Alle rechtspraak  

Rb. Amsterdam 15 november 2023, IEF 21775; C/13/731502 / HA ZA 23-319 (eiser tegen Universal). Universal is de Nederlandse dochtervennootschap van Universal Pictures. Zij distribueert onder andere audiovisuele werken zoals speelfilms in bioscopen, waaronder de fim Yesterday uit 2019. Eiser heeft in 2011 een verhaal geplaatst op de website Make’n Movies, een website waarop iedereen een verhaal van maximaal 500 woorden kon delen. Eiser is van mening dat Universal zijn verhaal heeft gebruikt voor de film Yesterday. Eiser stelt dat Universal hiermee inbreuk heeft gemaakt op de auteursrechten van eiser door openbaarmaking en verveelvoudiging van Yesterday. Universal voert verweer en concludeert tot afwijzing van de vorderingen van eiser.

Rb. Amsterdam 15 november 2023, IEF 21777; ECLI:NL:RBAMS:2023:7180 (Eiser tegen BIND, VPRO, Humanistische omroep). Eiser is (onder andere) een onderzoeksjournalisten en heeft eigen onderzoek gedaan naar “De Deventer Moordzaak”. In 2011 is hij zowel strafrechtelijk als civielrechtelijk veroordeeld voor onrechtmatige publieke uitingen die hij heeft gedaan over de door hem aangewezen verdachte. Over de nasleep in de media van de moord is in 2021 een podcast gemaakt genaamd “De Deventer Mediazaak”. Deze podcast is een coproductie van BIND met Argos van VPRO/Human. Vervolgens is er een film geproduceerd door BIND genaamd “De Veroordeling”, wat een verfilming is van het boek over de zaak dat in 2009 verscheen. In deze zaak dient er gekeken te worden of de podcast en de film onrechtmatig zijn jegens de eiser. Eiser vordert dat BIND, VPRO en Human onrechtmatig jegens hem hebben gehandeld met de openbaarmaking van podcast. Voorts vordert eiser dat BIND onrechtmatig jegens hem heeft gehandeld met de openbaarmaking van de film. Eiser stelt hiertoe dat de podcast en de film onterecht een negatief beeld van hem in de nasleep van de Deventer Moordzaak hebben geschetst.

HR Conclusie P-G 6 oktober 2023, IEF 21771; ECLI:NL:PHR:2023:890 (Buma/Stemra tegen ABMD). Buma/Stemra verleent licentie aan AMBD-leden voor bedrijfsmatig gebruik van muziek. Op basis van deze licentie stelt ABMD achtergrondmuziek ter beschikking aan horecagelegenheden. Buma/Stemra verleent ook aan Spotify licenties voor privégebruik van muziek. Het tarief dat ABMD aan Buma/Stemra aan betaalt is hoger dan het tarief dat Spotify aan Buma/Stemra betaalt per abonnee. Zo lang privégebruik en zakelijk gebruik gescheiden blijven leidt het verschil niet tot een probleem. Er zijn echter abonnees van streamingsdiensten die hun particuliere abonnement bedrijfsmatig gebruiken. Volgens ABMD gaat dit “lek” ten koste van hun marktpositie. Hierdoor rijst de vraag in cassatie of het hof terecht heeft geoordeeld dat Buma/Stemra door niet handhavend op te treden en het bestaande tariefverschil niet aan te passen heeft geschonden op grond van artikel 102 sub c VWEU. Vooraf aan deze zaak hebben partijen in eerste aanleg geprocedeerd bij de rechtbank van Amsterdam [zie IEF 18202]. Vervolgens is er een tussenarrest geweest van het gerechtshof Amsterdam [zie IEF 19472]. Na dit tussenarrest is er een eindarrest geweest bij het gerechtshof Amsterdam [zie IEF 20731]. Tegen het tussen- en eindarrest van het gerechtshof Amsterdam heeft Buma/Stemra cassatieberoep ingesteld. ABMD heeft daarentegen geconcludeerd tot verwerping van dat beroep.

Rechtbank Overijssel 24 oktober 2023, IEF 21764; ECLI:NL:RBOVE:2023:4247 (gedaagde tegen Buma en Sena). In deze zaak heeft gedaagde in haar restaurant muziek afgespeeld waarop een auteursrecht rust. Buma en Sena vorderen betaling van een vergoeding door gedaagde vanwege het afspelen van de muziek in het restaurant. Gedaagde stelt dat sprake was van een fout van een medewerker en vindt de vergoeding te hoog. Het gaat om het één keer afspelen van muziek via bluetooth in het restaurant. Hierna is de medewerker gewaarschuwd en is de muziekinstallatie verwijderd. De vraag in deze zaak is of gedaagde een schadevergoeding aan Buma en Sena moet betalen.

Rb. Amsterdam 2 november 2023, IEF 21758, IT 4418; ECLI:NL:RBAMS:2023:6923 (OM tegen verdachte). Aangeefster heeft op 29 september 2022 aangifte gedaan tegen de verdachte nadat bekend was geworden dat van haar een zogeheten deepfake pornovideo op het internet staat. Vervolgens hebben cyberonderzoekers, op verzoek van aangeefster, achterhaald wat het IP-adres van verdachte is. Verdachte heeft bij de politie bekend dat hij de deepfake video op het internet heeft geplaatst. Er dient gekeken te worden of het openbaar maken van een zogeheten deepfake pornovideo onder het bereik van artikel 139h van het Wetboek van Strafrecht (hierna: Sr) valt.

Vzr. Rechtbank Gelderland 15 augustus 2023, IT 21682; ECLI:NL:RBGEL:2023:4959 (EKZ tegen Dialoc en Xafax). EKZ (voorheen: HSBib en Autocheck Systems) is leverancier van software voor zelfbedieningsbalies in bibliotheken onder de naam iTrack selfcheck. Dialoc is eveneens producent en leverancier van bibliotheekoplossingen. In een periode van 2016 tot en met 2019 hebben HSib en Dialoc samengewerkt. Daarna heeft Dialoc haar eigen MyLib-software ontwikkeld, welke Xafax verder distribueert. EKZ heeft later een brief naar Dialoc en Xafax gestuurd, waarin zij inbreuk maken op haar auteursrechten op de iTrack-software door gebruik van de daaraan ontleende MyLib-software. Zij eist dat Dialoc en Xafax de inbreuk staakt en gestaakt houdt. Dialoc heeft op de brief gereageerd door te stellen dat zij een eigen software heeft geschreven na beëindiging van de samenwerking en dat zij zo nodig gebruik heeft gemaakt van de aangeschafte licenties die door EKZ destijds zijn verleend. Dit was hen toegestaan volgens art. 45m Auteurswet, omdat het gebruik van de software noodzakelijk was voor het gebruik van het softwareprogramma. EKZ stelt dat deze uitzondering niet van toepassing is, omdat de iTrack-software niet in opdracht van Dialoc is ontwikkeld en dat MyLib-software geen nieuw werk betreft. EKZ vordert daarom een inbreukverbod tegenover Xafax en Dialoc.

Rechtbank Amsterdam 6 september 2023, IEF 21665; ECLI:NL:RBAMS:2023:5604 (Buma tegen gedaagde) Een evenementorganisator werd door collectieve beheersorganisatie Buma voor de rechter gedaagd naar aanleiding van het afspelen van muziek op feesten en festivals zonder hiertoe gegeven toestemming van Buma. Buma heeft de auteursrechten van de muziek die werd afgespeeld op de festivals en feesten van de evenementenorganisator. In de regel dient voorafgaand aan een evenement toestemming gevraagd te worden aan Buma voor het afspelen van de muziek. Indien deze toestemming niet wordt verkregen of geen redelijke vergoeding hiervoor wordt betaald en de muziek toch in het openbaar ten gehore wordt gebracht, wordt inbreuk gemaakt op de auteursrechten en naburige rechten van Buma. Gedaagde heeft in deze zaak nagelaten toestemming te vragen aan Buma, geen vergoeding betaald en heeft tevens geen opgave gedaan van de gevraagde informatie. Hierop vordert Buma een verbod om zonder voorafgaande toestemming van Buma evenementen te organiseren waarbij enig muziekwerk behorend tot het repertoire van Buma wordt afgespeeld. Daarnaast vordert Buma een veroordeling tot het doen van een volledige opgave van evenementen, namen van artiesten en behaalde recettes en betaalde gages van de evenementenorganisator. Tot slot eist Buma dat de verschuldigde vergoeding wordt voldaan.

Rechtbank Noord-Nederland 22 juli 2019, IEF 18624, ECLI:NL:RBNNE:2019:3211 (Verf webshop) Eiser heeft samen met zijn partner een vof waarmee zij verf van het Noorse merk Jotun verkopen via internet. In de loop van 2018 ontstond een conflict tussen eiser en zijn partner. Eiser heeft de website offline gezet, en is zelf met een andere website verdergegaan (eveneens met de verkoop van Jotun verf). Hierna heeft eiser alle vorige klanten aangeschreven met de boodschap dat de activiteiten van de vof werden voortgezet onder de nieuwe naam. Gedaagden hebben hier een bericht achteraan gestuurd dat de verf nog steeds bij hen te koop werd aangeboden. Eiser stelt dat dit handelen onrechtmatig is, en dat gebruik van de teksten op de website en flyer een inbreuk vormen op zijn auteursrechten. Het handelen van gedaagden wordt onrechtmatig geacht nu de er auteursrecht rust op de website- en flyerteksten van eiser, en de totaalindrukken van beide teksten (hoewel niet geheel identiek, wel grotendeels identiek) te zeer overeenstemmen om niet te concluderen dat er sprake van overeenstemming is. De vorderingen worden toegewezen voor zover deze toewijsbaar zijn.

Ktr. Rechtbank Rotterdam 16 mei 2019, IEF 18508; ECLI:NL:RBROT:2019:4259 (Visions tegen X) Auteursrecht. Inbreuk. Foto anoniem tarief niet toegepast. Visions beheert en exploiteert auteursrechten van fotografen. X heeft op zijn website een foto geplaatst waarvan de auteursrechten bij Visions berusten. Permission Machine heeft geconstateerd dat X een foto van Visions zonder toestemming op zijn website had staan, en hierop gelegenheid geboden alsnog een licentie te kopen. X is hier niet op ingegaan, maar heeft wel de foto verwijderd. Hierop vordert Visions voor de rechter een bedrag aan gederfde licentievergoeding, gebaseerd op de foto anoniem tarieven. X betwist niet de inbreuk, maar enkel de prijs van de licentievergoeding. Het door Permission Machine op 7 juni 2017 gedane voorstel aan X tot betaling van een bedrag van € 175,- aan schadevergoeding doet naar het oordeel van de kantonrechter schattenderwijs afdoende recht aan de door Visions geleden schade. Er wordt niet uitgegaan van de tarieven van Stichting Foto Anoniem nu door Visions niet is weersproken dat foto’s tegen een lager tarief gekocht kunnen worden. Omdat er geen sprake was van toestemming, is het wel redelijk om een verhoging van 0,5 op de gederfde licentievergoeding te hanteren.

Rechtbank Den Haag 22 mei 2019, IEF 18490, IEFbe 2889; ECLI:NL:RBDHA:2019:5189 (Diesel tegen Calvin Klein) Merkenrecht. Auteursrecht. Vernietiging inschrijving. Inbreuk. Diesel is een onderneming die zich bezig houdt met casual kleding, waaronder jeans. In hun collecties zit standaard het 5-pocketmodel. Bij dit model wordt op de zogenoemde ‘coin pocket’ een label met woord-/beeldmerk van Diesel aangebracht (hierna: het positiemerk). Calvin Klein is eveneens een modeconcern dat jeans voorziet van een label op de coin pocket. Diesel stelt dat dit een inbreuk is op haar merk- en auteursrechten. In reconventie vordert Calvin Klein nietigverklaring van het positiemerk. Deze vordering slaagt nu het positiemerk van huis uit het vereiste onderscheidend vermogen mist, en ook inburgering niet overtuigend bewezen kan worden. Voor zover de plaatsing van het merk als een 'werk' in de zin van de auteurswet moet worden aangemerkt, zijn er te veel verschillen om te kunnen spreken van overeenstemmende totaalindrukken. De vorderingen van Diesel worden dus afgewezen. Het positiemerk wordt nietig verklaard, en Diesel wordt veroordeeld in de proceskosten.