Aan de andere kant is de Vzngr. voorshands niet overtuigd geraakt door het pleidooi van Nokia dat zij niet geacht kan worden de NDA overtreden te hebben omdat zij niet werkelijk de vraag stelt of de gebruiker de code zelf heeft ontbloot doch slechts de gebruiker informeert respectievelijk adviseert over wat in dat geval te doen. Niettemin is ook dit verweer niet volstrekt kansloos, zodat het aan de onzekerheid omtrent de uitkomst van de aanhangig te maken arbitrage bijdraagt

De Vzngr. wijst het door Stikker gevorderde af. lees vonnis