Dossiers

Tien jaar IE-Diner en ook ruim tien jaar deLex. Daarom was er een speciaal feestje. Afgelopen donderdag was het zover: het tiende IE-Diner. Een lustrum. En dat vierden we. Dit keer geen jasje/dasje, maar Black Tie. Onder de bezielende leiding van ceremonie meester jhr.mr.Toon Huydecoper, oud-advocaat-generaal bij de Hoge Raad der Nederlanden, een mooie avond met IE-juristen. Magazine Mr. was erbij, zie hier de foto's.

Met hieronder de tafelspeeches van:
Constant van Nispen, VU Amsterdam - Fundatie Redding Juridisch Cultureel Erfgoed
Christiaan Alberdingk Thijm, bureau Brandeis - Inclusieve eigendom: kom uit je luie bubbel
Vivien Rörsch, de Brauw Blackstone Westbroek - Levenslessen van damesrugby; the FIPA
Joris van Manen, Hoyng Rokh Monegier - A little bit more Obama, a little less Trump

Hof Amsterdam 24 januari 2017, IEF 16562 (Moszkowicz tegen VPRO Dutch Mountain Film) Na het kop-staartarrest [IEF 16543], nu mét motivering. Auteursrecht. Eiser is in hoger beroep gekomen tegen uitspraak van de Vzr. Rechtbank Amsterdam [IEF 16490], waarin de gevorderde overhandiging van beelden van tv-serie De Maatschap, openbaarmakingsverbod en schadevergoeding worden afgewezen. Het hof bekrachtigt het vonnis waarvan beroep.

3.3.1. Moszkowicz heeft zijn vordering in eerste aanleg gebaseerd op de stelling dat door de uitzending van de serie en wel in het bijzonder door de openbaarmaking van de tweede aflevering daarvan inbreuk op zijn auteursrecht op het boek ‘De Straatvechter’ wordt gemaakt. Het hof heeft dit boek gelezen en de serie bekeken en komt op basis van dit feitelijk onderzoek tot de conclusie dat noch de verhaallijn van de serie noch de daarin opgenomen scènes (met name voor zover die betrekking hebben op het op de persoon van Moszkowicz geënte personage Theo Meyer) zodanige gelijkenis vertonen met hetgeen in het boek is beschreven dat deze als verveelvoudiging van (delen van) het boek in auteursrechtelijke zin kunnen worden aangemerkt.

Rechtbank Den Haag 1 februari 2017, IEF 16561; IEFbe 2079; ECLI:NL:RBDHA:2017:907 (IPPZ; Karify tegen Cariphy) Merkenrecht. Onvolmaakt beeld. Gemiddeld aandachtsniveau. IPPZ is actief op het gebied van softwareontwikkeling en advies in de zorgsector, onder de geregistreerde merken KARIFY voert zij een dochteronderneming. Cariphy brengt health en fitness software op de markt. Een kosteloze versie valt te downloaden en kan impulsief door professionals worden gedownload. Er is een gemiddeld aandachtsniveau bij het relevante publiek, auditief en begripsmatig is de overeenstemming volledig. De mindere visuele overeenstemming onvoldoende (tegen)gewicht in de schaal om die overeenstemming te neutraliseren. De aard van de producten is identiek; qua functionaliteit en gebruikers belangrijke overeenkomsten. De rechtbank is ambtshalve bekend met de nietigverklaring van het merk CARIPHY (IEF 16551), maar dat is voor de uitkomst niet relevant. Ex artikel 9 lid 2 sub b UMVo dient het teken CARIPHY ter aanduiding van software gericht op zorgaanbieders dient in de gehele EU te worden gestaakt, op last van een dwangsom. Karify kan geen aanspraak om merkenrecht maken, zij is slechts volle dochteronderneming van de merkhouder IPPZ.

Hogere voorziening HvJ EU 25 november 2016, IEF 16559; IEFbe 2077; C-611/16 P (Xellia c.s. tegen Europese Commissie) en vgl. C-586/16 P (Sun Pharmaceutical) Octrooirecht. Mededingingsrecht. Beperking markttoegang vanwege bestaande octooirechten. Tot staving van de hogere voorziening voeren rekwirantes negen gronden aan, gebaseerd op onjuiste rechtsopvattingen van het Gerecht. Het Gerecht heeft de verkeerde juridische maatstaf toegepast om te beoordelen of Alpharma een potentiële concurrent was in de context waarin haar producten inbreuk maakten op Lundbecks octrooien. Bij het ontbreken van bewijs dat Lundbecks octrooien zwak waren, moeten de octrooien worden vermoed geldig te zijn en moet toetreding tot de markt met een inbreukmakend product worden geacht onwettig zijn.

Hoewel het Gerecht erkent dat Alpharma pas vlak voor de schikking ontdekte dat Lundbecks octrooi zou worden verleend en dat haar producten inbreuk maakten op Lundbecks octrooien, heeft het verzuimd te beoordelen of de Commissie had bewezen dat toetreding tot de markt voor Alpharma een economisch haalbare strategie bleef in het licht van deze bijkomende belemmeringen voor toegang. In plaats daarvan steunde het Gerecht op bewijs dat niet in het litigieuze besluit was genoemd en heeft het ten onrechte de bewijslast naar rekwirantes verschoven, opdat zij de stelling van de Commissie weerleggen dat Alpharma een potentiële concurrent was.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 31 januari 2017, IEF 16559 (De Huizendokter F tegen T) Handelsnaamrecht. Spoedeisend belang. De Huizendokter Haarlem geeft zijn opdrachtgevers bouwkundig advies en onderhouddomein dehuizendokter.nl. Gedaagde schrijft in het handelsregister "De Huizendokter" in; onderhoudt een YouTubekanaal met klusadvies en houdt zich bezig met bouwkundige keuringen; aangeboden via domeinnamen zonder deze term (bijvoorbeeld: bouwkundige-keuring-amsterdam.com). Partijen hebben in oktober 2015 een gesprek gehad, T heeft hem geïnformeerd over de wijzigingen aan de website (verwijderen van 'Haarlem'); die mail is beantwoord. Het spoedeisend belang is verdwenen door het langdurig stilzitten van De Huizendokter. De gegeven redenen (ziekte van schoonmoeder, niet-onderbouwd reclame-offensief, voicemail waarin samenwerking wordt voorgesteld) maken het niet aannemelijk dat de situatie ingrijpend is gewijzigd. De Huizendokter kan de uitkomst van een bodemprocedure afwachten.

Rechtbank Overijssel 24 januari 2017, IEF 16558; IT 2216; IEFbe 2076; ECLI:NL:RBOVE:2017:278 (Facebook community X) Privacy. Gegevensbescherming. Portretrecht. Recht om vergeten te worden. Verzoeker vordert verwijdering van vier URLs, waaronder Facebookpost, een filmpje van toenmalig bedrijf op de woonbeurs, een foto van hem met op achtergrond naam van toenmalig bedrijf en artikel met daarbij een foto van hem. De rechtbank beveelt Google de verwijzing naar één URL , met een bericht van de Facebookpagina (Community [xxxx]), die voortkomt uit de zoekopdracht naar de naam van [verzoeker] te verwijderen. De inhoud van de bronpagina waarop URL 1 betrekking heeft bevat naar het oordeel van de rechtbank strafrechtelijke persoonsgegevens.

Gerecht EU 31 januari 2017, IEF 16557; IEFbe 2076; T-130/16; ECLI:EU:T:2017:44; (Coesia tegen EUIPO; Teken bestaand uit twee cursieve, rode haakjes) Merkenrecht. Examinator weigert de aanvraag voor alle producten en diensten vanwege gebruik aan onderscheidend vermogen. Het beroep werd verworpen met dezelfde motivatie. Het Gerecht EU vernietigt die beslissing, aangezien de kamer van beroep heeft nagelaten het aandachtsniveau van het relevante publiek in beschouwing te nemen; dat publiek heeft kennis van de markt en heeft hoge aandacht, en kan de relatief simpele, figuratieve tekens herkennen als merk.

Prejudicieel gestelde vragen aan HvJ EU 6 oktober 2015; IEF 16556; IEFbe 2075; LS&R1419; C-642/16 (Debrisoft; Junek Europ-Vertrieb tegen Lohmann & Rauscher) Merkenrecht. Verzoekster is houdster van het op 22-06-2010 ingeschreven gemeenschapswoordmerk ‘debrisoft’ voor ‘hygiënische producten voor de geneeskunde’, ‘pleisters’ en ‘verbandmiddelen’. Zij fabriceert en verhandelt onder meer het product ‘Debrisoft zum Debridement, STERILE, 10x10 cm, 5 Stück’. Verweerster is een in OOS gevestigde vennootschap die in DUI via parallelimport verzoeksters producten verhandelt en naar OOS uitvoert. Verzoekster koopt 25-05-2012 in een apotheek in Düsseldorf een pakket dat door verweerster in DUI was ingevoerd en waarop door verweerster een etiket was aangebracht op een onbedrukt gedeelte van het doosje (zodat verzoeksters merk zichtbaar was). Op het etiket staat naast verweersters naam en adres onder meer een farmaceutisch nummer dat het goederenverkeer met apotheken moet vereenvoudigen. Verweerster heeft verzoekster niet geïnformeerd over de herinvoer van haar product en evenmin over de ompakking/heretikettering. Verzoekster vordert dat het verweerster wordt verboden haar product zonder toestemming in DUI in de handel te brengen, terugroeping van de al in de distributiekanalen aanwezige producten alsmede schadevergoeding. De rechter (Landgericht) wijst de vordering toe. In hoger beroep houdt het vonnis stand. De appelrechter constateert een inbreuk op verzoekster merkenrecht. Uit het feit dat verzoekster het product oorspronkelijk in de EU in de handel heeft gebracht vloeit geen uitputting van haar recht voort. Verweerster vraagt en krijgt beroep tot Revision en ligt nu voor bij de verwijzende rechter.

Ktr. Rechtbank Overijssel 26 januari 2017, IEF 16555 (Shortgolf Twente Pitch & Putt Golf Twente (STPPGT) tegen Short Golf Twente (SGT)) Handelsnaamrecht. STPPGT heeft in 2014 een KvK-inschrijving gedaan voor het exploiteren van een Shortgolfbaan, Pitch & Putt golfbaan. SGT heeft zich een jaar later ingeschreven voor beheer en onderhoud van een short golfbaan en geven van clinics. Eiser verzoekt verbod op voet van 6 Hnw voor de namen Shortgolf Twente en Putt & Putt Golf Twente en de domeinnaam, subsidiair wijziging van de namen zodat het de gestelde onrechtmatig opheft. SGT stelt, terecht, dat de handelsnaam feitelijk niet wordt gedreven. Desgevraagd heeft SGPPT aangegeven dat hij in de nabije toekomst voornemens is een short golfbaan aan te leggen. Hij kan niet aantonen dat hij een onderneming drijft onder deze naam. Vorderingen worden afgewezen. De proceskosten van SGT ad €3.725,95, valt binnen de indicatietarieven in IE-zaken, maar komt de kantonrechter niet redelijk of evenredig voor. Er wordt €1.500 aan proceskosten toegewezen.

Hof Amsterdam 1 november 2016, IEF 16554; ECLI:NL:GHAMS:2016:4301 (PostNL postzegels) Auteursrecht. Onrechtmatige daad. Vordering van PostNL is gebaseerd op een beweerdelijke inbreuk op auteursrechten en/of een onrechtmatige daad gepleegd door appellant, bestaande in het op grote schaal vervaardigen, verspreiden en verkopen van valse postzegels. PostNL heeft in verband met de kennis van de valsheid gesteld dat gebruik werd gemaakt van stickervellen, waarop steeds naast valse zegels ook één, of soms twee, echte zegels geplakt was/waren. Appellant heeft in het kader van deze procedure [zie eerder IEF 13386 en IEF 12562], ondanks het verzoek daartoe van het hof, geen vragen geformuleerd die hij aan de deskundigen voorgelegd wil zien. Het Hof gaat er vanuit dat er geen relevante vragen leven bij appellant. Het hof komt terug op zijn eerdere beslissing en ziet af van het inwinnen van een deskundigenbericht. Voor inbreuk op het auteursrecht is niet van belang of Vago/Verzendpro dan wel appellant bekend was met de valsheid.