Wegens succes herhaald: Entertainment & recht, met een nieuw, actueel en inspirerend programma. Op donderdag 7 september start deLex het najaarsseizoen met een middagprogramma in Hotel Arena te Amsterdam. Met de top tien aan actualiteiten, streamingdiensten, tiktok en andere fenomenen.

Op het programma staan onder andere:

Muziekfondsen als investeringsmodel
Steeds meer artiesten verkopen hun rechten aan muziekfondsen die hier op hun beurt inkomen mee genereren. Goed als je met pensioen gaat, maar welk voordeel biedt het voor startende muzikanten? Wat komt hier bij kijken, en wat zijn de voor- en nadelen voor artiesten?
Na een inleidende presentatie van Stef van Gompel bespreekt een panel van experts de ins en outs.

Streaming- en VOD-diensten: ‘here to stay’
Wat mag wel, wat mag niet, hoe zijn vergoedingen geregeld, wat betekent dit voor programmamakers, muzikanten, CBO’s en meer? Roland Wigman licht toe.

Gerecht EU 6 juli 2022, IEF 20875, IEFbe 3529; ECLI:EU:T:2022:430 (Ladislav Zdút tegen EUIPO) Op 6 mei 2013 heeft Ladislav Zdút een aanvraag tot inschrijving van een Uniemerk ingediend. Op 31 oktober 2014 is het merk ingeschreven. Interveniënten voerden vervolgens aan dat Zdút te kwader trouw was bij de indiening van de inschrijving van het litigieuze merk en vorderden daarom een nietigverklaring van het merk. De vordering tot nietigverklaring van het merk werd afgewezen omdat kwade trouw niet zou zijn aangetoond. Interveniënten stelden vervolgens beroep in bij het EUIPO. De tweede kamer van beroep van het EUIPO heeft vervolgens het beroep van interveniënten toegewezen en het litigieuze merk nietig verklaard omdat Zdút te kwader trouw zou zijn geweest bij de indiening. Zdút zou naar oordeel van de tweede kamer van het EUIPO op de hoogte zijn geweest van het bestaan van het oude en identieke Tsjechoslowaakse merk. Er werd geoordeeld dat Zdút de bedoeling zou hebben gehad om ongerechtvaardigd voordeel te trekken uit de reputatie van Jan Nehera en het Tsjechoslowaakse merk. Ladislav Zdút vordert vernietiging van de beslissing van het EUIPO.

Rb. Amsterdam 20 juli 2022, IEF 20874, LS&R 2092; ECLI:NL:RBAMS:2022:4047 (VUmc tegen gedaagden) Het VUmc houdt zich onder andere bezig met het verrichten van medisch wetenschappelijk onderzoek. Gedaagden zijn onderzoekers. Gedaagden hebben tussen 2008 en 2010 een methode ontwikkeld om tumoren te kunnen opsporen. De aanspraak op octrooirechten komt toe aan het VUmc. Het VUmc verleende in 2012 een exclusieve licentie op de octrooien aan de vennootschap die is opgericht door gedaagden. In 2013 hebben gedaagden en het VUmc afspraken rondom de exit fee vastgelegd in een profit sharing agreement (PSA). Vervolgens is er tussen partijen discussie ontstaan over de uitleg van gemaakte afspraken. Het VUmc vordert onder meer dat de rechtbank voor recht verklaart dat het VUmc niet verplicht is om aan gedaagden een gedeelte te betalen van wat het VUmc zelf ontvangt onder de PSA. Het standpunt van gedaagden dat zij gedwaald zouden hebben ten aanzien van de invulling van het progressieve tarief in de PSA wordt niet gevolgd door de rechtbank. De gevorderde verklaring voor recht dat het VUmc niet verplicht is gedaagden een gedeelte te betalen van wat het zelf ontvangt onder de PSA en dat gedaagden geen recht hebben op een dergelijke betaling, wordt toegewezen.

Hof Den Haag 16 mei 2022, IEF 20873, LS&R 2091; ECLI:NL:GHDHA:2022:1129 (Novartis tegen Mylan) De Novartis-groep produceert en verhandelt geneesmiddelen, waaronder het geneesmiddel met de merknaam Gilenya. De Mylan-groep houdt zich onder meer bezig met de ontwikkeling, productie en verhandeling van generieke geneesmiddelen. Novartis had een Europese octrooiaanvraag (aanvraag EP 894) ingediend. De voorzieningenrechter oordeelde in zijn vonnis van 22 maart 2022 [IEF 20617] onder meer dat Mylan niet onrechtmatig handelde door na 22 maart 2022 (het einde van de marktexclusiviteit van Gilenya voor Novartis) op de markt te komen met fingolimod Mylan tot het moment dat het octrooi wordt verleend op basis van aanvraag EP 894. De primaire verbodsvordering van Novartis wordt daarom afgewezen.

Rb. Amsterdam 20 juli 2022, IEF 20872; ECLI:NL:RBAMS:2022:4333 (Puma tegen gedaagden) Puma is houdster van verschillende merkregistraties. Gedaagde 1 (getrouwd met gedaagde 2) heeft verschillende ‘Puma’ producten verkocht aan kopers. Puma heeft onderzoek laten doen naar deze producten en heeft vastgesteld dat het gaat om namaakproducten. Puma vordert onder meer dat gedaagden worden veroordeeld om iedere inbreuk op de merkrechten van Puma te staken. De rechtbank oordeelt dat Puma recht heeft op toewijzing van haar vorderingen. Puma heeft voldoende recht en belang bij een inbreukverbod. Ook de gevorderde afgifte van de voorraad van gedaagden is toewijsbaar. Daarnaast wordt de gevorderde dwangsom als stimulans van het overig gevorderde toegewezen.

Vzr. Rb. Den Haag 14 juli 2022, IEF 20871; ECLI:NL:RBDHA:2022:7828 (OFM tegen Bestseller) OFM is een modebedrijf dat gericht is op mannen. Bestseller is een internationaal modebedrijf en is licentienemer van de merken van Aktieselskabet. Bij vonnis van 22 december 2021 [IEF 20522] oordeelde de rechtbank dat OFM inbreuk maakte op het merk van Bestseller door gebruik te maken van tekens die overeenstemmen met het Brands-merk en het grote M-merk. In het vonnis van 22 december 2021 werd OFM elk gebruik van het Brands-teken en het grote M-teken voor kleding en schoeisel expliciet verboden, tenzij het zou gaan om gebruik als handelsnaam of domeinnaam. OFM blijft na het verbod gebruik maken van het teken ‘only for men’, het Brands-teken en het grote M-teken. OFM vordert in deze zaak onder meer dat de voorzieningenrechter Bestseller verbiedt zich te verzetten tegen ieder gebruik van het teken ONLY FOR MEN al dan niet in combinatie met een figuratief element. De voorzieningenrechter geeft aan dat niet ter discussie staat dat OFM het Brands-merk en het grote M-merk is blijven gebruiken. De voorzieningenrechter oordeelt dat het blijven gebruiken van het Brands-teken en het grote M-teken zoals OFM dit doet, niet toegestaan is. De verbodsvordering van OFM wordt dan ook afgewezen. Ook de vordering van OFM tot schorsing van de executie van het vonnis wordt door de voorzieningenrechter afgewezen.

Rb. Den Haag 3 augustus 2022, IEF 20870, RB 3680; C/09/587050 / HA ZA 20-79 (Van Doremaele en GTL tegen Eurochampignon) Het betreft een geschil tussen partijen die actief zijn in de installatietechniek gericht op paddenstoelenteelt. Beide partijen bieden zogenaamde kantelbare champignon kweekstellingen aan. Gedaagde, Eurochampignon, heeft zich vanaf het najaar van 2018 op het standpunt gesteld dat eiseressen (Van Doremaele en GTL) inbreuk maakten op aan Eurochampignon toekomende octrooirechten, waaronder het octrooi NL 399. Eiseressen meende dat (1) de octrooien waarmee Eurochampignon in 2018 schermde niet nieuw en inventief waren, en (2) dat eiseressen geen inbreuk maakten op enig octrooi van Eurochampignon. Ter onderbouwing van dit standpunt hebben eiseressen Eurochampignon reeds in het najaar van 2018 gewezen op eerdere publicaties waarin de kanteltechniek reeds beschreven was. Desondanks heeft Eurochampignon besloten om richting verschillende marktpartijen – waaronder aan (potentiële) klanten van eiseressen – te communiceren dat de kantelstellingen van eiseressen “could constitute an infringement” op de octrooirechten van Eurochampignon. Eiseressen hebben in het voorjaar van 2019 een art. 84 ROW procedure gestart bij het OCNL ter verkrijging van een nietigheidsadvies voor het octrooi NL 399. Aanvankelijk resulteerde dit erin dat Eurochampignon gedeeltelijk afstand deed van het octrooi. Het wapperen met het octrooi richting marktpartijen ging evenwel onverminderd door. In juli 2019 heeft OCNL advies uitgebracht in de art. 84 ROW procedure en overwogen dat alle conclusies van NL 399 niet nieuw en/of niet inventief zijn. Daarna heeft Eurochampignon volledig afstand gedaan van het octrooi.

Rb. Limburg 15 december 2021, IEF 20869; ECLI:NL:RBLIM:2021:9729 (Zorggroep Ter Weel tegen gedaagden) Zorggroep Ter Weel stelt dat zij met gedaagde 1 een overeenkomst heeft gesloten op grond waarvan gedaagde de door Ter Weel verschuldigde auteursrechtelijke vergoedingen aan Sena c.s. zou verzorgen. Ter Weel stelt dat gedaagde 1 te vroeg en te veel aan Ter Weel heeft gefactureerd door geen rekening te houden met de collectiviteitskorting. Ter Weel meent dat gedaagde 1 hiermee tekort is geschoten in de nakoming van de overeenkomst. De rechtbank meent dat vastgesteld dient te worden of partijen een collectiviteitskorting zijn overeengekomen. De rechtbank staat Ter Weel toe bewijs te leveren dat een medewerkster heeft toegezegd dat Ter Weel een collectiviteitskorting zou krijgen op de normaal door Sena in rekening gebrachte auteursrechten. In afwachting van de bewijslevering houdt de rechtbank ten aanzien van dit geschilpunt iedere verdere beoordeling aan.

Rb. Den Haag 28 juni 2022, IEF 20868; ECLI:NL:RBDHA:2022:7198 (DSS tegen Bries en Counter Flow) Dutch Solar Systems (DSS) is houdster van een Nederlands en een Europees octrooi. DSS heeft op 3 september 2020 bescheiden van Counter Flow in conservatoir bewijsbeslag genomen. DSS stelt dat Counter Flow inbreuk maakt op haar octrooien. DSS vordert daarom inzage in en afschrift van de in bewijsbeslag genomen bescheiden en inzage in overige bescheiden. DSS meent dat zij hierbij belang heeft aangezien zij zo vast wil stellen of en op welke manier Counter Flow inbreuk maakt op haar octrooirechten. Ook wil zij de omvang van de inbreuk hiermee kunnen vaststellen. 

Vzr. Rb. Zeeland-West-Brabant 25 juli 2022, IEF 20867; ECLI:NL:RBZWB:2022:4130 (Alsare tegen gedaagde) Alsare is een Nederlandse onderneming en heeft de domeinnaam www.beeldsmid2.nl geregistreerd. Gedaagde is een Nederlandse fotograaf. Gedaagde stelt dat hij rechthebbende is van een foto die op de website van Alsare heeft gestaan. Gedaagde stelt dat Alsare zijn auteursrecht heeft geschonden. Alsare vordert in deze zaak dat de procedure tegen Alsare in België wordt ingetrokken. Alsare stelt dat gedaagde onrechtmatig jegens haar handelt door in België een procedure te starten terwijl de Belgische rechter absoluut onbevoegd is. De voorzieningenrechter oordeelt dat het wederzijds vertrouwen in elkaars rechtssystemen eraan in de weg staat dat de rechter van een lidstaat de bevoegdheid van een rechter in een andere lidstaat toetst. Ook verzet het Europese recht zich ertegen dat een rechtbank van een lidstaat een partij een verbod oplegt een rechtsvordering in te stellen of voort te zetten bij een rechtbank van een andere lidstaat. De voorzieningenrechter wijst de vorderingen van Alsare af.