Vzr. Rechtbank Haarlam, 21 maart 2008, KG ZA 08-121, Vodafone Liberel B.V. tegen Telfort B.V. (met dank aan Richard van Oerle, NautaDutilh)

Telecom-reclamezaak met aardige aanvullingen voor het Handboek Rectificatie. Een bundel voor bellen en sms’en is niet hetzelfde  als een bundel waarmee uitsluitend gebeld kan worden en “dat betekent dat de vergelijking die Telfort in haar reclame maakt [‘Bellen met Telfort is tot €117,- per jaar goedkoper dan bellen met Vodafone’ – IEF] is gebaseerd op zaken die wezenlijk anders zijn. De door Telfort gemaakte vergelijking voldoet op dit punt niet aan de voorwaarden gesteld in artikel 6:194a BW.” (r.o. 4.5). 

Telfort dient te rectificeren via hetzelfde medium als waarmee de reclame is geuit en dat voor een aantal keren / gelijke duur dat de reclame is vertoond. De voorzieningenrechter acht het echter disproportioneel om voor wat betreft de televisie een aantal rectificaties te gelasten dat gelijk staat aan het aantal keren dat de reclame daarop is uitgezonden,  “Daarbij heeft de voorzieningenrechter betrokken dat rectificaties op televisie van een televisiecommercial niet vaak voorkomen. Alleen al vanwege die omstandigheid zal een dergelijke rectificatie een grotere impact hebben dan de televisiecommercial die gerectificeerd moet worden zelf had.”

Maar, omdat een van de reclames, na de toezegging tot staken, is uitgezonden rond de veelbekeken finales van Idols en Boer Zoekt Vrouw moet Telfort wel middels een televisiecommercial rectificeren rondom televisieprogramma’s waarbij dezelfde tarieven gelden, en waarbij dus hetzelfde aantal kijkers verwacht wordt, als bij Boer Zoekt Vrouw en Idols.

Om executiegeschillen te voorkomen bepaalt de voorzieningenrechter dat bij de rectificatie op internet moet worden uitgegaan van een rectificatie op de website bij normale browserinstellingen en uitgaande van een 17” beeldscherm met een resolutie van 1024x768 pixels.”

Lees het vonnis hier.

Kamervragen met antwoord, nr. 1679, 2e Kamer. Vragen van de leden Sterk en Atsma (beiden CDA) aan de ministers van Onderwijs Cultuur en Wetenschap, van Economische Zaken en voor Jeugd en Gezin over reclame gericht op kinderen op internet. (Ingezonden 12 februari 2008); antwoord. O.a.

“3. Uit het rapport blijkt dat via tikfout-domeinen, zoals www.pokemom.nl en www.sesamstaat.nl kinderen vaak ongepaste reclame, zoals advertenties voor porno-websites, tegenkomen. Wat vindt u hiervan?

Het is onwenselijk dat kinderen door een tikfout onbewust en ongewild op een internetsite komen die niet voor hen is bedoeld. De partij die de oorspronkelijke domeinnaam bezit, kan hiertegen optreden. Er kan sprake zijn van inbreuk op het merkenrecht. (…) Er is ook jurisprudentie waarbij een partij die een tikfout-domein beheerde, deze moest afstaan aan de merkrechthouder.

(…) Tenslotte wijs ik erop dat het wetsvoorstel oneerlijke handelspraktijken expliciet verbiedt kinderen in een reclame rechtstreeks aan te zetten geadverteerde producten te kopen of hun ouders (of andere volwassenen) tot de aanschaf van die producten te bewegen (artikel 193i, onder e). (…) De Consumentenautoriteit heeft in haar Agenda voor 2008 de handhaving van de aanstaande wet oneerlijke handelspraktijken als prioriteit benoemd."

Lees alle vragen en antwoorden hier.

Kamerstuk 29838, nr. 7, met bijlagen. Auteursrechtbeleid, brief van de minister van Justitie aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal, Den Haag, 20 maart 2008.

Brief met betrekking tot het verzoek van de vaste Kamercommissie voor Justitie om de mogelijke beleidsimplicaties van het arrest van het HvJ EG in de zaak Promusicae/Telefónica de España SAU aan te geven. gebruik twee rapporten aan te bieden. De bijlagen betreffen de rapporten “Geschillenbeslechting en collectief rechtenbeheer” en  “Evaluatie van de artikelen 29a en 29b van de Auteurswet 1912”.

De  Promusicae-uitspraak. “(…) Samenvattend komt het Hof van Justitie tot het oordeel dat lidstaten op grond van het EG-recht niet gehouden zijn om te voorzien in een verplichting voor internetserviceproviders tot verstrekking van naw-gegevens ten behoeve van een civiele procedure wegens vermeende inbreuken op het auteursrecht. Dat laat onverlet dat lidstaten daartoe wel bevoegd zijn. (…) Richtinggevend voor de Nederlandse situatie is daarbij het arrest Lycos/Pessers van de Hoge Raad van 25 november 2005 (RvdW 2005, 133). (…) Het arrest van het Hof geeft dan ook geen aanleiding tot het wijzigen van het beleid of de wetgeving met betrekking tot het auteursrecht of andere intellectuele-eigendomsrechten. De Nederlandse wetgeving geeft de rechter de bevoegdheid om een vordering tot het verstrekken van naw-gegevens toe te wijzen, het verstrekken van die gegevens is geen verplichting. De rechter toetst daarbij aan de bepalingen van de grondrechten uit het EVRM en de Wet bescherming persoonsgegevens, waarmee aan de door het Hof vereiste belangenafweging wordt voldaan.

Rapport “Geschillenbeslechting en collectief rechtenbeheer”.  In de hiervoor genoemde brief over het auteursrechtbeleid van 20 december 2007 is het onderzoek aangekondigd naar de wenselijkheid van een geschillenregeling in Nederland, dat in opdracht van het Wetenschappelijk Onderzoek en Documentatie Centrum van het Ministerie van Justitie is verricht door prof. mr. P.B. Hugenholtz, prof. mr. D.J.G. Visser en prof. mr. A.W. Hins. In het rapport “Geschillenbeslechting en collectief rechtenbeheer – Over tarieven, transparantie en tribunalen in het auteursrecht” wordt onder meer voorgesteld een geschillenkamer in het leven te roepen, naar analogie van de huurcommissieprocedure. Over de aanbevelingen heb ik inmiddels, zoals aangegeven in de beleidsbrief van 20 december 2007, advies gevraagd aan de Commissie Auteursrecht. Na ontvangst van het advies van de Commissie Auteursrecht zult u de beleidsreactie van het kabinet ontvangen.

Rapport “Evaluatie van de artikelen 29a en 29b van de Auteurswet 1912”. In genoemde beleidsbrief van 20 december 2007 is ook melding gemaakt van het rapport “Evaluatie van de artikelen 29a en 29b van de Auteurswet 1912”. Ook dit rapport treft u hierbij aan. Het onderzoek is in opdracht van het Wetenschappelijk Onderzoek en Documentatie Centrum van het Ministerie van Justitie verricht door dr. L. Guibault en dr. J.H.M. Mom. Met dit rapport wordt voldaan aan de wettelijke, driejaarlijkse evaluatieplicht van artikel V van de Wet tot uitvoering van de richtlijn auteursrecht en naburige rechten in de informatiemaatschappij. De evaluatie heeft betrekking op de toepassing van de artikelen 29a en 29b van de Auteurswet 1912, betreffende de bescherming van technische voorzieningen tegen omzeiling en bescherming van informatie over het beheer van rechten tegen het verwijderen of wijzigen ervan.  Uit het onderzoek blijkt dat de toepassing van beide artikelen niet tot ernstige structurele problemen heeft geleid. De vrees bij de invoering van beide artikelen dat het auteursrecht zou wegspoelen door het elektronische vergiet en dat informatie grootscheeps achter elektronisch slot en grendel zou verdwijnen, is niet bewaarheid. Daarnaast is niet gebleken van massale omzeiling van technische voorzieningen, noch van onoverkomelijke belemmeringen voor gebruikers.

De onderzoekers signaleren enige onduidelijkheid met betrekking tot de bescherming van technische voorzieningen, maar die vloeien voort uit de tekst van de richtlijn auteursrecht in de informatiemaatschappij en kunnen alleen door het Hof van Justitie van de EG worden opgelost.

De onderzoekers wijzen ten slotte op een praktische onduidelijkheid voor de consument, namelijk gebrek aan compatibiliteit tussen afspeelapparatuur en media-formats en een gebrek aan transparantie hierover. Dit is echter geen aanleiding voor wetgeving, aangezien deze kwestie door de industrie zelf opgepakt dient te worden. Het is immers ook in hun eigen belang de compatibiliteit  te verzekeren en de consument goed voor te lichten.
De uitkomsten van dit onderzoek geven thans geen aanleiding tot het nemen van maatregelen.

Lees de brief hier. Rapport ‘geschillenbeslechting’ hier, rapport ‘evaluatie hier.

Vandaag verschenen, morgen in werking: Staatsblad nr. 85, met daarin de publicatie van de Reparatiewet III Justitie, die in art. II onderdeel E ‘1912’ uit de ‘Auteurswet 1912’ schrapt. De wijziging treedt morgen, woensdag 26 maart, al in werking.

Zoals al eerder gemeld staat de reden voor het schrappen van het jaartal “1912” in de Memorie van Toelichting: “Die overbodige toevoeging wekt ten onrechte de indruk dat de wet in de loop der jaren niet veelvuldig aan technologische ontwikkelingen is aangepast”. 

Artikel 52, de citeertitel zal vanaf morgen als volgt zal luiden: “Deze wet kan worden aangehaald onder den titel ‘Auteurswet’.”

Lees het Staatsblad hier.

Gerechtshof Arnhem, 19 maart 2008, LJN: BC7231, Strafzaak.

Het samen met anderen op zeer grote schaal illegaal verveelvoudigen en in de handel brengen van muziekcd’s, zonder toestemming van de auteursrechthebbende(n): 15 maanden gevangenisstraf en een geldboete van € 20.000,-.

Voor IE-ers wellicht aardige passage in twee strafvonnissen van de Rechtbank ’s-Hertogenbosch van 17 maart over het valselijk opmaken van diploma’s: 

Necrologie Hugo Claus. “Dat hergebruik van (eigen) materiaal leverde hem herhaaldelijk het verwijt van plagiaat op. Hij wuifde dat achteloos weg: ‘Ik citeer nogal eens dingen die ik gehoord heb. Vooral van mezelf trouwens. Maar ook wel eens van een ander. Als het maar een muziekje heeft: dat is de enige moraal. Alles is bruikbaar voor een dichter, als een kruidenier ga ik te werk.’”

Lees hier meer (Parool.nl).

Toevloed gezondheidsclaims. “De beoordeling van gezondheidsclaims voor voedingsmiddelen in de EU loopt enorme achterstand op. Beweringen op producten zoals 'goed voor uw botten' kunnen daardoor ook in de toekomst nog onwaar zijn.
Bedrijven moeten de beweringen sinds kort laten toetsen door het EU-agentschap voor veilige voeding EFSA in Parma. Het agentschap heeft een wettelijke termijn van een jaar voor de beoordeling van zogenoemde functieaanspraken ('stimuleert de spijsvertering'). De termijn is slechts vijf maanden voor gezondheidsaanspraken voor kinderen ('helpt Engelse ziekte bij kinderen te voorkomen'). Maar de toevloed blijkt zo groot, dat sommige aanvragen voor slogans waarschijnlijk pas veel later worden getoetst, meldden bronnen in Brussel.”

Lees hier meer (Adformatie.nl).

Emile Ratelband pleegt plagiaat. “De positiviteitsgoeroe zou hele stukken van zijn boek Somatology hebben overgeschreven. (…) ‘Daar verzet ik mij tegen’, reageert mevrouw Carstian ontstelt als ze hoort dat Emile bij haar in de leer zou zijn geweest. ‘Hij is hier maar twee keer geweest en de leer is veel de moeilijk en ingewikkeld om er na zo'n korte periode een boek over te kunnen schrijven.’ Emile reageert verbijsterd: "Ik ben daar tientallen keren geweest en heb duizenden kilometers op en neer gereden. Anders had ik mijn boek toch nooit aan haar opgedragen?

(…) Een Zwitserse schrijver beweert dat Emile hele pagina's uit zijn boek heeft overgeschreven en wil mr. Positivo gaan aanklagen. (…) Mevrouw Carstian laat het hier bij zitten: ‘Tegen dat soort mensen moet je helemaal niets doen.’”

Lees hier meer (Telegraaf.nl).

Nieuwe .nl geschillenregeling roept vragen op. Artikel Maarten Haak  op Webwereld.nl.
“(…) Maar wat als de verliezer wel een procedure initieert: welke rechtskracht heeft een advies van een .nl-geschillenbeslechter dan? De geschillenregeling bepaalt daar niets over. Mag (of moet) de rechter de geschillenprocedure dan overdoen, of toetst de rechter uitsluitend of er geen fundamentele beginselen zijn geschonden? (…) Het advies van de geschillenbeslechter onder de nieuwe regeling kan wellicht worden aangemerkt als een 'bindend advies'. Dat heeft tussen de partijen dezelfde werking als een vaststellingsovereenkomst.

Gek genoeg bepaalt de geschillenregeling dat ook tijdens een geschillenprocedure een gewone procedure voor de rechter kan worden gestart. Moet de rechter zijn oordeel dan aanhouden totdat de geschillenregeling tot een einde is gekomen? De regeling lijkt dat niet te impliceren.”

Lees hier meer (Webwereld.nl).

Rechtbank Zwolle, 22 februari 2008, LJN: BC7325, Relatiegeschenken Noord-Nederland tegen Schuitema Groothandel B.V. H.O.D.N. Schuitema Oost.

Auteursrecht. Op de in het geding zijnde verpakking rust auteursrecht, maar aangenomen moet worden dat het een gemeenschappelijk werk is van eiser en gedaagde, zodat de vorderingen van eiser moeten worden afgewezen. Dat mede-auteursrechthebbenden ook rechten hebben komt niet ter sprake.

Eiser RNN voert een groothandel in relatiegeschenken. In opdracht van een nevenvestiging van Schuitema Groothandel, Schuitema Noord heeft RNN werkzaamheden verricht ten behoeve van de uitvoering van ‘de mokkenactie’,  een spaaractie.  Begin juni 2007 heeft Schuitema Oost meegedeeld dat zij de opdracht voor de mokkenactie niet aan RNN maar aan een derde heeft verstrekt.

Eiser RNN stelt dat Schuitema niet gerechtigd was tot het gebruik van de doosjes behorende bij de ‘C1000 mokkenactie’, omdat de auteursrechten op zowel alle afzonderlijke zijden van het doosje als de samenstelling ervan aan haar zouden toekomen. De voorzieningenrechter ziet het anders.

AVIVA tegen Avida International bv (toegewezen)
ALCOM tegen ALCOM (toegewezen)
KIR DAGBOEK tegen KIR Dagboek (toegewezen)
INFLEXAL tegen INFLURAL (afgewezen)
Cremesse tegen CREMEX (toegewezen)

Lees de beslissingen hier

Richard E. Ebbink (Brinkhof Advocaten):Van blikken, flessen en artikel 69. Noot bij Gerechtshof ’s-Gravenhage, 21 februari 2008, rolnr. 06/669, IEF 4386, Meadwestvaco Packaging Sytems LLC. Tegen A & R Carton B.V. 

Deze noot bevat commentaar op het inbreukoordeel van het hof uit dit recente arrest. Dat oordeel is niet conform het al dertig jaar uniforme ‘Europese’ inbreukrecht. De kritiek geldt niet de nietigheidsredenering van het hof.

“Het fundamentele probleem met deze redenering is dat het hof niet heeft onderzocht, laat staan aan de hand van artikel 69 EOV onderzocht, wat de beschermingsomvang is van conclusie 1 van het octrooi, dat wil zeggen inclusief het blikken-kenmerk.

Wat wij wel weten is dat het hof er kennelijk niet in wilde berusten dat in de claim vanaf de aanvrage sprake is geweest van blikken en dat flessen nu eenmaal geen blikken zijn.

Haalt het hof het betrokken element (“containing a plurality of cans”) weg uit de conclusie, omdat het element niet “essentiëel” zou zijn? Wie een conclusie van een beperking ontdoet, verruimt de beschermingsomvang van zo’n conclusie. Dat is verboden op grond van artikel 123-3 EOV. Dit artikel – een nietigheidsgrond – bepaalt dat een Europees octrooi niet zodanig mag worden geamendeerd dat de beschermingsomvang wordt uitgebreid.”

Lees de gehele noot hier.