In totaal hadden deze sites ongeveer 400.000 gebruikers.  Op illegale bittorrentsites wordt op gecontroleerde wijze illegaal de meest populaire films, muziek en games aangeboden. BREIN houdt de eigenaren van dergelijke sites verantwoordelijk voor de massale inbreuk die via deze sites wordt gepleegd. "Zij weten ervan, moedigen het aan en doen er hun voordeel mee", zegt Tim Kuik, directeur van BREIN. "Zij vormen een onmisbare schakel in de illegale verspreiding en zijn daarvoor aansprakelijk." 

BREIN eist van site-eigenaren dat zij hun inbreukmakende en onrechtmatige handelen staken en gestaakt houden op verbeurte van een dwangsom. Daarnaast eist BREIN de namen en adressen van de voornaamste uploaders. Meestal zijn slechts een beperkt aantal mensen verantwoordelijk voor het grootste deel van de oorspronkelijke upload. Deze mensen voorzien vaak meerdere sites van uploads.

Tevens eist BREIN rekening en verantwoording van de inkomsten bij de site. Het hosten van de site moet worden betaald en dat geld moet verdiend worden. Meestal gebeurt dat door het vragen van een zogenaamde 'donaties', in werkelijkheid een betaling waarvoor men dan in ruil een of meer voorrechten verkrijgt, of door advertentie-inkomsten. Van grotere sites of volhardende inbreukmakers vordert BREIN schadevergoeding, die tot in de honderdduizenden euro's kan lopen. 

Van service providers eist BREIN afsluiting van de inbreukmakende sites en waar nodig de naam, adres en woonplaatsgegevens van de site-eigenaar zodat die in persoon kan worden aangesproken. "In de praktijk staan service providers deze gegevens aan ons af wanneer inbreuk aannemelijk is, zeker sinds uitspraak van de Hoge Raad in de zaak Lycos-Pessers", zegt Kuik.  

Tevens wordt in voorkomende gevallen aangifte gedaan bij de FIOD-ECD van  het plegen van of medeplichtigheid aan bedrijfsmatige inbreuk. Dat is  strafbaar als misdrijf met 4 jaar gevangenisstraf en 45.000 euro boete  voor personen of 450.000 euro voor bedrijven."

Neppelenbroek betoogt dat “de voorstelling, als ware de elektronische verkrijging van digitale bestanden een eigendomsoverdracht, niet kan worden volgehouden. Het proces is veeleer te kenmerken als een keten van originaire eigendomsverlies en -verkrijging. Over een elektronisch exemplaar als stoffelijke zaak kan alleen zinvol gesproken worden als van een drager waarvan de gegevens een onzelfstandig bestanddeel zijn. Dit betekent niet dat het proces van downloaden van digitale gegevens niet in hoge mate vergelijkbaar is met een eigendomsoverdracht.”

“Op zichzelf kunnen gegevens niet worden aangemerkt als een zaak. In materiële zin zijn gegevens wel stoffelijk en kunnen ze onzelfstandig bestanddeel uitmaken van de drager waarop de gegevens zijn vastgelegd.”

“Niet iedere verplaatsing van iets wat eerst aan A toebehoorde en vervolgens aan B staat gelijk aan een eigendomsoverdracht. (…) De zaak van A (de server, waarop de muziekbestanden zijn vastgelegd) is en blijft van A terwijl de computer waarop de gekopieerde bestanden worden vastgelegd de zaak is en blijft van B. De gekopieerde muziekbestanden waren eerst nagetrokken bij de computer van A. Tijdens het transport doen de gegevenspakketjes vele computers aan. Men zou kunnen zeggen dat de respectieve eigenaars van die computers voor een fractie van een seconde door natrekking eigenaar worden van de langsflitsende pakketjes, maar dat heeft weinig vermogensrechtelijke betekenis. Uiteindelijk, aan het einde van de keten van originaire verkrijgingen, wordt B door natrekking (art. 5:14 BW) de eigenaar van de muziekbestanden. Zijn computer is ten opzichte van de muziekbestanden immers als hoofdzaak aan te merken.”

“Van der Steur wekt onterecht de indruk dat tussen het moment van verzending van de gegevens en het neerslaan van de gegevens op de computer een moment van eigendomsoverdracht ligt. Zo min als in het geval van het tanken van de benzine is er een 'daartussen': het eigendomsverlies bij A wordt onmiddellijk gevolgd door de originaire eigendomsverkrijging van B. Als B vervolgens een kopie van de muziekbestanden maakt en deze vastlegt op zijn cd-schijfje, wordt hij daarvan eigenaar op basis van artikel 5:16 lid 1 BW. Hij maakt het exemplaar immers voor zichzelf van materialen waarvan hijzelf eigenaar is.”

“B wordt echter niet door overdracht eigenaar, maar door originaire verkrijging, natrekking.
Het is zinloos voor A om een recht van revindicatie in te roepen, bijvoorbeeld als B zonder toestemming zou hebben gedownload. Kleve kan het tegenovergestelde betogen nu hij het downloaden als een eigendomsoverdracht ziet en de materiële gegevens niet als bestanddeel, maar als een zelfstandige zaak.”

“Het kooprecht (art. 7:1 BW) kan niet direct van toepassing zijn nu er geen sprake is van een eigendomsoverdracht. Bij de 'betaalde download' van muziekbestanden kan het kooprecht alleen naar analogie worden toegepast.”

“De uitputtingsregel van artikel 12b Aw kan bij downloaden geen toepassing vinden, nu er geen sprake is van een eigendomsoverdracht. Dit betekent dat als B zonder auteursrechtelijke toestemming zijn exemplaar met de aangeschafte muziekbestanden aan derden zou doorverkopen, dit als een auteursrechtelijk verboden openbaarmakingshandeling wordt beschouwd. Op deze consequentie van het 'Europese' auteursrecht is, mijns inziens terecht, kritiek geuit door Tjong Tjin Tai.”

“In enkele gevallen lijkt het alleen nog theoretisch interessant om van eigendomsverkrijging te spreken. De bescherming van computerprogrammatuur (zie art. 45i en j Aw) en auteursrechtelijk beschermde databanken (art. 13 jo 24a Aw) gaat zover dat niet alleen de bevoegdheid om over het exemplaar te beschikken, maar ook het recht om deze producten te gebruiken afhankelijk is gesteld van auteursrechtelijke toestemming. Bij deze informatieproducten betekent eigenaar zijn van het exemplaar niet meer dan dat men de feitelijke mogelijkheid heeft om over de gegevens te beschikken. Juridisch legitimeert de eigendom echter tot niets.”

Lees meer in het NJB.

Acronymous heeft gesteld dat zij zich bezighoudt met het bedenken en exploiteren van internetconcepten en het verwerven van aantrekkelijke domeinnamen daarvoor. Domeinnamen die bestaan uit drie letters zijn voor Acronymous aantrekkelijk. In beginsel worden slechts domeinnamen die Acronymous overhoudt door haar verkocht. Acronymous heeft de domeinnaam www.igb.nl dus niet geregistreerd met het doel deze te verkopen aan geïnteresseerden. (…)De omstandigheid dat Acronymous desgevraagd IGB heeft geantwoord bereid te zijn de domeinnaam www.igb.nl te verkopen, zijn onvoldoende om aan te nemen dat Acronymous de domeinnaam wél met dit doel heeft laten registreren.

IGB had bovendien , net als Acronymous, de door haar gewenste domeinnamen ook door internetprogrammeurs kunnen laten registeren door gebruik te maken van een geautomatiseerd proces waarmee in het bestand met vrijgekomen domeinnamen van SIDN naar bepaalde namen wordt gezocht. (…) Aannemelijk is dat IGB hinder ondervindt doordat zij de door haar gewenste domeinnaam niet kan laten registreren. Dit alleen maakt echter nog niet dat Acronymous met het registreren en geregistreerd houden van die domeinnaam in strijd handelt met de zorgvuldigheid die in het maatschappelijk verkeer jegens IGB dient te worden betracht. Daarvoor zijn bijkomende omstandigheden nodig.

Lees hier veel meer.

Want waar gaat het hier om? De kwaliteitsuitgever Van Oorschot neemt besluiten en maakt kosten - of het nu gaat om de titelkeuze, de vertaling, of om de grafische vormgeving en afwerking -  met het doel om altijd op de hoogst mogelijke kwaliteit uit te komen. Dat doet de uitgeverij jaar in jaar uit. Een marketing manager zou zeggen dat de medewerkers van Van Oorschot met al hun acties voortdurend bezig zijn om het merk Russische Bibliotheek te laden met het begrip kwaliteit. Met iedere kwaliteitshandeling wordt dit merk dus positief geladen. Daarmee is deze reeks tot hét instituut van de Russische literatuur in Nederland geworden. En dat geldt heus niet alleen in de ogen van alleen de vakgenoten. Vele lezers in Nederland denken daar hetzelfde over. Een dergelijk merk “leen” je toch niet gewoon even voor een commerciële actie? Dat doe je toch niet?

Dus: gewoon toegeven bij FMG. Gewoon zeggen: jullie hebben gelijk: we hadden beter een andere naam kunnen kiezen, en deze naam zullen we echt niet meer gebruiken.

Ik doe hen zomaar een paar namen aan de hand: De Russische Klassieken; De Russische Literaire Iconen. Gratis en voor niks. Wel graag eerst even kijken of deze nog wel “vrij” zijn.

Tony Heemskerk
Secretaris ad interim Groep Algemene Uitgevers