Auteursrecht  

HvJ EU Conclusie A-G 27 oktober 2022, IEF 21055, IEFbe 3565, IT 4131; ECLI:EU:C:2022:838 (La Quadrature du Net) Zie [IEF 20258]. Vier organisaties die zich inzetten voor rechten en vrijheden op het internet, waaronder La Quadrature du Net, hebben bij de Conseil d’État (hoogste bestuursrechter in Frankrijk) verzocht om nietigverklaring van de stilzwijgende beslissing waarbij de Franse eerste minister hun verzoek tot intrekking van nationale regeling heeft afgewezen. De nationale regeling in kwestie staat toe dat een administratieve instantie die belast is met de bescherming van auteursrechten en naburige rechten tegen op het internet gepleegde inbreuken op deze rechten, toegang heeft tot met IP-adressen overeenkomende identiteit, zodat deze instantie de houders van deze adressen die ervan worden verdacht verantwoordelijk te zijn voor de inbreuken kan identificeren en in voorkomend geval tegen hen kan optreden. De toegang wordt niet vooraf door een rechter of een onafhankelijke bestuurlijke entiteit getoetst. Met zijn eerste en tweede prejudiciële vraag wenst de verwijzende rechter te vernemen of het Unierecht zich tegen een dergelijke nationale regeling verzet. A-G Szpunar concludeert dat het Unierecht zich niet tegen een dergelijke nationale regeling verzet wanneer die gegevens het enige onderzoeksmiddel vormen met behulp waarvan de persoon kan worden geïdentificeerd aan wie dat adres was toegewezen op het moment waarop het strafbare feit werd gepleegd.

Rb Den-Haag 19 oktober 2022, IEF 21048, IEFbe 3564; ECLI:NL:RBDHA:2022:10739 (Bokmerk tegen gedaagden) Bokmerk houdt zich bezig met de verkoop van aluminium panelen. Gedaagden 1 en 2 zijn een echtpaar dat een tijd lang middels een licentieovereenkomst exclusief gerechtigd om de Bokmerk-producten binnen het overeengekomen licentiegebied (België) voor eigen rekening en risico te verkopen. De licentieovereenkomst bevat onder meer een verbod om na het einde van die overeenkomst gebruik te  maken van de intellectuele eigendomsrechten en knowhow van Bokmerk, een geheimhoudingsbeding en een non-concurrentiebeding van één jaar na het einde van de overeenkomst. Per 1 maart 2021 is de licentieovereenkomst beëindigd, gedaagden 1 en 2 hebben een nieuwe onderneming opgezet. Gedaagde 3 is een vriend van hen die helpt bij de onderneming. Ook gedaagde 3 heeft in het verleden met Bokmerk samengewerkt. Bokmerk vordert van de 3 gedaagden onder meer dat zij de inbreuk op de IE-rechten van Bokmerk staken. Bokmerk wordt niet-ontvankelijk verklaard in haar vorderingen jegens gedaagde 3 omdat gedaagde 3 onder bewind is gesteld. De rechtbank oordeelt ten aanzien van de vorderingen jegens gedaagden 1 en 2 dat de licentieovereenkomst niet geschonden wordt. Verder oordeelt de rechtbank dat er geen sprake is van onrechtmatige daad, slaafse nabootsing en gebruik van beschermde knowhow. Evenwel is er geen schending van de handelsnaam-, merken- en auteursrechten van Bokmerk.

Deze bijdrage van Bas Kist verscheen eerder vandaag in de Volkskrant.

Maken de Prince Series van Andy Warhol inbreuk op de auteursrechten van celebrityfotograaf Lynn Goldsmith? Deze vraag staat centraal in het conflict tussen Godsmith en de erven van Warhol (1928-1987), verenigd in de Warhol Foundation. De kwestie ligt nu voor bij het Amerikaanse Hooggerechtshof, de hoogste Amerikaanse rechter. De uitkomst is van groot belang voor kunstenaars en de creatieve sector in de Verenigde Staten.

Vanity Fair
De oorsprong van de zaak ligt in 1984, toen het tijdschrift Vanity Fair bij het verschijnen van het nummer Purple Rain een artikel wilde publiceren over Prince. Het tijdschrift kreeg toestemming van Lynn Goldsmith om voor de illustratie eenmalig een foto van Prince te gebruiken. Vanity Fair vroeg vervolgens aan Warhol om op basis van deze foto een portret te maken. En zo werd het artikel gepubliceerd, met een paarse prent van Prince. Goldsmith stond keurig vermeld als maker van de foto.

Vijftien extra zeefdrukken
Wat Goldsmith echter niet wist, is dat Warhol nog eens vijftien extra zeefdrukken in andere kleuren fabriceerde. Pas in 2016, toen Vanity Fair na het overlijden van Prince als eerbetoon een ander portret uit de Prince Series op het omslag plaatste, begreep Goldsmith dat Warhol het niet bij één zeefdruk had gelaten. Daarop beschuldigde de fotograaf de Warhol Foundation van inbreuk op haar auteursrechten op de foto.

HvJ EU Conclusie A-G 20 oktober 2022, IEF 21046, IEFbe 3563; C‑423/21, ECLI:EU:C:2022:818 (Grand Production tegen GO4YU) Verzoekster is een producent van audiovisuele amusementsprogramma’s die op het Servische grondgebied worden uitgezonden door de Servische omroeporganisatie Prva Srpska Televizija. Verweerster exploiteert een streamingplatform waarop krachtens overeenkomsten met de Prva Srpska Televizija de programmering van deze televisieomroep wordt doorgegeven. Dit platform is zowel binnen als buiten het grondgebied van Servië beschikbaar. Verweerster heeft ook een Oostenrijkse dochter, maar zij heeft niet het recht om de programma's buiten het grondgebied van Servië en Montenegro via het internet door te geven. Via een VPN kunnen internetgebruikers echter toch buiten dit grondgebied de programma's bekijken, verweerster weet dit ook. Met zijn eerste prejudiciële vraag wenst de verwijzende rechter te vernemen of de exploitant van een streamingplatform inbreuk maakt op het uitsluitende recht van mededeling indien gebruikers de toegangsblokkering omzeilen door middel van een VPN, zodat beschermde werken beschikbaar zijn op grondgebied waarvoor de exploitant geen toestemming heeft van de auteursrechthebbende. Verder wenst de verwijzende rechter te vernemen of de exploitant van een streamingsplatform inbreuk maakt op het uitsluitende recht van mededeling indien beschermde werken via dat platform zonder beperking op het grondgebied van de Europese Unie beschikbaar waren zonder toestemming van de auteursrechthebbende. A-G Szpunar concludeert dat de exploitant van een streamingsplatform in de eerste situatie geen inbreuk maakt op het  uitsluitende recht van mededeling, in de tweede situatie wel.

Rb. Midden-Nederland 7 september, IEF 21037; ECLI:NL:RBMNE:2022:3945 (Eiseres tegen gedaagde) Eiseres is de echtegenote van A. Eind 2020 was A terminaal ziek. Zijn vrienden en collega’s hebben hem toen een cd gegeven. Op die cd staan liederen die A heeft geschreven en grotendeels ook gecomponeerd en die door de vrienden en collega’s zijn uitgevoerd. Gedaagde is de broer van A, hij heeft aan de productie van de CD meegewerkt. A is in 2021 overleden. Eiseres is zijn enige erfgenaam en de executeur van zijn nalatenschap. Omdat haar hoofd na zijn overlijden niet naar de exploitatie van de cd stond, heeft gedaagde die exploitatie met haar instemming ter hand genomen en deze uitbesteed aan een stichting. Tussen partijen is ruzie ontstaan over de exploitatie van de CD. Eiseres vordert onder meer winstafdracht van de opbrengsten van de verkochte CD's. De rechtbank veroordeelt gedaagde om 66,6% van de winst aan eiseres af te dragen.

De Europese vereniging van IE-specialisten UNION-IP organiseert een Autumn Round Table conferentie op 11 november a.s.

UNION-IP presents this year’s autumn Round Table conference in Amsterdam on 11 November 2022. The Round Table will cover the topic of "DESIGN & COPYRIGHT LAW - siblings or rivals?" It aims to look at practical/technical aspects (strategy) and to debate on the legal consequences (validity and scope of protection). A panel of eminent speakers consisting of leading academics and some of our finest practitioners from four different countries will guide you through this exciting topic. The Round Table will take half a day. The full program with all the details and a registration form is attached.

Ktr. Rb. Rotterdam 6 oktober 2022, IEF 20989; ECLI:NL:RBROT:2022:8348 (eiser tegen gedaagde) Eiser is is pianist, componist, kerkmusicus en tekstschrijver en heeft liederen geschreven in een boek genaamd Liedboek. Gedaagde is emeritus predikant. Het Liedboek is geüpload op drie verschillende websites, eiser beschuldigt gedaagde van het uploaden en daarmee het schenden van eisers auteursrecht. Gedaagde zegt dat hij het Liedboek niet heeft geüpload, zijn gegevens zijn ooit gelekt bij een datalek. Eiser stelt dat de datalek bij NitroPDF pas in 2020 heeft plaatsgevonden en het Liedboek al in 2017 is geüpload. Gedaagde reageert hierop dat de feitelijke ontdekking van het datalek in 2020 was, maar dat dit niets zegt over het tijdstip waarop het lek is begonnen. Volgens eiser komt het voor risico van gedaagde dat het Liedboek, dat hij ooit op onrechtmatig wijze heeft gedownload en vervolgens niet goed heeft beveiligd, door een derde is geüpload op de website Scribd.com en derhalve openbaar is gemaakt. De kantonrechter is van oordeel dat er een te ver verwijderd verband is tussen het downloaden en onvoldoende beveiligen van het Liedboek door gedaagde enerzijds en het op een later moment verkrijgen en vervolgens uploaden van het bestand door een derde anderzijds. In afwachting van de bewijslevering wordt iedere verdere beslissing aangehouden.

Als je met componisten of met muzikanten over auteursrechten spreekt, gaat het al gauw over Buma. Vaak gaat dit gepaard met een grote variëteit aan onderbuikgevoelens. Sentimenten als ‘gelegaliseerde maffia’ en ‘een hobbyclub voor muziekuitgevers’ komen al snel bovendrijven. Dergelijke kritiek is niet nieuw. Cor Witbraad illustreert in zijn boek ‘Buma/Stemra, sedert 1913. Een geschiedenis’ een aaneenrijging van schandalen rondom Buma. Dit heeft mij geprikkeld om onderzoek te doen naar repartitie (het volgens een reglement of statuten uitkeren van ontvangen inkomsten). In dit artikel deel ik graag enkele bevindingen van mijn onderzoek door eerst een auteursrechtelijk kader te schetsen, gevolgd door uitleg over hoe de term rechtvaardig in de context van repartitie geïnterpreteerd moet worden. Vervolgens geef ik een voorbeeld waar de rechtvaardigheid ten aanzien van repartitie ter discussie staat. In de laatste alinea volgt een conclusie.

tekst: mr.bc. D. (David) Cok

In zijn column op Mr-online bespreekt Dirk Visser, hoogleraar intellectueel eigendomsrecht Universiteit Leiden, het arrest van het gerechtshof Amsterdam van 11 oktober 2022 over het hergebruik van een portretfoto van journalist Mathijs Bouman [IEF 21018]. Het hof kwam tot de conclusie dat van inbreuk op de auteursrechten van de fotograaf geen sprake is.

In de zaak over het portret van Mathijs Bouman oordeelt het Amsterdamse hof dat het portret dat met zijn toestemming in een tijdschrift werd gepubliceerd, eerder weliswaar op verzoek van een ander tijdschrift, maar mede in opdracht of ten behoeve van Bouman is gemaakt.

Lees verder op Mr-online.nl.

Hof Amsterdam 11 oktober 2022, IEF 21018; 7339028 CV EXPL 18-25125 (X tegen DutchNews) Vervolg op [IEF 18590]. Uitleg van exotische exceptie van art. 19 lid 3 Auteurswet. Appellant is professioneel fotograaf. Dutch News is een kleinschalig nieuwsplatform. Appellant is auteursrechthebbende op de foto ‘Mathijs Bouman’. Dutch News heeft deze foto meerdere malen bij artikelen geplaatst die geschreven zijn door Mathijs Bouman. Dutch News heeft de foto van Mathijs Bouman toegestuurd gekregen. Bouman heeft toestemming gegeven om de foto op de website te gebruiken bij de artikelen die door hem geschreven zijn. Appellant stelt dat DutchNews door (herhaaldelijk) publicatie van de foto op haar website inbreuk maakt op zijn auteursrecht op de foto. Het hof komt met de kantonrechter tot de conclusie dat van inbreuk op de auteursrechten van de fotograaf door DutchNews geen sprake is.