Dossiers

Rechtbank Rotterdam 20 april 2016, IEF 15890; ECLI:NL:RBROT:2016:3143 (FKP Sojuzplodoimport tegen Spirits International)
Merkenrecht. Beeldmerken. Verwarringsgevaar. Depot niet te kwader trouw. FKP Sojuzplodoimport (FKP) heeft meerdere beeldmerken (etiketten) ingeschreven voor klasse: wodka/vruchtendranken en sappen. Deze beeldmerken bevatten een afbeelding van een gebouw met daarop de tekst ‘Stolichnaya’. Spirits International (Spirits) heeft twee beeldmerken gedeponeerd.  Éen die gelijkenis vertoont met de karakteristische letter ‘S’ uit het beeldmerk van FKP en één die gelijkenis vertoont met het gebouw uit het beeldmerk van FKP. De rechtbank oordeelt dat er, wegens het ontbreken van verwarringsgevaar, geen sprake is van merkinbreuk.

Rechtbank Den Haag 20 april 2016, IEF 15886; IEFbe 1772; ECLI:NL:RBDHA:2016:4084 (Majestic tegen ATG Gloves)
Merkenrecht. Beschrijvend merk. Inburgering. Tussenvonnis. Zie eerder: [IEF 13668]. De rechtbank Den Haag overweegt dat het Uniemerk MAXIFLEX [van Majestic] beschrijvend is voor veiligheidshandschoenen met maximale flexibiliteit. De rechtbank overweegt dat het merk vanwege het beschrijvende karakter daarom in beginsel nietig verklaard dient te worden. ATG verweert zich met een beroep op inburgering, maar doet dat ontoereikend om inburgering vast te stellen in het Nederlandse taalgebied. ATG krijgt hiervoor een bewijsopdracht.

Een aantal jaren geleden hebben we met The Legal Group Advocaten een spontane brainstormsessie gehouden voor onze nieuwe slogan. Tijdens deze sessie werd mijn voorstel “Knowledge is Power!” door mijn collega’s op subtiele wijze naar de prullenbak verwezen. De slogan moest niet uitsluitend reflecteren naar onze innovatieve praktijk, maar tevens naar onze ambitie om het allerbeste advocatenkantoor te worden. Het is onze collega mevr. mr. Pien Bos geweest die vervolgens de slogan “Built to win” heeft bedacht. Met andere woorden: mevr. mr. Pien Bos is naast moeder van drie kinderen tevens de geestelijk vader van de slogan “Built to win”.

Rechtbank Midden-Nederland 13 april 2016, IEF 15881 (MCenA c.s. tegen AVROTROS)
Mediarecht. Bewijs. Procesrecht. Een uitzending van AVROTROS Opgelicht?! over advertentiefraude werden eisers als voorbeeld gesteld voor wat er mis is in de branche. Dat zo'n 82% van de adverteerders zich opgelicht zou voelen, dat de toegezegde verspreiding van bladen onder ziekenhuizen niet plaatsvindt en dat de goede doelen geen opbrengsten zouden ontvangen. Eisers hebben AVROTROS verzocht en gevorderd ex 843a Rv om verstrekking van de onderzoeksgegevens en bescheiden die zij heeft gebruikt om tot de mededelingen te komen. Er is sprake van journalistiek onderzoeks- en bronmateriaal; de gedwongen afgifte van deze onderzoeksgegevens kunnen een chilling effect hebben op de uitoefening van de persvrijheid (10 EVRM). Er is geen bewijsnood noch worden eisers onredelijk benadeeld als zij niet over de onderzoeksgegevens beschikken. Vordering wordt afgewezen.

Rechtbank Rotterdam 29 maart 2016, IEF 15879; IT 2043; ECLI:NL:RBROT:2016:2395 (advocaat-verzoeker tegen Google)
Mediarecht. Privacy. Verzoeker is advocaat en is strafrechtelijk veroordeeld voor verboden wapenbezit. Een lokale blogger heeft op zijn internetwebsite een stuk gepubliceerd met naam en foto van verzoeker en citaten uit de terechtzitting. Met een succesvol beroep op het Costeja-arrest vordert verzoeker om verwijdering van strafrechtelijke persoonsgegevens uit de zoekmachine onder last van een dwangsom van €5.000 per dag. Hoewel een advocaat een belangrijke rol speelt in het maatschappelijke verkeer door het verlenen van juridische bijstand, gaat het de rechtbank te ver om er vanuit te gaan dat iedere advocaat een zodanige maatschappelijke rol heeft dat het publiek steeds belang heeft om ervan kennis te kunnen nemen dat een advocaat strafrechtelijk is veroordeeld.

Bij deelname aan Idols of andere talentenshows die op televisie worden uitgezonden, bestaat het risico dat de deelnemer niet echt blij is met zijn eigen prestatie, die helaas wel wordt uitgezonden. De Voorzieningenrechter in Amsterdam heeft op 22 maart 2016 een vonnis gewezen in een kort geding waarmee een deelnemer uitzending probeerde te voorkomen (zie IEF 15865). Echter, er was een overeenkomst getekend waarin duidelijk is bepaald dat RTL het recht heeft om te beslissen over uitzending van de opnamen. De kandidaat had nog gesteld dat de beelden van hem bewust zo negatief mogelijk in het programma zijn verwerkt. Bedrog of misbruik van omstandigheden levert dit juridisch niet op. Ook is het niet naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar dat de deelnemer wordt gehouden aan het contract waarin hij toestemming voor het gebruik van de beelden heeft gegeven, ook al heeft hij de voorwaarden niet uitgebreid kunnen bestuderen of advies kunnen inwinnen daarover.

In een tijd waarin het begint te regenen met referenda – bent u voor of tegen het Associatieverdrag met Oekraïne – is het denk ik goed deze nieuw verworven vaardigheid warm te houden. Niet via het rode potlood in het stemhokje, maar gewoon via IE-Forum. De befaamde Bernt Hugenholtz weet in ieder geval wat hij moet stemmen. De Europese Commissie werkt namelijk aan voorstellen over een naburig recht voor uitgevers en de vrijheid van panorama. Burgers en belanghebbenden kunnen voor 15 juni 2016 hun mening doorgeven. Een naburig recht voor uitgevers zou namelijk helpen de schade te compenseren die uitgevers lijden door aggregatiediensten als Google News die nieuwsberichten verzamelen en gedeeltelijk openbaar maken. Hugenholtz ziet echter weinig heil in deze uitbreiding van naburige rechten. We hebben immers nu al veel te veel soorten naburige rechten. Natuurlijk, dat de uitvoerende kunstenaars een naburig recht hebben is hard nodig, schrijft Hugenholtz. Zij verrichten immers eigenlijk een creatieve schepping, ook al wordt die niet erkend onder de Auteurswet, maar voor fonogrammenproducenten, omroeporganisaties en filmproducenten is dat niet het geval.

HR 15 april 2016, IEF 15883; LS&R 1297 ECLI:NL:HR:2016:666 (Astellas tegen Synthon)
(Appel)procesrecht, octrooirecht. Spoedeisend belang. Belang bij hoger beroep in verband met proceskostenveroordeling in eerste aanleg. De beslissing van het hof tot aanhouding is niet het waken tegen onredelijke vertraging van de procedure (art. 20 Rv).  Astellas is houdster van een Europees octrooi voor een zogenaamd hydrogelpreparaat met aanhoudende afgifte. De voorzieningenrechter [IEF 12913] heeft Astellas' vorderingen afgewezen en veroordeeld in de kosten van de procedure, aan de zijde van Synthon begroot op € 75.000. Het hof heeft iedere beslissing aangehouden totdat in de tussen partijen aanhangige bodemprocedure onherroepelijk is beslist of dat die procedure anderszins definitief is beëindigd. Gelet op de onbepaalde en daarom mogelijk (zeer) lange duur van de door het hof bepaalde aanhouding, zijn de aan zijn beslissing tot aanhouding ten grondslag gelegde omstandigheden – dat het belang van Astellas bij beoordeling van de in eerste aanleg uitgesproken proceskostenveroordeling niet spoedeisend is en dat inmiddels een bodemprocedure over de inbreukvraag aanhangig is – onvoldoende om die aanhouding te kunnen rechtvaardigen.

Is het wereldbekende nummer Stairway to Heaven (1971) van Led Zeppelin nu gecomponeerd door de bandleden Robert Plant en Jimmy Page, of hebben de heren het gewoon gestolen? Die vraag zal een jury van de rechtbank in Los Angeles binnenkort moeten beantwoorden in een procedure die is aangespannen door de erven van Randy Wolfe, oprichter van de band Spirit.

Afgelopen vrijdag 15 april 2016 schreef Bastiaan van Ramshorst op Auteursrechtdebat (IEF 15870) dat het hem enigszins bevreemdt dat een rechtswetenschapper tegen de rechtsvinding lijkt te zijn die plaatsvindt door principiële procedures voor hogere rechtscolleges over de zin en onzin van websiteblokkades. Wel nu, de advocaat-generaal Wathelet lijkt daar in ieder geval niet vies van te zijn. De A-G Wathelet heeft namelijk geoordeeld dat het plaatsen van een hyperlink naar de naaktpics van Britt Dekker die zonder toestemming op het internet waren geplaatst en vrij toegankelijk waren, geen inbreuk op het auteursrecht opleveren, nu er geen sprake was van een handeling bestaande uit een mededeling en er ook geen nieuw publiek [1] werd bereikt. Wathelet wijkt hiermee af van het oordeel van het HvJ EU in Svensson, maar ook van wat de European Copyright Society en de ALAI reeds eerder bepleit hadden. Wathelet lijkt eerder zijn eigen weg te volgen.