Vzr. Rechtbank Rotterdam 18 maart 2016, IEF 15852; ECLI:NL:RBROT:2016:2424 (Instelling beschermd wonen)
Mediarecht. Eisers bedrijf is/was een instelling voor beschermd wonen voor jongeren vanaf 18 jaar met cognitieve en/of psychische problematiek. Het zorgaanbod bestond uit een combinatie van wonen, begeleiding en dagbesteding. Gedaagden waren in dienst of vrijwilliger. Op last van de IGZ werd overdracht aan andere zorginstelling bevolen. Gedaagden zijn daarop geïnterviewd, waarin beschuldigingen van fraude en diefstal werden gedaan die eisers graag gerectificeerd zien. Uit de overlegde stukken kan worden afgeleid dat verleende zorg is gefactureerd aan cliënt én bij de SVB, dat is een dubbele declaratie die niet is teruggestort. De mededeling dat bankpassen en dergelijke worden ingenomen en in kluis lagen, is niet zonder grond. Bankafschriften logenstraft de uitlating dat er niet zou zijn betaald of geïnd. De uitlatingen vinden steun in het beschikbare feitenmateriaal. Vorderingen worden afgewezen.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 10 maart 2016, IEF 15851; ECLI:NL:RBAMS:2016:1653 (Sektarische psychogroep)
Mediarecht. Domeinnaamrecht. Eiseres is erkend psycholoog en psychotherapeut (BIG en en lid van NIP en andere beroepsorganisaties) en verzorgt trainingen voor persoonlijke ontwikkeling, waaronder de Gestalt Opleidings Training. Gedaagde heeft (naar ontevredenheid) trainingen gevolgd, begint een website om "mensen bewust te maken van de gevaren van de therapeutische gemeenschap rondom eiseres" en om haar persoonlijke ervaringen te delen. De uitingen zijn heel kritisch, evenals de vergelijking met een sekte. In het huidige digitale tijdperk kunnen eiseres en haar organisatie voorts verwachten dat er informatie over haar in de vorm van goede en slechte ervaringen van derden via internet wordt verspreid. Van een enkele wraakactie met als doel eiseres te beschadigen lijkt geen sprake. De vorderingen tot verwijdering, rectificatie en overdracht domeinnamen worden afgewezen. Eiseres heeft geen alleenrecht op gebruik van haar voornaam, ook niet in de domeinnaam.

Vzr. Rechtbank Noord-Nederland 8 april 2016, IEF 15850; IEFbe 1759; ECLI:NL:RBNNE:2016:1715 (Bodewes cs. tegen Thecla Bodewes)
Merkenrecht. Handelsnaamrecht. Twee takken van gerenommeerde scheepsbouwfamilie strijden over gebruik van familienaam als handelsnaam door de Overijsselse tak, die haar scheepsbouwmogelijkheden - in het bijzonder op het terrein van de bouw van zeeschepen - heeft uitgebreid door aankoop van drie werven. De voorzieningenrechter acht het gebruik van de familienaam Bodewes in combinatie met de voornaam Thecla van de eigenaresse van de Overijsselse tak toelaatbaar, omdat daarvan geen gevaar voor verwarring is te duchten. Ten aanzien van het gebruik van de familienaam zonder voornaam wordt het gevraagde verbod toegewezen. Geen verbod voor de al door gedaagden sinds jaar en dag gevoerde handelsnamen Scheepswerven G&H Bodewes en Scheepswerven Bodewes.

Hof Den Haag 22 maart 2016, IEF 15847; LS&R 1295; ECLI:NL:GHDHA:2016:765 (Mylan tegen MSD)
MSD is houdster van EP 0 724 444 voor een werkwijze voor de behandeling van klassieke mannelijke kaalheid met 5-alfareductaseremmers. Mylan heeft handelsvergunningen verkregen voor finasteride 1 mg. Het gegeven dat EP 444 over enkele maanden expireert, is geen grond om de voortzetting van de inbreuk de komende maanden toe te laten, aldus de Rechtbank IEF 13782. De enige openbaarmaking van orale toediening van de werkzame stof was in WO 225 aan een groep kortstaartmakaken; de geclaimde doseringsbereik is geen sub-range van een reeds eerder geopenbaarde bredere range. Het hof bekrachtigt het bestreden vonnis.

naar: Carice van Houten als Rachel in de film Zwartboek, 2006, Paul Verhoeven. Waarom het Hof Amsterdam het vonnis in de zaak Lira/UPC (IEF 14143, ECLI:NL:RBAMS:2014:5397) moet vernietigen en moet beslissen conform de conclusie van advocaat-generaal Verkade in de zaak Norma/NL Kabel (IEF 13052; ECLI:NL:PHR:2013:1093).

Het is best te begrijpen dat de Amsterdamse rechtbank het ‘zielig’ of zelfs ‘onrechtvaardig’ vond dat Lira plotseling geen geld meer kreeg van de kabelexploitanten, omdat de meeste kabeldoorgiftes geen secundaire, maar primaire kabeldoorgiftes bleken te zijn. In dat licht valt ook haar beslissing te begrijpen dat een overdracht bij voorbaat aan Lira kon prevaleren boven het vermoeden van overdracht aan de filmproducent. Dat was op dat moment de enige manier om de kabelexploitanten te dwingen weer te gaan betalen.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 6 april 2016, IEF 15844 ; IT 2034; ECLI:NL:RBAMS:2016:1938 (Zoom.in tegen Illuminata Media)
(Werkgevers)auteursrecht. Software. Zoom.in verleent diensten aan videomakers-vloggers die hun eigen filmpjes (‘content’) online zetten via de website YouTube. Zij vordert inzage in computers en software van door (ex-)werknemer opgezet bedrijf afgewezen. Of gedaagde blijkens zijn arbeidsovereenkomst in beginsel zijn ie-rechten bij voorbaat aan Zoom.in heeft overgedragen, als ontwerper van software kan worden aangemerkt en welke software dat dan zou betreffen, kan zonder nader onderzoek naar de feiten niet met voldoende zekerheid worden vastgesteld. De grondslag van de vordering is onvoldoende duidelijk.

"Maar dat werd echt al járen zo gedaan!" Dit horen we met enige regelmaat van klanten als er opeens een octrooi blijkt te zijn op een product of proces dat voor hen oud nieuws is. Een octrooi is inderdaad in principe nietig als het geoctrooieerde al voor de indieningsdatum op een openbaar toegankelijke manier werd toegepast. Dat bewijzen is echter vaak ingewikkeld.

Ktr. Rechtbank Den Haag 16 maart 2016, IEF 15845; ECLI:NL:RBDHA:2016:3723 (eiser tegen Scholengroep Den Haag ZW)
Mediarecht. Stichting Scholengroep Den Haag Zuid-West heeft een persbericht verstuurd aan redacties van kranten en de wethouder van Onderwijs. Daarin wordt uitleg gegeven dat eiser als bestuurder vervroegd terugtreedt vanwege een vertrouwensbreuk met de Raad van Toezicht over de omvang van de nevenfuncties van eiser. De inhoud van het persbericht is feitelijk juist, eiser is in de gelegenheid gesteld mee te denken over de tekst van het persbericht; de publicatie is niet onrechtmatig.

Conclusie AG HvJ EU 7 april 2016, IEF 15843; IEFbe 1757; LS&R 1293; ECLI:EU:C:2016:223; C-4/15 (Staatssecretaris van Financiën tegen Argos) Douanerecht. Veredelingsproducten (brandstof). De Hoge Raad wenst met name verduidelijking van het begrip „communautaire veredelaars” aangezien die economische voorwaarden betrekking hebben op het ontbreken van een ernstige schade voor de wezenlijke belangen van deze veredelaars. Conclusie AG:

Artikel 148, onder c), van [Douaneverordening] moet aldus worden uitgelegd dat het begrip ‚communautaire veredelaars’, in de zin van die bepaling, niet alleen betrekking heeft op communautaire producenten van producten die vergelijkbaar zijn met de in de aanvraag voor passieve veredeling bedoelde veredelingsproducten, maar ook op communautaire producenten van producten die vergelijkbaar zijn met niet-communautaire grondstoffen of halffabrikaten die bestemd zijn om te worden vermengd met tijdelijk uitgevoerde communautaire goederen tijdens de in die aanvraag bedoelde veredelingshandelingen.

Conclusie AG HvJ EU 7 april 2016, IEF 15842; IEFbe 1753; IT 2033; ECLI:EU:C:2016:221; C-160/15 (GS Media tegen Sanoma, Playboy, Britt Dekker)
Illegale content: lastig te vinden materiaal, abonneetoegang en digitale kluizen. Cassatie na Rechtbank Amsterdam [IEF 11743] en Hof Amsterdam [IEF 13254] en HR [IEF 14835; en Dirk Vissers voorspelling van de beantwoording van de vragen, IEF 14537]. Prejudiciële vragen over hyperlink naar een door derde beheerde website. Uit het persbericht: Volgens AG Wathelet vormt het plaatsen van een hyperlink die verwijst naar een site waarop zonder toestemming foto’s zijn gepubliceerd, op zich geen schending van het auteursrecht. De motieven van de hyperlinker en de omstandigheid dat hij wist of behoorde te weten dat geen toestemming was gegeven voor de oorspronkelijke mededeling van de foto’s op andere sites, zijn niet van belang. Conclusie AG:

1) Artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29/EG van het Europees Parlement en de Raad van 22 mei 2001 betreffende de harmonisatie van bepaalde aspecten van het auteursrecht en de naburige rechten in de informatiemaatschappij, moet aldus worden uitgelegd dat het plaatsen op een website van een hyperlink naar een andere website waarop auteursrechtelijk beschermde werken vrij toegankelijk zijn voor het publiek zonder toestemming van de rechthebbende, geen handeling bestaande in een mededeling aan het publiek vormt.