Rb. Den Haag 1 oktober 2025, IEF 22991; LS&R 2317; ECLI:NL:RBDHA:2025:18108 (Samsung tegen Regeneron). De Rechtbank Den Haag beslist in het geschil tussen Samsung Bioepis NL en Regeneron over twee formuleringsoctrooien voor het oogmiddel aflibercept (Eylea): EP 2 364 691 (EP 691) en EP 2 944 306 (EP 306). Samsung wilde beide octrooien vernietigd krijgen (toegevoegde materie, geen geldige prioriteit, gebrek aan nieuwheid en inventiviteit) en vroeg een zogeheten Gillette/Arrow-verklaring. Regeneron stelde in reconventie dat Samsungs biosimilar Opuviz inbreuk maakt. De rechtbank oordeelt dat de aanmeldingen én het prioriteitsdocument (US 484) de combinatie van aflibercept met de genoemde hulpstoffen en ranges rechtstreeks en ondubbelzinnig openbaren; er is dus geen toegevoegde materie en de prioriteit is geldig. De kernkenmerken (o.a. natriumfosfaatbuffer, sucrose, polysorbaat, toniciteitsmiddel en pH-bereik) zijn ook niet eerder nieuwheidsschadelijk geopenbaard in WO 852, Fraser of WO 650, omdat die bronnen geen intravitreale, oftalmische formulering in de vereiste (iso)toniciteit laten zien. Uitgaande van US 234 (mini-trap) komt de vakpersoon niet routinematig en met redelijke succesverwachting tot de specifieke, intravitreaal geschikte aflibercept-formulering; de vereiste balans van pH, stabiliteit, (co)solventen en viscositeit maakt dit niet-triviaal. EP 691 blijft daarom in stand; EP 306 blijft beperkt in stand volgens Regenerons (in oppositie verdedigd) hoofdverzoek (aangepaste conclusie 1). De gevraagde Gillette/Arrow-verklaring van Samsung wordt afgewezen.

Rb. Midden-Nederland 23 juli 2025, IEF 22987; ECLI:NL:RBMNE:2025:4969 ([eiseres] tegen [gedaagde]).  De kantonrechter (locatie Almere) behandelt een geschil tussen een supermarkt ([eiseres] B.V.) en haar groothandel/toeleverancier ([gedaagde] B.V.) over door [gedaagde] geleverde ijsjes met het merk van de familie [C]/[D]. [eiseres] stelt dat zij, na een sommatiebrief namens medemerkhouders [C] en [D] waarin staat dat in de EER alleen frisdranken onder dit merk mogen worden verhandeld, de verkoop moest staken en schade lijdt op haar restantvoorraad. Zij vordert €6.713,65 (waarvan €5.597,15 hoofdsom en €1.116,50 buitengerechtelijke kosten), met verrekening tegenover door haar nog onbetaalde facturen van [gedaagde] (€2.327,15). [gedaagde] betwist onrechtmatigheid, beroept zich op rechtmatige inkoop via een Surinaamse leverancier en vordert in reconventie betaling van die €2.327,15. Eerder speelde een vrijwaringsincident; na antwoord, reconventie en zitting op 24 juni 2025 wijst de rechtbank op 23 juli 2025 een tussenvonnis.

Hof van beroep Brussel 30 september 2025, IEF 229979; IEFbe 4002; 2023/AR/266 (Airwair International Ltd. Tegen Retail Distribution Concepts B.V.). Airwair is de producent van Dr. Martens-schoenen. Volgens Airwair maakt Retail Distribution inbreuk op haar merkenrechten. Retail Distribution vorderde een nietigverklaring. De voorzieningenrechter verklaarde een vormmerk van Airwair nietig wegens het ontbreken van onderscheidend vermogen. De inbreukvordering werd ook afgewezen. In hoger beroep stelt Airwair nogmaals dat Retail Distribution inbreuk maakt op haar merken en dat de nietigverklaring ongegrond is. Eerst oordeelt de Belgische rechter over de nietigheid. Bij het Benelux-merk 1417807 (geel stiksel op een zwarte welt) wacht de rechter met het doen van uitspraak, omdat er prejudiciële vragen zijn gesteld aan het Benelux-Gerechtshof. Benelux-merk 0588726 (DMS-zoolpatroon) heeft onderscheidend vermogen, omdat het significant afwijkt van wat gangbaar of gebruikelijk is op de markt. Benelux-merk 0588724 (geel stiksel in de rand tussen bovenleer en schoenzool van een schoen) heeft geen intrinsiek onderscheidend vermogen omdat het niet op significante wijze afwijkt van de norm of van wat in de betrokken sector gangbaar is. Maar het hof acht het bewezen dat het teken onderscheidend vermogen heeft gekregen door het gebruik ervan als merk, zodat de betrokken kringen de waar als afkomstig van een bepaalde onderneming identificeren. Onder andere door persartikelen waarin wordt verwezen naar het gele stiksel als hét onderscheidende element van de schoenen, met gebruik van termen als iconisch, typisch en kenmerkend. Dus deze merken zijn geldig.

Hof Amsterdam 7 oktober 2025, gevoegde zaken C/13/702849, C/13/706680 en C/13/706842, IEF 22986; ECLI:NL:GHAMS:2025:2666 (de Stichtingen tegen TikTok-entiteiten). Het hof behandelt drie WAMCA-zaken van SMC, STBYP en SOMI tegen diverse TikTok-entiteiten Het Hof Amsterdam doet een tussenarrest in drie samengevoegde WAMCA-zaken tegen diverse TikTok-entiteiten (SMC, STBYP en SOMI als belangenorganisaties). De AVG-grondslagen worden voorlopig aangehouden in afwachting van prejudiciële antwoorden van het HvJ-EU naar aanleiding van vragen van de Rechtbank Rotterdam over het “actief-zijn” en het (al dan niet vereiste) mandaat van art. 80 AVG; pas daarna beoordeelt het hof zijn bevoegdheid voor die AVG-vorderingen. Intussen mag de procedure wél door over de zelfstandige niet-AVG-grondslagen (onrechtmatige daad, consumentenrecht en, in hoger beroep door SOMI, de DSA), omdat dat past bij een efficiënte afwikkeling van collectieve acties. Voor die niet-AVG-vorderingen aanvaardt het hof internationale rechtsmacht op basis van art. 7 lid 2 Brussel I-bis (Handlungsort/Erfolgsort) en, voor buiten-EU entiteiten, de commune Nederlandse regels van art. 6 onder e Rv. De vorderingen zijn niet “summierlijk ondeugdelijk” en gaan door. Het hof verduidelijkt verder procespositie en partijen: na rolinschrijving blijven de zaken zelfstandig; niet iedere partij wordt automatisch partij in elkaars zaak; ontvankelijkheid wordt per collectieve vordering getoetst; SOMI is in appel slechts ontvankelijk tegen TikTok Ierland en STBYP niet tegen TikTok Ltd. (deze gedeeltelijke niet-ontvankelijkheden worden in het eindarrest opgenomen).

Save the date!

Dinsdag 11 november 2025 | 15.00 uur
Pakhuis de Zwijger, Amsterdam

Van click tot claim: de waarde van beeld online

Rb. Midden-Nederland 9 september 2025, IEF 22982; ECLI:NL:RBMNE:2025:4887 ([eiseres] B.V. tegen [gedaagde] B.V.). [eiseres] is een leverancier van printer-, kopieer- en scanapparatuur en heeft een aantal overeenkomsten met het advocatenkantoor [gedaagde] gesloten. [gedaagde] is ontevreden over de dienstverlening van [eiseres]. Scans telden ook mee voor "tellertikken", hierdoor kreeg het kantoor een grote naheffing. [D] heeft daarover een recensie op internet geplaatst. Daarnaast is mr. [A] in een internetreportage van het consumentenprogramma Radar verschenen waarin zij haar ontevredenheid over [eiseres] heeft uitgesproken. [eiseres] vordert dat [gedaagde] de recensie op internet verwijdert en een spreekverbod opgelegd krijgt. De eer en goede naam van [eiseres] zou zijn aangetast. Verder is de recensie niet gebaseerd op feiten volgens [eiseres]. Bij de beantwoording van de vraag of een uitlating onrechtmatig is, moeten de wederzijdse belangen tegen elkaar worden afgewogen. Aan de ene kant het belang van [eiseres] om niet door publicaties te worden blootgesteld aan lichtvaardige verdachtmakingen. Aan de andere kant het belang van [gedaagde] dat zich kritisch, informerend en waarschuwend moet kunnen uitlaten over haar ervaringen met [eiseres]. Ook als die ervaringen negatief zijn.  

Gerecht EU 1 oktober 2025, IEF 22983; IEFbe 4004; ECLI:EU:T:2025:924 (Eti Gıda Sanayi ve Ticaret AŞ tegen EUIPO en Dr. Oetker RO SRL). Het Gerecht bevestigt de beslissing van de Eerste Kamer van Beroep van het EUIPO en verwerpt het beroep van Eti Gıda tegen het EU-beeldmerk “Poof!…and done” van Dr. Oetker RO. Uitgangspunt is het algemene EU-publiek (incl. Roemenië) met gemiddelde aandacht en, uit proceseconomie, identieke waren/diensten (klasse 30: bak-/zoetwaren; klasse 35: retail/marketing daarvoor). In de tekenvergelijking kent het Gerecht doorslaggevend gewicht toe aan het visuele aspect (supermarktaankoop). De tekens vertonen slechts lage visuele overeenstemming: de woorddelen “puf” (ETI-merken) en “poof” (bestreden merk) delen slechts p en f, verschillen in lengte, lettervolgorde en opmaak (kleuren, lettertype, uitroepteken), en gaan vergezeld van afwijkende beeldelementen (o.a. bruin rechthoekig label met lachend gebak bij ETI versus blauw “splash” met sterren bij Oetker) en secundaire woorden (ETI resp. “…and done”). Conceptueel is de overeenstemming laag, omdat “puf/poof” in het Engels/Roemeens vooral alluderen op een luchtige/fluffy textuur en dus zwak onderscheidend zijn voor bakwaren. Fonetisch bestaat overeenkomst (van laag tot hoog afhankelijk van taal en uitspraak van “oo” als /u/), maar die compenseert de visuele verschillen niet. De oudere ETI PUF-merken hebben normale (niet verhoogde) onderscheidingskracht. Gevolg: geen verwarringsgevaar in de zin van art. 8(1)(b) jo. art. 60(1)(a) UMVo.

Rb. Den Haag 1 oktober 2025, IEF 22980; ECLI:NL:RBDHA:2025:18118 (Lego tegen Boon Beton en FraVin/Thijssen-Den Brok). De Rechtbank Den Haag wijst het incident tot tussenkomst van FraVin International B.V. en Thijssen-Den Brok B.V. af in de merkenzaak van LEGO Holding A/S tegen Boon Beton B.V. De hoofdzaak gaat over vermeende inbreuk op de bekende LEGO-woordmerken doordat Boon Beton op haar website termen als “legoblokken van beton” en “Lego” gebruikt voor stapelbare betonblokken; LEGO vordert onder meer een verbod, opgave en schadevergoeding, terwijl Boon Beton in reconventie verklaringen voor recht vraagt (o.a. beschrijvend gebruik ex art. 2.23 lid 1 sub b BVIE en, subsidiair, dat de LEGO-merken geen bescherming genieten voor klasse 19). De rechtbank acht zich bevoegd voor zowel het Uniemerk (EU-wijd) als de Benelux-registratie. FraVin en Thijssen-Den Brok, die eerder door LEGO zijn gesommeerd en verwijzingen naar LEGO van hun sites hebben verwijderd, willen in de hoofdzaak tussenkomen om zelf vorderingen in te stellen.

Uitnodiging tweede Distinguished IViR Lecture: Prof. Peggy Valcke over de rol van advocaten in het informatierecht

Met veel genoegen kondigt het IViR de tweede Distinguished IViR Lecture aan die professor Peggy Valcke (KU Leuven) zal geven op vrijdag 24 oktober in het Westindisch Huis (Herenmarkt 99) in Amsterdam. Professor Valcke zal spreken over "The Unbearable Lightness of Being… an Information Lawyer". Met deze Distinguished Lecture continueert het IViR de serie van tweejaarlijkse Information Law Lectures. Peggy Valcke wordt met deze Lecture ook de tweede Distinguished IViR Fellow! Deelname is gratis; na afloop is er uiteraard een borrel. De Lecture biedt dus een mooie gelegenheid om bij te praten met de spreker en vakgenoten.

Voor meer informatie en inschrijving kunt u terecht op: https://www.ivir.nl/nl/agenda/distinguished_ivir_lecture_valcke/.

Conclusie AG HvJ EU 2 oktober 2025, IEF 22977; IEFbe 4001; ECLI:EU:C:2025:749 (Stichting Onderhandelingen Thuiskopievergoeding, Stichting de Thuiskopie tegen HP Nederland BV, Dell BV, Stichting Overlegorgaan Blanco Informatiedragers). De Hoge Raad legt in C-496/24 (Stichting Onderhandelingen Thuiskopievergoeding & Stichting de Thuiskopie tegen HP Nederland, Dell en SOBI) drie vragen voor over de thuiskopie-uitzondering bij betaalde streamingdiensten. Het gaat om “offline streaming copies”: een abonnee kiest in de app werken die de aanbieder, onder DRM/technische voorzieningen, versleuteld opslaat op het apparaat; de gebruiker kan ze alleen binnen de app afspelen, niet vrij kopiëren of overzetten, en de aanbieder kan ze wissen. De vragen: (1) valt dit onder art. 5(2)(b) Richtlijn 2001/29 (privékopie) met inachtneming van de driestappentoets van art. 5(5)? (2) verzetten de doelstellingen van de richtlijn (hoog beschermingsniveau, evenwicht, techniekneutraliteit) zich tegen uitsluiting van zulke kopieën van de nationale thuiskopie-heffing? (3) maakt de vergoedingswijze (per download of per play) nog uit? Feitenkader en nationaal recht: in NL wordt de thuiskopieheffing door Stichting de Thuiskopie geïnd op dragers/apparaten, met tarieven vastgesteld door SONT; voor 2018-2020 rekent SONT ook betaalde streamingdiensten mee.