Meneer Louis Vuitton kan mijn rug op!
Weblog Femke Halsema (Groen Links): “Ken je Louis Vuitton? Maker van foei-, maar dan ook foeilelijke tassen. Multinational met een jaarlijkse omzet van ongeveer 18 miljard dollar en een winst van 3,5 miljard dollar. Superkapitalist die er niet voor terugdeinst om kleine kinderen voor veel te veel geld als smakeloze Paris-Hilton-kopieën aan te kleden. Die zijn veel te dure en foei-, maar dan ook foeilelijke tassen in Chinese Sweatshops laat produceren door onderbetaalde en uitgebuite arbeiders. Precies die Louis Vuitton! Die Louis Vuitton heeft het in zijn hoofd gehaald om de jonge kunstenares Nadia Plesner te vervolgen omdat zij een vrije imitatie van zo’n foei-, maar dan ook foeilelijke tas gebruikte om de aandacht te vestigen op het humanitaire drama in Darfur. Zij dacht, als zij een klein zwart jongetjes nou eens tooide met Paris Hilton-hondje en foei-, maar dan ook foeilelijke Vuitton tas, er misschien eindelijk eens aandacht voor Darfur zou komen. En ze maakte de prachtige bovenstaande tekening. Nou dat heeft ze geweten. Meneer Vuitton eist van haar 5000 euro voor elke dag dat haar tekening nog te koop is. En nog eens 5000 euro voor elke dag dat zij de dreigbrieven van meneer Vuitton op haar site afdrukt .
Ik zou zeggen: meneer Louis Vuitton kan mijn rug op! Ik pleit voor een consumentenboycot (waarmee ik overigens direct na mijn geboorte mee ben begonnen). En blogvrienden, verspreid deze prachtige tekening van Nadia Plesner op internet!”
Het hoofd van een katachtige
GvEA, 6 mei 2008, zaak T-246/06, Redcats SA tegen OHIM / Manuel Revert & Cía, SA (nog geen Nederlandse versie beschikbaar).
Oppositieprocedure. Aanvraag Gemeenschapswoordmerk REVERIE (voor, kort gezegd, bedden en beddengoed), oppositie o.g.v. ouder Gemeenschapsbeeldmerk Revert (voor o.a. bedtextiel). Oppositie toegewezen. Een samenvatting in citaten:
“37. In the present case, the marks at issue are, on the one hand, a figurative mark comprising a representation of the head of a feline, probably a tiger, viewed in profile and standing out in white against a square black background, with, to its right, aligned with the top of the figurative element, the word ‘revert’, presented in a rectangular shape, underlined and printed in relatively spaced-out capital letters, both of which elements take up an equivalent amount of space, and, on the other hand, a word mark, REVERIE.
32. As the parties have conceded that the goods in question are similar or identical, only the marks at issue have to be compared
(…) 38. Thus, although the figurative element of the earlier mark occupies as large a space within that mark as the word element and stands out visually because of its contrasting black and white colours, the fact none the less remains that it is difficult to perceive. The animal represented is not easily identifiable. By contrast, the word element of the earlier mark is both immediately perceptible, because it is underlined and is clearly separate from the figurative element, and immediately comprehensible, because it is both short and written in spaced-out capital letters in a font which is very easy to read.
(…) 43. First, the first five letters of the word element of the earlier mark are identical to the first five letters comprised in the mark applied for. In addition, the letter ‘t’, which is the last letter in that word element, is not markedly visually different from the letter ‘i’, which is the sixth letter of the mark applied for. Furthermore, the mark applied for contains only one letter more than the word element of the earlier mark. Secondly, as was stated above, although the figurative element of the earlier mark unquestionably produces a certain visual impression, that element is too difficult to perceive to dominate the image of that mark which the relevant public will keep in mind. That element alone is not sufficient to establish the existence of differences capable of counterbalancing the visual similarity of the marks at issue which stems from the very great similarity between the word element of the earlier mark and the mark applied for.
44. It follows that the Board of Appeal was right to find that ‘despite the presence of some differences, the conflicting signs are visually similar’.
45. As regards the phonetic and conceptual comparisons of the marks at issue, it must be stated at the outset, that, contrary to what the applicant submits, those comparisons must be made with regard to all the languages spoken by the relevant public, that is to say, in the present case, all the Community languages (see paragraph 31 above), and not with regard only to French and English.
47. Lastly, as regards the likelihood of confusion, the Board of Appeal found, in paragraphs 22 to 24 of the contested decision, that the marks at issue, ‘each considered as a whole’, were ‘similar both visually and phonetically, at least in Germany, Austria and Spain’ and that, considering the identity of the goods at issue, there was a likelihood of confusion in Germany, Austria and Spain.
48. (…) Therefore, the Board of Appeal did not err in finding that there was a likelihood of confusion inter alia in Germany and Austria.
Lees het arrest hier.
Lord Hoffmann flirt met EOB in Lundbeck/Generics UK uitspraak
Remco de Ranitz (De Ranitz Advocatuur), en Otto Swens (Vondst Advocaten),
In de herhaling, nu met Engelse versie op Book9.nl. "Op 10 april jl. heeft de Court of Appeal in Engeland uitspraak gedaan in het lang verwachte hoger beroep in de zaak Lundbeck tegen Generics UK. De uitspraak is een feest voor elke voorstander van meer harmonisatie op octrooirecht in Europa, want de rechters, met name Lord Hoffmann, hebben de zaak aangegrepen om het – tot dusver altijd vrij eigenzinnige - Engelse octrooirecht dichter bij het EOB / continentale octrooirecht te brengen. Een uitvoerige bespreking van de uitspraak volgt later in de IER. Vanwege de actualiteit vast een kort voorproefje."
Lees het gehele commentaar hier. Engelse versie hier. De auteurs vertegenwoordigen Angiotech in Nederlandse octrooiprocedures).
The European Central Bank vs. Document Security Systems, Inc.
District Court of The Hague, 12 March 2008, Case number / Cause-list number: 269923 / HA ZA 06-2495, The European Central Bank versus Document Security Systems, Inc.
By means of a judgment having immediate effect, ECB requests the annulment of European patent 0 455 750 B1, pertaining to a “Method of making a nonreplicable document", for the Netherlands, ordering DSS to pay the procedural costs, including the translation costs. 3.2. The underlying reason for ECB’s claim is that, in its opinion, the patent is null and void as the subject of the patent is not covered by the content of the original application, the invention is not new, and in addition there is a lack of inventive step.
The District Court of The Hague concludes that EP 750 is valid so that its nullification claimed by ECB must be dismissed.
Read the entire judgement here.
Lord Hoffmann flirts with EPO in Lundbeck/Generics UK judgment
Remco de Ranitz (De Ranitz Advocatuur) and Otto Swens (Vondst Advocaten)
"On 10 April 2008 the Court of Appeal in the United Kingdom handed down a judgment in the long awaited proceedings between Lundbeck and Generics UK. The judgment is a rare feast for all of us who favour a more harmonised, ‘European’ patent law, because the Court of Appeal, in particular Lord Hoffmann, has used this case to bring the UK approach to validity closer to the EPO / continental approach. A more elaborate discussion of the judgment will appear in the Dutch law IP journal IER shortly. This is a short appetiser."
Read the article here. (The authors represent Angiotech in Dutch patentprocedures).
After Primus-Roche and GAT-LUK
Prof.mr. W.A. Hoyng (Howrey): After Primus-Roche and GAT-LUK. A few remarks about the consequences of these decisions in daily practice.
"(…) We think that GAT-LUK and also the Dutch Supreme Court decision have to be interpreted in such a way that the court can deal with infringement questions as long as it does not rule on the validity. We conclude this from the fact that the court is competent to hear the infringement case and does not need to rule on validity in order to make a decision. This may certainly be the case where a defendant denies that he has committed infringement acts in certain or all countries. Furthermore, many technical non infringement arguments do not necessitate a ruling on validity.
It will be clear that as soon as the infringement question touches upon questions of validity the court could not deal with it. As far as the Gillette or Formstein defense is concerned, this is in our view (in fact) based on invalidity arguments and can therefore not be dealt with by the court.
(…) We therefore conclude the following:
1. Even after GAT-LUK and Primus-Roche, cross-border injunctions remain possible.
2. Such injunctions may be prevented by careful organisation of the sale and distribution of products in Europe;
3. The law in Europe on whether or not a court can grant a pan European injunction in preliminary injunction proceedings has not yet been settled. The position of the Dutch courts that this is possible seems to be correct;
4. It is still not clear what would happen in Europe if an alleged infringer raised invalidity arguments in a case on the merits. A balanced solution as suggested above seems a desirable outcome.”
Read the article here.
Spinfiets
Vzr. Rechtbank ’s-Gravenhage, 29 april 2008, KG ZA 08-171, Mad Dogg Athletics, Inc. tegen Batavus B.V.
Hoe een merk verwordt tot soortnaam, niet vervalt, maar wel door een derde mag worden gebruikt.
Mad Dogg is houder van de merken SPIN, SPINNER en SPINNING en gebruikt deze merken voor het door de Amerikaan Johnny Goldberg ontwikkelde concept voor fiets fitness. Batavus verkoopt een fiets onder de naam “Ultimate Spinning S3” en maakt tevens gebruik van het woord “spinner”. Volgens Mad Dogg maakt Batavus inbreuk op haar merkrechten.
Voordat de rechter toekomt aan een inhoudelijke behandeling bekreunt hij zich enigszins over de hoeveelheid door Mad Dogg overgelegde merkinschrijvingen. Een eiser in een merkenzaak kan niet volstaan met een “datadump van merkrechten uit CTM-Online of BMB-Online”, maar dient aan te geven op welke rechten hij bepaaldelijk een beroep doet en dat een dit verzuim in beginsel tot afwijzing van de vordering kan leiden, mits de wederpartij daar een beroep op doet, wat i.c. echter niet het geval is. (r.o. 4.1).
Het verweer van Batavus dat de merken van Mad Dogg zijn verworden tot soortnaam slaagt. Naar voorlopig oordeel gebruikt het relevante publiek het woord “spinning” om te verwijzen naar de door Mad Dogg gepromote activiteit. Mad Dogg heeft weliswaar alternatieven aangedragen voor de aanduiding van die activiteit als “indoor cycle” en “indoor bike”, maar heeft niet aannemelijk gemaakt dat sprake is van een levend taalgebruik van deze alternatieven. De rechter baseert zijn oordeel over de verwording tot soortnaam onder andere op een rapport van de lexicoloog dr J.G. Kruyt (r.o 4.4 – 4.15).
Verwording tot soortnaam leidt tot verval indien deze het gevolg is van een doen of nalaten van de merkhouder. In kort geding kan weliswaar vervallenverklaring worden aangenomen (niet uitgesproken), maar terughoudendheid is op zijn plaats. Omdat in deze procedure onvoldoende is komen vast te staan met betrekking tot het doen of nalaten van Mad Dogg ter handhaving van haar rechten, gaat de rechter er niet vanuit dat het merkrecht van Mad Dogg dreigt te vervallen (r.o. 4.17).
Mad Dogg heeft dus een geldig merk, maar gezien de feitelijke verwording tot soortnaam is de beschermingsomvang verminderd en is het toepassingsgebied van artikel 12 GMV vergroot (r.o. 4.18.).
Het beroep van Batavus op artikel 12 sub c GMV slaagt. Onder verwijzing naar HvJ Gilette stelt de rechter vast dat artikel 12 sub c GMV zich niet beperkt tot onderdelen of accessoires, maar ook toepasselijk is indien een derde gebruik maakt van het merk voor het complete product (r.o. 4.20). Batavus gebruikt de tekens “spinning” en “spinner” ter aanduiding van een wezenlijk kenmerk van de fiets, namelijk om deze als spinner te gebruiken bij spinning. Gezien de feitelijke verwording tot soortnaam waren geen alternatieve aanduidingen voorhanden (r.o. 4.21). Er is sprake van een eerlijk gebruik in de handel omdat in beginsel iedereen fietsen ten behoeve van spinning mag produceren en aanbieden (r.o. 4.22).
De rechter wijst de vordering af en veroordeelt Mad Dogg in de proceskosten (€ 21.083,12).
Lees het vonnis hier.
Eerst even voor jezelf lezen
Rechtbank Breda, 24 april 2008, Thoroughbred Software International tegen Thoroughbred Europe B.V.( met dank aan Rogier Overbeek, Kennedy Van der Laan).
Beëindiging van een softwaredistributieovereenkomst (onder Amerikaans recht) en (daarmee samenhangende) auteursrechtinbreuk (illegaal kopiëren software door voormalig distributeur).
“3.6. Op grond van distributieovereenkomst 2001, de voorraadovereenkomst en het Addendum 2003 is TE gerechtigd de door TSI aangeleverde TSI-softwareproducten te distribueren. TE heeft niet aannemelijk gemaakt dat zij van TSI toestemming heeft gekregen om TSI-software te verveelvoudigen en zelfstandig op de markt te brengen. Dat TE de beschikking heeft over de broncode en programma's om codes en serienummers te generen, doet hier niet aan af. TE heeft niet aannemelijk gemaakt dat het ter beschikking stellen van deze code en programma's een ander doel had dan een tijdelijk gebruik ten behoeve van service of foutcorrecties. TE maakt dan ook inbreuk op de auteursrechten van TSI.”
Lees het vonnis hier.
GvEA, 30 April 2008, zaak T-131/06, Sonia Rykiel création et diffusion de modèles tegen OHIM / Cuadrado SA(Nog geen Nederlandse versie beschikbaar).
Oppositiezaak. Aanvraag Gemeenschapsbeeldmerk SONIA SONIA, opposite o.g.v. ouder nationaal woordmerk SONIA. Geen normaal gebruik, oppositie afgewezen. .
“55. Therefore, pursuant to the case-law referred to above, it is necessary to examine whether the very small volume of sales of those goods under the earlier word mark might have been offset by the fact that use of the mark was extensive or very regular. In the present case, there is nothing to indicate that use of the mark was extensive or regular, the nine relevant invoices being concentrated in the months of January, February and March 1997, and February and March 1998.
(…) 60. In addition, the total amount of transactions over the relevant period seems to be so token as to suggest that, in the absence of supporting documents or convincing explanations to demonstrate otherwise, the use by Cuadrado of the earlier word mark cannot be held to be warranted, in the economic sector concerned and taking account of the nature of the goods concerned, for the purpose of maintaining or creating market shares for the goods protected by the earlier word mark.
61 Moreover, the applicant cannot rely on the judgment in LA MER, cited in paragraph 32 above, on the ground that, unlike in the present case, the low volume of sales of the goods under the earlier mark was to a large extent offset by the very regular nature of the use of that mark. (…)
62 In the light of all those considerations, the Court finds that the Board of Appeal failed to take into account all the relevant factors for the purpose of determining whether the use which was made of the mark could be regarded as genuine and, on that basis, infringed Article 43(2) and (3) of Regulation No 40/94.
63. Accordingly, the contested decision falls to be annulled."
Lees het arrest hier.
WIPO Arbitration and Mediation Center, 22 april 2008, zaak DNL2008-0004, Belangenvereniging Zelfdoeners in Adoptie v. Media Village B.V. i.o.
“In deze eerste beslissing onder de op 28 februari 2008 in werking getreden Regeling is het nuttig stil te staan bij enkele uitgangspunten van de Regeling. Anders dan de tot die datum van kracht zijnde arbitrageregeling kan onder de Regeling niet alleen de houder van een merkrecht of een handelsnaamrecht een Eis indienen, maar een ieder die een naam gebruikt in Nederland binnen door de Regeling nader omschreven categorieën. Zo kunnen personen op basis van hun familienaam een geschil aanhangig maken, evenals in Nederland gevestigde verenigingen, stichtingen, instellingen en overheidsinstanties op basis van de naam waaronder zij aan het maatschappelijk verkeer deelnemen.”
Lees de uitspraak hier.
Spelen in de wei
Vzr. Rechtbank ’s-Gravenhage, 29 april 2008, KG ZA 08-262, Farmersgolf International B.V. en Kaasboerderij Weenink c.s. tegen Grooters (tevens h.o.d.n. De Blikvanger).
Inbreuk op (Gemeenschaps)merk- en handelsnaamrechten. Overdracht domeinnamen.
Weenink c.s. exploiteren een spel onder de naam Boerengolf, mede met gebruikmaking van de domeinnamen boerengolf.nl en farmersgolf.com. Weenink c.s. hebben elkaar over en weer licenties verstrekt ten aanzien van het gebruik van de Gemeenschapsmerken BOERENGOLF, FARMERSGOLF en een Benelux woord/beeldmerk. Gedaagde Grooters heeft de domeinnamen boerengolfadressen.nl en farmersgolf.eu geregistreerd en gekoppeld aan een website waarop informatie over het spel wordt gegeven en adressen van speelterreinen. Exploitanten van speelterreinen kunnen hun gegevens op de website van Grooters laten opnemen. Grooters exploiteert ook zelf het spel met gebruik van de tekens Boerengolf. Weenink c.s. vorderen onder meer een verbod op inbreuk op hun merk- en handelsnaamrechten en de overdracht van de domeinnamen.
De voorzieningenrechter stelt vast dat Grooters de tekens Boerengolf en Farmersgolf en de domeinnamen boerengolfadressen.nl en farmersgolf.eu als merk- en tevens handelsnamen gebruikt. Grooters betwist de geldigheid van de Gemeenschapsmerken. Op grond van art. 95 lid 1 GMeVo gaat de voorzieningenrechter uit van het vermoeden van geldigheid. Een reconventionele vordering tot vervallen- of nietigverklaring van een Gemeenschapsmerk is niet mogelijk in kort geding. Het Beneluxmerk is volgens de rechter evenmin nietig, aangezien het woord/beeldmerk niet uitsluitend bestaat uit beschrijvende tekens of benamingen.
Aan het spel zelf kunnen geen exclusieve rechten worden ontleend. Het gaat volgens de voorzieningenrechter om de vraag of Grooters tekens gebruikt, gelijk aan of overeenstemmend aan de merken, ter onderscheiding van dezelfde of soortgelijke waren en diensten als waarvoor de merken zijn ingeschreven. De rechter oordeelt dat sprake is van gebruik dat verboden is op grond van artikel 9 lid 1 sub a en b GMeVo. Grooters beroept zich op art. 12 GMeVo, de beperkingen van het merkrecht, maar de rechter oordeelt voorshands dat geen sprake is van eerlijk gebruik omdat een economische band tussen de onderneming van Grooters en die van Weenink c.s. wordt gewekt.
Grooters voert nog aan dat de registratie van de domeinnaam boerengolfadressen.nl plaatsvond vóór registratie van het Gemeenschapsmerk. De rechter vat dit op als een beroep op art. 107 GMeVo (oudere rechten van plaatselijke betekenis) en merkt daarbij op dat registratie van een domeinnaam op zichzelf geen rechten schept die door artikel 107 worden beschermd.
De door Grooters gebruikte handelsnamen zijn verboden op grond van art. 5a Hnw. “4.14.(…) De stelling van Grooters dat artikel 5a Handelsnaamwet geen toepassing vindt omdat het merk BOERENGOLF niet ziet op (de voorzieningenrechter begrijpt: ingeschreven is voor) fabrieks- en of handelswaren wordt verworpen. Aan te nemen is dat artikel 5a Handelsnaamwet ook ziet op oudere merken voor diensten terwijl bovendien het merk BOERENGOLF is ingeschreven onder meer voor waren.”
Het gebruik van door Grooters zelf gemaakte foto’s van de onder licentie van Weenink c.s. geëxploiteerde speelterreinen is niet onrechtmatig volgens de rechter, omdat deze geen verwarring bij het publiek kunnen veroorzaken. In het kader van de vrijheid van meningsuiting is volgens de rechter evenmin onrechtmatig de volgende tekst: “Maar juridisch gezien hoeft u aan deze wens [van Weening c.s. dat derden de tekens Boerengolf en Farmersgolf niet mogen gebruiken, Red. IEF] niet te voldoen. Dat is door ons uitgezocht in samenwerking met een zeer gerenommeerd advocatenkantoor”.
Lees het vonnis hier.
Juryrapport Wim Mak BMM Award 2007
“Gelukkig zijn er enkele tradities verbonden aan de werkwijze van de jury, bestaande uit de dertien nog in leven zijnde oud-presidenten van onze vereniging, die met grote vreugde worden gehandhaafd. Een heel belangrijke traditie is dat de laatst uitgetreden president het voorrecht heeft de vergadering van de jury ter beoordeling van de bijdragen voor de Award te organiseren. Zonder dat dit verder aangegeven behoeft te worden, weet de jongst uitgetreden president wat hem of haar te doen staat: organisatie van het evenement, goede van alle gemakken en allerlei lekkernijen voorziene vergaderruimte en als hoogtepunt een lunch zonder broodje kaas en melk.
Dit jaar werd door vele, zo niet alle, oud-presidenten met grote interesse uitgekeken naar wat de eerste vrouwelijke oud-president, Ebba Hoogenraad, ons zou voorschotelen. De jury neemt de vrijheid u te berichten over de gebeurtenissen, die plaatsvonden in Amsterdam op 6 maart 2008. In een tijdsbestek van acht minuten arriveerden vrijwel op tijd zeven oud –presidenten, in het gebouw naast het Okurahotel, waar Ebba ons ontving en haar nieuwe kleur- en sfeerrijke kantoor toonde. De daarop volgende vergadering leidde binnen kort tijdsbestek tot een unaniem besluit, wat een heel bijzonder verschijnsel is.
De niet zeer uitputtende vergadering werd ditmaal niet verplaatst naar een uitstekend restaurant, maar naar een plaats in Amsterdam, die nu eens geheel andere faciliteiten bood en waar de jury intens heeft genoten. Omdat deze gelegenheid voor merkendeskundigen zeer interessant is aarzelen wij niet u in dit IT tijdvak te verwijzen naar www.coolbrands.org, waar meer te vinden is over dit nieuwe verschijnsel. Dit is geen reclame, maar nuttige informatie voor onze leden.
Bij het opstellen van het juryrapport is ook een traditie gegroeid, die ik in dit verslag nader wil beschrijven, omdat u niet de indruk krijgt dat ik als voorlezer dit allemaal zelf bedacht heb. Tegen het einde van de juryvergaderingen wordt door de aanwezige oud-presidenten mondeling commentaar gegeven, bestemd voor het juryrapport. Uit dit ratjetoe mag ik proberen iets zinnigs op te stellen wat ik vervolgens ter beoordeling voorleg aan een tweetal oud-presidenten. Door hun bijdragen groeit het rapport tot een boeiend werkstuk waarvan u de inhoud jaarlijks van mij mag vernemen.
Komen wij nu tot het belangrijkste gedeelte van dit juryrapport. Met vreugde constateert de jury dat het aantal bijdragen en de kwaliteit van vele daarvan ons de zekerheid gaf dat de Wim Mak Award 2007 zou kunnen worden uitgereikt. Ook in het rapport van dit jaar wil de jury de Redactie van het BMM Bulletin complimenteren met de uitstekende kwaliteit van de eerste drie nummers van 2007.
Allereerst vermelden wij hier het artikel van Marlous Stal-Hilders: ”Merkbescherming in China essentieel”. Zij geeft aan de lezers een uitstekend beeld van de mogelijkheden merken in China in te schrijven en komt tot de conclusie dat het breed beschermen van het merk zeer kostenefficiënt is. Een waardevolle bijdrage waar grote maar zeker ook kleine ondernemingen profijt van kunnen hebben.
Het artikel van Joseph Simone over ”Landlord Liability in China” is ook een speciale vermelding waard. Het geeft een meer positief beeld over de mogelijkheden op te treden tegen de eigenaren van buitenmarkten, die verkopers van namaakartikelen op hun markten huisvesten. Een reeks adviezen aan merkeigenaren is buitengewoon nuttig en zal tot meer resultaat kunnen leiden in de strijd tegen ”foute” eigenaren van deze markten.
Tobias Cohen Jehoram gaat in zijn bijdrage ”Het Benelux-talenregime recht(en)s ingehaald door de Richtlijn” in op het relevante artikel 2.20 (4) BVIE. Na geconstateerd te hebben dat de beschermingsomvang van dit artikel veel beperkingen kent, vermeldt hij dat het in strijd is met de Merkenrichtlijn, maar enige ruimte voor toepassing ervan zou mogelijk zijn door een richtlijn-conforme uitleg. Hierbij is het van belang dat het Beneluxterritoir vanuit Europees merkenrechtelijk perspectief als één Lid-Staat wordt gezien en dat daarbinnen het bestaan van verschillende taalgebieden merkenrechtelijk relevante consequenties kan hebben.
Uiteindelijk zal de rechter beslissen of er sprake is van verwarringsgevaar (zie de tweede zin van het artikellid). Zijn conclusie is dat art 2.20(4) van marginale betekenis is voor de beschermingsomvang van een in een Beneluxtaal luidend merk, terwijl voor de toelaatbaarheid van merken het artikel geen doorslaggevende rol speelt, hetgeen bevestigd is in de recente uitspraak van het Benelux Gerechtshof in de zaak Europolis.
Tijdens de BMM voorjaarsbijeenkomst van 22 maart 2007 hielden Ebba Hoogenraad en Stijn Debaene een duo-presentatie over het onderwerp vergelijkende reclame. Het is zeer toe te juichen dat beide inleiders de moeite hebben genomen hun presentatie op schrift te stellen en te laten publiceren in het Bulletin. De wijze waarop beide inleiders dit hoofdstuk behandeld hebben heeft geleid tot twee publicaties die veel indruk hebben gemaakt op de jury.
Dit geldt zeker ook voor de bijdrage van Gregor Vos ”De teloorgang van de inburgering”. Op systematische wijze worden de aspecten van het hoofdstuk van de inburgering behandeld. Wij adviseren hen,die over deze materie meer willen weten het artikel grondig te herlezen. Het is een voortreffelijk, helder geschreven artikel in een weldadig los taalgebruik. De conclusie van de schrijver leidt echter bepaald niet tot vreugde uitbarstingen van merkendeskundigen.
Wellicht had dit artikel tot een award kunnen leiden, maar de concurrentie was dit jaar groot!
Zo kom ik dan nu tot de bekendmaking van de winnaar van de Wim Mak Award 2007.
Zoals al eerder opgemerkt was er tijdens de vergadering van de jury unanimiteit ten aanzien van het toekennen van de Wim Mak Award. Dit feit alleen al maakt duidelijk dat hier sprake is van een artikel van hoog niveau. In het artikel ”Het HvJ EG over merkgebruik in vergelijkende reclame” neemt de schrijver ons mee in een juridisch doorwrocht verhaal, waarvan de inhoud zeer zinvol is voor de praktijk. Een dogmatisch probleem is van vele kanten belicht in een eigen persoonlijke bijdrage die gemakkelijk leest en zeker ook geschreven is met een goed gevoel voor humor.
De jury heeft dan ook besloten de Wim Mak Award 2007 aan de schrijver van dit artikel toe te kennen en dat is Paul Reeskamp. De jury wenst hem hiermee van harte geluk.
Namens de jury,
Hans Molijn
maart 2008"
