Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 28 februari 2023, IT 4244, IEF 21335; ECLI:NL:GHARL:2023:1772 (appellant tegen SIKN) De appellant heeft als vrijwilliger software ontwikkeld voor SIKN, maar de samenwerking is beëindigd. SIKN heeft de computer waarop de server draaide laten formatteren en verkocht, waardoor de appellant geen toegang meer heeft tot de broncode van zijn ontwikkelde software. De appellant eist dat SIKN aan hem de broncode afgeeft of schadevergoeding betaalt en verklaart dat de handelingen van SIKN onrechtmatig zijn. Het Hof oordeelt echter dat SIKN niet verplicht was om de broncode veilig te stellen, omdat de appellant slechts het programmeerwerk heeft gedaan en niet het functionele ontwerp heeft gemaakt. De broncode heeft auteursrechtelijke bescherming en de appellant heeft het auteursrecht daarop niet aan SIKN overgedragen. SIKN had toestemming om de broncodes te gebruiken, maar de licentieovereenkomst is inmiddels beëindigd. Het Hof oordeelt dat SIKN geen verplichting had om de broncode voor de appellant veilig te stellen, en dus is de vordering van de appellant om de broncode terug te geven niet toewijsbaar en slaagt het hoger beroep niet.

BBIE 30 maart 2023, IEF 21334; Beslissing oppositie 2018070 (Billie tegen B Biller) De opposant heeft oppositie ingesteld tegen de inschrijving van het woord-/beeldmerk 'B Biller'. De oppositie is gebaseerd op Uniemerkinschrijving van het woordmerk 'Billie'. Het Bureau heeft geoordeeld dat er sprake is van verwarringsgevaar tussen het oudere merk 'Billie' en het betwiste teken vanwege de visuele en auditieve overeenstemming, deels identieke, deels overeenstemmende en deels in zekere mate overeenstemmende waren en diensten, en het verhoogde aandachtsniveau van het relevante publiek. Zelfs als de 'IT-diensten' in klasse 42 van het ingeroepen merk buiten beschouwing worden gelaten, blijft het oordeel hetzelfde.

Hoge Raad 31 maart 2023, IEF 21332; ECLI:NL:HR:2023:508 (Kwantum c.s. tegen Vitra) De zaak gaat over de vraag of een Amerikaanse designstoel auteursrechtelijke bescherming geniet in Nederland en België als 'werk van toegepaste kunst'. De Hoge Raad heeft vijf vragen gesteld aan het Hof van Justitie van de Europese Unie over de beperking van het auteursrecht op een werk van toegepaste kunst. De vragen hebben betrekking op de toepassing van de materiële-reciprociteitstoets van artikel 2 lid 7 van de Berner Conventie, en op de vraag of deze in Nederland en België mag worden toegepast op een werk van toegepaste kunst uit een derde land waarvan de auteur geen onderdaan is van een EU-lidstaat. De Hoge Raad wil weten of de situatie binnen de werkingssfeer van het Unierecht valt en wie de beperking van het auteursrecht mag vastleggen. De zaak is geschorst totdat het Hof van Justitie hierover uitspraak heeft gedaan.

Rechtbank Rotterdam 28 maart 2023, IEF 21331; ECLI:NL:RBROT:2023:2715 (Hanwha tegen LONGi NL) Hanwha stelt dat LONGi NL inbreuk heeft gemaakt op hun octrooi en daarom onrechtmatig heeft gehandeld. Hanwha baseert dit onder andere op facturen en processen-verbaal van bewijsbeslag. De voorzieningenrechter oordeelt echter dat enkel op basis van de facturen niet kan worden aangenomen dat LONGi NL inbreuk heeft gemaakt op het octrooi. Uit de processen-verbaal lijkt wel te kunnen worden afgeleid dat LONGi NL de rechterlijke verboden heeft overtreden en daarom het octrooi heeft geschonden. Maar omdat Hanwha te weinig concreet heeft gemaakt welke stukken zij wil inzien en er getwijfeld wordt aan de spoedeisendheid, wordt de inzagevordering afgewezen. De voorzieningenrechter overweegt dat, op grond van de in conventie besproken processen-verbaal van de deurwaarder, summierlijk aannemelijk is dat LONGi NL inbreuk op het octrooi heeft gemaakt en dwangsommen heeft verbeurd. 

Rechtbank Noord-Nederland 22 maart 2023, IEF 21330; ECLI:NL:RBNNE:2023:1139 (Waddenacademie tegen Wadden Academy) De Waddenacademie heeft de kantonrechter verzocht om Wadden Academy te veroordelen de handelsnaam Wadden Academy zodanig te wijzigen en gewijzigd te houden. De kantonrechter oordeelt dat de Waddenacademie kan worden beschouwd als een onderneming en dat zij bescherming heeft op grond van de Handelsnaamwet. De kantonrechter stelt echter ook dat de verschillen tussen de handelsnamen van beide organisaties groot genoeg zijn en dat er geen sprake is van verwarring bij het publiek. Het verzoek van de Waddenacademie om de naam van de Wadden Academy te veranderen is daarom afgewezen.

Gerecht EU 29 maart 2023, IEF 21329; ECLI:EU:T:2023:178 (Tinnus Enterprises/EUIPO - Mystic Products en Koopman International) Het Gerecht van de Europese Unie heeft bevestigd dat de Board of Appeal van het EUIPO [IEF 20136] terecht de ongeldigheid heeft uitgesproken van negen modelregistraties van Tinnus voor een waterballonvuller (fluid distribution equipment), omdat alle kenmerken van het model uitsluitend door de technische functie zijn bepaald. Eerder werd de nietigheid van Tinnus’ vrijwel identieke modelregistratie voor Gemeenschapsmodel 001431829-0001 tot aan het Gerecht EU bevestigd  [IEF 19589]. In een daarop volgende appel bij het Hof van Justitie van de Europese Unie van 5 mei 2021, werd Tinnus niet-ontvankelijk verklaard [IEF 19961].

Gerechtshof Den Haag 28 maart 2023, IEF 21328; C/09/619229 / KG ZA 21-974 (Corbin tegen Pelvitec c.s.) De zaak betreft de handhaving door Corbin van EP 3 125 811, dat een naaldgeleider onder bescherming stelt die in combinatie met een handheld ultrasone sonde gebruikt wordt bij de uitvoering van transperineale prostaatbiopsies. In een bijzonder goed en gedetailleerd gemotiveerd arrest legt het Hof de octrooiconclusies zo uit, dat de toegangsnaald, anders dan Corbin had gesteld, geen onderdeel – geen structureel kenmerk -  vormt van het geclaimde apparaat, de naaldgeleider. Dat betekende dat de geclaimde naaldgeleider volledig geanticipeerd werd door een in de stand van de techniek reeds langere tijd bekende naaldgeleider, de UA1232. Het Hof acht het octrooi dan ook voorshands niet nieuw en dus nietig en bekrachtigt het vonnis van de Voorzieningenrechter.

Rechtbank Den Haag 10 maart 2023, IEF 21326; C/09/644062 / KG ZA 23-185 (ProDemos tegen Stichting Eerlijke Stemadvies) Het gaat hier om een rechtszaak tussen ProDemos en Stichting Eerlijk Stemadvies (hierna: de Stichting), waarbij ProDemos aanvankelijk eiste dat de Stichting stopt met het gebruik van het merkteken 'stemwijzer' en de domeinnaam waarop dit merkteken gebruikt werd, op straffe van een dwangsom. De Stichting heeft kort voor de mondelinge behandeling een onthoudingsverklaring getekend en de gestelde merkinbreuken beëindigd, waardoor ProDemos haar eerdere eis heeft ingetrokken en alleen nog de proceskosten vordert op grond van artikel 1019h Rv. ProDemos vindt dat de stichting de door haar gemaakte kosten moet vergoeden, omdat zij als in het ongelijk gestelde partij is veroordeeld en pas daags voor de zitting heeft gereageerd op de sommaties van ProDemos en geen verweer heeft gevoerd tegen haar stellingen. De rechter heeft geoordeeld dat de Stichting inderdaad als in het ongelijk gestelde partij moet worden veroordeeld en de kosten van de procedure moet vergoeden.

Kamer van Beroep EUIPO 17 maart 2023, IEF 21325; R 665/2022-5 (Impossible Foods tegen Nestlé) Merkenzaak, zie eerder IEF 20590. Impossible Foods heeft in 2014 het Uniemerk IMPOSSIBLE geregistreerd. Tot op heden is nog geen sprake van gebruik in de Europese Unie. Impossible Foods voert aan dat een markttoelatingsprocedure in de weg staat aan normaal gebruik en er dus een geldige reden is in de zin van artikel 18(1) Vo. 2017/1001. De Kamer van Beroep verwerpt dit argument. Impossible Foods heeft er zelf voor gekozen om zich eerst te richten op markttoelating in haar thuismarkt en later pas inspanningen te verrichten om in de EU markttoelating te verkrijgen. Bovendien is Impossible Foods niet voortvarend geweest in haar aanvraag, onder meer omdat zij heeft verzuimd de juiste veiligheidsstudies te verrichten. Tot slot heeft Impossible Foods het merk wel gebruikt voor een vervangend product in het Verenigd Koninkrijk, hetgeen zij ook in de EU had kunnen doen.

Rechtbank Midden-Nederland 28 maart 2022, IEF 21324; ECLI:NL:RBMNE:2022:5565 (Brein tegen gedaagde) BREIN is een stichting die zich richt op het bestrijden van auteursrechtinbreuken, met name voor de bij haar aangesloten rechthebbenden. In deze zaak gaat het over drie websites waarop IPTV-pakketten werden verkocht. Deze pakketten boden via hyperlinks toegang tot illegaal aanbod van beschermde films, series en (premium) televisiekanalen. Volgens BREIN is gedaagde niet degene die de IPTV-pakketten heeft verkocht, maar wel de eigenaar van de drie domeinnamen die naar de websites leiden. BREIN beweert dat gedaagde de domeinnamen niet te goeder trouw heeft geregistreerd omdat er opzettelijk een onjuist adres in Nederland is opgegeven bij het EURid (domeinnamenregister). In feite zou gedaagde slechts de katvanger zijn van de persoon die de IPTV-pakketten via de websites heeft verkocht. BREIN is van mening dat gedaagde onrechtmatig handelt en eist daarom dat hij de drie domeinnamen aan haar overdraagt. De rechtbank heeft geoordeeld dat BREIN ontvankelijk is in haar collectieve vordering en wijst BREIN aan als exclusieve belangenbehartiger voor alle rechthebbenden op entertainmentcontent van IPTV-pakketten die via de domeinnamen beschikbaar zijn gemaakt.