Dossiers

Met een merk krijgt een bedrijf een monopolie op het gebruik van die naam. De wetgever heeft echter wel een aantal randvoorwaarden geformuleerd om dit gebruik aan banden te leggen. Een belangrijke eis is, dat een merk na vijf jaar ook echt normaal moet worden gebruikt.Maar, merken hebben niet het eeuwige leven. Denk maar aan V&D, Free record Shop, de SRV wagen etc. Als het merk vijf jaar niet meer normaal gebruikt is, kan in principe iedereen (die daarbij belang heeft) de doorhaling hiervan aanvragen. De vraag is daarom, wat is normaal gebruik en kan nu iedereen zomaar met een bekend merk aan de haal gaan als dit merk niet meer wordt gebruikt? Deze vraag staat centraal in de rechtszaak tegen Ferrari over het merk TESTAROSSA. Dit artikel is tevens verschenen in de weekendbijlage van de HDC-kranten.

Het Young Members initiatief van VIE/AIPPI Nederland brengt IE Young Professionals (t/m 35 jaar) samen, waaronder IE advocaten, merkengemachtigden en (trainee) octrooigemachtigden. De focus ligt op inhoudelijke en sociale evenementen om zo een waardevol netwerk op te bouwen. Na de succesvolle kick-off bij RTL in 2016, nodigen we je van harte uit voor onze tweede activiteit: de AIPPI Nederland Young Members bijeenkomst 2017 op maandag 9 oktober bij Koninklijke KPN N.V. in Den Haag. Bij KPN komen alle IE rechten samen, zoals auteursrecht en illegale content, octrooien en technische standaarden zoals 5G, en bekende merken zoals ook Telfort, XS4All en Simyo.

Rechtbank Rotterdam 31 augustus 2017, IEF 17101; IT&R 2348 (Stichting Brein tegen grootschalige usenet uploader) Auteursrechtinbreuk. Stichting BREIN heeft een ex parte-beschikking ex art. 1019e Rv behaald tegen een uploader van filmwerken. De uploader gebruikte op grote schaal auteurs- en natuurrechtelijk bescherme werken - populaire (bioscoop)films en tv-series - en heeft deze onder een alias openbaar gemaakt en ter beschikking gestelt aan het publiek via BitTorrent en usenet. De uploader vervulde een sleutelrol in het 'Libra Release Team', een team dat zich erop richt om film en tv-series gratis voor het publiek beschikbaar te stallen zonder dat de rechthebbenden daarvoor toestemming hebben gegeven of een vergoeding ontvangen. De voorzieningenrechter gebiedt de inbreuk op auteursrechten te staken en gestaakt te houden onder last van een dwangsom van €2.000,- per dag.

Rechtbank Den Haag 13 september 2017, IEF 17099; ECLI:NL:RBDHA:2017:10432 (Tata Steel tegen Arcelormittal) Octrooirecht. Tata Steel en ArcelorMittal zijn beide producenten van staal. ArcelorMittal is houdster van het Europese octrooi 2 242 863 B1 voor een "process for manufacturing stamped products, and stamped products prepared from the same". Tata Steel vordert vernietiging van het Nederlandse deel van EP 863. Centraal in EP 863 staat de technologie van het door middel 'hot stamping' vervaardigen van staalproducten uit staalplaat of staalstrips. In het bijzonder richt het zich op de eigenschappen van de coating na het doorlopen van dit proces. Tata Steel bestrijdt de in conclusies 1 en 2 geclaimde werkwijzen met een nieuwheids- en inventiviteitsaanval. De rechtbank wijst de vordering toe. De werkwijze van conclusie 1 vloeit voort uit een voor de hand liggende wijze uit de meest nabije stand van de techniek. Ook conclusie 2 zal niet in stand kunnen blijven. Het Nederlandse deel van EP 863 wordt vernietigd. 

Vzr. Rechtbank Amsterdam 12 september 2017, IEF 17098 (Project Moore Advocaten tegen Moore Partners) Inbreuk handelsnaamrecht. Project Moore, advocatenkantoor IT-recht en privacy, vordert Moore Partners, een IT-adviesbureau, te veroordelen om iedere inbreuk op de handelsnaamrechten van Project Moore te staken en de inschrijving van de handelsnaam Moore Partners door te laten halen. De vordering wordt toegewezen. De bestanddelen 'Moore' zijn in beide namen het meest kenmerkend en zijn auditief, visueel en begripsmatig identiek. 'Project' en 'Partners' zijn louter beschrijvend. De handelsnaam van Moore Partners wijkt in geringe mate af van Project Moore. De activiteiten van partijen zijn complementair aan elkaar en vertonen zelfs overlap: beide partijen adviseren cliënten die te maken hebben met technologische ontwikkelingen en veranderprocessen. Het gevaar bestaat dat het publiek de ondernemingen met elkaar zal verwarren. De voorzieningenrechter veroordeelt Moore Partners om binnen een maand een naamswijziging door te voeren en iedere inbreuk te staken, in het bijzonder door Moore Partners van haar website te verwijderen. 
 

Rechtbank Noord-Nederland 13 september 2017, IEF 17100; ECLI:NL:RBNNE:2017:3480 (Yoghurt Barn tegen EcoToko) Inbreuk auteursrecht, woordmerk en handelsnaam. Yoghurt Barn verkoopt (biologische) yoghurt en heeft de term 'LOEI LEKKER' gedeponeerd als Benelux woordmerk en de afbeelding als Benelux beeldmerk. EcoToko opent een horecabedrijf onder de handelsnaam Yoghurt Farm. Op de website van Yoghurt Barn staat bij de omschrijving van de high tea, brunch en picknick de foto. Dezelfde foto wordt door EcoToko als profielfoto op Facebook en website gebruikt. De voorzieningenrechter oordeelt dat er geen sprake is van beeldmerkinbreuk. De woordbestanddelen Yoghurt Barn missen onderscheidend vermogen en zouden als woordmerk moeten zijn geweigerd. Wel is sprake van handelsnaamrechtinbreuk. Het toegevoegde woord 'Farm' lijkt visueel, auditief en begripsmatig sterk op het woord 'Barn'. Beide woorden roepen bij het publiek de associatie op met een gebouw dat onderdeel uitmaakt van een boerenbedrijf. Hierdoor is verwarringsgevaar te duchten. EcoToko heeft zonder toestemming de foto van de auteursrechthebbende Yoghurt Barn op haar Facebook en website geplaatst. Deze verveelvoudiging levert een auteursrechtinbreuk op. De totaalindrukken van de bedrukking van de etalageruiten van beide partijen stemmen sterk overeen. De bedrukking van EcoToko, waaronder het woord 'Loei lekker' wordt als een verveelvoudiging c.q. nabootsing aangemerkt en levert inbreuk op het auteursrecht van de Yoghurt Barn op. 

Twintig jaar geleden schreef mr. Binnert Snijder een bijdrage in IER, die hieronder met zijn toestemming integraal wordt weergegeven. 

Hoewel hij in zijn artikeltje ook op een ironische wijze verwees naar de toename (‘wildgroei’) van rechtenorganisaties indertijd, lijkt anno 2017 de door hem voorgestelde DIERA (Droit Intemational (of was het Intellectuel?) d'Exploitation et Repartition pour des Animaux) minder ver weg dan toen.

Dierenrechtenorganisatie PETA (People for the Ethical Treatment of Animals) trof recent een schikking met fotograaf David Slater die een kuifmakaak een selfie had laten maken. Slater betaalt 25% van de opbrengst van de foto aan een goed apen-doel. (Zie bijvoorbeeld: https://www.nrc.nl/nieuws/2017/09/12/schikking-getroffen-in-zaak-apenselfie-a1573117 )

Studenten auteursrecht in Leiden worden inmiddels aangespoord om een scriptie te schrijven over hoe een nieuw naburig recht voor dieren of hun verzorgers of fotografen vorm zou kunnen krijgen. Een apart recht zoals het recht op gevonden voorwerpen van artikel 45o Auteurswet? Of een nieuwe vergoedingsaanspraak ten aanzien van commercieel gebruik, vergelijkbaar met het commercieel portretrecht? 

Rechtbank Noord-Holland 6 september 2017, IEF 17096; IT&R 2347 (Zorgvervoercentrale Nederland tegen Gemeente Alkmaar) Publicatie bedrijfsgeheimen. De gemeenten Alkmaar, Bergen e.a. hebben een Europese aanbesteding georganiseerd voor het uitvoeren van vraagafhankelijk vervoer voor geïndiceerde reizigers. ZCN was de dienstverlener voor dit vervoer. Gemeenten hebben een Excel-bestand met gegevens over gefactureerde ritten in december 2014 gepubliceerd als bijlage bij de Nota van Inlichten 2. ZCN vordert dat gemeenten door publicatie van het bestand in strijd hebben gehandeld met de op gemeenten rustende contractuele geheimhoudingsplicht en onrechtmatig hebben gehandeld. Het betreft hier geheime bedrijfsinformatie met handelswaarde, het openbaren en verspreiden van deze bedrijfsgeheimen door online publicatie van het bestand levert daarmee een onrechtmatige daad jegens ZCN op. De rechter oordeelt dat gemeentes aansprakelijk zijn voor de schade die door ZCN is geleden als gevolg van het onrechtmatig publiceren van het bestand.

Vzr. Rechtbank Den Haag 12 september 2017, IEF 17095; ECLI:NL:RBDHA:2017:10353 (Simplot Company tegen McCain Foods Holland) Modelrechtinbreuk vorm aardappelfriet. De Amerikaanse onderneming Simplot is houdster van het gemeenschapsmodel voor aardappelvormen. In 2013 heeft Simplot een nieuwe lijn van frieten geïntroduceerd die worden gekenmerkt door de gedraaide vorm, onder het merk SIDEWINDERS. Eind oktober 2016 heeft McCain 'Rustic Twist' frieten geïntroduceerd in verschillende Europese landen. Simplot vordert dat McCain Foods onmiddellijk iedere inbreuk op het Model staakt in de Europese Unie. Nietigheid van het Model op basis van onduidelijke tekeningen en ontbreken van nieuwheid en eigen karakter is niet aannemelijk gemaakt door McCain. Volgens McCain Foods zijn er drie verschillende vormen friet in een zak Rustic Twists. Er is ook sprake van inbreuk indien een aanzienlijk deel van de Rustic Twists qua vormgeving bij de geïnformeerde gebruiker geen andere indruk wekt dan het Model. De voorzieningenrechter oordeelt dat in totaal 70 % van de frieten in een zak Rustic Twist inbreukmakend is ten opzichte van het Model. De verbodsvordering ten aanzien van alle landen van de EU wordt toegewezen.

Vzr. Rechtbank Gelderland 25 augustus 2017, IEF 17094 (Van Asbeck Architecten tegen Paleis het Loo) Auteursrecht. Baron van Asbeck B.V. heeft van de Staat in 1970 de opdracht gekregen om alle restauratiewerkzaamheden te verrichten aan Paleis het Loo, waarbij over de jaren 1750 tekeningen in het Werkarchief zijn ondergebracht. In 2016 heeft het Paleis een renovatieopdracht gegeven aan een ander architectenbureau. De architecten hebben inzage in de tekeningen uit het Werkarchief. Van Asbeck vordert nakoming van de duurovereenkomst met de Staat en een staking van de uitvoering van de renovatieplannen, omdat uitvoering van die plannen inbreuk maakt op de auteursrechten van Van Asbeck. De voorzieningenrechter wijst de vorderingen af. Van een (stilzwijgende tot stand gekomen) duurovereenkomst tussen Van Asbeck en de Staat is geen sprake. Van Asbeck heeft niet aannemelijk gemaakt dat de eerder uitgevoerde restauraties auteursrechtelijk beschermd zijn en in hoeverre de renovatieplannen een misvorming, verminking of andere aantasting daarvan in houden.