Dossiers

Gerecht van de Europese Unie 22 januari 2025, IEF 22509; IEfbe 3858; ECLI:EU:T:2025:49 (Rain Carbon Germany GmbH tegen EUIPO, Novaresine Srl) Novaresine Srl diende een aanvraag in voor de inschrijving van een beeldmerk, bestemd voor alkydharsen. Rain Carbon Germany GmbH diende oppositie in tegen deze aanvraag op basis van het eerder ingeschreven EU-woordmerk "Novares", geregistreerd voor kunstharsen. De oppositie was gebaseerd op verwarringsgevaar vanwege de overeenkomsten tussen de merken en de betrokken waren. De Oppositieafdeling van het EUIPO verklaarde de oppositie gegrond en weigerde de inschrijving van het aangevraagde merk. Zij stelde vast dat het niet nodig was om te beoordelen of het oudere merk door gebruik een verhoogde onderscheidingskracht had verkregen, omdat er al verwarringsgevaar bestond op basis van de gemiddelde intrinsieke onderscheidingskracht van "Novares". Novaresine Srl stelde beroep in bij de Kamer van Beroep van het EUIPO, die de beslissing van de Oppositieafdeling vernietigde en de zaak terugverwees. De Kamer van Beroep oordeelde dat er geen verwarringsgevaar bestond op basis van de intrinsieke onderscheidingskracht van het oudere merk en achtte een verdere beoordeling nodig om vast te stellen of het merk door gebruik een verhoogde onderscheidingskracht had verkregen.

Parket bij de Hoge Raad 20 december 2024, IEF 22508; ECLI:NL:PHR:2024:1407 (Sandoz en Teva tegen BMS). In onderhavige twee (gecombineerde) zaken procedeert Bristol-Myers Squibb (BMS) tegen generieke fabrikanten Sandoz en Teva over de geldigheid van haar octrooi op apixaban, de werkzame stof in de bloedverdunner Eliquis. De generieke partijen betwisten de geldigheid van octrooi EP 415 en stellen dat het octrooi niet inventief is. De zaak draait om twee vragen: (1) hoe moet een belangrijke uitspraak van het Europees Octrooibureau (G2/21) worden geïnterpreteerd bij de beoordeling of een uitvinding vernieuwend is (de inventiviteitstoets) en (2) is het octrooirecht van BMS geldig, of had het niet verleend mogen worden omdat het prioriteitsrecht niet correct is overgedragen? De voorzieningenrechter had eerder geoordeeld dat het octrooi waarschijnlijk niet inventief was en de vorderingen van BMS afgewezen. Het hof oordeelde echter anders en vond dat BMS zich terecht op haar octrooi kon beroepen [zie IEF 21629]. In cassatie wordt deze beslissing nu aangevochten door de generieke fabrikanten.

Rb. Den Haag 24 december 2024, IEF 22507; ECLI:NL:RBDHA:2024:22781 (Sisley tegen gedaagde). c.f.e.b. Sisley (hierna: Sisley) is een producent van cosmetische producten. Zij hanteert een selectief distributiesysteem, waarbij alleen geautoriseerde wederverkopers haar producten mogen verkopen. Dit houdt in dat Sisley op basis van verschillende kwaliteitscriteria zelf de leveranciers kiest, die de voorwaarden van Sisley accepteren. Gedaagde B.V. (hierna: gedaagde) is een groothandel in parfum en cosmetica. Gedaagde heeft zonder toestemming van Sisley producten met de Sisley-merken aangeboden via e-mails aan potentiële afnemers. In dit kort geding vordert Sisley een inbreukverbod op haar merken, inzage en afschrift van beslagen bescheiden en veroordeling van gedaagde in de proceskosten.

Rb. Den Haag 22 januari 2025, IEF 22506, LSR 2274; ECLI:NL:RBDHA:2025:496 (Biogen tegen de Generieken). Deze uitspraak van de rechtbank gaat over drie zaken die gezamenlijk zijn behandeld. Eiser is alle zaken is Biogen, gedaagden zijn Polpharma c.s., Neuraxpharm c.s. en Mylan c.s., samen aangeduid als ‘de Generieken’. De procedures zijn gericht op het gebruik van de stof dimethylfumaraat (DMF) voor de behandeling van multiple sclerose (MS). Biogen brengt die stof onder de naam Tecfidera op de markt. Biogen heeft een octrooi op het gebruik van orale toediening van de stof DMF, met een effectieve dagelijkse dosis van 480 mg, namelijk EP 873. De Generieken willen ieder ook een generiek DMF-product op de markt brengen, ook oraal en met dezelfde dagelijkse dosis. Biogen stelt in conventie dat de Generieken met het op de markt brengen van deze producten inbreuk maken op haar octrooi. De Generieken, in reconventie, voeren aan dat het octrooi van Biogen ongeldig is. Zij stellen dat de geoctrooieerde uitvinding zoals neergelegd in de conclusie niet op die manier is terug te vinden in de aanvrage. Daarnaast zou het gebruik van 480 mg DMF per dag voor de gemiddelde vakman voor de hand liggen. Uit een studie bleek al aanwijzingen dat 720 mg effectief was, maar dat een lagere dosis dit waarschijnlijk ook was. Ook is in de aanvrage van het octrooi niet verduidelijkt dat 480 mg DMF per dag effectief is in de behandeling van MS. 

Rb. Den Haag 22 januari 2025, IEF 22491, LS&R 2272; ECLI:NL:RBDHA:2025:703 (Synthon B.V. tegen Astellas). Astellas en Medivation hebben met succes een octrooi voor formuleringen van enzalutamide verdedigd. De rechtbank heeft de nietigheidsargumenten van Synthon gericht tegen de conclusies van het door Astellas/Medivation verdedigde hoofdverzoek verworpen. Het octrooi EP 3 725 778 beschermt formuleringen voor enzalutamide, de werkzame stof in het geneesmiddel Xtandi®, dat Astellas in Europa op de markt brengt voor de behandeling van prostaatkanker. Tegen de verlening van het octrooi is oppositie ingesteld. Bij beslissing van 8 mei 2024 heeft de Oppositieafdeling beslist dat de conclusies van het hoofdverzoek geldig zijn en de opposities verworpen. De zaak is momenteel in behandeling bij de Technische Kamer van Beroep.

Vzr. Rb. Den Haag 13 januari 2025, IEF 22470; ECLI:NL:RBDHA:2025:757 (De Nederlandse Vegetariërsbond / V-Label GmbH tegen PowerFood B.V.). Gedaagde maakte na het einde van een licentie gebruik van tekens die overeenkwamen met de “V-Label”-certificeringsmerken van V-Label GmbH, in Nederland gehandhaafd door De Nederlandse Vegetariërsbond (“NVB”). Eisers vorderden staking van dit gebruik, waarop gedaagde onder meer het verwarringsgevaar betwistte. Kort voor het kort geding gaf gedaagde vervolgens een onthoudingsverklaring af die naar mening van eisers ontoereikend was. Ter zitting heeft gedaagde gemeld de inbreuk niet te betwisten. De voorzieningenrechter oordeelde daarop dat de onthoudingsverklaring inderdaad ontoereikend was en wees het gevorderde verbod toe.

Gerecht van de Europese Unie 22 januari 2025, IEF 22502; IEFbe 3857; ECLI:EU:T:2025:48 (Tes Electrical Electronic Corp. tegen EUIPO). Deze zaak draait om de vraag of er voldoende bewijs is geleverd voor het normaal gebruik van het merk TES voor specifieke elektronische meetapparatuur. Tes Electrical Electronic Corp. had het merk TES in 2006 geregistreerd voor onder andere multimeters, thermometers, printers en andere testapparaten. In 2020 verzocht Tes Touch Embedded Solutions om de vervallenverklaring van het merk, omdat er volgens hen geen sprake was van normaal gebruik. De Nietigheidsafdeling van het EUIPO verklaarde het merk gedeeltelijk vervallen voor producten waarvoor geen overtuigend bewijs van gebruik was overgelegd. Voor bepaalde andere producten bleef het merk behouden. Tes Electrical Electronic Corp. ging hiertegen in beroep bij de Kamer van Beroep, die de beslissing deels vernietigde en het merk voor enkele producten handhaafde, maar de vervallenverklaring voor de overige producten in stand liet.

Rb. Zeeland-West-Brabant 18 december 2024, IEF 22503; ECLI:NL:RBZWB:2024:9224 (eiser tegen de BIZ). De rechtbank oordeelt in deze zaak dat de BIZ zonder toestemming en zonder naamsvermelding een door eiser gemaakte foto op Facebook heeft geplaatst, waardoor sprake is van een inbreuk op het auteursrecht. De BIZ voert aan dat geen sprake is van een inbreuk, omdat de uitzondering van artikel 19 lid 3 van de Auteurswet van toepassing zou zijn. Dit artikel staat onder bepaalde voorwaarden toe dat een in opdracht gemaakt portret zonder toestemming in een nieuwsblad of tijdschrift wordt gepubliceerd. De rechtbank verwerpt dit verweer, omdat uit een richtlijnconforme uitleg van de Auteursrechtenrichtlijn volgt dat de uitzondering uitsluitend geldt voor analoge publicaties. Digitaal gebruik, zoals plaatsing op Facebook, valt hier niet onder. Bovendien is niet voldaan aan de voorwaarde van naamsvermelding, waardoor ook om die reden geen beroep op deze uitzondering kan worden gedaan.

De rechtbank Den Haag heeft een handreiking proceskostenoverzicht 1019h Rv ontwikkeld. Deze handreiking is bedoeld voor advocaten die namens hun cliënt een proceskostenvordering als bedoeld in art 1019h Rv indienen. De handreiking werkt als een checklist voor de advocaat en zorgt ervoor dat de rechter een duidelijk overzicht heeft van de proceskosten en dat de rechter de relevante posten niet zelf hoeft te zoeken in de specificaties.

Deze handreiking is niet bindend en kan worden gebruikt in aanvulling op (en dus niet in plaats van) de opgaveverplichtingen die volgen uit de Indicatietarieven in IE-zaken Versie 1 april 2017 (Indicatietarieven IE) en de Indicatietarieven In Octrooizaken Versie 1 september 2020 (indicatietarieven octrooi).

De handreiking is te vinden op rechtspraak.nl via deze link.

Rb. Midden-Nederland 4 december 2024, IEF 22496; ECLI:NL:RBMNE:2024:7292 (eiseres tegen gedaagd H.O.D.N. handelsnaam). De rechtbank heeft uitspraak gedaan in een geschil tussen eiseres en gedaagde, twee partijen die actief zijn in de verkoop van alcoholhoudende dranken. De zaak draait om vermeende inbreuken op de merknamen van eiseres, waaronder "Smeerolie," "Kruipolie" en "Peut," en de vraag of gedaagde zich schuldig heeft gemaakt aan misleidende reclame. De rechtbank stelt vast dat gedaagde met het gebruik van de naam "Smeermiddel" inbreuk maakt op het merk "Smeerolie" van eiseres. Volgens de rechter zijn er visuele, auditieve en begripsmatige overeenkomsten die verwarringsgevaar opleveren bij het relevante publiek. Voor andere tekens, zoals "Motorolie" en "Benzine," wordt geen inbreuk aangenomen, omdat deze duidelijk verwijzen naar de automotive sector en daardoor voldoende onderscheidend zijn ten opzichte van de merken van eiseres. Daarnaast had gedaagde het gebruik van "Smeerolie" al vóór 24 augustus 2022 gestaakt, waardoor er geen basis is voor verdere actie op dat punt. Naast de merkinbreuk is sprake van misleidende reclame. Gedaagde heeft producten met minder dan 15% alcohol ten onrechte aangeduid als "likeur," wat in strijd is met EU-regelgeving. De rechtbank oordeelt dat deze aanduiding consumenten kan misleiden en beveelt gedaagde dit per direct te staken.