Auteursrecht  

Nog een Knipselkrantenpersbericht : Speciale bibliotheken moeten anders omgaan met 'knipselkrantenproblematiek.' Speciale bibliotheken hebben niet adequaat gereageerd op de ontwikkelingen rondom knipselkranten en digitale nieuwsattendering. Zo zijn de kosten van het auteursrecht vaak niet gebudgetteerd en is er nauwelijks pro-actief opgetreden binnen de eigen organisatie om te voorkomen dat aanbieders andere afdelingen benaderen met producten op het gebied van nieuwsattendering.

Persbericht: Uitgevers en rijksoverheid bereiken principeakkoord over digitale knipselkranten. De rijksoverheid heeft een principeakkoord bereikt met de uitgevers over het digitaal aanleveren van nieuwsberichten uit dagbladen. Belangrijk onderdeel van het akkoord is dat ministeries toestemming hebben gekregen om een selectie van krantenartikelen – in de vorm van een digitale knipselkrant - via hun eigen intranet te verspreiden. Het gaat vooralsnog om de volgende titels: Algemeen Dagblad, NRC Handelsblad, Trouw, De Volkskrant, De Telegraaf, Het Financieele Dagblad, Het Parool, Nederlands Dagblad, Spits en Metro. Voor zover andere titels worden gebruikt, zullen daarover nadere afspraken met de uitgevers worden gemaakt.

Bericht van 15 augustus 2002: “Ook LPF schendt auteursrechtenwetgeving. De regeringspartij Lijst-Pim Fortyn schendt op grote schaal het auteursrecht. Op de LPF-sites worden integraal nieuwsberichten en andere zaken uit kranten en nieuwssites gekopieerd. De Friese partijafdeling spant de kroon. Die wil wel aanpassing, van de Auteurswet althans.

Niet alleen minister Nawijn, maar veel meer LPF’ers denken dat de Auteursrechtenwet uit 1912 blijkbaar “een Paarse wet is” en daarom niet hoeft te worden opgevolgd. De LPF-partijen knippen en plakken integraal berichten van nieuwssites. Dit is verboden als er geen toestemming is gevraagd en verstrekt. Op elke tekst rust het auteursrecht, voor hergebruik moet in de regel ook worden betaald. De LPF zegt zich van geen kwaad bewust te zijn.” Lees bericht hier (CommunicatieOnline).

"Dineren op tachtig meter hoogte, dat kan eenmalig in de Vestedatoren. De luxe, negentig meter hoge woontoren van architect Jo Coenen kan nog wat promotie gebruiken, vandaar dat verhuurder Vesteda samen met de Eindhovense Suit Club op 3 december een avondje ’op niveau’ organiseert” (..)  Eindhovenaar Martie Dekkers is overigens not amused met het eenmalig restaurant op hoogte. Hij is de man die twee jaar terug in de Tilburgse woontoren West Point (141,6 meter) vier maanden een ’panoramarestaurant’ uitbaatte. Ook om mensen kennis te laten maken met de hoge flatwoningen. „Vesteda maakt onrechtmatig gebruik van mijn idee. Dat geeft geen pas. Dekkers zegt een jurist in de arm te nemen die gaat onderzoeken of de verhuurder het auteursrecht schendt."

Vesteda ontkent alles. "Dit gebeurt vaker in hoge woontorens." Volgens de Suit Club zou het een gat in de markt zijn, een restaurant op hoogte. Lees hier meer (Eindhovens Dagblad). Overigens lijkt de toren zelf ook niet helemaal nieuw en oorspronkelijk. Hier en hier.

In zijn redactioneel in het NJB van afgelopen vrijdag filosofeert Coen E. Drion naar aanleiding van het plan om een heffing te gaan leggen op MP3-spelers over de logica achter het heffingswapen. Drion ziet onder andere mogelijkheden voor een zwartrijdheffing , een fietsendiefstalheffing,  een criminaliteitsheffing en een internetheffing.

“Waarom eigenlijk niet? Het zijn toch allemaal systemen waarbij de misdragingen van de ‘slechte’ – tenminste deels - ten laste van de portemonnee van de ‘goede’ worden gebracht? Zou het kunnen zijn dat de mate van (waarschijnlijkheid van) verzet tegen dit soort maatregelen recht evenredig samenhangt met de mate waarin wij participeren aan de normschending? (…) we vinden een softwareheffing misschien wel te pruimen omdat we (bijna) allemaal zo nu en dan kleine softwarepiraten zijn.

Als dat zo is, dan werpt dat een principiële vraag op. Zijn we met dit soort heffingsideeën, althans die ideeën op dit terrein die we met z’n allen toch wel een beetje aantrekkelijk lijken te vinden, niet eigenlijk bezig om de normschending te accepteren, althans daarop een typisch Nederlands gedoogbeleid te formuleren? Zijn we daarmee niet eigenlijk stilletjes de norm zelf aan het verwerpen? En als dát zo is, waarom praten we dan niet over het formuleren van andere normen (zoals dat nu wel eindelijk gebeurt in de sfeer van de soft drugs, na de meest recente ommezwaai van de VVD)?

Laat ik het maar ferm zeggen: volgens mij is het van tweeën een. Ófwel we zijn bereid om de discussie aan te gaan over het bijstellen van de normen en werken dan met –bijvoorbeeld - een heffingssysteem om de nadelige gevolgen voor derden op te vangen ófwel we blijven met onze tengels af van die al te eenvoudige heffingsideeën omdat we de achterliggende normen willen handhaven. Algemene heffingen en normschendingen gaan niet samen.” Lees hier meer.

Op 29 november is op de website www.downloadday.nl  voor één dag gratis muziek te downloaden van nationale en internationale artiesten.  Het initiatief is afkomstig van Novib en download.nl. Met de actie willen de organisaties aandacht vragen voor eerlijke handel: na het binnenhalen van de download wordt de downloader gervraagd een petitie te ondertekenen voor eerlijke handel. De liedjes worden beschermd door een Digital Rights Management systeem wat ervoor zorgt dat elke download maximaal vijf keer te beluisteren is.

“De omstreden kopieerbeveiliging van Sony staat naar schatting ook op duizenden Nederlandse computers. Een Amerikaanse beveiligingsexpert becijferde dat de kwetsbare software op 27.838 systemen in Nederland staat. (…) Algemeen-directeur J. Post van Sony BMG in de Benelux kan geen sluitende verklaring voor het hoge aantal 'besmettingen' in Nederland geven. „Heel apart”, verklaarde hij vrijdag. Het vermoeden bestaat dat cd's zijn geïmporteerd, meegenomen of via internet besteld. De platenmaatschappij sloot vrijdag voor het eerst definitief uit dat de gewraakte kopieerbeveiliging ook op cd's in Europa komt. “ Lees hier meer.

In aansluiting op dit eerdere bericht: O.a.de Standaard en de Telegraaf berichten dat "Belgische platenwinkels  cd's en dvd's waarop het lied Frozen van Madonna te horen is, uit de schappen moeten halen. Radio en televisie mogen het lied niet meer uitzenden. Dat is het gevolg van een uitspraak vrijdag door een kortgedingrechter in Bergen (Mons), die stelt dat Frozen plagiaat is." lees hier of hier of hier meer.

K.J. Koelman, noot bij Rechtbank Arnhem, 21 september 2005 (Tellegen/Codemasters). Verschenen in AMI 2005, p. 204-207.

"Maar een rechter die zich gaat bezighouden met de vraag of een werk waarde toevoegt aan het product waarin het is opgenomen, begeeft zich op glad ijs. Zou art. 18a Aw er eveneens aan in de weg staan dat een fotograaf optreedt tegen gebruik van een foto in een boek waarin ook honderden foto’s van anderen staan, indien de uitgever kan aantonen dat het boek evengoed verkoopt zonder die foto – en de fotograaf bovendien al genoeg heeft verdiend met het werk? Dat zou een opmerkelijke ontwikkeling zijn. Waarschijnlijk is echter iedereen het er over eens dat bijvoorbeeld een ontwerper die een stoel heeft ontworpen die op een van de foto’s voorkomt, niet moet zeuren, behalve misschien als het een fotoboek is over stoelontwerpen. (...) Maar waar ligt de grens? Waarom de fotograaf betalen en niet de ontwerper? Zou de architect van het stadion wél kunnen optreden tegen gebruik ervan in het spel – als Ajax zich tenminste diens rechten evenmin heeft laten overdragen?" Lees de hele noot hier en het vonnis hier.

K.J. Koelman, noot bij Vzr. Rb. Den Haag 16 september 2005 (Stichting Thuiskopie/Opus), AMI 2005, p. 207-211. Tips voor de bewuste consument:

"Het kan echter nog goedkoper, zo blijkt uit deze uitspraak: als een Nederlandse consument de onbespeelde dvd’s of cd’s via internet bestelt bij een Duitse aanbieder die ze vervolgens per post laat bezorgen, hoeft er helemaal geen heffing te worden betaald. In Duitsland hoeft namelijk geen heffing te worden afgedragen, omdat de dragers niet op de plaatselijke (Duitse) markt worden gebracht. En de rechter oordeelt nu dat er in Nederland evenmin een partij kan worden aangewezen die moet betalen."

"Gedaagde verweerde zich met het argument dat een partij die via internet opnamemedia aan Nederlandse consumenten verkoopt niet als ‘importeur’ in de zin van de Auteurswet heeft te gelden en dat hij daarom geen opgave- en/of betalingsplicht heeft. Met enige tegenzin honoreert de voorzieningenrechter dit verweer. Hij schrijft allereerst dat gedaagde civielrechtelijk en volgens het gezonde verstand als importeur van de waar moet worden gezien. Maar uit de toelichting bij de Auteurswet kan worden afgeleid dat de minister niet de verkoper, maar de consument die de dragers via internet bestelt en naar zich laat opsturen als ‘importeur’ beschouwt. [...] De rechter heeft zichtbaar moeite met dit resultaat, maar moet toegeven dat voldoende twijfel is gezaaid over de uitkomst van een bodemprocedure. Hij kan de vordering daarom niet toewijzen." Lees de hele noot hier en het vonnis hier.