Dossiers

Gerecht 15 oktober 2025, IEF 23015; ECLI:EU:T:2025:960 (Frutaria Innovation SL tegen EUIPO en Markus Schneider). Het Gerecht (Zesde kamer) bevestigt de EUIPO-beslissing waarbij het EU-beeldmerk FRUTARIA nietig is voor klasse 29 (gedroogd fruit) en klasse 31 (vers fruit), maar in stand blijft voor klasse 35 (export van vers fruit). Omdat de merkaanvraag dateert van 22 mei 2007, past het Gerecht materieel Verordening nr. 40/94 toe. Het stelt vast dat “frutaria” in het Portugees “fruitwinkel” betekent en voor de Portugese doelgroep beschrijvend is voor gedroogd en vers fruit (art. 7(1)(c) jo. 51(1)(a)). De eenvoudige grafische elementen (groene kleur, groen vierkant, halve cirkel, golflijn, onderstreping, standaard vette letter) zijn banale versiering en veranderen de betekenis niet: het publiek blijft het teken als beschrijving van de waar zien en legt een rechtstreeks en specifiek verband met de waren. Voor diensten in klasse 35 is het teken daarentegen niet beschrijvend, zodat het merk daarvoor geldig blijft. Het Gerecht neemt ook in aanmerking dat de Kamer van Beroep haar beslissing via een corrigendum heeft verduidelijkt: de nietigverklaring ziet alleen op de waren van klassen 29 en 31.

Hof Amsterdam 30 september 2025, IEF 23011; ECLI:NL:GHAMS:2025:2542 ([appellanten] tegen [geïntimeerde]). [appellant 1] en [appellant 2] woonden op een woonboot en verkochten in 2015 de naastgelegen woonboot aan [geïntimeerde]. Na de verkoop ontstonden er spanningen tussen partijen, volgens [geïntimeerde] zelfs pesterijen en getreiter. [geïntimeerde] heeft in een andere procedure een verklaring afgelegd. Hierin staat onder andere dat het voor [geïntimeerde], "een regelrechte ramp" was om naast [appellanten] te wonen. [appellanten] spanden daarop een kort geding aan en eisten rectificatie van de verklaringen van [geïntimeerde], op straffe van een dwangsom. De voorzieningenrechter wees deze vordering af, omdat niet aannemelijk was dat een bodemrechter de uitlatingen als onrechtmatig zou aanmerken. [appellanten] hebben in hoger beroep zeven grieven aangevoerd die erop neerkomen dat de voorzieningenrechter een onjuist toetsingskader heeft gehanteerd of onjuist heeft getoetst bij de vraag of de uitlatingen van [geïntimeerde] onrechtmatig zijn.  

Rb. Amsterdam 15 oktober 2025, IEF 23010; IT 4983; ECLI:NL:RBAMS:2025:7489 (SOMI, DPS tegen Meta). Stichting Onderzoek Marktinformatie (hierna: SOMI) en Data Privacy Stichting (hierna: DPS) komen op voor de belangen van Nederlandse gebruikers van Facebook. DPS komt daarnaast ook op voor de belangen van Nederlandse gebruikers van Instagram. Kernverwijt van DPS en SOMI is dat Meta in strijd met de toepasselijke regelgeving persoonsgegevens van de gebruikers van Facebook en/of Instagram verwerkt. SOMI en DPS willen dat Meta hiermee stopt en de schade aan de achterban van SOMI en DPS vergoedt. De rechter behandelt in dit vonnis haar bevoegdheid. Hoewel er in de service- en gebruikersvoorwaarden een forumkeuze is gemaakt voor Ierland, zijn SOMI en DPS hier niet aan gebonden. Zij zijn immers niet partij bij deze overeenkomsten. Zij voeren deze procedure als zelfstandige belangenbehartiger op eigen naam.  

Hof Amsterdam 26 september 2025, IEF 23008; IT 4981; ECLI:NL:GHAMS:2025:2657 (DPS tegen Meta c.s.). Deze zaak is een collectieve actie volgens artikel 3:305a (oud) BW, dat gold vóór de inwerkingtreding van de Wet Afwikkeling Massaschade in een Collectieve Actie (WAMCA). DPS komt hierin op voor de belangen van Nederlandse gebruikers van Facebook. Het gaat in deze procedure in de kern om de vraag of Meta c.s. onrechtmatig hebben gehandeld bij de verwerking van persoonsgegevens van Nederlandse Facebookgebruikers in de periode van 1 april 2010 tot 1 januari 2020. Meta c.s. hebben hun incidentele vordering ingesteld naar aanleiding van prejudiciële vragen die de rechtbank Rotterdam heeft gesteld aan het HvJEU [IT 4941]. Deze vragen gaan over de WAMCA en de AVG. Ook stelt Meta c.s. dat er extra vragen gesteld moeten worden aan het HvJEU.

Vzr. Rb. Rotterdam 22 september 2025, IEF 23007; IT 4979 ECLI:NL:RBROT:2025:11474 ([eiser] tegen Kindred en Risepoint). Kindred staat aan het hoofd van een groep die wereldwijd via platformen en websites online kansspelen aanbiedt, waaronder via Unibet. Risepoint is een voormalige dochtervennootschap van Kindred. De Nederlandse activiteiten van Unibet werden vanaf circa 2004 tot 1 oktober 2021 geëxploiteerd door Risepoint. Risepoint beschikte hiervoor niet over een vergunning van de Nederlandse kansspelautoriteit, maar bood haar diensten aan onder haar Maltese licentie. [eiser] heeft in de periode tot 1 oktober 2021 deelgenomen aan de door Risepoint via het online casino Unibet aangeboden kansspelen, en geld verloren. De persoonsgegevens van [eiser], waaronder transactiegegevens, zijn in het kader daarvan via de Unibet-websites aan de verwerkingsverantwoordelijke verzonden. [eiser] verzocht inzage in zijn persoonsgegevens. Kindred en Risepoint hebben dit verzoek afgewezen. Nu vordert [eiser] alsnog inzage van gegevens bij Kindred en Risepoint op grond van de AVG.  

Gerecht EU 8 oktober 2025, IEF 23006; IEFbe 4012; ECLI:EU:T:2025:946 (Doors Buglaria EOOD tegen EUIPO, Top Ten EOOD). Doors Bulgaria verzoekt vernietiging van een beslissing van de Kamer van Beroep. Doors Bulgaria had een EU-model geregistreerd voor deuren. Top Ten diende in 2023 een verzoek tot nietigverklaring in tegen dit model. De Invalidity Division verklaarde in 2024 het model nietig wegens het gebrek aan nieuwheid. Tegen deze nietigverklaring stelde Doors Bulgaria beroep in op 29 februari. Zij dienden op 27 mei de gronden van het beroep in. De Kamer verklaarde het beroep niet ontvankelijk, omdat het schriftelijke beroepschrift buiten de wettelijke termijn van vier maanden na kennisgeving was ingediend. Volgens het EUIPO vond kennisgeving plaats op 9 januari, zodat de termijn afliep op 10 mei. Doors Bulgaria stelt dat de termijn pas ging lopen op 29 februari, de datum waarop zij feitelijk kennis kreeg van de beslissing. EUIPO en Top Ten betwisten dit. 

Door Lianne van Boxel

Rigo Trading SA, eigenaar van snoepproducent Haribo, diende op 19 april 2022 een aanvraag in voor het onderstaande beeldmerk via een Internationale Registratie waarbij de Europese Unie werd aangewezen.

De aanvraag werd gedaan voor een groot aantal warenklassen en uiteenlopende producten, waaronder klasse 9 (o.a. opname apparatuur en computers), klasse 14 (juwelen en edelstenen), klasse 16 (papier), alsook klasse 25 (kleding) en klasse 28 (spellen en speelgoed). Opvallend genoeg werd het beeldmerk niet aangevraagd voor snoepjes. De inschrijving van dit beeldmerk is in september 2023 geweigerd door het Europese merkenbureau EUIPO vanwege gebrek aan onderscheidend vermogen.  

Een teken moet onderscheidend vermogen hebben om als merk geregistreerd te kunnen worden, wat zoveel wil zeggen als dat het teken in staat moet zijn de waren of diensten van de ene onderneming te onderscheiden van die van een andere.   

Gerecht EU 2 juli 2025, IEF 23004; ECLI:EU:T:2025:660 (Ferrari SpA tegen EUIPO en Kurt Hesse). Het Gerecht vernietigt de beslissing van de Vijfde Kamer van Beroep van het EUIPO voor zover het woordmerk TESTAROSSA vervallen was verklaard voor “schaalmodellen van motorvoertuigen te land (speelgoed)” in klasse 28. Kern: Ferrari heeft het normale gebruik van TESTAROSSA voor deze waren voldoende aangetoond, ook al brachten derde speelgoedfabrikanten de modellen op de markt. Uit catalogi en verpakkingen van o.a. Bburago en Hachette blijkt dat TESTAROSSA zichtbaar werd gebruikt naast het merk FERRARI en met de duidelijke vermelding “Official Licensed Product”, waardoor het teken fungeerde als herkomstaanduiding (modelnaam van Ferrari) en niet louter als beschrijving van een getrouwe miniatuur. Dat het merk samen met andere tekens werd gebruikt of niet vergezeld ging van „®”/ „TM”, doet daar niet aan af; in de markt voor schaalmodellen is het juist gebruikelijk dat fabrikantmerk en modelnaam samen optreden. Tegen deze achtergrond neemt het Gerecht ook impliciete toestemming van Ferrari aan: Ferrari was op de hoogte van het licentiegebruik en verzette zich daar niet tegen, zodat gebruik “met toestemming” in de zin van art. 15 lid 2 GMVo (thans art. 18 EUTMR) is gegeven. De Kamer van Beroep miskende dit door te oordelen dat het gebruik slechts verwees naar een getrouwe nabootsing en niet naar commerciële herkomst.

Op 28 juni van dit jaar is de Europese richtlijn toegankelijkheidsvoorschriften in werking getreden. Deze richtlijn, ook wel bekend als de European Accessibility Act (EAA), heeft als doel om producten en diensten binnen de Europese Unie toegankelijker te maken voor mensen met een beperking. Op dinsdag 21 oktober om 9 uur nemen technologieadvocaten Michelle Seel en Jeroen Schouten (Pinsent Masons) u mee in de juridische en praktische implicaties van deze richtlijn. Zij bespreken in één uur wat de richtlijn betekent voor bedrijven, welke verplichtingen gelden en hoe organisaties zich kunnen voorbereiden op de handhaving. Kortom, een interactieve sessie die inzicht geeft in de toekomst van toegankelijke (digitale) dienstverlening in Europa. 

Voor deze Online Update ontvangt u 1 PO-punt. 

European Accessibility Act

De EAA geldt voor fabrikanten en importeurs van fysieke producten zoals ticketautomaten, telefoons, e-readers en betaalterminals. Ook bedrijven die communicatie- en e-commercediensten aanbieden, vallen onder de richtlijn. De focus ligt voornamelijk op digitale producten en diensten. Of het nu gaat om het gebruik van een geldautomaat, het boeken van een treinreis, of het navigeren op een webshop, de EEA zorgt ervoor dat mensen met een beperking niet meer worden buitengesloten en is een belangrijke stap naar een inclusievere digitale wereld.

Concreet betekent dit dat aanbieders en dienstverleners hun producten en/of diensten zo moeten ontwerpen dat ze bruikbaar zijn voor mensen met een beperking. Denk aan schermen met instelbare helderheid, spraak- en tekstmogelijkheden op websites en tijdens het telefoneren, en begrijpelijke gebruiksaanwijzingen.

Rb. Noord-Holland 24 september 2025, IEF 23003; ECLI:NL:RBNHO:2025:10940 (TIC c.s. tegen [gedaagde]). Partijen hebben tot en met het voorjaar van 2024 samengewerkt vanwege het uitgeven van Numéro Netherlands, een tijdschrift over fashion en lifestyle. PBQ was licentiehouder, TIC de uitgever, en [gedaagde] trad als editor-in-chief op, verantwoordelijk voor sales en inhoudelijke invulling. Hij verrichtte zijn werkzaamheden als ZZP’er in opdracht van TIC c.s. De samenwerking eindigde abrupt nadat de Franse licentiegever juli 2024 aankondigde de licentieovereenkomst met PBQ te beëindigen. TIC c.s. hebben daarop de najaarseditie niet uitgebracht en stellen dat [gedaagde] zijn verplichtingen heeft geschonden en inbreuk heeft gemaakt op hun exclusieve licentie. Zij vorderen onder meer schadevergoeding, betaling van een factuur en rente. [gedaagde] voert verweer en vordert in reconventie betaling van een openstaande factuur.