Een goede naam komt te voet, maar gaat te paard
Rechtbank ’s-Gravenhage 21 augustus 2007, KG 07/827, Longbranch Corporation tegen Benga B.V.
Beëindiging licentieovereenkomst. Inbreuk op IE-rechten. Langhout en Benga hebben een licentieovereenkomst gesloten ter zake van onder meer het klantenbestand, de intellectuele eigendomsrechten, de software, kennis en gegevens omtrent productiemethoden en knowhow met betrekking tot en verbandhoudende met de ‘Peter Langhout’ naam en de daarmee te voeren reisondernemingen.
Langhout heeft de licentieovereenkomst opgezegd, wegens het niet op tijd voldoen van de
royalty’s en de negatieve publiciteit die de naam “Peter Langhout Reizen” door Benga heeft gekregen. Langhout heeft de intellectuele eigendomsrechten verkocht aan Longbranch. Benga is namens Longbranch onder meer gesommeerd om het gebruik van de onderhavige intellectuele eigendomsrechten te staken.
Longbranch vordert thans een inbreukverbod en afgifte van het klantenbestand, de software, knowhow en overige gegevens die in het kader van de licentieovereenkomst aan Benga ter beschikking zijn gesteld, met nevenvorderingen. De voorzieningenrechter oordeelt dat de publicaties voldoende ernstige grond voor ontbinding, althans onmiddellijke opzegging om dringende reden, opleveren.
“Het is immers aan Benga om de aan haar gelicentieerde rechten als een goed licentienemer te behandelen, waaronder begrepen dergelijke negatieve publiciteit te voorkomen. Hierbij geldt het adagium dat een goede naam “te voet komt maar te paard gaat”. Hieraan kan worden toegevoegd dat Benga ook niet gemotiveerd heeft aangegeven waarom deze grond niet de ontbinding of opzegging zou rechtvaardigen.”
Nu de ontbinding/beëindiging gerechtvaardigd is te achten, kan Benga zich niet op een aan haar verleende licentie beroepen.
Gezien de voormalige relatie tussen partijen, het gerede belang van Benga om enige tijd te krijgen een nieuw merk te adopteren en het feit dat Longbranch ter zitting heeft aangegeven daartegen geen bezwaar te hebben, wordt een toekomstig verbod uitgesproken (per 1 december 2007), mits Benga:
a. maandelijks bij vooruitbetaling een kennelijk door partijen in beginsel als redelijk geoordeelde licentievergoeding van € 12.500,-- (exclusief BTW) zal betalen aan Longbranch, zonder enig beroep op verrekening, nu in dit kort geding niet gesteld en ook niet anderszins aannemelijk is geworden dat Benga jegens Longbranch bevoegd is om zich op enige verrekening te beroepen;
b. alles zal doen dat redelijkerwijs in haar macht ligt om te voorkomen dat de naam ‘Peter Langhout’ opnieuw negatief in de publiciteit zal komen.
De nevenvorderingen worden (deels) toegewezen en Benga wordt veroordeeld in volledige proceskosten. Benga heeft in dit verband nog gesteld dat de overgelegde declaratie van de advocaat van Longbranch à € 15.601,88 inclusief BTW “absurd hoog” is, maar niet aangegeven op welke punten die declaratie te hoog zou zijn (bijvoorbeeld door gemotiveerd aan te geven dat de hoeveelheid bestede uren te groot is of het gehanteerde uurtarief te hoog) terwijl dit voorshands evenmin op andere wijze valt in te zien.
Lees het vonnis hier.
In de hortus der beeldende kunsten
Vanavond wordt in Amsterdam het eerste exemplaar gepresenteerd van het boek “Buiten Beeld. Het auteursrecht van fotografen.” Dit boek is in opdracht van Stichting Burafo en de FotografenFederatie geschreven door advocaat Philippe van Wijnen. Dinsdag 21 aug, 18.00 -19.30 u. Hortus Botanicus, Plantage Middenlaan 2a, Amsterdam.
Lees hier iets meer.
Moderne wetenschap
Het Nederlands Dagblad bericht: “Uitgeverij Gideon gaat de volgende druk van het boek Moderne wetenschap in de Bijbel aanpassen nu blijkt dat auteur Ben Hobrink plagiaat heeft gepleegd. Het boek is een bestseller in christelijk Nederland. (…) Het gaat om de paragrafen over de Hongaarse arts Semmelweis en over de besnijdenis. Hobrink verwijst alleen achter in het boek naar het boek van McMillen. Daarnaast staat None of these diseases boven aan de lijst van 'speciaal aanbevolen boeken' achterin het boek.
Volgens Dirk Visser, hoogleraar intellectueel eigendomsrecht aan de Universiteit Leiden en advocaat, is er sprake van ondeugdelijke bronvermelding. (…) Zijn collega Jaap Spoor, emeritus hoogleraar auteursrecht aan de Vrije Universiteit, is het daar helemaal mee eens. ,,Als het nou alleen om erg algemene zinnen zou gaan, zou ik er wat minder moeite mee hebben, maar hij heeft ook persoonlijke formuleringen overgenomen.''
Ben Hobrink zegt dat hij te goeder trouw heeft gehandeld.(…) Hij zegt dat hij van nog meer auteurs passages en ideeën overgenomen heeft, wat logisch is: hij heeft in het boek 'wetenschappelijke kennis uit de Bijbel' op een leesbare wijze bijeen willen brengen. (...) De auteurs van wie hij passages heeft overgenomen, beschouwt hij als 'vrienden', zegt hij.
Lees hier meer.
De nerd-exceptie
Webwereld.nl bericht: Aanbieders van betaalde usenetservers maken zich nog niet druk over een nieuwe aankondiging van stichting Brein dat nieuwsgroep-aanbieders worden aangepakt. Brein zag afgelopen jaar een verschuiving van het downloaden via Bittorrent naar nieuwsgroepen. Computerbladen schreven de laatste tijd volgens Brein-directeur Tim Kuik veel over downloaden via nieuwsgroepen. "Daardoor is de nerd-factor van usenet danig omlaag gegaan en daardoor gaat het als prioriteit voor Brein omhoog."
Lees hier meer.
Geen luxueuze uitstraling
Gerechtshof ’s-Gravenhage, 19 juli 2007, Rolnr. 05/742, G-Star International Ltd tegen Metro Cash & Carry Nederland B.V. "Makro". (Met dank aan Martin Hemmer, AKD Prinsen Van Wijmen)
Merkenrecht. Vonnis en arrest in een geschil terzake bewijs uitputting (met name vonnis Rechtbank) en een verdere toepassing van Dior/Evora en BMW/Deenik. Geen merkinbreuk, omdat de wijze van verkoop noch de wijze van adverteren door Makro voor G-Star gegronde redenen opleveren om zich tegen verdere verhandeling van G-Star producten te verzetten.
Makro heeft in haar folder G-Star jeans aangeboden met gebruikmaking van het woord/beeldmerk “G-Star Original Raw Denim”. G-Star verzet zich tegen de wijze waarop Makro de jeans aanbiedt en verkoopt. Zij stelt dat het imago en de reputatie van het G-Star merk ernstig is geschaad. De rechtbank oordeelt aan de hand van de Dior/Evora en BMW/Deenik arresten dat Makro geen inbreuk maakt op de merkrechten van G-Star. G-Star gaat in hoger beroep.
De grieven van G-Star houden onder meer in dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat Makro’s wijze van aanbieden van de G-Star jeans toelaatbaar is en dat G-Star geen gegronde reden zou hebben om zich tegen Makro’s wijze van adverteren te verzetten, nu deze wijze niet tot ernstige imago-en reputatieschade voor het merk G-Star zou leiden.
Uit het Dior/Evora arrest volgt onder andere dat de wederverkoper niet deloyaal mag handelen tegenover de gerechtvaardigde belangen van de merkhouder, daar waar het gaat om luxueuze en prestigieuze producten. De rechtbank heeft in het midden gelaten of de G-Star producten luxueus en prestigieus zijn. Het hof gaat daar wel op in en oordeelt dat de G-Star jeans door hun aard en hun stoere uiterlijk, van huis uit, geen luxueuze uitstraling hebben.
Het hof neemt vervolgens de in de bedrijfssector van Makro gebruikelijke wijze van te koop aanbieden en adverteren als uitgangspunt bij de beoordeling van de gestelde afbreuk aan de reputatie van de waren en merken van G-Star. “8. (…) Daarbij wordt er van uitgegaan dat Makro een groothandel is, die een gevarieerd assortiment aan waren (non-food en food) aanbiedt en zich mede richt op de verkoop van merkartikelen. Dat de wijze van aanbieden door Makro niet overeen komt met de door G-Star c.s. zelf of zijn erkende wederverkopers (de G-Star winkels) gebruikte wijze van aanbieden is in dit verband minder van belang.”
G-Star stelt zich op het standpunt dat Makro gebruik mag maken van het G-Star woordmerk, voor zover dit nodig is voor de verdere verhandeling. Makro zou de grenzen van de reclamevrijheid hebben overschreden door de indruk te wekken dat er een commerciële band bestaat tussen Makro en G-Star. Het hof geeft aan dat in het arrest Dior/Evora geen onderscheid wordt gemaakt tussen woordmerken en beeldmerken. Volgens het hof is in de jurisprudentie onvoldoende steun te vinden voor de opvatting dat de loyaliteit van de wederverkoper ertoe leidt dat – behoudens wellicht bijzondere omstandigheden die niet zijn gesteld – hij, ingeval van uitputting van het merk, voor het adverteren voor waren waarop het merk is aangebracht slechts gebruik mag maken van een woordmerk. Het enkele merkgebruik door Makro is onvoldoende om de indruk te wekken dat er een commerciële band bestaat tussen partijen.
Het hof bekrachtigt het vonnis van de rechtbank; er is geen sprake van ernstige aantasting van de reputatie van G-Star door de wijze van aanbieden van Makro en evenmin van een gegronde reden in de zin van artikel 7 lid 2 MRl, artikel 13 lid 2 GMVo, of artikel 23 lid 3 BVIE.
Lees het arrest hier. Eerder vonnis Rechtbank Den Haag hier.
Geen onderdeel meer van Houthoff
Persbericht: "Per 1 september wordt merkenbureau Markmatters ondergebracht bij Knijff Merkenadviseurs. Vanaf die datum zal Markmatters geen onderdeel meer uitmaken van Houthoff Buruma Advocaten-Notarissen. De focus van Houthoff Buruma zal zich meer gaan richten op de kernactiviteiten: advocatuur, notariaat en fiscaliteit. Deze overname past uitstekend bij de groeiambities van Knijff voor de komende jaren.”
Lees hier iets meer.
Eerst even voor jezelf lezen
Gerechtshof ’s-Gravenhage, 19 juli 2007, Rolnr. 05/742, G-Star International Ltd tegen Metro Cash & Carry Nederland B.V. "Makro". (Met dank aan Martin Hemmer, AKD Prinsen Van Wijmen)
Merkenrecht . Vonnis en arrest in een geschil terzake bewijs uitputting (met name vonnis Rechtbank) en een verdere toepassing van Dior/Evora.
Lees het arrest hier. Eerder vonnis Rechtbank Den Haag hier.
Flodder in faillissement
Rechtbank Amsterdam 16 augustus 2007, KG ZA 07-1261 AB/RV mr. Schaink q.q. tegen CNR Music B.V. (Met dank aan Vincent Rutgers, Fruytier & Van Bremen).
Kort geding uitspraak inzake de auteursrechten op de film Flodder III in faillissement, inclusief volledige proceskostenveroordeling.
Er hebben een aantal overdrachten op het filmwerk Flodder plaatsgevonden, van Flodder Televisie B.V. naar Almerica Film B.V. naar First Floor Features B.V. Vóór de eerste overdracht heeft Flodder Televisie B.V. een licentieovereenkomst gesloten met CNR, waarin zij aan (de rechtsvoorganger van) CNR het reproductie- en exploitatierecht, alsmede het recht tot verlening van sublicentie, heeft verleend. Eveneens vóór de eerste overdracht is het faillissement van FFF uitgesproken. Op 1 juni 2007 heeft de curator met verwijzing naar het Nebula-arrest (IEF 2951) CNR gesommeerd het gebruik van de haar verleende licentie te staken en gestaakt te houden, hetgeen thans van CNR in rechte wordt gevorderd.
De curator stelt dat uit het Nebula-arrest volgt dat de curator ook bij verbintenissen waar hij niet verplicht is iets te doen, niet gehouden is de overeenkomst na te komen. Hij is dus ook niet gehouden de licentieovereenkomst nog langer na te komen. Zou hij dat wel doen, dan zou dat CNR een voordelige positie ten opzichte van de gezamenlijke crediteuren verschaffen. Zonder last van de licentie kan de curator beschikken over de auteursrechten op Flodder III, hetgeen meer geld voor de boedel zal opleveren, aldus de curator. Er hebben zich gegadigden voor de auteursrechten op de film gemeld, maar die willen de rechten alleen onbezwaard overnemen.
CNR stelt daarentegen dat de curator niet meer kan vorderen dan dat zij de exploitatie van de licentie gedurende het faillissement staakt, hetgeen zij al heeft toegezegd. Wat er na faillissement gebeurt hangt af van het al dan niet overdragen van de rechten door de curator.
De Rechtbank stelt CNR in het gelijk. “Op zichzelf kan de curator de rechten thans aan een derde overdragen. Daar heeft hij noch de medewerking van CNR Music noch een voorziening als gevorderd voor nodig.” De curator heeft aldus geen belang bij het gevorderde.
De Rechtbank oordeelt vervolgens: “Een voorziening voor langere duur gaat het kader van dit kort geding te buiten, aangezien nu niet met voldoende zekerheid valt te zeggen of de rechten inderdaad tijdig aan een derde zullen zijn verkocht en of CNR Music de exploitatie in dat geval desondanks weer ter hand zal gaan nemen. Mocht dat zo zijn, dan is het maar de vraag wat die derde heeft aan een veroordeling ten gunste van de curator in het dan inmiddels opgeheven faillissement. De curator lijkt een veroordelend vonnis te willen gebruiken om aan potentiële kopers te laten zien en zo een hogere koopprijs te kunnen bedingen. Daarmee wordt het echter een verkapte verklaring voor recht en die is in kort geding niet mogelijk.”
Artikel 1019h Rv, de volledige proceskostenveroordeling, is van toepassing: “Blijkens artikel 1019 Rv strekt het toepassingsgebied zich uit over handaving van (onder meer) rechten van intellectuele eigendom ingevolge de Auteurswet 1912, dus ook over licentierechten op auteursrechten, en is toepassing niet beperkt tot bodemprocedures”
Lees het vonnis hier.
Geen tekst meer
Rechtbank ’s-Hertogenbosch, 7 augustus 2007, LJN:BB1707. Eiseres tegen gedaagde.
Kort geding merkinbreuk. Belang van de zaak te gering om alle gebruikelijke ingrijpende voorzieningen toe te wijzen.
Eiseres drijft sinds 2000 onder de naam TekstID een tekst- en communicatiebureau in Den Bosch en heeft in 2006 het Benelux-merk TEKSTID gedeponeerd. Gedaagde drijft sinds 2004 onder de naam Text-ID een tekst-, promotie-, en vertaalbureau in Den Bosch. Centraal staat de vraag of het gebruik van de aanduidingen TEXTID en/of TEXT-ID door gedaagde in al haar verschijningsvormen jegens eiseres onrechtmatig is. De voorzieningenrechter beantwoordt die vraag bevestigend. De inbreuk wordt vastgesteld op grond van art. 2.20 lid 1 sub b BVIE. Gedaagde kan volgens de rechter geen beroep doen op de beperking van het merkrecht op grond van art. 2.23 lid 2 BVIE (ouder recht van plaatselijke betekenis). De voorzieningenrechter merkt op dat met de inbreuk op de merkrechten van eiseres de gevraagde gebruikelijke voorzieningen weliswaar in beginsel voor toewijzing gereed zijn, maar dat deze in het onderhavige geval buiten proportie zijn.
“4.7. In dit geval speelt echter mee dat de beide betrokken bedrijven te kenschetsen zijn als eenmanszaken in de “freelance-sfeer”, zonder personeel, waarbij telkens slechts één persoon op bestelling individueel vertaal- en ander tekstwerk levert. Beide bedrijfjes hebben een relatief bescheiden omzet. Er zijn geen belangrijke investeringen in naamsbekendheid, voorraden of ontwikkeling. Naar het oordeel van de voorzieningenrechter is de zaak met de in dit geding ingestelde vorderingen buiten haar proporties geraakt. De gevraagde voorzieningen zullen daarom alleen worden opgelegd voor zover die de maatstaven van redelijkheid, waarnaar de wettelijke regelingen uitdrukkelijk verwijzen, niet te buiten gaan.”
Lees het vonnis hier.
Persoonlijke pagina
Na www.dickvanengelen.nl nu ook www.charlesgielen.com: “Professor Charles Gielen PhD (born on 15 March 1947) holds a law degree from the Catholic University of Brabant in Tilburg and a doctorate degree from the University of Utrecht, the Netherlands. He is a partner of the Dutch law firm NautaDutilh and works in their Amsterdam office. He is professor of IP law at the University of Groningen. He specialises in intellectual property law. “
Alleen nog een opsomming van daden en publicaties, hopelijk volgen de publicaties zelf ook nog. De pictures zijn pasword secured.
