Bij deelname aan Idols of andere talentenshows die op televisie worden uitgezonden, bestaat het risico dat de deelnemer niet echt blij is met zijn eigen prestatie, die helaas wel wordt uitgezonden. De Voorzieningenrechter in Amsterdam heeft op 22 maart 2016 een vonnis gewezen in een kort geding waarmee een deelnemer uitzending probeerde te voorkomen (zie IEF 15865). Echter, er was een overeenkomst getekend waarin duidelijk is bepaald dat RTL het recht heeft om te beslissen over uitzending van de opnamen. De kandidaat had nog gesteld dat de beelden van hem bewust zo negatief mogelijk in het programma zijn verwerkt. Bedrog of misbruik van omstandigheden levert dit juridisch niet op. Ook is het niet naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar dat de deelnemer wordt gehouden aan het contract waarin hij toestemming voor het gebruik van de beelden heeft gegeven, ook al heeft hij de voorwaarden niet uitgebreid kunnen bestuderen of advies kunnen inwinnen daarover.

In een tijd waarin het begint te regenen met referenda – bent u voor of tegen het Associatieverdrag met Oekraïne – is het denk ik goed deze nieuw verworven vaardigheid warm te houden. Niet via het rode potlood in het stemhokje, maar gewoon via IE-Forum. De befaamde Bernt Hugenholtz weet in ieder geval wat hij moet stemmen. De Europese Commissie werkt namelijk aan voorstellen over een naburig recht voor uitgevers en de vrijheid van panorama. Burgers en belanghebbenden kunnen voor 15 juni 2016 hun mening doorgeven. Een naburig recht voor uitgevers zou namelijk helpen de schade te compenseren die uitgevers lijden door aggregatiediensten als Google News die nieuwsberichten verzamelen en gedeeltelijk openbaar maken. Hugenholtz ziet echter weinig heil in deze uitbreiding van naburige rechten. We hebben immers nu al veel te veel soorten naburige rechten. Natuurlijk, dat de uitvoerende kunstenaars een naburig recht hebben is hard nodig, schrijft Hugenholtz. Zij verrichten immers eigenlijk een creatieve schepping, ook al wordt die niet erkend onder de Auteurswet, maar voor fonogrammenproducenten, omroeporganisaties en filmproducenten is dat niet het geval.

HR 15 april 2016, IEF 15883; LS&R 1297 ECLI:NL:HR:2016:666 (Astellas tegen Synthon)
(Appel)procesrecht, octrooirecht. Spoedeisend belang. Belang bij hoger beroep in verband met proceskostenveroordeling in eerste aanleg. De beslissing van het hof tot aanhouding is niet het waken tegen onredelijke vertraging van de procedure (art. 20 Rv).  Astellas is houdster van een Europees octrooi voor een zogenaamd hydrogelpreparaat met aanhoudende afgifte. De voorzieningenrechter [IEF 12913] heeft Astellas' vorderingen afgewezen en veroordeeld in de kosten van de procedure, aan de zijde van Synthon begroot op € 75.000. Het hof heeft iedere beslissing aangehouden totdat in de tussen partijen aanhangige bodemprocedure onherroepelijk is beslist of dat die procedure anderszins definitief is beëindigd. Gelet op de onbepaalde en daarom mogelijk (zeer) lange duur van de door het hof bepaalde aanhouding, zijn de aan zijn beslissing tot aanhouding ten grondslag gelegde omstandigheden – dat het belang van Astellas bij beoordeling van de in eerste aanleg uitgesproken proceskostenveroordeling niet spoedeisend is en dat inmiddels een bodemprocedure over de inbreukvraag aanhangig is – onvoldoende om die aanhouding te kunnen rechtvaardigen.

Is het wereldbekende nummer Stairway to Heaven (1971) van Led Zeppelin nu gecomponeerd door de bandleden Robert Plant en Jimmy Page, of hebben de heren het gewoon gestolen? Die vraag zal een jury van de rechtbank in Los Angeles binnenkort moeten beantwoorden in een procedure die is aangespannen door de erven van Randy Wolfe, oprichter van de band Spirit.

Afgelopen vrijdag 15 april 2016 schreef Bastiaan van Ramshorst op Auteursrechtdebat (IEF 15870) dat het hem enigszins bevreemdt dat een rechtswetenschapper tegen de rechtsvinding lijkt te zijn die plaatsvindt door principiële procedures voor hogere rechtscolleges over de zin en onzin van websiteblokkades. Wel nu, de advocaat-generaal Wathelet lijkt daar in ieder geval niet vies van te zijn. De A-G Wathelet heeft namelijk geoordeeld dat het plaatsen van een hyperlink naar de naaktpics van Britt Dekker die zonder toestemming op het internet waren geplaatst en vrij toegankelijk waren, geen inbreuk op het auteursrecht opleveren, nu er geen sprake was van een handeling bestaande uit een mededeling en er ook geen nieuw publiek [1] werd bereikt. Wathelet wijkt hiermee af van het oordeel van het HvJ EU in Svensson, maar ook van wat de European Copyright Society en de ALAI reeds eerder bepleit hadden. Wathelet lijkt eerder zijn eigen weg te volgen.

Vandaag is door alle deelnemende bureaus binnen het European Trade Mark and Design Network in het kader van het Convergentieprogramma een nieuwe Gemeenschappelijke Communicatie gepubliceerd. Deze heeft betrekking op de weergave van modellen. De hoofddoelstellingen van het Convergentie Project-6 zijn:

Hieronder de lijst met antwoorden op de letterquiz 2015 [IEF 15565].

Creatief met Bier. Oftewel: Mine! Mine! Mine! Eerder had een rechter al bepaald dat er auteursrecht op een fragment van elf woorden kon rusten. Maar op drie? Misschien dat de taalkunstenaars onder u een doorwrocht antwoord kunnen geven op de volgende vraag: wanneer is iets creatief en wanneer is er juist sprake van het monopoliseren van normaal taalgebruik? Ik zal zelf ook een poging wagen. Bavaria had in 1985 de slagzin "Zo. Nu eerst een Bavaria" laten bedenken door een reclamebureau. Yourhosting leek het wel leuk om de zin "Zo. Nu eerst naar de cloud" in te zetten voor haar reclame. Bavaria was over de flos en toog naar de kortgedingrechter: auteursrechtinbreuk! Merkinbreuk! Ja, alle varianten waren als merk geregistreerd, waaronder een met alleen hoofdletters, een met een komma in plaats van een punt achter "Zo", en zelfs een merk dat alleen "ZO" luidde. Om alleen voor juristen boeiende redenen werd de merkinbreuk niet beoordeeld, maar wel het auteursrecht. Zit er auteursrecht op "Zo. Nu eerst"?

Vzr. Rechtbank Amsterdam 22 maart 2016, IEF 15873; ECLI:NL:RBAMS:2016:2227 (RTL - Mijn Leven in Puin)
Mediarecht. Deelname aan tv-programma. Blue Circle heeft voor een reality-tv-programma geproduceerd waarin hulp wordt geboden aan personen met verzameldwang. Door zoon is eiseres opgegeven voor het programma 'Mijn Leven in Puin', waarmee ze - na overleg met vrienden en vriendinnen - heeft ingestemd met deelname aan het programma. Ter zitting is aan de orde geweest dat eiseres werd bijgestaan door zoon, een vriendin heeft kunnen spreken, alsmede via skype overleg heeft gehad met een vriend die in het buitenland woonachtig is. De overeenkomst is met haar besproken en vragen beantwoord. Onder deze omstandigheden kan niet kan worden gezegd dat [eiseres] zich niet in voldoende mate bewust was van hetgeen het geven van toestemming voor haar zou betekenen en zij haar wil daaromtrent niet in voldoende mate heeft kunnen bepalen.

Vzr. Rechtbank Midden-Nederland 13 april 2016, IEF 15872 (Tel Sell tegen Tommy Teleshopping en TelTV)
Tel Sell vordert om Tommy Teleshopping te veroordelen om de op grond van vermeende oneerlijke handelspraktijken gelegde beslagen op te heffen. Volgens de voorzieningenrechter kwalificeren de aan Tel Sell verweten marketinguitingen niet als oneerlijke handelspraktijken, omdat Tel Sell met de door haar gebruikte namen voor het fitnessapparaat, het afslankproduct en de tailleriem geen verwarring schept bij de gemiddelde consument. De namens Tommy Teleshopping ten laste van Tel Sell gelegde beslagen dienen te worden opgeheven.