Auteursrecht  

Korkein oikeus (Finland) 11 mei 2022, IEF 21007, IEFbe 3554; C-201/22 (Telia Finland) Prejudiciële vragen. Via MinBuza. Cassatie, gesteld door de Korkein oikeus (Hooggerechtshof van Finland). De geregistreerde vereniging Kopiosto is een collectieve beheerorganisatie die houders van auteursrechten vertegenwoordigt. Telia Finland exploiteert een kabeltelevisienet waarin de signalen van binnenlandse vrij toegankelijke televisiezenders worden doorgegeven voor openbare ontvangst. Kopiosto vraagt de Korkein oikeus in eigen naam vast te stellen dat Telia inbreuk maakt op de auteursrechten van de door Kopiosto vertegenwoordigde auteurs. De vraag die centraal staat is of een dergelijke collectieve beheerorganisatie als Kopiosto het recht heeft om in eigen naam een vordering wegens inbreuk op het auteursrecht in te stellen. 

Vzr. Rechtbank Overijssel 18 mei 2022, IEF 21001; ECLI:NL:RBOVE:2022:1530 (ORDERMATE-BRAMR V.O.F. tegen gedaagde) ORDERMATE-BRAMR V.O.F. is op 1 januari 2021 opgericht en richt zich op digitale oplossingen voor de horeca, onder andere QR-toepassingen voor bestellingen en betaling. Vennoot A geeft aan te willen stoppen. Vennoot B meent dat vennoot A na uitschrijving in het handelsregister inbreuk heeft gemaakt op de auteursrechten van de VOF. De voorzieningenrechter oordeelt dat vennoot A onvoldoende duidelijk heeft gemaakt dat er sprake is van auteursrechten die aan de vennootschap toekomen. De vordering om te verbieden inbreuk te maken op de auteursrechten op de software, wordt afgewezen.

Curtea de Apel București (Roemenië)  22 december 2021, IEF 20993, IT 3548; C-826/21 (UPFR)  Prejudiciële vragen aan het HvJ EU. Verzoekster UPFR is een Roemeense organisatie voor collectief beheer die voor producenten van fonogrammen vergoedingen int. Verweerster houdt zich bezig met openbaar personenvervoer per spoor en is verplicht passagierswagons van door haar beheerde treinen uit te rusten met geluidsinstallaties  UPFR verzoekt in eerste aanleg en hoger beroep verweerster te gelasten een billijke vergoeding te betalen voor de mededeling aan het publiek van muziekwerken. De rechtsvraag is in wezen of de loutere aanwezigheid van geluidsinstallaties in wagons van passagierstreinen kan worden geacht een mededeling aan het publiek te vormen.

Rb. Oost-Brabant 16 september 2022, IEF 20991; ECLI:NL:RBOBR:2022:4086 (LBC tegen G&G) A is bestuurder en aandeelhouder van Luxury bedding company (LBC). A heeft al zijn auteursrechten op de Serta-collectie overgedragen aan LBC. LBC kwam er op een gegeven moment achter dat G&G onder de collectienaam 'Norma hotel chique' een collectie boxsprings met accessoires op de markt wilde gaan brengen die een 1-op-1 kopie zouden zijn van de Serta collectie. Op 28 juni 2022 heeft de voorzieningenrechter verlof verleend aan LBC om bewijsbeslag te leggen door het maken van foto’s en video-opnamen van alle zaken die tot de Norma-collectie behoorden. G&G heeft vervolgens geen toestemming gegeven om een afschrift te verstrekken van de gemaakte foto- en videobeelden. In deze zaak vordert LBC onder meer dat de voorzieningenrechter bepaalt dat LBC recht heeft op een afschrift van de beelden en het proces-verbaal. G&G stelt dat er geen auteursrecht op de Serta-Boxsprings toekomt aan LBC en er geen sprake is van slaafse nabootsing. Hierdoor heeft LBC volgens G&G geen recht op inzage in het bewijsmateriaal.

Advocaat en hoogleraar intellectueel eigendomsrecht Dirk Visser bespreekt in zijn column op Mr-online het arrest Vitra/Kwantum van de Hoge Raad van 23 september 2022 [IEF 20984]. In dit arrest staat de 'Dining Sidechair Wood' centraal. Een Amerikaanse designstoel uit de vorige eeuw die in Nederland mogelijk auteursrechtelijke bescherming geniet. De Hoge Raad twijfelt en wendt zich met prejudiciële vragen tot het HvJ EU.

Curtea de Apel București (Roemenië) 15 december 2021, IEF 20988, IEFbe 3547; C-775/21 (Blue Air Aviation) Prejudiciële vragen. Hoger beroep, ingesteld bij de Curte de Apel București (rechter in tweede aanleg Boekarest, Roemenië), tegen het vonnis waarbij de rechter in eerste aanleg een vordering tot betaling van vermeend verschuldigde vergoedingen voor mededeling van muzikale werken aan het publiek heeft toegewezen. Volgens vliegmaatschappij Blue Air is er in de eerste plaats geen bewijs dat in de vliegtuigen waarnaar het bestreden vonnis verwijst muzikale werken aan het publiek zijn meegedeeld. Blue Air betoogt in het bijzonder dat de aanwezigheid van een geluidsinstallatie binnen de vliegtuigen verplicht is om veiligheidsredenen en dat de loutere aanwezigheid van die installatie niet gelijkstaat aan een daadwerkelijke mededeling.

Ktr. Rb. Limburg 31 augustus 2022, IEF 20989; ECLI:NL:RBLIM:2022:6696 (eiser tegen Wellcotec) Eiser drijft samen met zijn echtgenote een cosmetische salon. Eiser heeft met Wellcotec een agentuurovereenkomst gesloten waarbij eiser fungeert als handelsagent en Wellcotec als principaal. Wellcotec zegt de overeenkomst eenzijdig op, hierdoor lijdt eiser schade. In conventie vordert eiser schadevergoeding van Wellcotec. Wellcotec vordert in reconventie schadevergoeding van eiser wegens schending van zijn auteursrecht. De in conventie gevorderde schadevergoeding wordt afgewezen, enkel de nog verschuldigde provisie moet door Wellcotec worden betaald. In reconventie wordt de schadevergoeding op grond van schending van het auteursrecht van Wellcotec toegewezen. Eiser heeft de beschermde foto’s van Wellcotec namelijk gebruikt door ze naar een derde producent te sturen.

Rb. Rotterdam 7 september 2022, IEF 20983; ECLI:NL:RBROT:2022:7546 (Brein c.s. tegen gedaagde) Brein is een stichting die auteursrechtinbreuken bestrijdt in het kader van collectieve belangenbehartiging. Gedaagde is een eenmanszaak die onder meer mediaboxen met daarop geïnstalleerde IPTV-abonnementen verkocht. De voorzieningenrechter heeft verlof tot het leggen van conservatoir bewijsbeslag verleend aan Brein. Brein vordert in dit geschil onder meer dat gedaagde wordt bevolen toestemming te verlenen aan de deurwaarder om de bescheiden waarop beslag is gelegd aan Brein te verstrekken. Gedaagde vordert onder meer dat het door Brein gelegde conservatoire beslag wordt opgeheven. De rechtbank meent dat er voldaan is aan alle toepasselijke ontvankelijkheidsvereisten uit de artikelen 3:305a BW en 1018b e.v. Rv.

HR 23 september 2022, IEF 20984; ECLI:NL:HR:2022:1276 (Vitra tegen Kwantum c.s.) Vervolg op [IEF 19323]. Vitra sprak Kwantum c.s. aan voor inbreuk op het auteursrecht op het ontwerp van de DSW en slaafse nabootsing van de Paris-stoel. In dit geding staat de vraag centraal of de materiële-reciprociteitstoets van art. 2 lid 7 van de Berner Conventie moet worden toegepast. Het Hof oordeelde dat dit inderdaad het geval is. De Hoge Raad twijfelt, met het oog op het RAAP-arrest, of art. 52 lid 1 Handvest vereist dat een beperking van de uitoefening van het auteursrecht op een werk van toegepaste kunst door de materiële-reciprociteitstoets van art. 2 lid 7 BC bij wet wordt gesteld. De Hoge Raad heeft het voornemen hierover prejudiciële vragen aan het HvJEU voor te leggen. De Hoge Raad zal de zaak naar de rol verwijzen opdat partijen zich kunnen uitlaten over het voornemen van de Hoge Raad in dit geding prejudiciële vragen te stellen aan het HvJEU.

HvJ EU Conclusie A-G 22 september 2022, IEF 20974, IT 4084, IEFbe 3546; C‑290/21, ECLI:EU:C:2022:711 (AKM tegen Canal+ Luxembourg) Verzoekster is een Oostenrijkse maatschappij voor collectieve belangenbehartiging die de uitzendrechten in Oostenrijk in beheer heeft. Verweerster, gevestigd te Luxemburg, biedt tegen betaling gecodeerde programma’s van talrijke Oostenrijkse omroeporganisaties aan. Het aanbod is gebundeld in verschillende pakketten (satellietboeketten) en wordt doorgegeven via satelliet. De verwijzende rechter wenst te vernemen hoe een satellietboeket-aanbieder in rechte moet worden gekwalificeerd [IEF 20046]. De vraag is met name of op een dergelijke aanbieder in het geval van een grensoverschrijdende uitzending per satelliet met signaalversleuteling het uplink-staatbeginsel van toepassing is, dat wil zeggen of hij op dezelfde wijze moet worden behandeld als de omroeporganisatie. A-G Szpunar concludeert onder meer dat artikel 1, lid 2, onder b), van richtlijn 93/83 aldus moet worden uitgelegd dat een aanbieder van satellietpakketten in de lidstaat waarin het meegedeelde beschermde materiaal toegankelijk is voor het publiek geen toestemming hoeft te verkrijgen van de houders van de auteursrechten en de naburige rechten in het kader van de mededeling aan het publiek per satelliet waaraan die aanbieder meewerkt.