Inhoudsopgave van het tijdschrift IER, nummer 2021-02

Kroniek
Nr. 10 Kroniek over 2020 / Redactie, p. 85

Vizier
Nr. 11 Ervaringen met online zittingen in IE-zaken / Mr. F.W.E. Eijsvogels, p. 126

Artikel
Nr. 12 De stippellijn in positie gebracht: het vormmerkvereiste geldt niet voor (sommige) positiemerken / Mr. E. Gevers, p. 129

De intellectuele eigendomspraktijk van advocatenkantoor Simmons & Simmons zal worden versterkt met een nieuwe partner. Europees octrooigemachtigde Johan Renes start op 17 mei in de Nederlandse IE-praktijk van het kantoor, naast bestaande partners Bas Berghuis van Woortman, Paul Tjiam, en Oscar Lamme.

Johan is gespecialiseerd in biotechnologie en heeft het afgelopen jaar gewerkt als zelfstandig IP-consultant voor een reeks cliënten in de  gezondheidszorg en de biotechsector. Daarvoor was hij enkele jaren partner bij DLA Piper, waar hij een praktijk voerde die was gericht op internationale octrooigeschillen, IE-beheer en strategisch advies. Hij adviseert daarnaast over een breed spectrum van transactionele werkzaamheden, waaronder R&D, clinical trials, overdracht van IP, regelgevingskwesties, investeringen, financiering en IPO's.

HR 23 april 2021, IEF 19937; 19/04192 (De Organistoren tegen Sena) Deze zaak gaat over de billijke vergoeding voor het openbaar maken van fonogrammen op dance evenementen. Het hof heeft de billijke vergoeding vastgesteld op een percentage van de recette, afhankelijk van de ticketprijs per dance evenement. In het twaalf onderdelen tellende cassatieberoep bestrijden de Organisatoren de vaststelling van een apart tarief voor dance evenementen, het gebruik van de recette als grondslag, het ontbreken van een correctie voor niet-muziekgerelateerde kosten, het tarief per bezoeker, het percentage Sena-repertoire en de gemiddelde ticketprijs. Naar het oordeel van A-G Van Peursem falen de eerst elf onderdelen. Onderdeel 12 betoogt echter volgens hem terecht dat het hof had moeten nagaan of de bijstelling van de gemiddelde ticketprijs ook gevolgen heeft voor het tarief per bezoeker.

HR 7 mei 2021, IEF 19936, RB 3511; ECLI:NL:PHR:2021:447 (Gemeente Utrecht tegen DPG) In de Afvalstoffenverordening van de gemeente Utrecht is met ingang van 1 januari 2020 bepaald dat ongeadresseerd reclamedrukwerk en huis-aan-huisbladen alleen mogen worden bezorgd bij inwoners die met een JA/JA- of NEE/JA-sticker hebben aangegeven dat zij dit drukwerk willen ontvangen (het opt-in systeem). De uitgever van een huis-aan-huisblad heeft in een kort geding tegen de gemeente een verbod tot handhaving van deze regeling gevorderd. In cassatie spitst het geschil zich toe op de vraag of het hof heeft kunnen oordelen dat het opt-in-systeem jegens deze uitgever in strijd is met art. 10 EVRM omdat niet voldaan is aan het noodzakelijkheidsvereiste. P-G Wissink concludeert dat het hof dit terecht heeft mogen doen en adviseert tot verwerping van het cassatieberoep van de gemeente.

De Europese Commissie heeft onlangs twee publieke consultaties gelanceerd:

- public consultation on EU wide protection of GIs for non-agricultural products, (open tot 22 juli)
- public consultation on the review of EU rules on industrial design, (open tot 22 juli)

Rechtbank Amsterdam 14 april 2021, IEF 19933; C/13/683552 / HA ZA 20-479 (ARRS tegen gedaagde) Geschil over de nakoming van een bewaar- en onderhoudsovereenkomst van een drietal portretschilderijen. ARRS vordert betaling van twee facturen die aan gedaagde zijn verstuurd. Gedaagde betwist dat hij opslagkosten is verschuldigd en voert aan dat met het afronden van de onderzoeks- en restauratiewerkzaamheden in 2008 ook een einde kwam aan de overeenkomst. Daardoor ontbreekt de juridische grondslag voor het in rekening brengen van opslagkosten. De rechtbank is het met gedaagde eens dat de overeenkomst niet als grondslag kan dienen. Wel oordeelt de rechtbank dat er sprake was van een bewaarnemingsovereenkomst (7:601 BW), nu de drie portretschilderijen elf jaar bij ARRS in bewaring zijn geweest. De rechtbank Amsterdam heeft gedaagde veroordeeld tot betaling van de bewaarnemingskosten.

HR Conclusie A-G 26 maart 2021, IEF 19932; ECLI:NL:PHR:2021:433 (Eiser tegen Spinnin' Records en MAS) In juli 2012 kwam eiser als veelbelovende DJ, net 16 jaar oud, onder contract bij het platenlabel Spinnin’ Records. Het aan Spinnin’ Records gelieerde MusicAIIStars werd zijn manager. Eiser werd gaandeweg zijn carrière steeds minder tevreden met de manier waarop zijn belangen werden behartigd. Als gevolg hiervan heeft eiser de contracten met Spinnin' Records en MAS op vrijwel alle mogelijke manieren laten ontbinden, wat uitmondde in een zaak die doorging tot het hof Arnhem-Leeuwarden. Zij heeft o.a. geoordeeld dat eiser de contracten onterecht heeft vernietigd. A-G Drijber stelt het hof in gelijk en verwerpt zowel het principale als het incidentele cassatieberoep.

Gerecht EU 5 mei 2021, IEF 19931, IEFbe 3209; ECLI:EU:T:2021:237 (Grangé en Van Strydonck tegen EUIPO en Nema) Modeontwerpers Grangé en Van Strydonck hebben in 2018 het woordmerk 'âme' laten registreren bij het Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (EUIPO). Nema, houder van het merk 'AMEN', heeft tegen deze registratie bezwaar aangetekend. Het EUIPO heeft vervolgens de registratie voor âme alsnog afgewezen op de grond van dat er anders sprake zou zijn van verwarringsgevaar. Grangé en Van Strydonck eisen van het Gerecht dat deze de afwijzing van het EUIPO nietig verklaart. Het Gerecht stelt de modeontwerpers hierbij in het gelijk en oordeelt o.a. dat EUIPO te weinig onderzoek heeft verricht voor het maken van zijn beslissing.

Vzr. Rechtbank Gelderland 15 maart 2021, IEF 19930, ECLI:NL:RBGEL:2021:2218 (Slaap Totaal Nederland tegen gedaagden) Slaap Totaal Nederland exploiteert een onderneming in de verkoop van onder meer allerhande dekbedden, kussens en bedtextiel. Gedaagden exploiteren eveneens ondernemingen in de verkoop van onder meer dekbedden, mede handelend onder de namen ‘Slaapoutlet’ en ‘Klaas Vaak Bedtextiel’. Slaap Totaal Nederland brengt sinds 1995 een zomerdekbed onder de naam ‘Cool Cotton’ op de markt. In de lente/zomer van 2020 hebben gedaagden dekbedden verkocht via onder meer bol.com met gebruikmaking van de naam Cool Cotton. Een actie die door Slaap Totaal Nederland wordt gezien als inbreukmakend op hun merknaam. De voorzieningenrechter gaat hier echter niet in mee, o.a. omdat er niet kan worden vastgesteld dat gedaagden een namaakdekbed op de markt hebben gebracht met gebruikmaking van de merknaam en een inlegvel van Slaap Totaal Nederland.

Vzr. Rechtbank Oost-Brabant 26 april 2021, IEF 19926; C/01/368852 / KG ZA 21-166 (SKRRS tegen TDSL) Kort geding. In dit vonnis heeft de voorzieningenrechter geoordeeld dat TDSL inbreuk maakt op het certificeringsmerk KEURMERK RITREGISTRATIESYSTEMEN van de Stichting Keurmerk Ritregistratiesystemen, door op haar website de tekens “keurmerk ritregistratiesystemen” en “keurmerk rittenregistratie” te gebruiken zonder toestemming van de merkhouder Stichting Keurmerk Ritregistratiesystemen. TDSL dient ieder gebruik van het certificeringsmerk KEURMERK RITREGISTRATIESYSTEMEN of een daarmee overeenstemmend teken te staken, en ook gedurende drie maanden een rectificatie op haar website te plaatsen.