Contracten  

Hof Amsterdam 5 november 2019, IEF 18860; ECLI:NL:GHAMS:2019:3974 (MKB tegen TomTom) MKBO exploiteert een onderneming die de financiële administratie in verband met tanken, parkeren en autowassen voor ondernemers vergemakkelijkt. TomTom houdt zich onder meer bezig met de ontwikkeling en wereldwijde levering van navigatiesystemen en B2B oplossingen op het gebied van mobiliteit. TomTom is houdster van Benelux- en Uniemerken waaronder de genoemde producten en diensten worden aangeboden. MKBO heeft in haar reclames de fictieve persoon Tom Ridder als advertising character geïntroduceerd. Tussen MKBO en TomTom is een coëxistentie-overeenkomst gesloten omtrent het merk 'Tom'. In de onderhavige zaak gaat het om de vraag of deze overeenkomst rechtsgeldig door TomTom is ontbonden, althans beëindigd, door middel van haar brief. MKBO stelt dat dit niet het geval is en vordert nakoming van de overeenkomst en tevens schadevergoeding voor de door haar geleden schade. Volgens TomTom kon aan de overeenkomst slechts het recht van MKBO worden ontleend om het woord Tom te gebruiken in vorm van het Tom logo en dat andersoortig gebruik door MKBO een toerekenbare tekortkoming inhield, hetgeen TomTom het recht gaf om de overeenkomst te beëindigen. Er is in deze zaak geoordeeld ten gunste van TomTom.

Rechtbank Rotterdam 17 september 2019, IEF 18849 (A tegen B) Kort geding. A is actief als DJ en producer onder het label Peacock Records. B houdt zich bezig met boekingen en is distributeur van muziek en merchandise. A en B hebben een exclusief artiestencontract ten behoeve van Peacock Records gesloten. In het onderhavige geschil stelt A dat B tekort is geschoten in de nakoming van haar verplichtingen, voortvloeiende uit het artiestencontract. Vervolgens heeft A de overeenkomst tussen hem en B (gedeeltelijk) ontbonden, B wijst echter de ontbinding van de hand. Tevens heeft A de exclusiviteitsbepalingen en het beding dat ziet op het exclusieve eeuwigdurende exploitatierecht schriftelijk bij brief vernietigd. Het spoedeisend belang van het kort geding is twijfelachtig en de stellingen van partijen zijn slechts gebaseerd op aannames en vermoedens waarvan de gegrondheid niet aannemelijk is gemaakt.

Rechtbank Amsterdam 18 september 2019, IEF 18802; ECLI:NL:RBAMS:2019:7796 (Westwing tegen Perfect Wave) Westwing is gericht op het in Nederland verkopen van producten, met name op het gebied van wonen, via haar webshop. Perfect Wave is een in Polen gevestigde leverancier van modeproducten en accessoires. Westwing en Perfect Wave hadden een overeenkomst gesloten op grond waarvan Perfect Wave verplicht was horloges van Daniel Wellington, een Zweedse horlogeproducent, te leveren. De door Perfect Wave geleverde horloges zijn door Westwing op de markt gebracht en verkocht aan consumenten. Er is op verzoek van Daniel Wellinton een testaankoop gedaan op de website van Westwing. Uit de controle is vervolgens gebleken dat sprake is van een vals exemplaar, aangezien de serienummers niet bestaan en uit de uiterlijke kenmerken kan worden opgemaakt dat het niet gaat om een Daniel Wellington-horloge. Westwing heeft naar aanleiding van de levering van valse horloges een geding aanhangig gemaakt en eist ontbinding van de overeenkomst, terugbetaling van de koopprijs en aanvullende schadevergoeding op grond van non-conformiteiten tekortkoming in de nakoming. Gebleken en bewezen is in deze zaak dat de geleverde horloges vals zijn. Daarnaast heeft Perfect Wave haar stellingen betreffende de herkomst en authenticiteit van de horloges onvoldoende onderbouwd. Bijgevolg zijn de vorderingen van Westwing toegewezen.

Hof Den Haag 17 oktober 2019, IEF 18790, IT 2928; ECLI:NL:GHDHA:2019:2750 (credits filmproducer) Geïntimeerde is initiatiefnemer van een film en werkt aan de productie daarvan. Appellant was associate producer en deelde geïntimeerde mee dat hij een filmcredit als executive producer zou willen. Geïntimeerde mailde appellant dat dit niet bespreekbaar was, maar dat hij een co-productie credit zou aanvaarden indien appellant aan bepaalde voorwaarden zou voldoen, waaronder een betaling van 2000 euro, het volledig terugtrekken uit de productie en het beschikbaar stellen van de scriptie-aantekeningen. Vervolgens hebben partijen met elkaar overlegd in een mondeling gesprek dat ze hebben opgenomen. Na het gesprek heeft appellant zich uit de productie teruggetrokken, echter heeft hij zijn scriptie-aantekeningen niet beschikbaar gesteld. Om deze reden heeft geïntimeerde de afgesproken co-producer credits niet voor appellant vermeld. Appellant vordert nakoming van de overeenkomst, met name door de afgesproken credits te vermelden, alsmede een verbod om de film te distribueren als de openingstitel en aftiteling van de film deze credits niet vermeldt. Deze vorderingen worden niet toegewezen, omdat beide partijen achteraf hebben gemaild dat ze allereerst een schriftelijk contract willen vaststellen voordat enige verplichting op grond van het gesprek zou worden nagekomen. Dit brengt mee dat de partijen niet over en weer konden verwachten dat de afspraken zouden nagekomen.

HvJ EU 12 september 2019, IEF 18757, IT 2905, IEFbe 2968;C‑666/18 (IT Development tegen Free Mobile) Free Mobile is aanbieder van mobiele telefonie en licentiehouder van het computerprogramma “ClickOnSite“. Het auteursrecht van “ClickOnSite“ berust bij de vennootschap IT Development. De licentiehouder heeft zonder toestemming van de auteursrechthebbende wijzigingen in het computerprogramma aangebracht. De houder van het auteursrecht op dat computerprogramma heeft de licentiehouder vervolgens gedagvaard. De vordering in eerste aanleg was gebaseerd op de aansprakelijkheid uit onrechtmatige daad en werd afgewezen. De Franse  appelrechter twijfelt of de gedraging van geïntimeerde een inbreuk op het op het programma rustende auteursrecht vormt ofwel een tekortkoming in de nakoming vormt. Naar Frans recht kan een vordering uit onrechtmatige daad slechts worden ingesteld indien tussen partijen geen contractsverhouding bestaat.

Rechtbank Midden-Nederland 2 september 2019, IEF 18699; (Biek tegen FarmCamps) Akoestiekfabriek, waarvan Biek enig aandeelhouder en bestuurder is, en FarmCamps zijn in samenwerking getreden en hebben gezamenlijk ontwerptekeningen gemaakt. Hiervan heeft Akoestiekfabriek vervolgens een prototype gemaakt. Na opzegging van de samenwerking door FarmCamps, heeft FarmCamps met een derde een aangepaste versie - de Barntent - van het prototype geproduceerd en geëxploiteerd. Akoestiekfabriek stelt dat FarmCamps wanprestatie heeft gepleegd en inbreuk heeft gemaakt op de auteursrechten dan wel in strijd heeft gehandeld met hetgeen in het maatschappelijk verkeer betaamd. Het gaat dus om de vraag (i) aan wie de auteursrechten op het definitieve ontwerp toekomen, (ii) of het interieurontwerp auteursrechtelijk is beschermd, en, zo ja, of FarmCamps daarop inbreuk maakt, en (iii) welke afspraken tussen partijen golden in het kader van hun samenwerking. Het is niet gebleken dat Akoestiekfabriek tijdens het creatieve ontwerpproces van het definitieve ontwerp een leidende en beslissende rol had. Daarnaast heeft het interieur van de prototype een andere totaalindruk dan de Barntent. Dit brengt mee dat Akoestiekfabriek noch van de prototype noch van het interieur auteursrechthebbende is. Tevens faalt de vordering op grond van wanprestatie dan wel onrechtmatige daad, aangezien uit de tussen partijen geldende afspraken niet valt af te leiden dat FarmCamps is tekortgeschoten in haar verplichtingen jegens Akoestiekfabriek, hetzij contractueel hetzij in het maatschappelijk verkeer betaamd.

Hof Arnhem-Leeuwarden 20 augustus 2019, IEF 18670; ECLI:NL:GHARL:2019:6748 (Source Investments tegen Column Projects) Overeenkomst. Film. Media. Vernietiging van vonnis in eerste aanleg. Partijen zijn in geschil over de ontbinding van een distributieovereenkomst voor de film Jacky en Oopjen. Distributeur Source kan gerechtvaardigd buitengerechtelijk ontbinden op grond van gebreken in de financiering. Column Projects vorderde in eerste aanleg met succes de betaling van de eerste termijn van de door de distributeur te betalen minimum guarantee. De voorzieningenrechter oordeelde dat de ontbinding door Source niet rechtsgeldig was, omdat sprake zou zijn geweest van schuldeiserverzuim. Het gerechtshof oordeelt dat ontbinding juist in de rede lag, omdat de financiering niet tijdig was gerealiseerd en dit een reden vormt voor ontbinding. Er is geen sprake van schuldeisersverzuim door niet in overleg te gaan over een door Column Projects gewijzigde financiering. Column Projects heeft ook verzuimd om een dergelijk overleg te initiëren. De zonder toestemming door Column gewijzigde financiering zou leiden tot een uitgeklede film op het vlak van figuratie, speciale effecten en de hoofdrolspelers. Source heeft deze voor haar onacceptabele wijzigingen ten grondslag gelegd aan de ontbinding. Dat dit gebeurde na het uitspreken van de buitenrechtelijke ontbinding is niet relevant gezien de rechtspraak (HR 29 juni 2007, ECLI:NL:HR:2007:AZ8350). Column Projects wordt veroordeeld de reeds ontvangen minimum guarantee terug te betalen.

Rechtbank Den Haag 31 juli 2019, IEF 18648 (V&R tegen Koas) Merkenrecht. Koopovereenkomst. Koas heeft een groothandel in tropische producten en koopt producten in het buitenland in en verkoopt ze in ieder geval aan de Nederlandse detailhandel onder de merknamen Villageoise, Rens, Santigron en OHR. Bij overeenkomst heeft de merkhouder van producten, die handelt middels zijn vennootschap Raviangelo Holding B.V aan Koas exclusieve verkooprechten verstrekt ten aanzien van producten met genoemde merknamen. V&R houdt zich bezig met de distributie van onder andere door X geïmporteerde producten. Volgens Koas heeft V&R producten met de genoemde merknamen in het assortiment die zouden zijn verkocht aan andere partijen, waardoor het exclusieve verkooprecht van Koas zou zijn geschonden. Eerder, in kort geding, heeft de voorzieningenrechter de vordering tot staken van o.a. gebruik van de merknamen door V&R van Koas afgewezen. In dit vonnis vordert V&R staking van gebruikmaking van aan Koas gelieerde merknamen en op de hoogte stelling van alle afnemers aan wie Koas de inbreukmakende producten heeft geleverd dat de bij hun bestelde producten inbreuk maken op de intellectuele eigendomsrechten van V&R. De rechtbank wijst de vorderingen toe.

HvJ EU 23 januari 2019, IEF 18640, IEFbe 2927, IT 2842; C‑430/17 (Walbusch tegen Zentrale zur Bekämpfung) Consumentenbescherming. Vervolg op prejudicieel gestelde vragen [IEFbe 2331 en IT 2343]. Hier is van belang of verweerder zich met succes kan beroepen op de minder strenge informatievereisten bij beperkte weergavemogelijkheid overeenkomstig de BGB (Duits Burgerlijk Wetboek), EGBGB (Duitse wet tot invoering van het Burgerlijk Wetboek) en richtlijn 2011/83. Het antwoord op de vraag of de minder strenge informatievereisten hier gelden, hangt af van de uitlegging van artikel 8 lid 4 eerste zin, en artikel 6 lid 1 (h) van richtlijn 2011/83/EU. De vraag rijst evenwel of een zo uitgebreide informatieplicht over het herroepingsrecht verenigbaar is met de doelen van richtlijn 2011/83/EU. Het zou een onevenredige beperking van de vrije reclamevoering kunnen zijn de handelaar, ongeacht beperkingen in ruimte en tijd van het door hem voor de reclame gebruikte middel voor communicatie op afstand, te verplichten de omvangrijke instructies voor herroeping meteen en rechtstreeks in dit middel voor communicatie op afstand mee te delen en het modelformulier voor herroeping daarbij te voegen. Er zijn prejudiciële vragen gesteld aan het Hof met betrekking tot het beroep op de minder strenge informatievereisten met het oog op de consumentenbescherming.

Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 25 juli 2019, IEF 18618, IT&R 2824; ECLI:NL:GHARL:2019:6142 (Dexia tegen verweerder) Persoonsgegevens. Verweerder heeft met de rechtsvoorganger van Dexia een effectenleaseovereenkomst gesloten. Verweerder heeft Leaseproces gemachtigd om namens hem in het geschil met Dexia op te treden. Leaseproces heeft namens verweerder verzocht om een volledig overzicht te ontvangen van alle verwerkte persoonsgegevens op basis van artikel 35 Wbp. Dexia voert aan dat zij niet gehouden is deze gegevens te verstrekken op basis van art. 35 Wbp. Verweerder heeft in eerste aanleg verzocht Dexia te veroordelen tot verstrekking van de gegevens. De rechtbank oordeelde dat geen sprake was van misbruik van bevoegdheid, de gegevens moesten worden verstrekt. In hoger beroep stelt Dexia de omvang van het art. 35 Wbp ter discussie en dat de rechtbank ten onrechte geen misbruik van bevoegdheid heeft aangenomen. Dexia is terecht opgedragen alsnog een volledig overzicht te verstrekken van de verwerkte persoonsgegevens.