Rechtbank Den Haag 10 februari 2021, IEF 19784, ECLI:NL:RBDHA:2021:973 (JFS tegen Taishan) JFS c.s. is wereldwijd actief op de markt voor producten voor wedstrijdturnen en bewegingsonderwijs, waaronder turntoestellen. De Taishan-groep is actief op het gebied van de ontwikkeling, productie en verhandeling van sportmaterialen voor onder meer de turnsport. JFS c.s. claimt dat vijf van zijn turntoestellen onrechtmatig worden verhandeld door Taishan c.s. binnen de EU. De rechtbank verklaart dat Taishan met drie van haar producten inbreuk maakt op het auteursrecht van JFS c.s. Daarnaast maakt zij zich schuldig aan slaafse nabootsing (het stichten van nodeloos verwarringsgevaar) met het op de markt brengen van de andere twee producten. Taishan zal om die redenen per direct moeten stoppen met het aanbieden en verhandelen van de turntoestellen.

Hof Den Bosch 23 februari 2021, IEF 19782, IT 3420; ECLI:NL:GHSHE:2021:511 (Appellanten tegen William Schrikker Stichting Jeugdbescherming & Jeugdzorg) [Vervolg op IEF 18994]. Het beroep spitst zich toe op de vordering van de Stichting zoals die bij het beroepen vonnis aan de Stichting zijn toegewezen en waartegen appellanten zich hebben kunnen verweren. Volgens de Stichting handelen appellanten onrechtmatig tegenover haar en haar medewerkers door de video en de brief op internet en Facebook te plaatsen. Appellanten verweren zich met een beroep op hun recht van vrijheid van meningsuiting. Vooropgesteld zij dat het bij misstanden in de jeugdzorg gaat om een kwestie van algemeen belang die bij uitstek op grond van de vrijheid van meningsuiting door uitingen aan de orde hoort te kunnen worden gesteld. De geuite beschuldigingen aan het adres van Stichting en haar medewerkers vinden echter geen steun in het beschikbare feitenmateriaal. Appellanten schaden daarmee de Stichting en haar medewerkers in hun eer en goede naam en zij maken ernstig inbreuk op hun privacy. Het vonnis wordt dan ook bekrachtigd.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 23 februari 2021, IEF 19783, IT 3492; ECLI:NL:RBAMS:2021:728 (Woningkeur Groep en Perfectkeur tegen Premiumkeur) Woningkeur is een franchise-organisatie die met ongeveer twintig franchisenemers in heel Nederland bouwkundige keuringen uitvoert, veelal ten behoeve van potentiële kopers van woningen. Perfectkeur voert eveneens op landelijke schaal bouwkundige keuringen uit. Woningkeur en Perfectkeur zijn aan elkaar gelieerd en zijn beide aangesloten bij het keurmerk Vakkundig Gekeurd. Premiumkeur voert eveneens bouwkundige keuringen uit ten behoeve van potentiële kopers van woningen. Op de websites en op haar eigen YouTubekanaal zendt Premiumkeur filmpjes uit, waarbij gedaagde zich steeds bij een andere te keuren woning bevindt en de kijker uitleg geeft over wat hij ziet en doet. In deze filmpjes worden Woningkeur en Perfectkeur in een kwaad daglicht gezet. Hierop hebben Woningkeur en Perfectkeur, Premiumkeur aangeschreven en gesommeerd om de misleidende reclame, de ongeoorloofde vergelijkende reclame en de oneerlijke handelspraktijken op zijn websites en in zijn You Tubefilmpjes te staken. Premiumkeur beroept zich onder meer op zijn recht op vrijheid van meningsuiting. Geoordeeld wordt dat Premiumkeur de juistheid van de zware beschuldigingen onvoldoende aannemelijk heeft weten te maken, de vorderingen worden daarom toegewezen.

'Voor bescherming van beschrijvende handelsnamen op grond van art. 5 Handelsnaamwet volstaat verwarringsgevaar. Bijkomende omstandigheden zijn niet vereist,' schrijft Dirk Visser op de website Mr. Online over het oordeel van de Hoge Raad op 19 februari jl. in de zaak Dairy Partners [IEF19773].
Lees verder.

Bekendheid pakt lang niet altijd gunstig uit voor een werk of een merk. Helemaal los van de vraag of, dan wel in hoeverre, een bepaalde creatieve of communicatieve uiting geprivatiseerd mag worden dan wel in het publiek domein valt of dient te vallen, kan een werk of een merk dat “klein begint”, maar “groter groeit” daardoor waar het de bescherming betreft in allerlei problemen terecht komen. Rudi Holzhauer heeft het dan over de IE-variant van het gezegde: “Hoge bomen vangen veel wind” – grote werken/merken vangen veel navolging.

Zijn blog gaat over Nijntje, en een Chinese adaptator van “het wezen van het werk”. Nijntje is een werk van Dick Bruna. Het is ook een icoon. En dat icoon wordt – zoals veel iconen – op allerlei manieren “gebruikt”, die op gespannen voet staan met IE-rechten.

Lees hier de hele column van Rudi Holzhauer.

HR Conclusie P-G  29 januari 2021, IEF 19780, IT 3414; ECLI:NL:PHR:2021:78 (Eiser tegen GVB) In deze zaak vordert een voormalig directeur van het Amsterdamse GVB een declaratoir dat een persbericht en vervolgens een publicatie in het jaarverslag 2012 over hem onrechtmatig zijn, alsmede rectificatie en schadevergoeding. Er was in het voorjaar van 2012 –  eiser was toen al twee jaar geen directeur meer van het GVB – commotie ontstaan door publicaties in de Telegraaf over vermeende fraude bij het GVB. De raad van commissarissen (RvC) heeft die beschuldigingen laten onderzoeken door extern accountantsbureau BDO. Aan de uitkomsten heeft de RvC vervolgens conclusies verbonden, die middels een persbericht en later opnieuw in het jaarverslag over 2012 naar buiten zijn gebracht. De strekking van die conclusies was onder andere dat uit de feiten blijkt dat er structureel sprake is geweest van bestuurlijk gedrag dat niet voldoet aan de regels van good governance, dat ziet op regels van integriteit, rechtmatigheid, doelmatigheid en verantwoordelijkheid. Hieraan verbond de RvC als consequentie dat de nog in functie zijnde resterende twee directieleden niet konden worden gehandhaafd als bestuurders.

Rogier de Vrey plaatst enkele kanttekeningen bij het voorstel van de Tweede Kamerleden Ellemeet en Ploumen om de regels in de Rijksoctrooiwet 1995 inzake dwanglicenties te wijzigen zodat farmaceutische producten sneller en makkelijker op de markt komen.

'Zoals gezegd juich ik de ambitie toe om toegankelijkheid van farmaceutische producten in noodsituaties te waarborgen. Het probleem is echter dat gezien het bovenstaande het voorstel daar geen oplossing voor biedt. Het voorstel verandert ook niets (wezenlijks) aan de reeds bestaande dwanglicentie regeling.

De meerwaarde en de praktische uitvoerbaarheid van het voorstel wordt betwijfeld. Het is niet waarschijnlijk dat door het verlenen van een dwanglicentie de productie van farmaceutische producten zal worden versneld dan wel makkelijker wordt gemaakt. Naast het octrooirecht is ook andere wet- en regelgeving van toepassing op de productie van farmaceutische producten. Deze zullen ook moeten worden opgevolgd. Daarbij is het echte knelpunt de (bij Covid-19 extreem) hoge vraag tegenover beperkte productiecapaciteit.

Rechtbank Den Haag 17 februari 2021, IEF 19778, IT 3413, ECLI:NL:RBDHA:2021:1266 (Sisvel tegen Oppo en Wiko) [Vervolg op IEF 19293]. Sisvel had verleden jaar een zaak aangespannen tegen Oppo c.s. en Wiko c.s. omdat deze van mening was dat de partijen inbreuk hadden gemaakt op haar octrooi. De rechtbank had haar hierbij in het ongelijk gesteld en verklaarde het octrooi van Sisvel nietig. Sisvel is daarnaast ook veroordeeld tot het vergoeden van de proceskosten van haar tegenpartijen. In deze zaak maakt zij daartegen bezwaar. Zij is van mening dat de proceskosten op onjuiste wijze zijn vastgesteld, wegens het niet in lijn zijn met artikel 1019h Rv en jurisprudentie van de Hoge Raad. Sisvel betoogt evenzeer dat er voor de vaststelling ook in aanmerking moet worden genomen welke van de door de winnende partij aangevoerde argumenten succes hebben gehad en welke niet. De rechtbank gaat in geen van de argumenten van Sisvel mee en wijst haar vorderingen dan ook af, waardoor zij alsnog veroordeeld is tot de proceskosten in de hoofdzaak.

Edition number 7! Once again, an edition where many of your data, cybersecurity and privacy related questions will be answered. What to expect:

Columns
-Rob v/d Hoven van Genderen about the corona vaccination passport;
-Peter van Schelven about Data Security and IT-inventory;
-Hans Schnitzler about the misleading metaphors of the information age;
-Bernold Nieuwesteeg about Secure Software. For this edition, he wrote this column with cyber security experts Petra Oldengam and Rutger Leukfeldt.

The Legal Look
From Victor de Pous where he pleads for legal liability caused by digital shortcomings.

Articles
-Eliëtte Vaal and Vonne Laan: The cookie has crumbled: custom audiences to the rescue?
-Willeke Kemkers and privacy expert Adriano Chaves from Brazil: Brazil’s new privacy initiative; national law with global implications. An overview.

Interviews
-Roel’s kitchen table interview with: Ton Wagemans - Partner at Considerati. He advises leading national and international organisations in the field of public affairs and stakeholder management.
-Interview with the Dutch DPA (Autoriteit Persoonsgegevens). We spoke with Cecile Schut, Director of System Supervision, Security and Technology, about data brokering. How to approach data brokering and trafficking and how does the Dutch DPA see its future?

Gerechtshof Amsterdam, 9 februari 2021, IEF 19775, ECLI:NL:GHAMS:2021:452 (Y tegen gemeente Amsterdam) Y was tot haar overlijden eigenaar van een collectie van ruim 600 tekeningen uit de zeventiende tot en met de twintigste eeuw die betrekking hebben op Amsterdam. De Collectie is in bruikleen gegeven en bevindt zich sinds 1980 in het Gemeente-archief. In 1986 heeft Y een testament gemaakt waarin zij X benoemd tot enig erfgenaam. In het testament staat opgenomen dat het de bedoeling is om de collectie onder hoede te houden van het Gemeente-archief. Bij wet van 20 december 1996 is de zogenaamde Kunstregeling, neergelegd in artikel 67 lid 3 Successiewet, ingevoerd. De Kunstregeling houdt kort gezegd in dat de Minister kwijtschelding kan verlenen van de verschuldigde successiebelasting indien voorwerpen uit de nalatenschap met een nationaal cultuurhistorisch belang door de verkrijger in eigendom worden overgedragen aan de Staat. Het ministerie van Financiën laat echter weten dat de kwijtscheldingsregeling niet toegepast kan worden, omdat het testament voor intreding van de wet is opgesteld. Volgens X is er een vaststellingsovereenkomst tussen hem en de Gemeente overeengekomen waarin de Gemeente toestemt met een afwijking van het legaat. Ook zou de gemeente zich hebben verplicht om de Collectie op een fiscaal gunstige wijze over te dragen. Geoordeeld wordt dat de Gemeente niet een andere fiscale regeling beoogd heeft dan de kunstregeling. Vooropgesteld wordt dat het Gemeente na het overlijden van Y vrij stond om het legaat te aanvaarden.