Alle rechtspraak  

Hof Amsterdam 13 mei 2025, IEF 22723; ECLI:NL:GHAMS:2025:1282 (Edicola tegen geïntimeerde). Kort geding in hoger beroep. Geïntimeerde is auteur van een reeks hondenboeken en sluit in 2021 met uitgeverij Edicola zes afzonderlijke uitgave-overeenkomsten voor een boekenreeks. Voor de vormgeving van de kaften leveren zowel een door Edicola ingeschakelde vormgever als geïntimeerde zelf voorstellen aan, waarna de ontwerpen van geïntimeerde uiteindelijk zijn gebruikt. In april 2022 laat geïntimeerde weten het vertrouwen in Edicola te hebben verloren, waarna Edicola afziet van de uitgave van deel 3. Geïntimeerde besluit vervolgens dit deel in eigen beheer uit te geven. Begin 2023 verschijnt het boek onder de titel “De neus van de hond, deel 3. Anatomie en geurwaarneming”. Edicola stelt dat het de kaft en het binnenwerk van dit boek inbreuk maken op haar auteursrechten. Geïntimeerde betwist dit en stelt dat zij de maker is van zowel de kaft als het binnenwerk van eerdere delen. Daarnaast voert zij aan dat Edicola zelf onrechtmatig handelt door een boek over hetzelfde onderwerp uit te geven, in strijd met de uitgave-overeenkomsten. In eerste aanleg wijst de voorzieningenrechter de vorderingen van beide partijen af: aannemelijk is dat geïntimeerde maker is van de gewraakte onderdelen en uit de overeenkomsten volgt niet dat Edicola geen boek over hetzelfde onderwerp zou mogen uitgeven. In hoger beroep vordert Edicola vernietiging van het vonnis en alsnog toewijzing van haar vorderingen. Geïntimeerde vordert niet-ontvankelijkverklaring van Edicola.

Hof Den Haag 29 april 2025, IEF 22717; ECLI:NL:GHDHA:2025:928 (Appellant tegen geïntimeerde). Kort geding in hoger beroep. Geïntimeerde Mandwerk B.V. (hierna: geïntimeerde), ontwerpt en verhandelt sinds 1915 rotanproducten. Deze zaak betreft de door haar ontworpen bloemenhulzen (hierna: de VdL-bloemenhuls) die zij in 2013 voor het eerst openbaar maakte. Appellante Import B.V. (hierna: appellante), importeert rotanproducten uit Indonesië en bracht in het najaar van 2023 vergelijkbare bloemenhulzen op de markt onder de naam Kaya. Op 15 januari 2024 sommeerde geïntimeerde appellante tot staking van het gebruik van de Kaya-hulzen wegens auteursrechtinbreuk en slaafse nabootsing. De voorzieningenrechter wees de vorderingen op grond van auteursrechtinbreuk toe. In hoger beroep stelt appellante dat er geen sprake is van een auteursrechtelijk beschermd werk en dat ook van onrechtmatige nabootsing geen sprake is. Geïntimeerde stelt dat zij auteursrechthebbende is op de VdL-bloemenhulzen en dat de combinatie van bepaalde elementen van de VdL-huls een persoonlijk stempel draagt en creatieve keuzes weerspiegelt. Zij beroept zich op de combinatie van kenmerken, niet op afzonderlijke elementen. Appellante betwist dit en voert aan dat zowel de afzonderlijke elementen als de combinatie banaal en standaard zijn en reeds vóór 2013 gebruikelijk waren.

Rb. Zeeland-West-Brabant 14 mei 2025, IEF 22706; ECLI:NL:RBZWB:2025:3320 (Videma tegen gedaagden). Gedaagden exploiteren gezamenlijk een eetcafé. Videma is een collectieve beheersorganisatie die namens rechthebbenden op programma’s van de Nederlandse publieke en commerciële omroepen optreedt en auteursrechtelijke toestemming verleent voor zakelijke doorgifte en groepsvertoning. Op 16 juni 2024 is in het eetcafé een EK-voetbalwedstrijd vertoond. Deze vertoning is vastgelegd in een rapport met foto’s. Na constatering heeft Videma gedaagden een licentie aangeboden, maar daarop is niet gereageerd. Volgens Videma vormt de vertoning van de wedstrijd een inbreuk op het auteursrecht van de rechthebbenden. Zij vordert onder meer een verklaring voor recht, een bevel tot staking en het gestaakt houden van verdere inbreuken, verstrekking van informatie ten behoeve van het berekenen van een licentievergoeding en een schadevergoeding. Gedaagden betwisten de vorderingen en stellen dat het café ten tijde van de uitzending nog gesloten was, er geen klanten aanwezig waren en dat de televisie enkel aanstond tijdens het schoonmaken. De deur zou slechts open hebben gestaan om te luchten en bij binnenkomst van klanten zou de televisie zijn uitgezet.

Vzr. Rb. Amsterdam 8 mei 2025, IEF 22710, IT 4867; C/13/766407 (NScale tegen Eliovp en Wolker). Kort geding. NScale is een grootschalig datacenter. Eliovp is gespecialiseerd in verkoop en optimalisatie van hardware. Wolker optimaliseert en ontwikkelt softwaremodellen, die onder andere worden gebruikt voor de hardware optimalisaties die Eliovp aanbiedt. Tussen NScale enerzijds en Eliovp en Wolker anderzijds bestaan opdrachtovereenkomsten. Dit geschil draait om door Eliovp en Wolker ontwikkelde software Paiton. NScale stelt dat auteursrechten op Paiton software haar toekomen op grond van de opdrachtovereenkomsten. Eliovp en Wolker betwisten dit. Eliovp introduceert de Paiton software, waarop NScale de inbreukvordering instelt. De voorzieningenrechter oordeelt dat het niet aannemelijk is dat de Paiton software onderdeel was van de opdrachten. Daarom rusten de auteursrechten van Paiton software niet bij NScale en wordt de inbreukvordering afgewezen. De reconventionele vorderingen, waaronder het wapperverbod, een rectificatie en een geldvordering, worden eveneens afgewezen.

Rb. Rotterdam 14 mei 2025, IEF 22702; ECLI:NL:RBROT:2025:5929 (Buma tegen Korsakov). Korsakov is een productiebedrijf dat evenementen organiseert binnen het genre drum & bass. De twee oprichters zijn tevens vennoten in een vennootschap onder firma. Buma beheert collectief muziekauteursrechten en verleent toestemming voor het gebruik van beschermd repertoire, mits opgave wordt gedaan en vergoeding wordt betaald. In juni 2023 heeft Korsakov, na meerdere sommaties van Buma, opgave gedaan van zeven evenementen uit 2021 en 2022. Naar aanleiding daarvan heeft Buma een factuur gestuurd op basis van het zogeheten Algemeen Tarief. Korsakov betwistte de juistheid van dit tarief en heeft om toelichting gevraagd. Ondanks de uitleg van Buma is de factuur niet voldaan. Buma stelt dat op de evenementen muziek uit haar repertoire is afgespeeld, wat Korsakov bestrijdt. Buma vordert betaling van een vergoeding, aanvullende opgave van niet-gerapporteerde evenementen en een verbod op het organiseren van evenementen waarbij zonder toestemming gebruik wordt gemaakt van het Buma-repertoire.

Gerecht in Eerste Aanleg van Aruba 4 april 2025, IEF 22700; ECLI:NL:OGEAA:2025:82 (Ducapro tegen Q-Waves). Q-Waves exploiteert op Aruba een radiostation en zendt muziek uit zonder daarvoor een vergoeding te betalen. Ducapro is een organisatie die de belangen van rechthebbenden op muziekwerken behartigt en heeft een overeenkomst met BumaStemra om deze in het Caribisch deel van het Koninkrijk te vertegenwoordigen. In het verleden was er een raamovereenkomst tussen BumaStemra en de Aruba Broadcasters Association (ABA), waarvan Q-Waves lid was, maar deze is in 2019 opgezegd. Sinds eind 2023 probeert Ducapro namens BumaStemra een vergoeding te innen van Q-Waves voor het gebruik van muziekwerken. Ducapro vordert in kort geding een verbod voor Q-Waves om muziek van door haar vertegenwoordigde rechthebbenden uit te zenden zonder vergoeding, op straffe van een dwangsom. Subsidiair vordert zij dat Q-Waves voorlopig een percentage van haar omzet als vergoeding betaalt voor het muziekgebruik, totdat in een bodemprocedure over de definitieve vergoeding is beslist.

Vzr. Rb. Den Haag 12 mei 2025, IEF 22696; ECLI:NL:RBDHA:2025:8216 (Stokke c.s. tegen Babypark c.s.). Stokke AS is de producent van de bekende Tripp Trapp-kinderstoel. Stokke beschikt over een licentie op de intellectuele eigendomsrechten van deze stoel. Gedaagden zijn twee Nederlandse retailers, Babypark B.V. en Baby-Dump B.V. (samen Babypark c.s.), en de Duitse vennootschappen Cybex GmbH en Cybex Retail GmbH (samen Cybex c.s.). Cybex heeft een kinderstoel ontwikkeld onder de naam ‘Iris Chair’, die zij via onder meer Babypark c.s. in Nederland en Europa in de handel wil brengen. Stokke c.s. startten in april 2025 een kort geding bij de rechtbank Den Haag tegen Babypark c.s. en Cybex c.s. Stokke c.s. vorderden een verbod op de verhandeling van de Iris Chair wegens inbreuk op auteursrechten op de Tripp Trapp-stoel. Cybex c.s. voerden in hun verweer aan dat de Haagse voorzieningenrechter slechts bevoegd was ten aanzien van handelingen in Nederland, en dat voor een verbod in de hele EU de rechter van het arrondissement van Babypark c.s. moest worden aangezocht. Naar aanleiding hiervan trokken Stokke c.s. het kort geding in en startten zij een nieuwe procedure bij de voorzieningenrechter van de rechtbank Gelderland. Gedaagden verzochten om een proceskostenveroordeling op de voet van artikel 1019h Rv, stellende dat zij kosten hebben moeten maken voor een inhoudelijk verweer dat nu onbenut blijft.

Rb. Overijssel 23 april 2025, IEF 22684; ECLI:NL:RBOVE:2025:2589 (Teknos tegen Presilva). Teknos B.V. en Presilva Coatings B.V. zijn beide actief in de verfindustrie. Teknos heeft productomschrijvingen opgesteld voor haar verfproducten en exploiteert een webwinkel. Een voormalig medewerker van Teknos is na zijn vertrek bij Presilva in dienst getreden. Presilva verkoopt vergelijkbare verfproducten en gebruikt eveneens productomschrijvingen op haar website. Teknos vermoedt dat Presilva haar productomschrijvingen en verfrecepturen heeft overgenomen. Teknos vordert onder meer dat Presilva wordt veroordeeld tot het staken van inbreuken op het auteursrecht op de productomschrijvingen en het gebruik van bedrijfsgeheimen (verfrecepturen). Daarnaast vordert Teknos schadevergoeding, afgifte van documenten, het versturen van een rectificatiebrief aan afnemers, vernietiging van verfsystemen en vergoeding van proceskosten. 

Rb. Gelderland 17 april 2025, IEF 22677; ECLI:NL:RBGEL:2025:2633 (Eiser tegen gedaagden). Vonnis in incident. Dit geschil tussen twee concurrerende architectenbureaus draait om de vraag bij wie de auteursrechten op een woningbouwproject rusten. Eiser en gedaagde 1 zijn architectenbureaus; gedaagde 2 was van 2011 tot juni 2024 in dienst bij eiser, op basis van een arbeidsovereenkomst met geheimhoudingsplicht en een aanvullende overeenkomst waarin stond dat binnengehaalde opdrachten eigendom zijn van eiser. In 2021 probeerden zowel beide bureaus een opdracht voor een woningbouwproject binnen te halen. Gedaagde 2 verrichtte namens eiser acquisitie- en ontwerpwerkzaamheden binnen het Woningbouwteam. Kort voor zijn overstap naar gedaagde 1 op 1 juni 2024 stuurde hij schetsen en presentaties van het project naar zijn privé e-mailadres. In september 2024 werd het woningbouwproject toebedeeld aan gedaagde 1, die op sociale media liet zien dat het ontwerp van gedaagde 2 verder was uitgewerkt. Eiser en gedaagden bereiken geen overeenstemming over wie recht heeft op het ontwerp. Eiser voert vier scenario’s aan ter onderbouwing van haar aanspraak, waarbij telkens op basis van (arbeids)overeenkomsten en artikel 7 en 8 van de Auteurswet wordt betoogd dat de rechten bij haar liggen. Omdat de uitkomst van de bodemzaak volgens eiser niet kan worden afgewacht, vordert zij op deze gronden onder andere dat gedaagde wordt veroordeeld om iedere inbreuk op haar auteursrechten en persoonlijkheidsrechten te staken. 

Rb. Den Haag 23 april 2025, IEF 22664; ECLI:NL:RBDHA:2025:6245 (Philips tegen Boombrush). Philips brengt sinds 2011 (doorontwikkelde) varianten van de Sonicare DiamondClean (hierna: DiamondClean) op de markt. Zij is houdster van verschillende modelregistraties (hierna: de DiamondClean-modellen). Het geschil tussen Philips en Boombrush is ontstaan nadat Boombrush in 2019 ook een sonische elektrische tandenborstel op de markt bracht. In 2020 verzocht Philips Boombrush de vermeende auteursrechtinbreuk te staken. Boombrush betwist echter dat sprake is van inbreuk. Ook de sommatie van 2023, die zag op inbreuk op model- en auteursrechten, leidde niet tot een oplossing, waarna deze procedure is gestart. Philips vordert onder andere een verklaring voor recht dat inbreuk wordt gemaakt op de DiamondClean-modellen en op het auteursrecht op de DiamondClean.