Contracten  

Rb. Overijssel 26 oktober 2022, IEF 21064; ECLI:NL:RBOVE:2022:3175 (Reduxion c.s. tegen gedaagde 1 c.s.) Reduxion is een onderneming die zich bezighoudt met de ontwikkeling en productie van een elektrische verwarmingsketel onder de naam 'Reduxion Ecoliner'. Tussen Reduxion c.s. en gedaagde c.s. zijn geheimhoudingsovereenkomsten gesloten. Op 4 december 2020 is E-Ketel opgericht. E-Ketel houdt zich bezig met de ontwikkeling en productie van een elektrische verwarmingsketel en doet dat onder de naam 'Trion E-ketel'. Gedaagde 2 heeft zich vanaf  februari 2020 bezig gehouden met de ontwikkeling van de Trion E-ketel. Bij separate brieven van 25 juni 2021 heeft Reduxion c.s. gedaagde 1 c.s. aansprakelijk gesteld en onder meer gesommeerd om alle activiteiten met betrekking tot de verdere ontwikkeling, productie en verkoop van de Trion E-ketel per direct te staken en gestaakt te houden. Reduxion c.s. vordert verschillende varianten van schadevergoeding, verboden en geboden. Reduxion c.s. vordert verder dat gedaagde 1 c.s. alle IE-rechten met betrekking tot de Trion E-ketel aan Reduxion om niet overdraagt. De rechtbank oordeelt dat alleen gedaagde 2 aansprakelijk is voor de geleden schade. De rechtbank wijst de vordering tot overdracht van de IE-rechten op de Trion E-ketel af omdat Reduxion c.s. onvoldoende heeft onderbouwd op welke grond Reduxion gesteld zou moeten worden in de positie van rechthebbende op de verschillende IE-rechten die volgens haar aan gedaagde 1 c.s. ter zake de Trion E-ketel toekomen. Verder zou door toewijzing van de gevorderde overdracht van de IE-rechten Reduxion meer krijgen dan waar zij recht op heeft.

Rb Den-Haag 19 oktober 2022, IEF 21048, IEFbe 3564; ECLI:NL:RBDHA:2022:10739 (Bokmerk tegen gedaagden) Bokmerk houdt zich bezig met de verkoop van aluminium panelen. Gedaagden 1 en 2 zijn een echtpaar dat een tijd lang middels een licentieovereenkomst exclusief gerechtigd om de Bokmerk-producten binnen het overeengekomen licentiegebied (België) voor eigen rekening en risico te verkopen. De licentieovereenkomst bevat onder meer een verbod om na het einde van die overeenkomst gebruik te  maken van de intellectuele eigendomsrechten en knowhow van Bokmerk, een geheimhoudingsbeding en een non-concurrentiebeding van één jaar na het einde van de overeenkomst. Per 1 maart 2021 is de licentieovereenkomst beëindigd, gedaagden 1 en 2 hebben een nieuwe onderneming opgezet. Gedaagde 3 is een vriend van hen die helpt bij de onderneming. Ook gedaagde 3 heeft in het verleden met Bokmerk samengewerkt. Bokmerk vordert van de 3 gedaagden onder meer dat zij de inbreuk op de IE-rechten van Bokmerk staken. Bokmerk wordt niet-ontvankelijk verklaard in haar vorderingen jegens gedaagde 3 omdat gedaagde 3 onder bewind is gesteld. De rechtbank oordeelt ten aanzien van de vorderingen jegens gedaagden 1 en 2 dat de licentieovereenkomst niet geschonden wordt. Verder oordeelt de rechtbank dat er geen sprake is van onrechtmatige daad, slaafse nabootsing en gebruik van beschermde knowhow. Evenwel is er geen schending van de handelsnaam-, merken- en auteursrechten van Bokmerk.

Vzr. Rb. Rotterdam 5 oktober 2022, IEF 21006; ECLI:NL:RBROT:2022:8323 (IMC tegen NVS) IMC en NVS hebben in 2018 een overeenkomst gesloten voor de koop van het ontwerp en de IE-rechten van een model sleepboot (2409-model). Later dat jaar is IMC gestart met de ontwikkeling van het 2410-model. In 2019 zijn de modelrechten ter zake van de vorm van de romp van het 2410-model geregistreerd op naam van IMC. NVS verkoopt in 2021 het eerste exemplaar van het 2410-model aan een derde. Partijen twisten over de vraag of NVS het conceptontwerp en de IE-rechten van het 2410 model van IMC heeft overgenomen. De voorzieningen rechter oordeelt dat de IE-rechten op het 2410-conceptontwerp aan NVS zijn overgedragen en dat het NVS vrij staat aan de hand daarvan een boot te laten bouwen en deze aan een derde te verkopen.

Rb. Den Haag 24 augustus 2022, IEF 20966, IT 4080; ECLI:NL:RBDHA:2022:8829 (V.O.F. tegen WebinarGeek) De V.O.F. houdt zich bezig met het ontwerpen, ontwikkelen en exploiteren van software en websites. WebinarGeek houdt zich bezig met de exploitatie van een webinar platform onder de naam ‘WebinarGeek’. Op 10 juli 2014 is V.O.F. in opdracht van C4C (nu WebinarGeek Holding) gestart met de ontwikkeling van het WebinarGeek platform. De eerste paar facturen die V.O.F. had gestuurd zijn betaald, maar de laatste factuur is onbetaald gelaten. Eind juli 2016 heeft WebinarGeek te kennen gegeven de samenwerking met V.O.F. te willen beëindigen. Hierna zijn er vragen ontstaan over aan wie de exploitatie van het platform toekomt en bij wie de auteursrechten liggen.  

Vzr. Rb Amsterdam 19 april 2022, IEF 20669, IEFbe 3425; ECLI:NL:RBAMS:2022:2083 (Q-Dance tegen Q-Music) Q-Dance organiseert in Nederland muziekfestivals en -evenementen. Hiervoor heeft Q-Dance het woordmerk Q-Dance als Beneluxmerk gedeponeerd. Q-Music exploiteert een commerciële radio-omroep die uitzendt onder de naam Q-Music. Partijen hebben een co-existentie overeenkomst gesloten. Zij spraken hiermee af dat partijen hun respectievelijke activiteiten naast elkaar in dezelfde landen kunnen uitvoeren op zodanige wijze dat het voor het publiek zo duidelijk mogelijk is dat partijen niet aan elkaar gelieerd zijn. Ze spraken ook af dat partijen niet rechtstreeks met elkaar in concurrentie treden.

Rb Noord-Holland 17 november 2021, IEF 20667, IT 3904; ECLI:NL:RBNHO:2021:11291 (Vloerkledenwinkel tegen Pixelindustries) Pixelindustries heeft in opdracht van Vloerkledenwinkel een app ontwikkeld, waarmee Vloerkledenwinkel online haar producten wilde aanbieden. Het was de bedoeling dat klanten van Vloerkledenwinkel met de app digitaal een vloerkleed konden projecteren op de vloer van een zelfgekozen ruimte, waarna klanten dat vloerkleed via de app bij haar konden bestellen. De datum van oplevering van de app is herhaaldelijk uitgesteld. Omdat de app ook na de laatste door Vloerkledenwinkel gestelde termijn niet werd opgeleverd, heeft Vloerkledenwinkel de overeenkomst met Pixelindustries ontbonden.

HvJ EU 7 april 2022, IEF 20657, IT 3897, IEFbe 3421; ECLI:EU:C:2022:269 (Fuhrmann-2) Fuhrmann-2 is een Duitse vennootschap die eigenaar is van een hotel. Een consument heeft via booking.com vier dubbele kamers geboekt bij Fuhrmann-2 door op de knop ‘ik ga boeken’ te klikken en vervolgens persoonsgegevens in te voeren. Hierna heeft hij op de knop met de woorden ‘voltooi boeking’ gedrukt. Uiteindelijk is de consument niet verschenen en heeft Fuhrmann-2 overeenkomstig haar algemene voorwaarden de annuleringskosten in rekening gebracht bij de consument. Deze zijn niet betaald.

Ktr. Rb Limburg 23 februari 2022, IEF 20639; ECLI:NL:RBLIM:2022:1404 (Bruiloftfoto’s) Eiser heeft met gedaagden een overeenkomst gesloten op grond waarvan eiser foto’s en een film zou maken bij de bruiloft. In de algemene voorwaarden van eiser is opgenomen dat bij ontbinding van de overeenkomst de wederpartij 50% van de overeengekomen prijs verschuldigd is. Wegens de coronamaatregelen hebben gedaagden laten weten de bruiloft te willen verplaatsen. Vervolgens hebben partijen getracht een regeling te treffen, hetgeen niet gelukt is. Eiser vordert nakoming van de overeengekomen annuleringsregeling. De kantonrechter oordeelt dat geen sprake is van ontbinding zoals bedoeld in de algemene voorwaarden. De vordering wordt afgewezen.

HvJ EU 31 maart 2022, IEF 20635, IEFbe 3414, IT 3882; ECLI:EU:C:2022:238 (DM tegen CTS Eventim) DM heeft via een online boekingsplatform van CTS Eventim toegangsbewijzen voor een door een derde georganiseerd concert besteld. Het concert werd geannuleerd wegens de beperkende maatregelen van de Duitse autoriteiten in het kader van de COVID-19-pandemie. DM heeft CTS Eventim verzocht om terugbetaling van de aankoopprijs van de toegangsbewijzen en de bijkomende kosten. CTS Eventim heeft echter een door de organisator afgegeven tegoedbon doen toekomen.

Rechtbank Amsterdam 14 april 2021, IEF 19933; C/13/683552 / HA ZA 20-479 (ARRS tegen gedaagde) Geschil over de nakoming van een bewaar- en onderhoudsovereenkomst van een drietal portretschilderijen. ARRS vordert betaling van twee facturen die aan gedaagde zijn verstuurd. Gedaagde betwist dat hij opslagkosten is verschuldigd en voert aan dat met het afronden van de onderzoeks- en restauratiewerkzaamheden in 2008 ook een einde kwam aan de overeenkomst. Daardoor ontbreekt de juridische grondslag voor het in rekening brengen van opslagkosten. De rechtbank is het met gedaagde eens dat de overeenkomst niet als grondslag kan dienen. Wel oordeelt de rechtbank dat er sprake was van een bewaarnemingsovereenkomst (7:601 BW), nu de drie portretschilderijen elf jaar bij ARRS in bewaring zijn geweest. De rechtbank Amsterdam heeft gedaagde veroordeeld tot betaling van de bewaarnemingskosten.