Het merk Brood
O.a. de Stentor bericht dat de Xandra Brood gisteren in Haarlem een kort geding heeft gewonnen in een geschil met twee mediums die een boek, Hemels Brood, volschreven met berichten uit het hiernamaals die haar overleden man, zanger en schilder Herman Brood, aan het duo doorgegeven zou hebben. (Wie het vonnis heeft mag het vanzelfsprekend mailen).
“Haar zaakwaarnemer Patrick Groeneveld - Xandra zelf wil geen commentaar leveren op de zaak - vertelt: ‘Wij zijn een zaak begonnen omdat er een boek is uitgebracht waar zowel teksten als afbeeldingen in staan die onnodig grievend zijn voor Xandra. Ook maakt dit boek inbreuk op de auteursrechten van het merk Brood.’
Want wat blijkt het geval? De twee ‘schrijfsters’ die zeggen van gene zijde boodschappen van Herman te ontvangen, hebben niet alleen persoonlijke, nogal opvallende ‘statements’ van de artiest opgetekend, ze hebben bovendien ‘zijn’ schilderijen in het boekje opgenomen. (…) ‘De verspreiding en openbaarmaking van het boek wordt gestopt’, aldus Groeneveld. ‘De uitgeverij heeft ook de voorraad boeken die nog bij hen aanwezig was naar ons opgestuurd.’" Lees hier meer.
Opleuken (2)
In navolging van PimpMyGrave (hier) zal ook het EO-programma ‘Pimp my life’ op 7 maart onder een nieuwe naam worden uitgezonden.
In het programma wordt een zwerver binnen één week weer op de goede weg geholpen. Dit alles natuurlijk niet na de verplichte uiterlijke metamorfose, een overnachting in een duur hotel, een rondrit in een limousine en diners in luxe restaurants. Daarbij krijgt hij onderwijs in etiquetteregels en ondergaat hij een sollicitatietraining.
De sommatie van MTV kwam voor de EO als een verrassing: “Wij vonden de naam heel goed passen bij het programma, het is lekker eigentijds. Dat MTV het alleenrecht heeft op 'pimp my' was ons niet bekend.”
De tv-gidsen van de komende weken duiden het programma overigens nog aan met zijn oude naam. “We kunnen daar echt niets meer aan doen. Laten we hopen dat MTV daar geen probleem van maakt.”, aldus een woordvoerder van de EO. Een nieuwe naam moet nog worden verzonnen.
Handen en voeten
Handelingen nr. 51, pag. 3379-3386, 2e Kamer. Debat naar aanleiding van een algemeen overleg op 9 februari 2006 over Cultuur en economie
Mevrouw Van Vroonhoven-Kok (CDA): Voorzitter. Ik wil graag een motie indienen over de kansenzones. (…) EZ is ondertussen begonnen om de kansenzones op te zetten, in de eerste plaats voor starters en snelle groeiers. Het zou eigenlijk de bedoeling moeten zijn dat het gaat gelden voor de creatieve industrie. (…) De kansenzones zouden dan bijvoorbeeld ook gebruikt kunnen worden om de auteursrechten meer handen en voeten te geven.
Ik dien hiertoe de volgende motie in. “De Kamer, gehoord de beraadslaging, van mening dat de verbinding tussen innovatie, creativiteit en ondernemerschap gewaarborgd moet worden; constaterende dat de kansenzones bedoeld zijn om een versnelling van innovatieve bedrijvigheid te bewerkstelligen; overwegende dat ondersteuning bijvoorbeeld in de vorm van ruimte, coaching en assistentie bij de aanvraag van subsidies en vergunningen, creatieve ondernemers een flink eind op weg kan helpen; overwegende dat de kansenzones tot nu toe vooralsnog gericht zijn op starters en snelle groeiers; verzoekt de regering, de kansenzones uitdrukkelijk ook toe te spitsen op de ontwikkeling van de creatieve industrie en de Kamer vóór 1 mei aanstaande te berichten over de wijze waarop zij dat wil doen, en gaat over tot de orde van de dag.”
Ingewikkeld dossier
Handelingen nr. 18, pag. 879-908, 1e Kamer. Beleidsdebat over het onderdeel Cultuur in het kader van de behandeling van het wetsvoorstel Vaststelling van de begrotingsstaten van het Ministerie OCW (VIII) voor het jaar 2006 (30300 VIII) – Publieke omroep.
Mevrouw Tan (PvdA): (…) Tot voor kort werden programma’s aangekocht voor een uitzending in prime time en twee herhalingen, waarna de rechten terugvielen naar de makers. De ophanden zijnde verschuiving naar op afroep-mediagebruik moet leiden tot een heroverweging op de rechten ten aanzien van de content ten behoeve van hergebruik. Het niet opnieuw kunnen presenteren van bestaand materiaal door ontraceerbare of oncoöperatieve rechthebbenden is daar op dit ogenblik een te grote belemmering voor. Het COPEparadigma (Create Once - Publish Everywhere) moet de sleutel worden tot zowel creativiteit als kosteneffectieve productie.
Er zal een nieuwe regeling moeten komen voor het waarborgen van maximaal rendement voor hergebruik van met publieke middelen geproduceerd materiaal. Misschien is te denken aan een soort verzekeringsfonds, of aan een incassoregeling zoals destijds Buma/Stemra. Het vastleggen van producten in direct en makkelijk voor publiek toegankelijke archieven om on demand publieke media op alle platforms te gebruiken, zal de komende tijd immers van toenemend belang worden. Wat gaat de regering op dit punt ondernemen?
Staatssecretaris Van der Laan: (…)De rechtenproblematiek is een heel ingewikkeld dossier, maar het moge duidelijk zijn dat de publieke omroep de beschikking heeft over een aantal rechten en dat hij die ook mag exploiteren. Dat is de publieke omroep trouwens verplicht te doen volgens het Europese recht. Er mag immers geen valse concurrentie ontstaan met de commerciële bedrijven. Dus waar de Tweede Kamer mij vraagt om de rechten niet te gebruiken, vraagt Europa mij om die rechten juist wel te exploiteren, omdat er anders valse concurrentie ontstaat. Als je dan kijkt naar de open source en open standaarden, geldt ook dat totale denkkader voor de redenering van de heer Vendrik. Zo heeft bijvoorbeeld de VPRO een open-source content management systeem ontwikkeld, dat bij veel organisaties ook buiten de publieke omroep in gebruik is. Daar waar het aansluit op dat denken, wordt dat zoveel mogelijk gedaan, vanuit die verantwoordelijkheid en vanuit de publieke taak geredeneerd.
(..) Wij zijn eigenlijk permanent bezig met de auteursrechten, mede vanwege de technologische ontwikkelingen. Dit is een uiterst ingewikkelde materie, want je kunt niet één punt bepalen en dan zeggen dat het de komende twintig jaar zo zal werken. Wij zijn zelfs bang dat wat wij ook vastleggen, een dag later alweer achterhaald is. Dat maakt de rechtenkwestie zo moeilijk. Wij proberen de verschillende situaties die zich bij de publieke omroep kunnen voordoen, zo goed mogelijk een plek te geven in het bestaande auteursrechtelijke kader.
Niet Hersteld
O.a. het Reformatorisch Dagblad bericht dat de Protestantse Kerk in Nederland een dezer dagen de dagvaarding voor een kort geding verstuurt aan de Hersteld Nederlandse Hervormde Kerk.
De PKN zal de rechter zal vragen de HNHK te verplichten zich te houden aan een eerder gesloten naamsovereenkomst met de PKN. “In augustus 2004 tekenden de dr. B. Plaisier, scriba van de PKN, en ds. R. van Kooten, de toenmalige scriba van de Hersteld Nederlandse Hervormde Kerk, een overeenkomst waarin vastgelegd werd dat de HNHK voortaan de naam Hersteld Hervormde Kerk zou gebruiken.
Reeds eerder zei ds. D. Heemskerk, de preses van het moderamen van de HNHK, in deze krant dat de naamsovereenkomst destijds getekend werd onder voorbehoud van goedkeuring door de synode:
Vervolgens werd besloten terug te keren naar de oude naam Hersteld Nederlandse Hervormde Kerk.”De website van de afgesplitse gemeenten zijn de hersteld-hervormden "niet van plan uiterlijk morgen af te zien van de naam Hersteld Nederlandse Hervormde Kerk of op de proppen te komen met een nieuwe naam, zegt synodevoorzitter ds. D. Heemskerk. ,,In een brief aan de Protestantse Kerk hebben we onze bezwaren duidelijk gemaakt en om tijd gevraagd voor bezinning. In ieder geval tot begin april, als onze synode weer samenkomt. Als de Protestantse Kerk een kort geding aanspant, moet ze dat maar doen. Dan zien we elkaar bij de rechter.
We laten ons niet in de hoek zetten.'' De synodevoorzitter zegt teleurgesteld te zijn in de houding van de Protestantse Kerk. ,,Zo ga je in de kerk toch niet met elkaar om. Het heeft ook lang geduurd voor de naam Protestantse Kerk werd geaccepteerd. Daarvóór werden andere namen afgewezen. Dat zou de PKN tot redelijkheid moeten brengen.'' Lees hier en hier meer.
Groen als gras
Rechtbank Breda, 27 februari 2006, KG ZA 06-6. The Scotts Company tegen Mivena Holding. (Met dank aan Klos Morel Vos en Schaap).
Scotts beroept zich in het geschil met kunstmestconcurrent Mivena op haar beeld en woordmerken, maar gaat met lege handen naar huis. Sterker nog, Scotts krijgt van de rechter te horen dat een door haar ingeroepen woordmerk een postkantoormerk is en geen onderscheidend vermogen heeft.
Mivena zou met haar groen-wit ovaalvormige logo inbreuk maken op Scotts groen-wit ovaalvormige logo. De rechtbank constateert, niet verassend, wel visuele overeenstemming van de figuratieve elementen, maar stelt dat in het algemeen geldt dat niet waarschijnlijk is dat figuratieve elementen op zichzelf een beeldmerk zullen domineren, omdat het woordelement het meeste opvalt en het woordelement als teken van herkomst zal worden onthouden. Dat is in dit geval ook zo. Het groen-wit ovaalvormige logo is in slechts in zeer geringe mate onderscheidend, ovale vorm is zeer gebruikelijk en de kleur groen is zelfs beschrijvend voor grasperkonderhoudsproducten. De gebruikte woordelementen bepalen de, daardoor niet overeenstemmende, totaalindruk. Geen gevaar voor verwarring.
Met betrekking tot Mivena’s woordmerk Granumaster beroept Scotts zich op haar woordmerk Greenmaster. Greenmaster is volgens de rechtbank echter geen emergent merk, heeft dus zelf geen onderscheidend vermogen en kan niet worden ingeroepen tegen het merk Granumaster.
Van nodeloze verwarring door aanhaken is volgens de rechtbank ook geen sprake. Mivena heeft voldoende afstand genomen van de producten van Scotts en ook de afnemers van de producten zijn voldoende gespecialiseerd en geïnformeerd , ondermeer via internet, om bijvoorbeeld het doel van de door partijen voor het assortiment gebruikte kleurstellingen te begrijpen. De vorderingen worden als ongegrond afgewezen. Lees het vonnis hier.
Left hook is geen right hook
Rechtbank Den Haag, 28 februari 2006, KG ZA 06-114. Hi-Tek Office S.R.L. vs. Celebration Benelux B.V. Vonnis in kort geding over modelinbreuk horloges.
Hi-Tek beschikt over twee gemeenschapsmodellen met betrekking tot de U-Boat horloges. Kenmerkend voor de U-Boat horloges is (o.a.) de zogenaamde "left hook", waarbij de kroon (met dop) zich aan de linkerkant van het horloge bevindt in plaats van aan de meer gebruikelijke rechterkant.
Celebration produceert horloges onder de naam TW Steel. De hier betreffende TW Steel horloges vertonen dezelfde stijlkenmerken als de U-Boat horloges. TW Steel horloges zijn geproduceerd in zowel een left hook als een right hook variant. Hi-Tek spreekt Celebration in dit kort geding aan wegens modelinbreuk.
De voorzieningenrechter begint met het bestuderen van het Umfelt en komt tot de conclusie dat de vormgeving van de U-Boat horloges aansluit bij de in de tweede wereldoorlog ontwikkelde canteen style horloges voor militair personeel, alsmede bij de stijl van horloges zoals deze specifiek zijn ontwikkeld voor duikers. Deze horloges bevatten typisch een grote dopmoer die over de kroon van het horloge valt (ten behoeve van water- en stofdichtheid) en met een pakking op het huis van het horloge aansluit. De horloges worden uitgevoerd in een sobere stijl. Daarnaast worden er hoge eisen gesteld m.b.t. de afleesbaarheid (dus: grote duidelijke markering van de tijdseenheden).
De horloges van zowel Hi-Tek als van Celebration vertonen al deze stijlkenmerken. Toch oordeelt de voorzieningenrechter dat de modellen van U-Boat een duidelijk verschillende algemene indruk wekken ten opzichte van het Umfelt gezien de keuze voor het weergeven van slechts 3 cijfers: de 4, de 8 en de 12; de wijze van het aangeven van tijdseenheden (grote strepen met afgeronde kanten) en het verkleinen van de kroon en dop ten opzichte van wat gebruikelijk was in het Umfelt. De ingeschreven modellen van Hi-Tek zijn nieuw en komen een eigen karakter toe. Er is dus sprake van een geldig modelrecht.
Celebration produceert de gelijkende horloges in zowel de "left hook" als de "right hook" variant.
De voorzieningenrechter vergelijkt de modellen van Hi-Tek en de modellen van Celebration binnen de ontwerpvrijheid die Celebration had gelet op het Umfelt. Daarbij komt de voorzieningenrechter tot de conclusie dat 2 van de 8 door Hi-Tek aangevoerde Celebration modellen inbreuk maken op de modelrechten van Hi-Tek. De ontwerper van de TW Steel modellen is, aldus de voorzieningenrechter, ten aanzien van de dop nauwelijks afgeweken van de keuzes die gemaakt zijn bij de vormgeving van de dop van de U-Boat modellen. Echter maken alleen de modellen met een left hook inbreuk op de modelrechten van Hi-Tek omdat niet gesteld kan worden dat de modeldepots van Hi-Tek, waarop enkel een left hook te zien is, ook een right hook model horloge beschermen.
Celebration wordt veroordeeld de productie van de left hook variant van het TW Steel horloge te staken. Iets wat ze trouwens al na de eerste sommatie hadden gedaan.
Lees het vonnis hier.
Dubbele overtreding
Het Dagblad van het Noorden bericht dat verwijdering van een kunstwerk in Loppersum, zonder medeweten van de kunstenaars, indruist tegen het auteursrecht. "Het is een overtreding van het persoonlijkheidsrecht van de kunstenaar. Het lijkt op een dubbele overtreding, omdat de omgeving is veranderd, omdat een deel van het kunstwerk is verwijderd en omdat het is beschadigd", zegt advocaat Johan van Stempvoort.
De gemeente verwijderde in november 2005 een kunstwerk dat sinds 1987 bij de plaatselijke Beatrixschool in het dorp stond. De gemeente informeerde de drie makers van het kunstwerk niet, omdat ze hen niet kon traceren. De, inmiddels kennelijk teruggevonden kunstenaars van Vormgevers Kollektief Lichen uit Groningen blijken echter 'not amused' te zijn over de verwijdering van hun Gesammtkunstwerk. Aan een oplossing wordt gewerkt: “Na een raadsdebat maandagavond is besloten een commissie van wijze mannen een oplossing voor het probleem te laten bedenken.” Lees hier en hier meer.
Patent op een octrooi?
Zou er niet op iedere nieuwsredactie een IE-specialist moeten zitten? Waarschijnlijk niet, maar het zou wel helpen tegen tenenkrommende koppen als "Wie heeft het patent op een octrooi?". Lach hier iets meer.
Equivalente pompen
Gerechtshof 's-Gravenhage, 23 februari 2006, rolnr. 03/1544. Houttuin B.V. c.s. tegen Bornemann GmbH. Hoger Beroep van het (ongepubliceerde) vonnis van de Rechtbank Den Haag van 2 juli 2003.
Bornemann is houdster van een Europees octrooi voor een multifase-schroefspilpomp. Het octrooi dateert van 1993 en bestaat uit twee onafhankelijk conclusies (conclusie 1 en conclusie 6) en meerdere afhankelijke conclusies (2-5). In dit arrest staat de vraag centraal of het (Nederlandse deel van het) Europees octrooi van Bornemann dient te worden vernietigd of, indien het octrooi geldig is, door Houttuin inbreuk wordt gemaakt op het octrooi.
Houttuin komt met nieuwheidsschadelijk materiaal en slaagt daarmee deels in zijn opzet om het octrooi van Bornemann te laten vernietigen wegens gebrek aan inventiviteit.
Met name een publicatie in het tijdschrift "Offshore" (editie november 1990) is nieuwheidsschadelijk voor (de werkwijze volgens) conclusie 1 en voor de afhankelijke werkwijze conclusies 2 tot 5. Conclusie 6 blijft echter overeind. Houttuin produceert een pomp die equivalent is aan conclusie 6 en maakt toch nog directe inbreuk op het octrooi.
"Het artikel in "Off-shore", dat niet door het EOB is beoordeeld, maakt gewag van: "The world's first offshore multi-phase pump was supplied to Shell/ Petronas for use of Bokor "B" platform off Sarawak, Malaysia. Commissioned in August 1989, the MP40 pump receives fluids from up to six wells which are connected directly into the suction manifold and discharges to a sub-sea line via a seperator (…). The seperator which is incorporated primarily for flow measurement purposes (…). During the initial commission trials, the pump's maximum GVF (Gas Volume Fraction, hof) was 97,4% without recirculation, well above the 94% guaranteed (..). The field test loop includes a liquid recirculation line to the pump suction from the outlet of the seperator to enable close control of the GVF. As can be seen from Figure & the system has operated during well flow conditions of 100% gas. Further site testing will establish if the 1.2% recirculation can be reduced while maintaining pump hydraulic perfomance.
Derhalve is het reeds een bekende handelswijze om bij multifase-pompen uit de stroom die uit de transportschroeven treedt vloeistof af te scheiden en de afgescheiden vloeistof naar de zuigzijde van de pomp te recirculeren in een voor de permanente spleetafdichting noodzakelijke hoeveelheid - voor de betreffende MP40-pomp 1.2% - teneinde voedingen met 100% gas ("droogloop") te verpompen. Daaraan doet niet af dat gestreefd wordt naar een werkwijze zonder recirculatie, zoals overigens ook bij de onderhavige werkwijze (...). De werkwijze volgens conclusie 1 biedt niet meer dan dit bekende toegepast op de pompwerkwijze volgens D0, hetgeen de werkwijze nog niet inventief maakt. Met andere woorden: overname van een bekende maatregel bij de beoogde werkwijze ter verkrijging van een overeenkosmtig effect van die maatregel ligt binnen het directe bereik van de gemiddelde vakman. (…) De werkwijze conclusies 1-5 zullen worden vernietigd."
"De vraag die vervolgens rijst is of de pomp volgens conclusie 6 inventief is. Het hof beantwoord deze vraag bevestigend. Bornemann heeft het inzicht gehad, dat de multifase-pomp volgend D0 zelf is geconstrueerd als gas-vloeistofscheider en dat daarom kan worden afgezien van zulk een aparte scheider buiten de pomp zoals vermeld in het artikel in "Offshore". Nergens in de hiervoor genoemde en op multifase-schroefspilpompen betrekking hebbende literatuur is daartoe een aanwijzing te vinden, zodat Bornemann de verdienste toekomt een eenvoudig uitgevoerde multifasepomp te hebben geconstrueerd voor het uitvoeren van de reeds tot de stand der techniek behorende werkwijze volgens conclusie 1."
Vervolgens beantwoord het hof de vraag of Houttuin inbreuk heeft gemaakt op het niet vernietigde deel van het octrooi van Bornemann (conclusie 6 dus). Volgens het hof is er geen sprake van letterlijke inbreuk, maar wel van equivalentie.
"(…), naar het oordeel van het hof is bevochtigen door de vloeistof langs de asafdichtingen te leiden geheel equivalent aan bevochtigen door de vloeistof door de asafdichtingen te voeren, zodat ook bij een dergelijke uitleg van conclusie 6 er sprake is van inbreuk. Immers, Houttuin c.s. bereiken met de constructie van de R/H-pomp niet alleen een eenvoudige inrichting, maar ook een inrichting waarin het voornoemde voordeel van de toepassing van "single seals" wordt bereikt. Aldus wordt met in wezen dezelfde middelen op in wezen dezelfde wijze in wezen hetzelfde resultaat bereikt."
Lees het arrest hier.
