Rechtbank ’s-Gravenhage, 9 januari 2008, HA ZA 06-3434 (vonnis in vrijwaring), Heco Stekcultures B.V. tegen Van Zuilen.

Eerder gemeld, nog niet besproken. Heco is in de hoofdzaak veroordeeld tot betaling van een bedrag van EUR 34.468,02, vermeerderd met de wettelijke rente, alsmdede de proceskosten van Spek (EUR 1.989,32). De eigen proceskosten in de hoofdzaak (incl. vrijwaringsincident) van Heco zijn begroot op EUR 2.497,00. De rechtbank heeft geoordeeld dat de door Heco aan derden geleverde stekken een inbreuk vormden op de communautaire kwekersrechten van Spek en dat Heco daarvoor een passende vergoeding in de vorm van een redelijke licentievergoeding dient te betalen.

Heco stelt dat een deel van de betreffende stekken door Van Zuilen aan Heco is geleverd. Een ander deel is indirect van Van Zuilen afkomstig (Van Zuilen leverde aan Van Vliet, waarop Van Vliet doorleverde aan Heco). Heco stelt (o.a.) dat sprake is van wanprestatie, vanwege levering van kennelijk kwekersrechtelijk beschermd materiaal, althans dat Heco geredelijk ervan mocht uitgaan dat Van Zuilen over afdoende (sub)licentierechten zou beschikken.

Van Zuilen stelt dat hij voorafgaand aan de verkoop van de stekken (i) aan Heco mondeling heeft medegedeeld dat de stekken van beschermde rozenstruiken afkomstig waren, (ii) welke de daadwerkelijk rasnamen waren (Fairy Queen en Crystal Fairy) en (iii) dat Heco zelf afspraken moest maken met Spek over de kwekersrechtelijke bescherming. Heco zou voorts (mondeling) hebben verzocht dat Van Zuilen op de facturen de kleuren van de rozen (Rosa The Fairy Wit en Rosa The Fairy Rood) zou noemen en niet de werkelijke rasbenamingen.

De rechtbank draagt Van Zuilen op zijn bewijsaanbod te bewijzen en houdt iedere verde beslissing aan.

Lees het vonnis hier

Rechtbank ’s-Gravenhage, 9 januari 2008, HA ZA 06-1972 (vonnis in hoofdzaak), Jan Spek Rozen B.V. tegen  Heco Stekcultures B.V.

Gemeenschapskwekersrecht. Passende vergoeding art. 94 lid 1 GKV en goede trouw. "De rechtbank vermag  niet in te zien dat in het kader van de gevorderde passende vergoeding in de vorm van een redelijke licentievergoeding van belang is of er sprake is van goede of kwade trouw aan de zijde van de inbreukmaker of dat hem enig ander verwijt te maken valt."

Eerder gemeld, nog niet samengevat. Spek is houdster communautaire kwekersrechten ten aanzien een tweetal  rozenrassen (Sperien en Spekren). Bij een controle heeft zij rozen aangetroffen, waarover geen  licentievergoeding was afgedragen. De rozen waren geleverd door Heco. Spek heeft daarop een  schikkingsvoorstel aan Heco verzonden, waarin een vergoeding conform het gebruikelijke licentietarief van 30 euro cent per stuk was opgenomen. Heco had op haar beurt een deel van de stekken van Van Zuilen  betrokken, en heeft Van Zuilen aansprakelijk gesteld.

In dit geding staat de vraag centraal of Heco te goeder trouw heeft gehandeld. De rechtbank oordeelt dat  art. 94 lid 1 Gemeenschapskwekersrechtverordening (GKV) de mogelijkheid opent tot toekenning van een “passende vergoeding” door de inbreukmaker aan de rechthebbende. De door Spek gewenste redelijke  licentievergoeding past systematisch in die categorie. In het midden kan blijven of "sprake is van  opzettelijk of handelen uit onachtzaamheid als bedoeld in lid 2, 1e volzin, omdat de in dat artikellid  bedoelde andere schade in dit geding niet gevorderd wordt. De tweede volzin van lid 2 stelt voorts dat de  schadevergoeding bij lichte onachtzaamheid niet tot een lager bedrag dan het voordeel van Heco mag worden  verminderd. Die situatie is evenmin aan de orde (gesteld) in dit geschil." Art. 97 lid 1 GKV is niet aan de  orde omdat Spek geen vordering tot winstafdracht heeft ingesteld. Ten slotte volgt uit 97 lid 3 dat de  nationale wetgeving geen nadere vereisten kan toevoegen.

Wolfgang Sakulin (IViR): Pas de merkenwet aan om de vrije meningsuiting te waarborgen. (Een redactionele  bewerking van dit commentaar verscheen in NRC Handelsblad op 1 februari 2008 en in NRC next op 4 februari 2008.)

"Begin deze week heeft Philip Morris, de eigenaar van het Marlboro merk, aangegeven via het merkenrecht verder gebruik en verkoop van de poster tegen te willen houden.

(…) Desondanks plaatsen rechters vaak de bescherming van de commerciële waarde voorop. Zij verboden bijvoorbeeld het gebruik van een bewerkt Super de Boer logo op actieposters van Milieudefensie over te hoge concentraties pesticiden in voedingswaren. Ook mochten scholieren, die tegen de slechte kwaliteit van het onderwijs van hogeschool InHolland protesteerden, de domeinnaam www.injeholland.nl niet gebruiken. Dergelijke uitspraken creëren een afschrikkend effect en schaden daarom de bereidheid van mensen om hun meningsuitingen op een effectieve manier vorm te geven.

(…) Het huidige merkenrecht schiet te ver door in de bescherming van commerciële belangen en laat daardoor te weinig ruimte voor het gebruik van merken in een sociale of politieke context. Om recht te doen aan de vrijheid van meningsuiting zou het merkenrecht moeten worden ingeperkt."

Lees hier meer (ivir.nl).

Rechtbank Amsterdam, 7 februari 2008, KG ZA 07-2481 WT/PvV, IRDA tegen Norma & Sena. (met dank aan Marcel Bunders, Hellingman Bunders Advocaten).

“”4.9. Gelet op het voorgaande moet het belang van IRDA om in de concurrentie om de gunst van de deelnemende kunstenaars gevrijwaard te blijven van onjuiste en onrechtmatige berichtgeving over IRDA, haar posities en prestaties zwaarder wegen dan het belang van Norma en Sena bij hun aanspraak op vrijheid van meningsuiting. De vordering tot het doen staken van de hiervoor als onrechtmatig geoordeelde mededelingen zal worden toegewezen.

Lees het vonnis hier.

Rechtbank ’s-Gravenhage, 8 februari 2008, LJN: BC3893, de vennootschap onder firma [X] tegen de Staat der Nederlanden (Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport).

Samenvatting Rechtspraak.nl: Eisers exploiteren een bedrijf in de verkoop van elektronische sigaretten De IGZ (Inspectie voor de gezondheidszorg) heeft eisers meegedeeld dat de minister van Volksgezondheid de elektronische sigaret op de Europese agenda wil zetten om de status van de elektronische sigaret in de EU-landen goed onderling af te stemmen. Tot die tijd mag, voorlopig uitgaande van de veronderstelling dat het om een geneesmiddel gaat waarvoor geen handelsvergunning is afgegeven, voor de elektronische sigaret geen enkele vorm van reclame meer worden gemaakt. Ter beoordeling is of gedaagde onrechtmatig handelt door eisers te verbieden reclame te maken voor hun product. De voorzieningenrechter komt tot de conclusie dat niet kan worden geoordeeld dat gedaagde niet in redelijkheid kon beslissen dat eisers hun reclameactiviteiten moeten staken.  

Lees het vonnis hier.

Rechtbank Amsterdam, 6 februari 2008,  LJN: BC3781, Koninklijke hoogheden tegen Audax B.V. cs.

Samenvatting Rechtspraak.nl: Plaatsing in weekblad Party van foto's van Prinses Maxima en twee van haar dochters op een openbaar strand onrechtmatig bevonden. Niet in alle situaties is toestemming van betrokkenen of de Rijksvoorlichtingsdienst nodig. In dit geval leverden de foto's echter geen bijdrage aan enig publiek debat. Privacy-belangen wegen hier zwaarder dan het recht op vrije meningsuiting. Dit ook nu de foto's op een openbaar strand zijn genomen; het betrof namelijk een privé-activiteit van Prinses Maxima en twee van haar dochters. Wegens inbreuk op portretrecht immateriële schadevergoeding van € 3.000,- toegewezen. Echter geen sprake van veelvuldige inbreuken op het privéleven; verbod voor de toekomst daarom niet aan de orde.”

Lees het vonnis hier.

NMA, 21 december 2007, zaaknummer: 4070, XS4ALL – Buma.

Eerder gemeld, nog niet samengevat. XS4ALL beklaagt zich bij de Nma over een tweetal handelingen van Buma welke naar het oordeel van XS4ALL strijd met art. 24 Mededingingswet (Mw) op leveren, namelijk: 1) de volledige en verstrekkende overdracht van rechten waartoe Buma haar aangeslotenen verplicht, waardoor Buma iedere mogelijkheid voor de bij haar aangelsotenen uitsluit om zelfstandig toestemming te verlenen tot het gebruik van hun muziekrepertoire, en 2) de weigering van Buma XS4ALL toe te staan rechtstreeks met de bij Buma aangeslotenen afspraken te maken mbt (bepaalde aspecten van) het gebruik van hun muziekrepertoire. De Nma wijst de klacht af.

Met betrekking tot de markt overweegt de Nma dat Buma zowel op de markt voor beheersdiensten van auteursrechtelijk beschermde muziek aan auteurs inzake openbaarmaking, als op de markt voor het verlenen van toestemming voor openbaarmaking van auteursrechtelijk beschermde muziek actief is. De geografische markt is naar het oordeel van de Nma waarschijnlijk niet meer uitsluitend nationaal. Een exacte afbakening kan echter in het midden blijven.

Kamervragen met antwoord, nr. 1204. Vragen van het lid Van Dam (PvdA) aan de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap en de staatssecretaris van Economische Zaken over het bod van de kabelmaatschappijen Casema, Essent en Home op de voetbalrechten. (Ingezonden 16 januari 2008); antwoord. O.a:

"Vraag 8: Heeft u binnen de Europese richtlijnen mogelijkheden om de kabelmaatschappijen bij een eventuele verwerving van de voetbalrechten te dwingen de programma’s non-discriminatoir en tegen een redelijk tarief aan te bieden aan andere netwerkaanbieders, dan wel om de wet te wijzigen teneinde de kabelmaatschappijen daartoe te dwingen?

Antwoord: De algemene toetssteen voor concurrentiële gedragingen van marktpartijen is de Mededingingswet. Indien er door het verwerven van de voetbalrechten sprake zou zijn van een economische machtspositie op een markt voor programma’s zou de NMa op basis van de Mededingingswet kunnen optreden. Noodzakelijk daarvoor is dat de NMa vaststelt dat er sprake is van misbruik van een economische machtspositie. Mededingingsjurisprudentie leert dat zeer terughoudend wordt omgegaan met intellectuele eigendomsrechten en daarop gebaseerde informatiediensten.

Vraag 10: Kunt u uiteenzetten hoe op Europees niveau de stand van zaken is in de discussie over de verwerving van exclusieve programmarechten door netwerkaanbieders?

Antwoord: Zover mij bekend wordt hierover op Europees niveau geen discussie gevoerd. Rechthebbenden van radio- en tv-programma’s kunnen zelf bepalen of ze distributierechten aan derden willen verstrekken en of de distributierechten van hun programma’s al dan niet exclusief worden verleend. De Auteurswet beschermt de rechten van rechthebbenden en maakt ongeoorloofde distributie van programma’s strafbaar. Rechthebbenden onderhandelen met distributeurs van programma’s. Vaak worden de distributierechten van radio- en tv-programma’s exclusief verleend. Dergelijke exclusiviteitscontracten zijn op grond van de Europese regelgeving in principe toegestaan.

Lees alle antwoorden hier.

Kamervragen, vraagnr. 2070810370. Vragen van de leden Atsma en Van Vroonhoven-Kok (beiden CDA) aan de ministers van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap en van Justitie over controles door de Stichting Musicopy. (Ingezonden 1 februari 2008)

"1. Bent u op de hoogte van het feit dat de Stichting Musicopy op 24 september 2007 tijdens een korenfestival in Hoorn heeft gecontroleerd? Bent u op de hoogte van het feit dat, naar aanleiding daarvan, in december 2007 één van de koren een aangetekend schrijven heeft gekregen, waarin vermeld stond dat als men met terugwerkende kracht een licentieovereenkomst zou tekenen, men gevrijwaard werd voor gerechtelijke stappen?

2. Deelt u de mening dat dit tegen de afspraken ingaat die Musicopy met u heeft gemaakt, om, in afwachting van het overleg met organisaties van muziekverenigingen, bezoeken aan openbare uitvoeringen tot een minimum te beperken en voorlopig af te zien van sommaties?

3. Wat vindt u van het feit dat Musicopy tegen de afspraken in toch controleert? Bent u van plan maatregelen te treffen? Zo ja, welke?

4. Wat is, gelet op de toezegging van Musicopy dat zij haar inspanningen erop zal richten om met organisaties van muziekverenigingen overkoepelende licenties overeen te komen, de stand van zaken betreffende deze overkoepelende licenties? Heeft er overleg plaatsgevonden en zijn er afspraken gemaakt?

5. Deelt u de mening dat indien er nog geen afspraken zijn gemaakt met organisaties van muziekverenigingen, Musicopy geen controles moet uitvoeren en van sommaties moet afzien?

6. Bent u van plan nogmaals met Musicopy te overleggen?"

Lees de vragen hier

1- Gerechtshof ’s-Hertogenbosch, 5 februari 2008, rolnr. C0600170/BR, Familie Michaud Apiculteurs S.A. tegen Graham Packaging Company B.V.(met dank aan Charles Gielen, NautaDutilh).

Internationale modelregistratie honingpotje, tussenarrest. “Het hof zal Owens in gelegenheid stellen bij memorie nader aan te geven (1) op welke gronden er volgens haar in verband met het Franse vonnis van uitgegaan dient te worden dat het modeldepot DM/024442 thans niet meer bestaat en daaraan ook voor de Benelux geen bescherming kan worden ontleend en (2) wat de stand van zaken is in een eventuele beroepsprocedure.”

Lees het arrest hier.

2- Vzr. Rechtbank Dordrecht, 7 februari 2008, KG ZA 08-15, Telegraaf Tijdschriftengroep B.V. tegen Publi Force B.V.(met dank aan Arvid van Oorschot, Klos Morel Vos & Schaap).

Tijdschrift Residence tegen tijdschrift Jet residence. “4.5. Op  grond van het vorenstaande is aannemelijk dat het in aanmerking komende publiek (…) aan het woon- en lifestyle Residence en het zakenreismagazine Jet Residence dezelfde herkomst zal toeschrijven of zal menen dat een verband daartussen bestaat.”

Lees het vonnis hier.

3- Vzr. Rechtbank Dordrecht, 7 februari 2008, KG ZA 08-11, Faber International tegen Flame Store B.V. c.s.(met dank aan Leonie Kroon, DLA Piper).

Sfeerhaarden. “4.3.2. Het op de markt brengen van deze sfeerhaarden is een inbreuk op het auteursrecht van Faber. In deze procedure gaat het om deze haarden in aangepaste vorm. Getoetst moet worden of de aangepaste sfeerhaarden in zodanige mate de auteursrechtelijke beschermde trekken van de Narvik Nova vertonen dat de totaalindrukken die de beide werken maken te weinig verschillen om van een nieuw werk te spreken.”(…) 4.3.2. De aangepaste sfeerhaarden (…) zijn aan te merken als verveelvoudigingen van de Narvik Nova.”

Lees het vonnis hier.

Rechtbank Utrecht, sectie kanton, zaaknummer 552114 UE VERZ 07-2449pe, Boulevard Management en Advies B.V. tegen Boulevard Vastgoedontwikkeling B.V. (met dank aan Quirijn Meijnen, Van Rossem Advocaten).

Korte beschikking in handelsnaamrechtzaak. Zowel eiser Boulevard Management en Advies als gedaagde Boulevard Vastgoedontwikkeling richten zich op de vastgoedbranche en zijn in geheel Nederland actief. Boulevard Management en Advies heeft de "oudste" handelsnaam en verzoekt de Rechtbank Utrecht, sector kanton, om Boulevard Vastgoedontwikkeling te bevelen haar handelsnaam te wijzigen. Het verzoek wordt afgewezen.

“4. (…) Hoewel de wet niet vereist dat een handelsnaam onderscheidend vermogen heeft, dient de gebruikte aanduiding niet zodanig te luiden dat algemeen beschrijvende woorden, met een beroep op de bescherming van artikel 5 HNW, kunnen worden gemonopoliseerd. “Boulevard” dat weliswaar niet beschrijvend is ten aanzien van de aard van de ondernemingen ontbeert voldoende onderscheidend vermogen om in het onderhavige geval genoemde bescherming te kunnen genieten. Anderen moeten ook in de gelegenheid zijn “Boulevard” te gebruiken, hetgeen blijkens de door Vastgoedontwikkeling in het geding gebrachte producties veelvuldig aan de orde is, zolang er bij het publiek geen verwarring ontstaat.