Auteursrecht  

Vzr. Rechtbank Noord-Holland 18 oktober 2018, IEF 18109; RB 3247 (Nomenta tegen Nikki Amsterdam) Vergelijkende reclame. Partijen brengen beide een lamp op de markt die tevens dienst kan doen als speaker en wijnkoeler. De voorzieningenrechter heeft 5 september 2018 geoordeeld dat Nomenta ongeoorloofde vergelijkende reclame heeft gemaakt door te stellen dat CE-certificering bij Nikki ontbreekt. Geoordeeld is dat zij deze uitingen moet staken, rectificatie moest uitbrengen en dat voor iedere dag dat zij geheel of gedeeltelijk hiermee in strijd handelt, aan Nikki een dwangsom verbeurt. Later heeft Nomenta zich op een vijf dagen durende beurs elke dag denigrerend uitgelaten over de lampionnen van Nikki. Nomenta wordt veroordeeld tot verbeuring van vijfmaal €2.500,- aan dwangsommen.

Ktr. Rechtbank Noord-Holland 31 oktober 2018, IEF 18110; ECLI:NL:RBNHO:2018:10058 (Auteursrechtinbreuk broodjeszaak) Auteursrecht. Eiser is professioneel fotograaf gespecialiseerd in culinaire fotografie. Gedaagde heeft een broodjeszaak en houdt daarvoor een facebookpagina aan. Zij heeft daarvoor foto's van eiser gebruikt, zonder toestemming en zonder naamsvermelding. Na aanschrijving door eiser, heeft gedaagde gebruik niet gestaakt. Gedaagde voert aan dat er sprake is van misbruik van recht omdat eiser inkomsten krijgt als hij opkomt voor zijn rechten en gedaagde wordt hiervoor geschaad omdat zij moet betalen. Ook zijn er volgens gedaagde veel gedupeerden omdat ze geen rechtsbijstand hebben voor inbreuken op auteursrechten. Ook maakt eiser gebruikt van software om zijn foto's te volgen. Hieruit volgt niet dat eiser bewust foto's op internet plaatst met het enkele doel overtredingen uit te lokken. Vorderingen toegewezen.

Hof Amsterdam 13 november 2018, IEF 18104; ECLI:NL:GHAMS:2018:4101 (Ziggo tegen Lira) Auteursrecht. Betreft tv- en radio doorgifte van (film)werken van bij Lira en zusterorganisaties van Lira aangesloten auteurs in de periode 1 oktober 2012-31 december 2014. Ziggo wordt veroordeeld schadevergoeding aan Lira te betalen voor uitzending in deze periode van werken van filmmakers die hun uitzendrechten hebben voorbehouden, alsmede voor uitzending van post- en pre-existente werken en radio-uitzendingen. De overdracht in het aansluitingscontract van Lira ziet zowel op de secundaire als de primaire uitzending. De scenarioschrijver kan zijn rechten met betrekking tot primaire uitzending vanwege artikel 45d Aw alleen aan Lira overdragen als hij die rechten in het contract met de producent heeft voorbehouden. Dat geldt ook voor de rechten met betrekking tot kabeldoorgifte als bedoeld in artikel 26a Aw. Geen aanleiding voor prejudiciële vragen over de reikwijdte van het begrip 'doorgifte via de kabel' in artikel 9 van de Kabel- en Satellietrichtlijn.

HvJ EU 13 november 2018, IEF 18098; IEFbe 2790; ECLI:EU:C:2018:899; C-310/17 (Levola Hengelo tegen Smilde) Uit het persbericht: Hof volgt Conclusie AG [IEF 17873] Auteursrecht en naburige rechten – Begrip ‚werk’ – Smaak van een voedingsmiddel. De smaak van een voedingsmiddel kan niet auteursrechtelijk worden beschermd. De smaak van een voedingsmiddel kan namelijk niet worden aangemerkt als een „werk”.

[Infosorichtlijn] moet aldus worden uitgelegd dat zij eraan in de weg staat dat de smaak van een voedingsmiddel op grond van deze richtlijn auteursrechtelijk wordt beschermd en dat een nationale wettelijke regeling in die zin wordt uitgelegd dat zij auteursrechtelijke bescherming verleent aan een dergelijke smaak.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 8 november 2018, IEF 18094; ECLI:NL:RBAMS:2018:8003 (Joris No Smell) Merkenrecht. Auteursrecht. Gedaagde sub 1 heeft samengewerkt met een groothandel in dierenvoeding en accessoires. De kennis van gedaagde sub 1 werd ingezet bij het inkopen van grondstoffen en ontwikkelen van bodembedekking voor (hokken van) knaagdieren. De producten die op de markt werden gebracht hadden o.a. de naam Joris No Smell. De samenwerking is later beëindigd. Gedaagde sub 1 heeft een concurrentiebeding getekend. Een commanditaire vennootschap is opgericht waarbij gedaagde sub 1 de directie voerde. Het gebezigde logo is een konijn met een shirt met Joris erop. Eiser sub 1 heeft Joris No Smell B.V. opgericht. Gedaagde sub 2 heeft het Benelux woordmerk Joris No Smell gedeponeerd. Eisers vorderen o.a. gebruik van aanduiding Joris No Smell te staken. Vorderingen toegewezen: depot te kwader trouw door gedaagde sub 2 en door gedaagde sub 1 getekend en daardoor geldig concurrentiebeding. 

Ktr. Rechtbank Gelderland 5 juli 2017, IEF 18080; ECLI:NL:RBGEL:2017:6953 (Foto zangeres) Auteursrecht. Eiser is professioneel fotograaf die zijn foto's zelf via zijn eenmanszaak via Bruna Press en via Hollandse Hoogte exploiteert. Hij biedt op zijn website foto's aan die kunnen worden gebruikt of gepubliceerd tegen vaste licentievergoeding. Gedaagde exploiteert een website en heeft in het kader van een artikel op zijn website zonder toestemming een foto van een zangeres gebruikt die is gemaakt door eiser. Na de eerste aanschrijving is de foto van de website verwijderd. Partijen zijn niet tot een oplossing gekomen. Eiser vordert €250,- aan gederfde licentievergoeding en €250,- aan schade die is geleden door de gemaakte inbreuk op zijn persoonlijkheidsrechten. De gederfde licentievergoeding is voldoende gemotiveerd onderbouwd met verwijzing naar Tarievenlijst van de Stichting Foto Anoniem. Enerzijds is eiser reële inkomsten misgelopen en anderzijds is er een vergrote kans dat er door de inbreuk meerdere nieuwe inbreuken worden gepleegd. Gedaagde is veroordeeld tot betaling aan eiser van €500,- aan schadevergoeding.

Conclusie AG HR 12 oktober 2018, IEF 18073; ECLI:NL:PHR:2018:1218 (Food Products tegen Maxim's Caterer) Auteursrecht. Proceskosten. In deze zaak over auteursrecht op het ontwerp van blikken voor mooncakes zijn Maxim's Caterers’ inbreukdeclaratoir en -verbod met nevenvorderingen en haar schadestaatvordering door de rechtbank afgewezen, omdat al een onthoudingsverklaring en deelschikking over inzage voorlag en volgens de rechtbank de schadestaatdrempel niet was geslecht. In appel vordert Maxim's Caterers ook een voorschot op schadevergoeding en in hoger beroep krijgt zij goeddeels gelijk. Volgens het hof is het auteursrecht op de blikken aan Maxim's Caterers overgedragen en daartegen komen Food Products in cassatie volgens mij tevergeefs op. Incidenteel wordt in cassatie geklaagd over de proceskostenveroordeling en over het niet toewijzen van de vordering tot terugbetaling van hetgeen op grond van de uitspraak in eerste aanleg is betaald. Deze laatste klacht is denk ik terecht. De zaak kan op dat punt door Uw Raad zelf worden afgedaan. AG concludeert in het principaal cassatieberoep tot verwerping en in het incidenteel cassatieberoep tot vernietiging, maar dat laatste alleen voor zover het hof de vordering van [verweerster] tot (terug)betaling van € 27.661,95 te vermeerderen met wettelijke rente niet heeft toegewezen, en voor wat dat laatste betreft tot afdoening op de wijze aangegeven in 3.19 van deze conclusie.

Rechtbank Noord-Holland 24 januari 2018, IEF 18063; ECLI:NL:RBNHO:2018:361 (Eiser tegen NHV Verzekeringen) Auteursrecht. Procesrecht. Eiser, professioneel fotograaf, heeft in 2003 een foto van een ongeluk gemaakt. NHV Verzekeringen heeft deze foto zonder toestemming gebruikt voor op haar website. Deze heeft zij later verwijderd. NHV Verzekeringen heeft €250,- overgemaakt als vergoeding van de door eiser als gevolg van inbreuk geleden schade. Eiser vordert echter tweemaal de misgelopen licentievergoeding die hij normaliter in rekening brengt, te weten een bedrag van €270,-. De additionele vergoeding naast het honorarium dat eiser bij regulier gebruik van de foto zou hebben ontvangen, is op zijn plaats, omdat eiser onbestreden heeft aangevoerd schade te hebben geleden door het ontbreken van naamsvermelding bij de foto en door de inbreuk op zijn exclusieve recht om uitsluitend zelf te bepalen waar en hoe zijn foto's worden gebruikt. NHV Verzekeringen is veroordeeld tot betaling van het restantbedrag van €390,-. Vorderingen toegewezen. 

Rechtbank Amsterdam 26 oktober 2018, IEF 18062; (Task Retail c.s. tegen M.G. van Meel) Auteursrecht. Slaafse nabootsing. Partijen hebben beide babykleding op de markt gebracht in de kleuren wit, mintgroen en roze. Het gaat om een aan twee kanten te dragen vestje, een broekje en een T-shirt. Nine & Co stelt dat er auteursrecht rust op haar kledingstukken en dat deze op grond van art. 6:162 BW bescherming genieten tegen slaafse nabootsing. Door overeenstemmende kleuren lijken de kledingstukken van partijen op het eerste gezicht veel op elkaar. Er zijn echter ook opvallende verschillen zoals een andere print op het jasje, afwijkende plaatsing van de naden, andere afwerking van de mouwen en het andere merk(logo) op de kleding. Van "een (nagenoeg) exactie kopie" is geen sprake. Vorderingen worden afgewezen. 

BGH 13 september 2018, ECLI:DE:BGH:2018:130918BIZR140.15.0 (YouTube) Op 12 september stemde het Europese Parlement in met een geamendeerd voorstel voor een richtlijn over auteursrecht in de digitale eengemaakte markt  (DSM richtlijn). Onderdeel van dit voorstel is een bepaling over de auteursrechtelijke verantwoordelijkheid van internet platforms als YouTube en Facebook. Deze platforms moeten ofwel licenties voor de content regelen, ofwel in samenspraak met de rechthebbenden maatregelen nemen om inbreukmakende content te weren. De Europese Commissie, de Raad van Ministers en het Europese Parlement zijn intussen in overleg getreden om op basis van de besluitvorming in het Europese Parlement tot een definitieve tekst te komen.

Eén dag (!) na de stemming in het Europese Parlement stelde het Duitse hoogste gerechtshof prejudiciële vragen aan het Europese Hof van Justitie over de auteursrechtelijke verantwoordelijkheid van YouTube. Het Bundesgerichtshof (BGH) vraagt of een video content platform een mededeling aan het publiek verricht en zo niet, wat dan de verantwoordelijkheid van het platform is in het licht van artikel 14 E-commerce richtlijn, artikel 8 lid 3 Auteursrechtrichtlijn en artikel 11 en 13 Handhavingsrichtlijn. Al deze bepalingen zeggen iets over de (grens aan de) maatregelen die rechthebbenden van Internet dienstverleners kunnen verlangen. Het toepassingsgebied en de reikwijdte van deze bepalingen en hun onderlinge verhouding zijn echter allesbehalve duidelijk. Een samenhangend regime voor indirecte aansprakelijkheid ontbreekt. Aan de rechter de taak om deze Europese regels te duiden en in te passen in de nationale regels over indirecte aansprakelijkheid.