RCC 25 september 2017, IEF 17171; RB 2995; dossiernr. 2017/00482 (www.automotiveimport.nl). Aanbeveling. Misleiding. Het betreft een uiting op www.automotiveimport.nl waarin uiteen wordt gezet welke mogelijkheden er zijn voor particulieren om een auto te importeren. Hiertoe wordt onder andere gebruik gemaakt van een, volgens ANWB, verouderd artikel van de website van ANWB. De klacht bestaat in totaal uit zes afzonderlijke klachten. 1a. Automotive lmport maakt meermalen gebruik van het door ANWB geregistreerde woordmerk "ANWB". De bestreden [uiting] wekt de indruk dat er wellicht een samenwerking plaatsvindt tussen ANWB en Automotive lmport.

EC, Summary report of the public consultation on the evaluation of Directive 96/9/EC on the legal protection of databases, 6 oktober 2017. De Europese Commissie heeft de resultaten van de openbare evaluatie van richtlijn 96/9/EC (Databankenrichtlijn) openbaar gemaakt. Hieronder een vertaling van de belangrijkste (voorlopige) vindingen van deze openbare raadpleging.

Foto: Creative Commons CC-BY Giorgos Gripeos Door de redactie: Inmiddels is het meer dan een jaar geleden dat de Europese Commissie haar teleurstellende voorstel voor een gedeeltelijke modernisering van het Europese auteursrecht gepresenteerd heeft [Kennisland]. Nu de discussies een beslissende fase ingaan (het Europese Parlement stemt naar verwachting in november over het voorstel), is het tijd om een tussenstand op te maken. Waar staan we ten opzichte van een jaar geleden? Hoe groot is de kans dat het ons lukt om de meest problematische aspecten van het voorstel onschadelijk te maken? En zijn er nog kansen om de positieve aspecten van het voorstel te versterken? [Paul Keller - opinie]

HR 6 oktober 2017, IEF 17164; ECLI:NL:HR:2017:2569 (Imation Europe tegen Stichting de Thuiskopie) Auteursrecht. Thuiskopie. Zie eerder: Conclusie P-G. Imation is importeur van blanco gegevensdragers en is gehouden tot afdracht van thuiskopievergoeding ex artikel 16c Aw. De afdracht is gestaakt voor levering aan zakelijk gebruik (commercial channel), dat zich onderscheidt van haar consumer channel. Met een beroep op verrekening is afdracht geheel gestaakt. De rechtbank stelt de Hoge raad prejudiciële vragen over aan wie restitutie van teveel betaalde thuiskopieheffing toekomt [IEF 16637]. Antwoord Hoge Raad: In het Nederlandse stelsel van thuiskopievergoeding komt (ook) de betalingsplichtige het recht toe om een vordering tot terugbetaling van te veel betaalde thuiskopieheffing in te stellen, ongeacht op welke grondslag die vordering berust. 

Rechtbank Gelderland 16 augustus 2017, IEF 17161; IT 2366; ECLI:NL:RBGEL:2017:4544 (WD Groep tegen Schuman Incasso) WD Groep ontwikkelt maatwerksoftware. Schuman Incasso heeft de opdracht gegeven voor de ontwikkeling van een gebruikersportal. Webdesigning heeft de applicatie Twiga ontwikkeld en heeft daarbij gebruik gemaakt van het Flat Flamingo Content Management System. Partijen hebben een 'Akte verlenen gebruiksrecht maatwerksoftware' opgesteld. Schuman Incasso heeft de overgedragen maatwerksoftware van Twiga verwijderd en een back-up van de applicatie met Flat Flamingo teruggeplaatst. WD Groep vordert Schuman Incasso iedere inbreuk op auteursrechten van Arda Investments met betrekking tot Flat Flamingo te staken. WD Groep stelt op grond van een licentieovereenkomst tussen haar en Arda Investments het recht te hebben op te treden tegen voornoemde inbreuk op het auteursrecht van Arda Investmens. De rechtbank wijst de vorderingen af. Het auteursrecht op de CMS software is niet overgedragen aan Arda Investments. Arda Investments heeft geen handhavingsrechten ten aanzien van Flat Flamingo en kon daarom geen volmacht geven aan WD Groep. De vorderingen in reconventie worden ook afgewezen. Schuman Incasso is als mede-auteursrechthebbende van Twiga nog geen exclusief rechthebbende op het auteursrecht van Flat Flamingo. Aan haar komen geen handhavingsrechten toe en kan zij WD Groep niet verbieden om Flat Flamingo voor andere programma's te gebruiken.

Patrick Kager, Alexander Peerboom en Gino van Roeyen hebben in Eindhoven het nieuwe advocatenkantoor LAWNCH – your legal ignition gelanceerd. LAWNCH is gespecialiseerd in IT & privacyrecht, intellectuele eigendom, commerciële contracten en ondernemingsrecht. Het kantoor is actief vanuit twee locaties: High Tech Campus (‘the smartest square km in Europe’) en Strijp-S (‘creative & cultural center of Eindhoven’). Het verenigt daarmee ‘the best of both worlds’, die goed aansluiten bij de specialisaties van LAWNCH.

Vzr. Rechtbank Den Haag 6 oktober 2017, IEF 17162; ECLI:NL:RBDHA:2017:11361 (Multivac Sepp Haggenmüller tegen Mk Gilze) Multivac SH is een fabrikant van verpakkingsoplossingen en is houdster van de Multivac-merken. MK Gilze verkoopt gebruikte Multivac-machines. Vanaf november 2016 heeft Multivac in de markt door MK Gilze gereviseerde Multivac-machines aangetroffen die niet aan de veiligheidseisen voldoen van Multivac. MK Gilze heeft erkend dat zij heeft gehandeld in Multivac-machines die zonder toestemming in de EER in de handel waren gebracht. Deze parallelimport houdt zij al gestaakt. Kan Multivac zich verzetten tegen verhandeling van de Multivac-machines die oorspronkelijk door Multivac in de EER in de handel zijn gebracht? Zo lang MK Gilze duidelijk maakt dat zij en niet Multivac de machines heeft gereviseerd ziet de voorzieningenrechter niet in waarom dit schadelijk zou zijn voor de reputatie van Multivac. De vorderingen worden afgewezen.

C. Gielen, Noot onder HvJ EU 20 juli 2017 (Kerrygold); C-93/16; IEF 17159; gepubliceerd in NJ 2016/342
1.      Deze zaak betreft net als de hiervoor gepubliceerde commit/Combit-zaak de gevolgen van het unitaire karakter van het Uniemerk. De Spaanse rechter werd geconfronteerd met een inbreuk op het Uniemerk Kerrygold door het merk Kerrymaid. Vaststaat dat deze merken in Ierland en het Verenigd Koninkrijk vreedzaam naast elkaar bestaan en dat er aldaar kennelijk geen verwarringsgevaar bestaat (hetgeen waarschijnlijk vooral wordt veroorzaakt doordat Kerry de naam van een om de rundveeteelt bekend graafschap in Ierland is). Wat is nu het gevolg hiervan voor de beoordeling van eventuele inbreuk in andere lidstaten, zoals Spanje?

Vzr. Rechtbank Amsterdam 5 oktober 2017, IEF 17160; IEFbe 2365; ECLI:NL:RBAMS:2017:7285 (De Pizzabakkers tegen echtpaar pizza-restaurant) Merkenrecht. Auteursrecht. Beide partijen exploiteren een pizza-restaurant. Pizzabakkers hebben het beeldmerk 'de Pizzabakkers' gedeponeerd voor pizza's, deeg en restauratie. De logo's van beide partijen zijn in het zwart-wit vormgegeven, met in de schep de tekst. De merken stemmen begripsmatig overeen omdat beide logo's een pizza-schep hebben met daarin de naam van de pizza-maker. Er is geen auditieve overeenstemming. De voorzieningenrechter oordeelt dat er een zekere mate van overeenstemming is, maar dat deze beperkt van aard is. Dat de logo's dezelfde totaalindruk zou achterlaten is discutabel. Gedaagden gebruiken het logo alleen voor hun bezorgservice en niet voor het restaurant. Pizzabakkers hebben geen bezorgservice. Gezien de beperkte overeenstemming tussen beide logo's is direct of indirect verwarringsgevaar niet aan de orde. De vorderingen van Pizzabakkers worden afgewezen. 
 

C. Gielen, Noot onder HvJ EU 22 september 2016 (Commit/Combit); C-223/15; IEF 17158; gepubliceerd in NJ 2017/341
1.      In dit arrest en in het eveneens in dit nummer opgenomen en door mij van een annotatie voorziene Kerrygold-arrest speelt een belangrijk beginsel van het Uniemerken systeem een rol. Dit beginsel is dat het Uniemerk (vroeger: Gemeenschapsmerk) een unitair karakter heeft; dit merk heeft in de hele Unie dezelfde rechtsgevolgen hetgeen inhoudt dat inschrijving, overdracht, afstand, vervallen- of nietigverklaring en verbod op gebruik ervan slechts voor de gehele Unie mogelijk is (zie art. 1 lid 2 van Verordening 2015/2424 die op 23 maart 2016 in werking is getreden en die Verordening 207/2009 verving (de lezer zij gewaarschuwd: de meeste bepalingen van de thans geldende verordening hebben andere artikelnummers dan die van Verordening 207/2009, die in dit arrest nog aan de orde was)). De Uniemerken verordening geeft geen duidelijk antwoord op de vraag of de rechter die inbreuk op een Uniemerk vaststelt ook automatisch een verbod voor de hele Unie moet geven. De verordening bepaalt slechts dat de Uniemerken-rechtbank bevoegd is ter zake van inbreuk op het grondgebied van alle lidstaten (thans art. 126 lid 1) en verder dat wanneer die rechter oordeelt dat er inbreuk is, hij de inbreukmaker verbiedt de inbreukhandelingen te verrichten (thans art. 130 lid 1). Het lijkt logisch dat  voornoemd unitair beginsel met zich brengt dat in beginsel een verbod voor de hele Unie wordt gegeven en aldus besliste het Hof in het Chronopost-arrest (HvJ 12 april 2011, NJ 2013/209 met mijn noot).