Persbericht Videma: “Gerrit Jan Wolffensperger wordt met ingang van 1 januari voorzitter van de Stichting Groepstelevisie. Hij volgt Richard Schoonhoven op die de stichting sinds de oprichting in 2000 leidde. De stichting houdt toezicht op de verdeling en uitkering van geïnde gelden voor het zakelijk gebruik van televisiebeelden. De Stichting begeleidt en controleert de activiteiten van VIDEMA die in opdracht van 3.000 auteursrechthebbenden de Auteurswet uitvoert.

(…) Vanwege zijn grote belangstelling voor het auteursrecht voelt de nieuwe voorzitter van de Stichting Groepstelevisie zich zeer tot de functie aangetrokken. Als zelfstandig beleidsadviseur houdt Wolffensperger zich nadrukkelijk bezig met dit specifieke rechtsgebied. Zo is hij voorzitter van de Stichting Burafo (fotografen), bestuurslid van de Stichting Visuelen (auteursrecht visuele makers), onafhankelijk adviseur van de Stichting Onderhandeling Thuiskopie (SONT) en bestuurslid van de Stichting Reprorecht.”

Lees hier meer.

HvJ EG, 12 december 2006, zaak C-380/03, Bondsrepubliek Duitsland tegen Europees Parlement en Raad van de Europese Unie.

Het HvJ verwerpt het beroep van de Bondsrepubliek Duitsland tegen het Europees Parlement en de Raad van de Europese Unie met betrekking tot de nietigverklaring van de artikelen 3 en 4 van Richtlijn 2003/33/EG (reclame en sponsoring voor tabaksproducten).

Tweede Kamer, Kamervragen met antwoord 2006-2007, nr. 400. Vragen van de leden Van der Ham (D66) en Irrgang (SP) aan de ministers van Financiën en van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap over de positie van diskjockeys (dj's) als artiest. (Ingezonden 7 november 2006); Antwoord

“Zoals blijkt uit het voorgaande gaat het erom of de dj voor publiek een artistieke prestatie levert. Deze voorwaarde geldt niet alleen voor dj’s, maar voor iedereen die als artiest in de loonheffingen wordt betrokken. Een specifiek onderzoek naar de positie van dj’s is niet nodig. Een dj brengt naar eigen artistiek inzicht geselecteerde muziek van (delen van) geluidsdragers in een zelf gekozen volgorde voor een publiek ten gehore, al dan niet onder toevoeging van live-elementen zoals muziekinstrumenten, vocalen en samples. In de rechtspraak wordt bij de beoordeling van de artistieke prestatie veel waarde gehecht aan maatschappelijke opvattingen en spraakgebruik. Met inachtneming daarvan zijn dj’s die op dance-parties, festivals, poppodia en dergelijke optreden thans zonder meer als artiest aan te merken.”

Lees hier de antwoorden en hier het artikel DJ's zijn artiesten van Bjorn Schipper.

Kamerstukken Tweede Kamer, nr. 29680, 11. Voorstel van wet van de leden Örgü en Bakker tot wijziging van de Mediawet en de Auteurswet 1912 (regeling verstrekking programmagegevens, eerder bericht hier); Brief waarin Tweede Kamerlid Weekers meedeelt dat hij en de heer Van der Ham de verdediging van dit wetsvoorstel overnemen

“Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal  ’s-Gravenhage, 11 december 2006  Hierbij deel ik u mede dat in verband met het vertrek uit de Kamer van de  leden Örgu en Bakker de verdere verdediging van het initiatiefvoorstel zal  plaats hebben door ondergetekende en de heer Van der Ham. Weekers”

Gerechtshof Arnhem, 12 december 2006, rolnr. 2006/807 KG. Spoedappèl: Leo De Haas TV-Producties B.V. tegen Algemene Omroepvereniging Avro. (Met dank aan Suzanne Poelmann-Teijgeler, De Brauw Blackstone Westbroek).

IE-contractenrecht, i.c. een productieovereenkomst over het televisieprogramma Blik Op De Weg. De Haas moet zich houden aan de bereikte, maar niet volledige, overeenkomst met de AVRO en had niet in zee mogen gaan met Talpa. De grieven van De Haas falen, met één uitzondering: “Door De Haas op straffe van verbeurte van een dwangsom te bevelen over te gaan tot ondertekening van het voorliggende concept, heeft de voorzieningenrechter het naar zijn aard voorlopige  karakter van een in kort geding te geven voorziening in onvoldoende mate in acht genomen, zonder dat daarvoor in de feiten een voldoende rechtvaardiging is te vinden. In het onderhavige geval kan en moet derhalve  worden volstaan met een bevel tot nakoming van de tussen partijen gesloten en met behulp van de redelijkheid en billijkheid aangevulde overeenkomst welke overeenkomst inhoudelijk overeenstemt met de tekst waarover partijen overeenstemming hebben bereikt, aangevuld met het in bijlage A opgenomen voorstel voor art. 4.10.”

Lees het arrest hier. Lees het vonnis van de rechtbank hier.

P.B. Hugenholtz: Auteursrecht op (de geur van een) parfum, annotatie bij HR 16 juni 2006 (Kecofa / Lancôme). Gepubliceerd op de website van het IVIR, eerder verschenen in Ars Aequi 2006-11, p. 821-824.

“Dit alles betekent dat de beschermingsomvang van een geurwerk niet precies is vast te stellen, waardoor de rechtszekerheid gevaar loopt. Hierbij speelt een rol dat het auteursrecht, anders dan andere rechten van intellectuele eigendom, geen registratievereiste stelt. In het merken- en modellenrecht is de beschermingsomvang onmiddellijk te kennen uit een openbaar register. In het auteursrecht is aan zo'n register meestal geen behoefte, omdat het werk in kwestie doorgaans duidelijke contouren heeft: een concrete film, roman of computerprogramma. Die natuurlijke contouren ontbreken bij een geurwerk. Hier had de werkenlijst van art. 10 Aw, die enkel scheppingen noemt die zijn gericht tot oog en oor en daardoor vrij nauwkeurig zijn af te bakenen, de Hoge Raad tot leidraad kunnen zijn.”

Lees de gehele noot hier.

Bijzonder naar bericht. CNN meldt dat: “Joe Jackson, 59,  sought help from attorneys a few years ago to get something patented, his family told the newspaper in Sunday editions. McKenna researched it and told Jackson that it was already patented, the paper reported.

On Friday, Jackson forced a security guard at gunpoint to the 38th floor offices of intellectual property and patent law firm Wood, Phillips, Katz, Clark & Mortimer, locking and chaining the door, and demanded to see McKenna, police said. (…) At the end of the bloody, 45-minute attack, three employees of the law firm, including one attorney, Michael R. McKenna, whose business card Jackson kept in his pocket, were dead and another wounded."

Lees hier meer.

Concept voor een noot van Dirk Visser bij HvJ EG 7 december 2006, zaak C-306/05, SGAE tegen Rafael Hoteles

"Verspreiding van werken door middel van televisietoestellen in hotelkamers is aan te merken als ‘mededeling aan publiek’ in de zin van art. 3 lid 1 Richtlijn 2001/29/EG (Auteursrechtrichtlijn).

Dit is het eerste arrest van HvJ EG waarin prejudiciële vragen over Richtlijn 2001/29/EG, beter bekend als ‘de Auteursrechtrichtlijn’ (Arl.), worden beantwoord. De vragen hebben betrekking op de doorgifte van televisieprogramma’s naar hotel kamers. Het gaat daarbij om uitleg van het begrip ‘mededeling aan het publiek’ in art. 3 lid 1 Arl., dat bij ons onder het auteursrechtelijke openbaarmakingsrecht  van art. 1 jo. 12 Aw valt."

Lees het hele concept hier. Lees het arrest hier. Opmerkingen en suggesties voor aanvulling en verbetering zijn zeer welkom. Klik hier om per email te reageren.

Rechtbank ’s-Hertogenbosch, 11 december 2006,  ZA 06-730. Scan-Air B.V. tegen Kuijpers Kunststofbewerking B.V. (met dank aan Michiel Ellens, Teurlings & Ellens Advocaten).

Niet alles is een werk. De elementen van het ventilatiesyteem zijn technisch bepaald, de creatieve prestatie van de maker wordt onvoldoende tot uitdrukking gebracht.  Onderscheidend vermogen, totaalbeeld, associatie en verwarring bij slaafse nabootsing.

Scan-Air handelt in ventilatieystemen voor de intensieve veehouderij. Het ventilatiesysteem  Optiflex van  Scan-Air wordt gekenmerkt door onder meer een gebogen ventilatieklep en een buitenrand die bestaat uit een gekoppeld buizenframe, waardoor diverse lengte- en breedtematen mogelijk zijn. Het systeem wordt ingebouwd in de stalmuur. Kuijpers brengt een soortgelijk ventilatiesysteem op de markt brengt onder de naam Luchtinlaat. Scan-Air maakt bezwaar tegen de luchtinlaat en beroept zich daarbij op het auteursrecht. Naar het oordeel van de voorzieningenrechter is er geen sprake van een beschermd werk in de zin van de Auteurswet, maar wel van slaafse nabootsing.

“Op zichzelf kunnen modellen van nijverheid ingevolge het bepaalde in het elfde lid van artikel in aanmerking komen voor auteursrechtelijke bescherming. Daarvoor is dan echter wel vereist dat het model een eigen oorspronkelijk karakter bezit en het persoonlijk stempel van de maker draagt. De creatieve prestatie van de maker moet erin tot uitdrukking worden gebracht. Daarvan is in het geval van de Optiflex geen, althans in onvoldoende mate, sprake. Daarbij zij voorop gesteld dat niet ter discussie staat dat de gebogen klep niet kan worden aangemerkt als een auteursrechtelijk beschermd element. Het koppelsysteem, de scharnieren en de klephouder, die volgens Scan-Air als auteursrechtelijk beschermde elementen moeten worden aangemerkt, zijn naar het oordeel van de rechter dusdanig technisch bepaald, dat daarmee onvoldoende uiting wordt gegeven aan het subjectieve en persoonlijke karakter van de maker.”

Vervolgens rijst de vraag of de Luchtinlaat van Kuijpers moet worden aangemerkt als een slaafse nabootsing van de Optiflex. “Daarvoor is primair vereist dat de Opflex in uiterlijke zin een onderscheidend vermogen heeft ten opzichte van soortgelijke ventilatiesystemen op de markt. Het gaat daarbij om het totaalbeeld dat die producten oproepen bij een gemiddeld (kopers)publiek. Dat de Optillex onderscheidend vermogen heeft, is naar het oordeel van de rechter voorshands voldoende aannemelijk. Daarbij is van belang dat Scan-Air onweersproken heeft gesteld dat op de markt voor dergelijke ventilatiesystemen wereldwijd slechts een handvol aanbieders actief is. Uit de door Scan-Air overgelegde producties blijkt bovendien dat weliswaar ook enkele andere aanbieders gebruik maken van de in het oog springende gebogen klep, doch dat Scan-Air de enige is die zulks combineert met een koppelsysteem bestaande uit een buizenframe met zwarte, kunststof hoekverbindingen.”

Hoge Raad, 8 december 2006, LJN: AY8286, met conclusie A-G Mr. F.F. Langemeijer. Eiser tegen Laurus B.V (rechtsopvolger De Boer Unigro N.V.)

27a Auteurswet, winstafdracht en schadevergoeding. Spelconcept. De conclusie van A-G Langemeijer laat zich lezen als een artikel over winstafdracht in het intellectueel eigendomsrecht.

Eiser heeft in 1986 het zogenoemde "Shoppingspel" ontwikkeld. In 1987 is het spel getoond aan (supermarkt) De Boer, die het enige tijd onder zich heeft gehouden en vervolgens heeft laten weten geen belangstelling te hebben. In 1989 heeft De Boer het spel geretourneerd. In hetzelfde jaar heeft De Boer in haar winkels via een spaaractie het "Sjopspel" aan haar klanten ter beschikking gesteld.

Deze zaak is eerder bij de Hoge Raad geweest (zie HR 18 februari 2000, NJ 2000, 309). Het ging toen om de vraag óf inbreuk is gemaakt op het auteursrecht van eiser. In de procedure na verwijzing heeft het gerechtshof vastgesteld dat inderdaad inbreuk op het auteursrecht is gemaakt. In het huidige cassatieberoep is de vraag aan de orde welke rechtsgevolgen aan deze inbreuk worden verbonden,  over de vordering van eiser tot winstafdracht op grond van art. 27a Auteurswet.