Rechtbank Haarlem, 21 februari 2007, LJN: BL9273, Eiseres tegen Voldafarma c.s

Reclamerecht. Kort tussenvonnisje. Vordering tot betaling van achterstallige royalties aan zangeres [Eiseres], die haar naam en portret verbond aan afslankmiddel (“heeft landelijke bekendheid gekregen als zangeres van de Volendamse popgroep Band Zonder Naam (BZN)”). Gedaagde doet een beroep op verjaring. Gedaagde wordt toegelaten tot het leveren van tegenbewijs tegen het voorshandse oordeel van de rechtbank dat hij op 8 juni 1999 bekend was met de schade.

Lees het vonnis hier.

“Fucking Hell toch Europees merk voor bier” bericht De Telegraaf. “Het Europese merkenbureau OHIM mag de Europese registratie van het merk Fucking Hell voor bier niet weigeren. Dat heeft de Kamer van Beroep van het merkenbureau in het Spaanse Alicante bepaald. Eerder had het bureau registratie geweigerd omdat de naam in strijd zou zijn met de goede zeden.” 

Bij nadere bestudering blijkt de zaak zelfs betrekking te hebben op herkomstaanduidingen: “Die Ortschaft Fucking in Österreich, auf die die Beschwerdeführer hingewiesen hatten, habe nur 93 Einwohner.” De Kamer van Beroep van het OHIM stelt echter dat het het niet meer is dan een uitroep waarmee afkeuring tot uitdrukking wordt gebracht.

„8. Die erkennende Kammer hält es für nicht zielführend, die Diskussion zwischen dem Prüfer und den Beschwerdeführern über die Bedeutungsnuancen der angemeldeten Wortkombination und ihrer Bestandteile fortzuführen oder durch extensive Zitate von Wörterbüchern sich auf die vom Prüfer anvisierte sprachliche Ebene zu begeben. Nur so viel: Die „Hölle“ ist nach christlicher Vorstellung der Ort höchster Qual. Sie ist der Ort der Verdammnis. Im allgemeinen Sprachgebrauch ist die „Hölle“ ein Synonym für etwas Negatives, Qualbereitendes. Wenn der erste Wortbestandteil für „verdammte…“ stehen soll, dann bezeichnet er nur das, was in der Hölle nach volkstümlicher Vorstellung passiert.

9. Artikel 7(1)(f) GMV erlaubt nicht die Eintragung von Zeichen, die herabsetzend, diskriminierend, blasphemisch oder beleidigend sind, zu Straftaten oder zu Aufruhr aufrufen.

10. Indes enthält die angemeldete Wortkombination keine semantische Aussage, die auf eine bestimmte Person oder Gruppe von Personen bezogen werden könnte. Sie fordert auch nicht zu einer bestimmten Handlung auf. Sie kann noch nicht einmal so verstanden werden, dass der Leser zur Hölle fahren möge. In der vom Prüfer herangezogenen Bedeutung als Ganzes ist sie eine Interjektion, mit der eine Missbilligung zum Ausdruck gebracht wird, nicht aber, wem gegenüber was missbilligt wird. Es kann auch nicht als verwerflich angesehen werden, existierende Ortsnamen bestimmungsgemäß (als Hinweis auf den Ort) zu verwenden, nur weil diese in anderen Sprachen eine zweideutige Bedeutung haben.“

Lees de gehele beslissing hier.

Gerechtshof Amsterdam, 23 maart 2010, zaaknr. 200.016.275/01, Tele2 Nederland B.V. tegen UPC Nederland B.V. (met dank aan Renée Schipper &  Susan Kaak, Ventoux)

Reclamerecht. Misleidende reclame-uitingen UPC. Verwijzing UPC naar  “Standaardpakket Radio/TV” is niet misleidend, consument begrijpt een zodanige verwijzing een verwijzing inhoudt naar analoge ontvangst voor radio en televisie. Maar:

4.29. Recapitulerend acht het hof de hiervoor besproken radiocommercial, buitenreclame, printadvertentie, enkele pagina's van de website van UPC en een van de TV-commercials van maart/april 2009 misleidend. De grieven 1 en 3 t/m 5 zijn in zoverre gegrond. Het hof zal UPC bevelen om in reclame-uitingen waarin de prijs van haar aanbieding een prominente rol speelt, in die prijs op te nemen het verschuldigde bedrag voor het vereiste standaardpakket voor radio en televisie, althans om dat bedrag aansluitend en (in relatie tot de vermelde prijs) voldoende opvallend te vermelden. Het hof ziet onvoldoende grond UPC te veroordelen tot enigerlei rectificatie in dit verband zoals door Tele2 gevorderd in haar petitum hij memorie van grieven onder 2.

Lees het arrest hier.

Vzr. Rechtbank Amsterdam, KG ZA 10-56 P/MV, UPC Nederland B.V. tegen KPN B.V. (met dank aan Eveline Rethmeier, Howrey)

Reclamerecht. Executiegeschil (dwangsommen verbeurd) en reconventioneel verbod reclame-uitingen UPC m.b.t. het Standaardpakket Radio/TV. “”UPC krijgt thans voor de tweede keer een verbod opgelegd tot het verdoezelen van de verplichting tot het ook nemen van het Standaardpakket Radio/TV en het daaraan verbonden bedrag van EUR 16,80.”

6.4. Voorshands wordt geoordeeld dat de mededeling aan het eind van de commercials (zowel in beeld als van de voice-over) “Al vanaf €4,- extra per maand*”misleidend is. Ook hier geldt immers dat het product digitale televisie alleen kan worden afgenomen in combinatie met het standaardpakket radio/tv van €16,80 en dat de werkelijke kosten derhalve €20,80 bedragen. De kleine lettertjes onderaan in beeld die hier melding van maken zijn nagenoeg onleesbaar en bijzonder kort in beeld. Dit neemt de misleiding dan ook niet weg. Ook het woord "extra" neemt de misleiding niet weg, omdat niet duidelijk wordt hoe hoog het bedrag is waar dit extra bovenop komt. Verder geldt dat de commercials zich met name richten op de Digitenne-klanten van KPN, een groep klanten die het bedrag van EUR 16,80 nog niet betalen en ook niet geacht kunnen worden hiervan op de hoogte te zijn.
 
6.5. UPC krijgt thans voor de tweede keer een verbod opgelegd tot het verdoezelen van de verplichting tot het ook nemen van het Standaardpakket Radio/TV en het daaraan verbonden bedrag van EUR 16,80. Hierin wordt aanleiding gezien het verbod, zoals ook is gevorderd, ruim ("op welke wijze en via welk medium dan ook") te formuleren.(…).

Lees het vonnis hier.

HvJ EU, 24 maart 2010 1, conclusie A-G Trstenjak in zaak C-540/08, Mediaprint Zeitungs- und Zeitschriftenverlag GmbH tegen Österreich -Zeitungsverlag GmbH (prejudiciële vragen Oberste Gerichtshof, Oostenrijk).

Reclamerecht. Oneerlijke handelspraktijken. Gezamenlijke aanbiedingen. Nationale regeling die verbiedt geschenken aan te bieden bij kranten en tijdschriften.

135. Gezien het bovenstaande geef ik het Hof in overweging de prejudiciële vragen van het Oberste Gerichtshof als volgt te beantwoorden:

1) De bepalingen van [de richtlijn oneerlijke handelspraktijken] dienen aldus te worden uitgelegd dat zij in de weg staan aan een nationale regeling als § 9a, lid 1, sub 1, UWG, die, afgezien van limitatief opgesomde uitzonderingen, het aankondigen, aanbieden of verstrekken van geschenken bij kranten en tijdschriften alsook het aankondigen van geschenken bij andere goederen of diensten verbiedt zonder dat het misleidende, agressieve of anderszins oneerlijke karakter van deze handelspraktijk in het concrete geval hoeft te worden aangetoond, ook indien deze regeling niet alleen ter bescherming van consumenten dient, maar eveneens ter bereiking van andere doeleinden die niet binnen het materiële toepassingsgebied van de richtlijn vallen, bijvoorbeeld de instandhouding van de pluriformiteit van de pers of de bescherming van zwakkere concurrenten.

2) De aan de koop van een krant verbonden mogelijkheid om deel te nemen aan een prijsvraag is niet reeds een oneerlijke handelspraktijk in de zin van artikel 5, lid 2, van richtlijn 2005/29 omdat deze deelnamemogelijkheid, tenminste voor een deel van de doelgroep, weliswaar niet de enige, maar wel de doorslaggevende reden vormt om de krant te kopen.

Lees de conclusie hier.

Gerecht EU, 24 maart 2010, zaken T-363/08 en T-364/08, 2nine Ltd tegn Pacific Sunwear of California, Inc.

Gemeenschapsmerken. Oppositieprocedures tegen aanvragen beeldmerk NOLLI o.g.v. oudere nationale en internationale woordmerk NOLI. Opposities gedeeltelijk toegewezen (o.a. parfum) en gedeeltelijk afgewezen: accessoires en kleding zijn geen soortgelijke of complementaire waren.

36. In that regard, the Court has already held that eyewear, jewellery and watches are not similar or complementary to items of clothing since the relationship between those goods is too indirect to be regarded as conclusive (Case T-116/06, O STORE). The same is true of ‘barrettes, hair pins, hair clips, hair scrunchies’, which it is not indispensable or important to wear to accompany ‘clothing, footwear, headgear’. Although it is true that the selection of a specific item from among such goods for hair may be influenced by the wish to create a harmonious whole with clothing, the fact remains that, according to the case-law, the search for a certain aesthetic harmony in clothing is a common feature in the entire fashion and clothing sector and is too general a factor to justify, by itself, a finding that all the goods concerned are complementary and, thus, similar (SISSI ROSSIand O STORE).

Lees het de arresten hier en hier.

Gerecht EU, 24 maart 2010, zaak T-423/08, Inter-Nett 2000 kft tegen OHIM / Unión de Agricultores, SA

Gemeenschapsmerken. Oppositieprocedure tegen aanvraag beelmerk HUNAGRO o.g.v. ouder Gemeenschapsbeeldmerk UNIAGRO (groente, fruit). Sterke fonetische overeenstemming.  Oppositie toegewezen, verwarringsgevaar.

52, La chambre de recours a estimé, à juste titre, qu’un risque de confusion existait entre les signes en conflit, notamment en raison de leur forte similitude phonétique en Espagne, en Italie, en France et au Portugal. Il est tout à fait plausible, comme le soutient également l’OHMI, que, dans ces pays, le consommateur, après une recommandation orale ou une annonce radiophonique, puisse confondre les deux marques s’il se trouvait placé devant l’une d’entre elles dans un point de vente.

Lees het arrest hier.

Rechtbank ’sGravenhage, 17 maart 2010, HA ZA 092078, Stichting de Thuiskopie tegen […] B.V.

Auteursrecht. Thuiskopiezaak. Markthandelaar, na te zijn aangehouden wegens verhandelen illegale films op DVD, verklaart bij verhoor met politie en Brein ook in blanco dragers te handelen. Stichting de Thuiskopie vordert i.c. de verschuldigde thuiskopievergoeding. Vordering tegen de B.V. gedeeltelijk toegewezen. Geen bestuurdersaansprakelijkheid X, de vordering is namelijk niet onverhaalbaar.

4.2. De rechtbank is met X van oordeel dat hij niet aansprakelijk gehouden kan worden voor de betaling van de door [B.V.] verschuldigde thuiskopievergoeding. Thuiskopie betoogt dat X een persoonlijk en ernstig verwijt treft ten aanzien van het onbetaald blijven van de door [B.V.] verschuldigde thuiskopievergoeding. In het midden kan blijven of dat betoog juist is, aangezien het betoog onvoldoende is om X aansprakelijk te houden. Voor aansprakelijkheid van X als bestuurder van [B.V.] is namelijk ook vereist dat X een persoonlijk en ernstig verwijt treft ten aanzien van het onverhaalbaar blijven van de vordering. Alleen indien de vordering onverhaalbaar is, lijdt Thuiskopie immers schade. Bovendien is pas sprake van onrechtmatig handelen van X jegens Thuiskopie indien hij wist of redelijkerwijs had behoren te begrijpen dat zijn handelingen of nalaten tot gevolg zou hebben dat Thuiskopie die schade zou lijden. Thuiskopie heeft echter niet gesteld dat haar vordering op [B.V.] onverhaalbaar is, laat staan dat X op dat punt een persoonlijk en ernstig verwijt treft. Dat is onvoldoende om te kunnen aannemen (i) dat Thuiskopie schade lijdt ter grootte van de door [B.V.]. verschuldigde vergoeding, (ii) dat die schade het gevolg is van het handelen of nalaten van X, en (iii) dat X een en ander wist of redelijkerwijs had behoren te begrijpen.

4.9. De verdeling van de dragers naar soort is door Thuiskopie geschat. [B.V.] heeft deze verdeling betwist. Naar oordeel van de rechtbank had het op de weg van Thuiskopie gelegen tot een behoorlijke vaststelling van de verdeling te komen. Zij kan niet met een schatting volstaan in een geval dat zij ook had kunnen tellen of dit in het verhoor door de politie waarbij zij (te nauw) betrokken was had kunnen vragen. Bij gebreke van enig aanknopingspunt zal de rechtbank er daarom van uitgaan dat de dragers alle van de soort met de laagste thuiskopieheffing zijn. De in verband met het op 12 maart 2007 geconstateerde aanbod verschuldigde vergoeding zal de rechtbank mitsdien bepalen op 10.000 x € 0,14 zijnde € 1.400,. 

4.10. Thuiskopie stelt dat zij op 27 november 2008 een spindel van 50 stuks DVDR voor € 15, heeft aangeschaft bij [B.V.], terwijl de thuiskopievergoeding over deze informatiedragers alleen al € 30, bedraagt. Thuiskopie heeft de in de stand van [B.V.] te koop aangeboden blanco informatiedragers geteld en naar soort gespecificeerd. In totaal zijn 10.450 dragers aangetroffen, corresponderend met een vergoeding van € 3.451,. 

4.19. Thuiskopie heeft niet aannemelijk gemaakt dat met betrekking tot de verhandeling van dragers [B.V.] over bescheiden beschikt of enigerlei administratie bijhoudt. De door Thuiskopie overgelegde verslagen van testaankopen en verhoren en het proces-verbaal van de comparitie leren dat [B.V.] haar handel inkoopt bij onbestemde figuren welke gevonden kunnen worden in Beverwijk, welke geen facturen verstrekken, ook niet als je er om vraagt. Thuiskopie heeft zelf vastgesteld dat bij aankoop bij [B.V.] geen aankoopnota wordt overhandigd. Ten slotte heeft de rechtbank bij de instructie voor de comparitie ambtshalve onder verwijzing naar artikel 22 Rv [B.V.] en X bevolen bescheiden over te leggen. [B.V.] en X hebben aan dit bevel geen gehoor gegeven en ter zitting toegelicht dat zij bedoelde bescheiden niet bezitten en nooit hebben gehad. Thuiskopie heeft dat niet weersproken. Het niet verstrekken van deze bescheiden is het eigen risico van [B.V.], want dat leidt ertoe dat [B.V.] de verschuldigde vergoedingen zelf zal dienen te voldoen. Onder deze gezamenlijke omstandigheden dient de onder 5) gevorderde overlegging van bescheiden te worden afgewezen.

Lees het vonnis hier.

Gerechtshof Amsterdam, 17 februari 2009, zaaknr. 106.007.487/01, Stichting de Thuiskopie tegen IRDA (met dank aan Marcel Bunders, Hellingman Bunders Advocaten)

Auteursrecht. Nog niet gepubliceerd arrest uit februari 2009. Verdeling thuiskopiegelden. Het hof volgt IRDA in de stelling dat de Thuiskopie nog ongeveer een miljoen aan achterstallige thuiskopiegelden aan IRDA dient te betalingen.

3.15 (…) Met andere woorden: op het moment dat Thuiskopie stelde dat IRDA nog een bedrag van € 1.566.658.42 van haar tegoed had, wist Thuiskopie dat IRDA nog geen volledige kostenverantwoording tot en met 31 december 2003 had afgelegd. Nu Thuiskopie zander enig voorbehoud te maken heeft erkend dat IRDA nog recht had op genoemd bedrag en aangenomen moet worden, (…) dat de beantwoording van de namens IRDA door haar raadsman (…) gestelde vragen (…) voor IRDA onbevredigend was - IRDA had immers haar instemming met de door Thuiskopie genoemde bedragen afhankelijk gemaakt van de beantwoording van de (…) gestelde vragen -, moet ervan worden uitgegaan dat partijen het bedrag waarop IRDA ingevolge haar aanwijzing bij besluit van 1 november 2000 als verdelingsorganisaties nog recht heeft, hebben vastgesteld op € 1.566.658,42.

Lees het arrest hier.

Rechtbank Breda, 8 maart 2010, LJN: BL8605, Belanghebbende tegen de inspecteur van de Belastingdienst.

Voor de liefhebber:  Inkomstenbelasting 2005. (…) Onderzoek waarbij belanghebbende betrokken was heeft geleid tot het vestigen van patenten. In de jaren 2000 en volgende heeft belanghebbende, op onregelmatige basis, bedragen uit deze patenten ontvangen. Naar het oordeel van de rechtbank heeft belanghebbende bij zijn werkzaamheden in het Verenigd Koninkrijk deelgenomen aan het economische verkeer en zijn de inkomsten uit de patenten belast als inkomsten uit werk en woning. Daaraan doet niet af dat belanghebbende de patenten niet zelf exploiteerde.

Lees het vonnis hier.