Pdf-versie met voetnoten

Vzr. Rechtbank Den Haag 6 november 2014, IEF 14348 (Converse tegen Dolce Girls)
Uitspraak ingezonden door Reindert van der Zaal en Fabiënne Dohmen, Kennedy Van der Laan. Merkenrecht. Bij verstek wordt Dolce Girls verboden inbreuk te maken op de ALL STAR-merken door de ALL SPORT-tekens te gebruiken. Door een registeraccountant dient informatie te verschaffen over het totaal aantal schoenen waarop de ALL SPORT-tekens zijn aangebracht. Proceskosten in de verstekprocedure worden ex 1019h Rv begroot.

2.5. De vorderingen komen de rechtbank niet onrechtmatig of ongegrond voor zodat deze zullen worden toegewezen, met dien verstande dat de in het dictum opgenomen gebo-den en veroordelingen worden beperkt tot Nederland, zoals – zo begrijpt de voorzieningen-rechter het petitum – door Converse c.s. ook is gevorderd. Het uit te spreken inbreukverbod is slechts toewijsbaar aan All Star als houdster van de merken. De termijn om te voldoen aan het bevel tot het staken van de inbreuk respectievelijk tot het doen van opgave zal om redenen van uitvoerbaarheid worden bepaald op twee werkdagen, respectievelijk twee maanden. De dwangsom zal worden gemaximeerd.

2.6 (...) De proceskosten worden in een verstekprocedure gelet op de eisen van een goede procesorde slechts overeenkomstig het bepaalde in artikel 1019h Rv begroot, indien zij bij dagvaarding reeds zijn opgegeven en gespecificeerd dan wel, indien zij pas na dagvaarding worden opgegeven en gespecificeerd, aan de niet-verschenen ge-daagde(n) kenbaar zijn gemaakt, bijvoorbeeld door aangetekende verzending per post of afzonderlijke betekening.

Bijdrage ingezonden door Dirk Visser, Klos Morel Vos & Schaap/Universiteit Leiden. Tijd voor een nieuwe hobby? Kijk eens in de Orphan Works Database! Sinds 29 oktober 2014 is de Nederlandse auteurswet verrijkt met de artikelen 16o t/m 16r Aw. Deze zijn gebaseerd op de EU Verweesde werkenrichtlijn die sinds vorige week in heel Europa geïmplementeerd had moeten zijn.

Verweesde werken zijn geschriften (en daarin opgenomen werken), geluidsopnames en films waarvan na zorgvuldig onderzoek geen rechthebbende meer kan worden gevonden. Dergelijke werken mogen door erfgoedinstellingen (musea, archieven en bibliotheken) onder bepaalde voorwaarden worden gereproduceerd en online beschikbaar worden gesteld. Als er toch een rechthebbende opduikt, nadat een werk als ‘verweesd’ is verklaard, heeft die rechthebbende recht op een ‘billijke vergoeding’ voor het feit dat zijn werk is gebruikt (zie artikel 16q Auteurswet).

Erfgoedinstellingen moeten dus eerst zorgvuldig onderzoek doen naar wie de rechthebbende is en of de rechthebbende nog te vinden is. De resultaten van die zoektocht moeten zij doorgeven aan een daartoe aangewezen nationale instelling. In Nederland is dat het zogenaamde ‘nationaal loket’ voor informatie over verweesde werken, ondergebracht bij de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (www.cultureelerfgoed.nl). Dat nationale loket geeft die informatie weer door aan het Harmonisatiebureau voor de Interne Markt (OHIM), waar een OrphanWorks Database wordt bijgehouden.
In die databank kun je zoeken op verschillende categorieën werken. Veel staat er nog niet in, maar dat zal vermoedelijk snel veranderen. Haast elk verweesd werk dat nu kan worden aangetroffen in die databank spreekt tot de verbeelding, roept vragen op en nodigt uit tot nader onderzoek.

Zie bijvoorbeeld orphan work nummer 1 in de database:
‘Napot tükröző üvegcserép : versek’ van Kunszery Gyula (1906-1973) (File No.: 37_c0291890_1) is aangemeld door de Hungarian Intellectual Property Office. Over deze Gyula is blijkens de hongaarse wikipedia het nodige bekend. Kennelijk niet voldoende om te weten of er nog iemand rechthebbende is op zijn werk. Fascinerend.
Als het u lukt om de erfgenamen van Gyula op te sporen dan kunt u misschien delen in de billijke vergoeding waar zij recht op hebben. En als u kunt aantonen dat het onderzoek niet zorgvuldig was, kunt u misschien wel een volledige proceskostenveroordeling claimen!

Wat te denken van nummer 68?:
The Royal Flying Corps in the War. By “Wing Adjutant” (W. T. B. [i.e. W. T. Blake.]) pp. 123. Cassell & Co.: London, 1918. (File No.: 39_000159681_68) aangemeld door het UK Intellectual Property Office.
Aangemeld als ‘orphan work’, maar nog niet door enige UK erfgoedinstelling online gezet. Wel online te vinden, gedigitaliseerd door twee Amerikaanse universiteiten. Over Majoor Blake is heel wat te vinden op Wikipedia.

Waarom staat nummer 30 in de databank?:
Letters from Sydney Holland, Viscount Knutsford regarding family matters (file nr 39_Add MS 62168_30).
Sydney_Holland,_2nd_Viscount_Knutsford overleed echter in 1931, meer dan tachtig jaar geleden, dus zijn werk is al lang in het publiek domein. Dus dat is helemaal geen verweesd werk, maar op het moment van aanmelding in de databank al een onbeschermd werk.

In de toelichting op de AMvB met besluit van 16 oktober 2014 (Stb. 2014, 399) (Besluit zorgvuldig onderzoek verweesde werken) staat op pagina 7 dat alleen al het verplichte aanmelden van dit soort verweesde werken bij het nationaal loket aan arbeidsloon ongeveer 7,50 euro per instelling per werk kost (10 minuten werk). En dan hebben we het nog niet over de kosten van het voorafgaande zorgvuldige onderzoek in tientallen databanken met bibliografische en andere gegevens. Dat zal toch minstens een half uur kosten, dus 22,50 euro. In totaal kost ieder ‘verweesd werk’ voor het gedigitaliseerd kan worden 30 euro. Per instelling gaat het om duizenden, zo niet tienduizenden werken.

Dit roept natuurlijk de vraag op waar we in Europa in hemelsnaam mee bezig zijn. Die hele richtlijn verweesde werken, de administratieve rompslomp en dit soort kosten die er bij komen kijken is totale waanzin.

Hopelijk komt er binnenkort een aanbeveling dat in Nederland de mogelijkheid van zogenaamde Extended Collective Licenses (ECL) wordt ingevoerd, gecombineerd met een notice and take down systeem, zonder administratieve rompslomp. Erfgoedinstellingen betalen dan een redelijk bedrag per jaar aan de collectieve belangenorganisaties Pictoright en Lira en alle tekst en beeld van pakweg ouder dan tien jaar mag door erfgoedinstellingen worden gedigitaliseerd en online gezet. Als de rechthebbende dat niet wil kan hij bezwaar maken en dat wordt het weggehaald. Dan deelt die rechthebbende uiteraard ook niet mee in de collectieve vergoeding.

Dirk Visser
Leiden/Amsterdam, 6 november 2014

Hof Amsterdam 20 mei 2014, IEF 14346 (V&D tegen Converse)
Zie eerder IEF 10806. Procesrecht. Antwoord in reconventie en producties die (één dag) te laat zijn binnengekomen, zijn terecht door de rechtbank aanvaard. De belangen van de partijen zijn voldoende gewaarborgd. Verbod inbreuk maken op merkrechten, met dwangsom, gegeven door voorzieningenrechter. De in art. 1019e lid 3 Rv voorziene vordering tot herziening/opheffing van dat verbod moet bij de voorzieningenrechter, niet bij de rechtbank, worden ingesteld.

3.4. Met betrekking tot de inhoud van de hiervoor bedoelde grief overweegt het hof als volgt.
Het landelijk rolreglement bevat richtlijnen gericht op het ordentelijk verloop van de procedure en het bewaken van de goede procesorde. Daarvan kan in voorkomende gevallen worden afgeweken indien naar het oordeel van de rechter de bij een goede procesorde betrokken belangen van partijen voldoende gewaarborgd zijn, eventueel doordat gelegenheid wordt geboden tot een nadere (schriftelijke) reactie. De rechtbank heeft dan ook geen rechtsregel geschonden door het antwoord van Converse op de eis in reconventie en de door Converse ingediende producties als gedingstukken te accepteren ondanks het feit dat deze de rechtbank en V&D niet binnen de in het tussenvonnis van 29 juni 2011 uitdrukkelijk genoemde termijn (tot uiterlijk twee weken voor de comparitie van partijen) doch (slechts) 13 dagen voor de comparitie van partijen hebben bereikt. Aan de betrokken belangen van V&D is voldoende tegemoet gekomen doordat zij in de gelegenheid is gesteld om zich op het door de rechtbank voor de beoordeling van het geschil van partijen relevant geachte (omvangrijke) IFC-rapport bij akte uit te laten, zulks nadat Converse dit rapport in het licht van haar in de onderhavige procedure ingenomen stellingen nader zal hebben toegelicht.

3.5.
Dit brengt mee dat de onder 3.4 besproken grief voor zover deze tegen de beslissing in conventie is gericht geen doel treft. Het vonnis zal in zoverre worden bekrachtigd en de zaak zal worden verwezen naar de rechtbank om op de hoofdzaak te worden beslist.
Voor zover in het verlengde hiervan met deze grief wordt geklaagd dat de rechtbank aldus “de reconventionele vorderingen van V&D zonder enige verdere inhoudelijke beoordeling of analyse van het onderhavige geschil bij vonnis heeft afgewezen” mist V&D daarbij belang nu zij in hoger beroep in de gelegenheid is nader op het antwoord in reconventie van Converse en de door deze in het geding gebrachte producties in te gaan.

3.6. Met betrekking tot de verder tegen het (eind)vonnis in reconventie gerichte grieven overweegt het hof als volgt.
In artikel 1019e lid 3 Rv is bepaald dat de vermeende inbreukmaker kan vorderen dat de voorzieningenrechter die de ex parte beschikking heeft gegeven deze herziet. De rechtbank heeft hieruit terecht afgeleid dat aan de bodemrechter deze bevoegdheid niet toekomt. Wel kan de beslissing in de bodemprocedure er toe leiden dat het in de beschikking gegeven bevel (ex nunc) zijn werking verliest. Zijn echter vóór de uitspraak van de bodemrechter als gevolg van overtreding van het ex parte bevel dwangsommen verbeurd dan zal de verschuldigdheid daarvan door die uitspraak niet kunnen worden opgeheven. De rechtbank heeft V&D derhalve terecht niet-ontvankelijk verklaard in haar vordering voorzover deze strekt tot herziening/opheffing van de ex parte beschikkingen, terwijl het door V&D in reconventie sub d gevorderde verbod niet toewijsbaar is, althans niet op de hier besproken grond.
Voor het overige hangt de behandeling van de door V&D tegen het vonnis in reconventie gerichte grieven zo zeer samen met de beoordeling van het geschil in conventie dat het hof aanleiding ziet de zaak aan te houden in afwachting van de uitkomst van het geding in eerste aanleg.

Hof Amsterdam 15 april 2014, IEF 143441 (Blankhout)
Contractenrecht. Licentie. Geïntimeerde is houder van beeldmerk 'Blankhout houtreinigers'. Appellant heeft na overdracht het gebruik van het beeldmerk voortgezet tegen een licentievergoeding. Die overeenkomst is opgezegd, maar de woorden blank en hout heeft zij in de handelsnaam gebruikt. Licentieovereenkomst is niet op de voet van artikel 6:159 BW overgedragen aan de appellanten, zodat deze ook niet een daarin bedongen boete hebben verbeurd. Het hof wijst de vorderingen af.

3.10 De grieven II en III klagen over het oordeel van de rechtbank dat de licentieovereenkomst bij de akte van 22 december 2000 is overgedragen. De klacht is gegrond. Artikel 6:159 BW bepaalt dat een partij bij een overeenkomst haar rechtsverhouding tot de wederpartij met medewerking van deze laatste kan overdragen aan een derde bij een tussen haar en de derde opgemaakte akte. De daar bedoelde akte is een constitutief vereiste voor de overdracht. Zonder een daartoe bestemde akte kan een rechtsverhouding niet aan een derde worden overgedragen. Naar het oordeel van het hof heeft [geïntimeerde] uit de akte van 22 december 2000 niet kunnen en ook niet hoeven te begrijpen dat [X] daarbij haar rechtsverhouding met [geïntimeerde] aan hem overdroeg. De licentieovereenkomst wordt in de akte niet genoemd en niet is weersproken dat de in artikel 2 bedoelde lijst nooit is opgemaakt en dat de licentieovereenkomst ook niet als bijlage was aangehecht. De akte van 22 december 2000 kan dus niet worden aangemerkt als de in artikel 6:159 BW voorgeschreven akte voor een rechtsgeldige overdracht van de licentieovereenkomst door [X] aan [appellanten]. Reeds daarop stuit de vordering van [geïntimeerde] af.

3.11 De vraag of de licentieovereenkomst al dan niet bij de overnamestukken zat - zoals tussen partijen in geschil is - kan onbeantwoord blijven. Voor de uitkomst van de zaak is ook niet van belang dat [appellanten]in 2007 - toen zij naar hun zeggen met de overeenkomst bekend zijn geworden - niet alsnog tegen de inhoud van de overeenkomst - en het boetebeding van artikel 6 in het bijzonder - hebben geprotesteerd. Dat [appellanten] niettemin het gebruik van het merk heeft voortgezet, kan worden verklaard door de stelling dat [appellanten] rond de jaarwisseling van 2000/2001 telefonisch met [geïntimeerde] heeft gesproken - hetgeen [geïntimeerde] heeft bevestigd - en dat hij uit dat gesprek had begrepen dat hij tegen betaling van een jaarlijkse vergoeding het merk mocht gebruiken.

Hof Arnhem-Leeuwarden 4 november 2014, IEF 14344 (Converse/Kesbo tegen Scapino)
Eerder IEF 11650. Bewijs dat de betrokken Converse schoenen met toestemming van merkhouder in de EER op de markt zijn gebracht, is nog niet geleverd. Het verzoek om aanpassing van de bewijsopdracht wordt afgewezen omdat dit betekent dat een groot deel van de zaak zal moeten worden overgedaan. De goede procesorde verzet zich tegen aanpassing van de bewijsopdracht in deze fase van de procedure. Verzoek om deskundigenbericht wordt eveneens afgewezen. De vermeend inbreukmaker wordt wel in de gelegenheid gesteld om de door de merkhouder in beslag genomen schoenen door een deurwaarder op herkomstcode te laten controleren.
Lees verder

Deeplink naar dit artikel: www.IE-Forum.nl/?showArticle=14342

Bijdrage ingezonden door Tim Kuik, Stichting BREIN. VVD en PvdA willen pop-ups op illegale sites die consumenten waarschuwen dat zij naar een illegale site gaan en hen naar legale bronnen verwijst. Dit prefereren zij boven een 'heksenjacht' op de consument waarbij diens privacy in gevaar zou komen. Afspraken over de details zouden door ISP's en rechthebbenden gemaakt moeten worden onder leiding van de staatssecretaris van Justitie. BREIN is voorstander van voorlichting aan consumenten.

De juridische handhaving door BREIN richt zich op het aanbod door illegale sites en niet op consumenten. Zulke sites zijn in principe niet welkom in Nederland en worden door hosting providers verwijderd. Indien illegale sites vanuit het buitenland volharden dan zou toegang door access providers geblokkeerd moeten worden. Dit is reeds gebruikelijk in andere EU-lidstaten maar ligt in Nederland nog voor aan de Hoge Raad. BREIN juicht toe dat er naast de juridische aanpak van illegale sites, aandacht zou komen voor voorlichting aan consumenten in samenwerking met ISP's.

In Denemarken waar illegale sites op rechterlijk bevel geblokkeerd, hebben ISP's en rechthebbenden afspraken gemaakt over een landing page op het adres van zulke illegale sites die naar legaal aanbod verwijst. De ervaring is dat 80% van het verkeer op de Deense contentmap voor legaal aanbod is doorverwezen vanaf geblokkeerde illegale sites.

Ook de recente ervaring met de-ranking (een soort wegdrukken) door Google van illegale sites waarvoor veel meldingen van illegale zoekresultaten worden toegewezen, wijst er op dat de meeste consumenten reageren op de signalen die zij voorgeschoteld krijgen. Als illegaal aanbod daarin niet de boventoon voert, dan neemt illegaal verkeer significant af. Het gros van de consumenten kiest dan voor legaal online aanbod. Populaire illegale sites klagen over meer dan halvering van het verkeer door de maatregel van Google.

Voor internetgebruikers die ondanks blokkering, landing pages of pop-ups, toch nog illegaal content uitwisselen, brengen zogenaamde 'copyright alerts' een uitkomst. Daarbij krijgen houders van een IP-adres waarover illegale content wordt uitgewisseld, een voorlichtende waarschuwing dat zij inbreuk maken en kunnen zij naar legaal aanbod verwezen worden. Daarbij blijft de identiteit achter de IP-adresssen bij de ISP. Dit zou wat BREIN betreft een prima oplossing zijn voor bijvoorbeeld Popcorn Time waarbij gebruikers die de software hebben gedownload illegaal content uitwisselen als ze daar gebruik van maken.

Tim Kuik

VVD-Kamerlid Jeroen van Wijngaarden wil stimuleren dat mensen gebruik maken van legaal aanbod en zal morgen de staatssecretaris verzoeken om met internetaanbieders en rechthebbenden (inclusief makers) om de tafel te gaan en zo spoedig mogelijk te komen tot een bewustwordingscampagne met een verwijzing naar thecontentmap.nl en te kijken welke lessen we kunnen trekken uit het buitenland in algemene zin. Privacy staat voorop, maar er kan ook veel met behoud van privacy, aldus Jeroen van Wijngaarden die hier eerder vragen over had gesteld. Van Wijngaarden geeft aan dat zijn initiatief gesteund wordt door zijn collega’s van PvdA en CDA.

Jeroen van Wijngaarden: "Ik vind dat werk moet lonen, dat geldt ook voor je favoriete acteur, dj of schrijver. Als je kiest voor illegaal downloaden maak je het moeilijk voor schrijvers om te blijven schrijven en voor televisiemakers om nieuwe programma's te ontwikkelen. Driekwart van de Nederlanders kiest gewoon voor legale diensten als Spotify of Netflix en betalen daarmee voor de muziek die ze luisteren of de programma's die ze kijken. Tegelijkertijd is er een groep mensen die kiest voor materiaal uit illegale bron. Ik vind dat we die groep moeten wijzen op hun verantwoordelijkheid en moeten verwijzen naar het legale alternatief."
Om de consument te helpen de weg te vinden naar legaal aanbod heeft de Federatie Auteursrechtbelangen de website thecontentmap.nl mogelijk gemaakt.

Thecontentmap.nl biedt de consumenten een goed overzicht van het legale digitale aanbod aan muziek, film, e-books, games en beeldende kunst. De Federatie is blij met het aanbod van minister Bussemaker om de campagne om thecontentmap.nl onder de aandacht te brengen van jongeren, het onderwijs en opvoeders te ondersteunen. Deze campagne gaat binnenkort van start.

Voorzitter Pim van Klink van de Federatie Auteursrechtbelangen:
“Ik juich het initiatief toe om op zo kort mogelijke termijn als sector met de internetaanbieders in gesprek te komen met betrokkenheid van de overheid.”

Dit artikel is eerst verschenen op voice-info.nl