Dossiers

Op 12 april 2017 heeft (demissionair) Minister Kamp een wetsvoorstel met een regeling voor franchiseovereenkomsten naar de Tweede Kamer gestuurd[2]. Het wetsvoorstel introduceert een nieuwe Titel 6 in Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek, waardoor (een deel van) de Nederlandse Franchise Code (NFC)[3] van toepassing zal zijn op alle franchiserelaties. De NFC is de afgelopen periode echter fel bekritiseerd. Naast de vele inhoudelijke bezwaren die men ten aanzien van de NFC kan hebben, lijkt het wetsvoorstel ook anderszins tot ongewenste situaties te leiden. In dit artikel delen wij een aantal voorlopige observaties.

Tot nu toe is franchise niet bij wet geregeld en worden franchiseovereenkomsten beheerst door het algemene overeenkomstenrecht. Dit betreft met name regelend recht, waardoor voor partijen een grote mate van vrijheid bestaat dergelijke afspraken naar eigen inzicht in te richten. Dit maakt dat de (politieke) opinie is dat er (te) veel macht bij franchisegevers ligt en regelmatig sprake is van “misstanden”. Hoewel de in dat kader door franchisenemers aangespannen rechtszaken veelal verloren werden, stonden zowel franchisegevers als franchisenemers positief tegenover een door de branche via zelfregulering op te stellen gedragscode. Een schrijfcommissie, die bestond uit vertegenwoordigers van beide zijden stelde vervolgens een gedragscode op, de NFC. De begin 2016 aan Minister Kamp aangeboden versie van de NFC zou een evenwichtige samenwerking tussen franchisegevers en franchisenemers moeten bevorderen. Hiervan is echter geen sprake. De NFC kende dan ook geen mandaat en draagkracht vanuit de zijde van franchisegevers en ook vanuit de hoek van franchisenemers klonk (weliswaar in veel mindere mate) kritiek. Wetenschappers en franchiseadvocaten hebben kritiek op het niet transparante en onevenwichtige totstandkomingsproces van de NFC en waarschuwen dat de NFC zowel voor franchisegevers als franchisenemers nadelig zal uitpakken.

Vragen aan HvJ EU, 2017, IEF 16770; IEFbe 2158; C-129/17 (Mitsubishi Shoji Kaisha and Mitsubishi Caterpillar Forklift Europe) Merkenrecht. Kan een merkhouder zich verzetten tegen debranding door een derde partij wanneer de goederen nooit eerder in de EER verhandeld zijn geweest, met het oog op importeren of het verkopen van goederen in de EER. Maakt het uit of daarbij sprake is van rebranding door de derde partij? Maakt het enig verschil of de geïmporteerde goederen op basis van hun uiterlijk verschijning of het model door de relevante gemiddelde consument geïdentificeerd zullen worden als afkomstig van de merkhouder? De gestelde vragen:

1. (a) Do the articles 5 of Directive 2008/95/EC and 9 of Council Regulation (EC) No 207/2009 of 26 February 2009 on the Community trade mark (codified version) cover the right of the trade-mark proprietor to oppose the removal, by a third party, without the consent of the trade-mark proprietor, of all signs identical to the trade marks which had been applied to the goods (debranding), in the case where the goods concerned have never previously been traded within the European Economic Area, such as goods placed in a customs warehouse, and where the removal by the third party occurs with a view to importing or placing those goods on the market within the European Economic Area?

Rechtbank Amsterdam 3 mei 2017, IEF 16769; IEFbe 2157 (Verweij Fashion tegen Giordano Germany; Verweij Fashion tegen Giordano Enterprises) Merkenrecht. Giordano Germany is houdster van diverse woord/beeldmerken. Verweij en Giordano zijn in onderhandeling over een distributieovereenkomst voor de Benelux. In de onderhandeling wordt aangekondigd oppositie te gaan voeren tegen de merkaanvragen door Verweij. Er is geen normaal gebruik gemaakt van het merk ex 2.26 BVIE. Echter de correspondentie met een aantal (potentiële) distributeurs is geen normaal gebruik. Dat zij sedert jaren via het platform Aliexpresse een Nederlandtalige en Franstalige website exploiteert, daar in euro's wordt afgerekend en met iDeal - een op Nederland gerichte betalingswijze - kan worden afgerekend, is een door Aliexpress aangeboden optie. Die is onafhankelijk van de exploitant van de betreffende sub-site. Het duidt dus niet op de intentie om zich op de Beneluxmarkt te richten. In HA ZA 15-1010 worden de internationale merkinschrijvingen vervallen verklaart. In zaak HA ZA 16-1 wordt de doorhaling van het Beneluxwoordmerk bevolen.

Vzr. Rechtbank Den Haag 8 mei 2017, IEF 16768; ECLI:NL:RBDHA:2017:4688 (Fort Oranje tegen Staat der Nederlanden) Mediarecht. De minister heeft een bezoek gebracht aan de camping. Hierbij was media aanwezig. In een interview met televisiezender Omroep Brabant heeft de minister uitlatingen gedaan. De voorzieningenrechter heeft ter terechtzitting, in aanwezigheid van partijen, de beelden van het interview van de minister met Omroep Brabant bekeken. Op grond van haar eigen waarneming is zij met de Staat van oordeel dat de uitlatingen van de minister betrekking hebben op Fort Oranje. De uitlatingen van de minister niet onrechtmatig en daarom is er geen aanleiding voor rectificatie.

Vzr. Rechtbank Den Haag 1 mei 2017, IEF 16767; IEFbe 2155; RB 2845; ECLI:NL:RBDHA:2017:4450 (Secrid tegen X) Secrids productlijn begon in 2009 met de Cardprotector, een kaarthouder voor maximaal 6 kaarten van het sandaard creditcardformaat en is uitgebreid met de Miniwallet. Secrid is houdster van octrooi EP 2 434 922 B1 en Benelux modelregistratie 38548-01. Octrooi- en modelrechtinbreuk op deze kaarthouder en wallet wordt aangenomen. Uit de overlegde videobeelden blijkt ook van ongeoorloofde vergelijkende reclame op een braderie, nu de inbreukmakende kaarthouders aan de man worden gebracht met misleidende mededelingen: "Het is gewoon hetzelfde materiaal, wat ik zeg. Exact hetzelfde, alleen het enige wat zij hebben is met verf hebben ze hier Figuretta of Secrid hebben ze erop gezet. Dat is het verschil."

Bjorn Schipper, 'Kleine juridische kroniek van het muziekrecht. Overzicht van spraakmakende rechtszaken uit 2016', Muziekwereld 2017/1, p. 24-27. 2016 gaat onder meer de boeken in als een jaar waarin een relatief groot aantal bekende artiesten ons helaas ontvallen is, waaronder David Bowie, Prince, Phife Dawg, Leonard Cohen, Mieke Telkamp en George Michael. Verder lijkt de blockchain-technologie meer en meer een rol te gaan spelen, ook in de muziekindustrie. Als een van de eerste artiesten in Nederland maakte DJ Hardwell bekend zijn muziekrechten met behulp van die technologie te gaan exploiteren(1). In 2016 speelde natuurlijk ook weer een aantal interessante zaken op het gebied van muziekrecht. De Europese rechter deed een belangwekkende uitspraak in de zaak over de uitgelekte naaktfoto’s van Britt Dekker die óók van grote invloed zal zijn op de online-muziekexploitatie met behulp van hyperlinken(2). Daarover inhoudelijk meer in een latere editie van Muziekwereld. Traditiegetrouw blikken we aan het begin van het jaar eerst terug op het afgelopen jaar. Net als in 2012 t/m 2016(3) besteed ik in deze eerste editie van Muziekwereld in 2017 in de vorm van een juridische kroniek van het muziekrecht aandacht aan een aantal spraakmakende zaken uit 2016. De selectie van deze zaken is op basis van dezelfde uitgangspunten als voorgaande edities gemaakt. Lees verder

Privacy en persoonsgegevens jurisprudentielunch op dinsdag 16 mei
Reclamerechtjurisprudentielunch op donderdag 18 mei
Het Benelux Merkencongres, donderdag 1 juni
Het Nationaal Octrooirechtcongres, dinsdag 13 juni
Merken-Modellen-Auteursrecht jurisprudentielunch op donderdag 6 juli

Vzr. Rechtbank Amsterdam 12 januari 2017, IEF 16762; ECLI:NL:RBAMS:2017:2946 (ASKO tegen ouder) Mediarecht. Rechtspraak.nl: Zijn uitlatingen van ouders over school van hun kinderen onrechtmatig jegens de school? Voorzieningenrechter beantwoordt deze vraag ontkennend. Ouders hebben er een legitiem belang bij de school van hun kinderen kritisch te volgen en kritiek ook openbaar te maken. Dit belang vervalt niet nadat die kritiek is voorgelegd aan een onafhankelijke klachtencommissie en ongegrond is bevonden, al zal die omstandigheid wel invloed hebben op de vraag of de kritiek binnen de grens van het toelaatbare blijft.

Spookfacturen zijn een doorn in het oog van de overheid. Het lijkt op een onuitroeibaar kwaad, waar snel en makkelijk geld mee verdiend kan worden. Om die reden is er een nationaal online platform (fraudehelpdeks.nl) om dit te melden. Het probleem is echter dat veel bedrijven zich schamen als ze erin getrapt zijn. Daarom wordt maar een puntje van de ijsberg gemeld. Een van de meest verstrekkende acties die de overheid kan doen, is een strafrechtelijke vervolging instellen wegens oplichting. Eind maart heeft het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden zich over zo’n zaak gebogen [IEF 16695]. Vonnis: 18 maanden onvoorwaardelijke celstraf. Dit artikel is tevens verschenen in de weekendbijlage van de HDC-kranten

Rechtbank Den Haag 3 mei 2017, IEF 16761;  ECLI:NL:RBDHA:2017:4382 (HDD tegen de V.O.F.) Merkenrecht. HDD is als distributeur en agent voor buitenlandse fitnessbedrijven betrokken bij sport- en fitnessgerelateerde activiteiten. Les Mills verstrekt via lokale tussenpersonen, zoals HDD, licenties aan sportscholen/fitnessbedrijven om haar fitnessprogramma’s te kunnen doceren en reclame maken. Zij heeft daartoe de merken BODYPUMP en SH'BAM. De V.O.F. heeft in haar lesrooster, op Facebook en haar website Sh'BENG en PUMP-lessen aangeboden. Merken en teken stemmen door de gelijkheid van het onderscheidende deel PUMP auditief zowel als visueel overeen. De klank en het woordbeeld en van teken SH'BENG en merk SH'BAM (mede door de apostrof) zijn nagenoeg identiek. Het gebruik deze tekens voor fitnesslessen maakt inbreuk op Uniemerken van Les Mills.