Auteursrecht  

CvTA 18 december 2024, IEF 22486 (Instemmingsverzoek wijziging TKA-reglement). Het College van Toezicht Auteursrechten (CvTA) heeft ingestemd met een voorstel van Stichting NORMA om het Deelverdelingsreglement Thuiskopie Audio (TKA-reglement) te wijzigen. NORMA diende dit verzoek in om het reglement beter af te stemmen op haar governance-structuur, de terminologie van Sena, en de wens om te stoppen met de individuele verdeling van thuiskopiegelden voor klassieke live-uitvoeringen (TKALK). NORMA stelt dat de TKALK-verdeling niet meer bedrijfseconomisch haalbaar is vanwege hoge kosten en arbeidsintensiteit, terwijl het slechts een klein deel van de totale thuiskopiegelden betreft. Klassieke musici blijven echter aanspraak maken op vergoeding via de reguliere verdeling, gebaseerd op downloadgegevens, die representatiever zijn voor thuiskopiegebruik. Het CvTA constateert dat NORMA aan de vereisten voor interne besluitvorming heeft voldaan en dat ook Stichting de Thuiskopie heeft ingestemd met de wijzigingen. Het CvTA waardeert dat NORMA verder zal onderzoeken of een collectieve vergoeding voor klassieke musici via een fonds mogelijk is. Het CvTA besluit dat de voorgestelde wijzigingen passen binnen de praktische en financiële mogelijkheden van NORMA en het algemene verdelingsbeleid voor rechthebbenden. Het College stemt daarom in met het gewijzigde TKA-reglement, maar geeft aan dat deze instemming geen oordeel inhoudt over de juridische overeenstemming met het auteurs- en nabuurrecht. 

Raad van Discipline Arnhem-Leeuwarden 13 januari 2025, IEF 22485; ECLI:NL:TADRARL:2025:10 (Klagers tegen verweerster). Deze procedure betreft een klacht over een advocaat die namens een cliënt heeft opgetreden in een auteursrechtelijke kwestie. De klacht werd op 16 oktober 2023 ingediend bij de deken van de Orde van Advocaten in Gelderland. Het geschil draait om het ongeautoriseerde gebruik van een foto, waarop volgens de advocaat auteursrecht rust. De advocaat heeft namens haar cliënt de wederpartij aansprakelijk gesteld en een schikkingsvoorstel gedaan. De wederpartij betwistte het auteursrecht op de foto, verwijderde deze van de website en ging uiteindelijk akkoord met het voorstel. De klagers dienden echter een klacht in, stellende dat de advocaat in strijd met de gedragsregels heeft gehandeld door onafhankelijkheid en integriteit niet te waarborgen. De klagers voerden aan dat de advocaat niet onafhankelijk was, omdat zij namens haar werkgever en diens levenspartner optrad. Ze betoogden dat deze professionele en persoonlijke relaties de onafhankelijkheid van de advocaat ondermijnden. Ook vonden zij het schikkingsbedrag van €1.600 buitensporig en de aanpak van de advocaat onredelijk. De advocaat verweerde zich door te stellen dat zij regelmatig auteursrechtelijke zaken behandelt en dat er geen sprake was van afhankelijkheid of schending van gedragsregels. Volgens haar waren de gevraagde vergoeding en werkwijze gebruikelijk in dit soort zaken.

Rb. Amsterdam 22 november 2024, IEF 22473, IT 4746; ECLI:NL:RBAMS:2024:8394 (eiser tegen gedaagde). Eiser, handelend onder de handelsnaam [handelsnaam 1], heeft in opdracht van gedaagde, handelend onder de handelsnaam [handelsnaam 2], een webshop ontwikkeld voor haar bedrijf. Partijen hebben vooraf geen prijsafspraken gemaakt. Eiser heeft €9.917,98 gefactureerd, waarvan gedaagde €6.104,06 heeft betaald. Eiser vordert betaling van het resterende bedrag van €3.813,92. Gedaagde betwist de redelijkheid van het gefactureerde bedrag, voert aan dat zij alle afbeeldingen en teksten zelf heeft aangeleverd, en stelt dat soortgelijke opdrachten bij andere websiteontwikkelaars veel minder kosten. De kantonrechter oordeelt dat het door gedaagde betaalde bedrag van €6.104,06 een redelijke vergoeding is voor de werkzaamheden. Het resterende bedrag wijst de kantonrechter af, omdat eiser onvoldoende heeft onderbouwd hoe de kosten zich hebben opgebouwd. Met name voor de technische werkzaamheden ontbreekt een toelichting op de tijdsbesteding en de aard van de uitgevoerde werkzaamheden, terwijl dit gezien de betwisting door gedaagde noodzakelijk was. Daarnaast stelt gedaagde dat eiser onrechtmatig heeft gehandeld door zonder toestemming elementen van het ontwerp van de webshop te gebruiken voor de website van een kapsalon van een kennis van gedaagde, waarmee haar auteursrecht wordt geschonden. Dit betoog heeft zij aangedragen als een voorwaardelijk verrekeningsverweer. De kantonrechter gaat hier echter niet op in, omdat de vordering van eiser wordt afgewezen.

Rb. Zeeland-West-Brabant 18 december 2024, IEF 22463; ECLI:NL:RBZWB:2024:8786 (Eiser tegen gedaagden). Eiser is een eenmanszaak die zich bezighoudt met de ontwikkeling en verkoop van o.a. hard- en software. Gedaagde is actief in de apothekersbranche, en houdt zich bezig met de productie, assemblage en verhandeling van apothekersrobots. Partijen hebben samengewerkt bij de ontwikkeling van een apothekerssorteerkast. Met behulp van de sorteerkast kunnen apotheken recepten verwerken tot aan de uitgifte daarvan. De sorteerkast is onder meer voorzien van bewegingssensoren en gekleurde verlichting in de vakken van de kast. Gedaagde zocht een partij die kennis had omtrent de benodigde software, en kwam zo met eiser in contact. Uiteindelijk hebben partijen een samenwerkingsovereenkomst gesloten. Op enig moment ontstaat onenigheid tussen partijen, waardoor de samenwerking wordt beëindigd. Partijen leggen de te maken afspraken vast in een vaststellingsovereenkomst, na afloop van een mediationtraject. Gedaagde gaat verder met de ontwikkeling van de sorteerkast met behulp van nieuw ontwikkelde software.

Rb. Den Haag 17 december 2024, IEF 22444; ECLI:NL:RBDHA:2024:21280 (Polmos tegen Pilot en gedaagde). Polmos is rechthebbende op een woord- en beeldmerk dat zij als sticker aanbrengt op flessen Belvedere-wodka. Daarnaast is zij auteursrechthebbende van het logo dat onderdeel uitmaakt van het beeldmerk. Pilot was betrokken bij de handel in en was eigenaar van een aantal zendingen flessen namaak-Belvedere-wodka. Deze zendingen zijn in Nederland aangetroffen, deels bij gedaagde en deels bij de douane. Op deze zendingen heeft Polmos conservatoir beslag laten leggen. Daarom vordert Polmos een verbod op de afgifte van de merkinbreukmakende flessen en schadevergoeding op grond van haar merkregistraties, auteursrechten, of onrechtmatige daad.

Hof Amsterdam 19 november 2024, IEF 22435, IT 4702; ECLI:NL:GHAMS:2024:3207 (Payingit c.s. tegen Workrate). Workrate biedt een softwarepakket aan onder de naam Workstate. Rond 2008 heeft het bedrijf nieuwe software ontwikkeld onder de naam Workmate. Vervolgens is Workrate de software commercieel gaan exploiteren. Hiervoor is Usemate B.V. opgericht, waarna de software van naam is veranderd. Deze heet nu Usemate. Enige tijd later is dit bedrijf van naam veranderd en heet het nu PayingIT. Daarna is er een nieuw bedrijf opgericht, PayingIP. De aandelen van zowel PayingIT als PayingIP worden gehouden door verschillende natuurlijke personen en worden indirect bestuurd door de bedrijven van deze aandeelhouders. Gezamenlijk worden PayingIT, PayingIP, de aandeelhouders en hun bedrijven PayingIT c.s. genoemd. Na de oprichting van PayingIP is er een koop- en licentieovereenkomst overeengekomen tussen alle partijen. Hierbij is onduidelijkheid ontstaan over de uitleg van deze overeenkomst wat betreft de omvang van het overgedragen auteursrecht. De broncode van de Workstate-software overlapt gedeeltelijk met die van de Usemate-software. Alle applicaties draaien op dezelfde broncode, die is uitgeschreven in een document (hierna: het document).

Rb. Noord-Holland 11 december 2024, IEF 22433; ECLI:NL:RBNHO:2024:12600 (Videma tegen gedaagde). Videma verleent auteursrechtelijke licenties voor het vertonen van televisieprogramma’s. Deze licenties verleent zij onder meer aan horecagelegenheden, in opdracht van de rechthebbenden op deze filmwerken. Een medewerker van Videma heeft geconstateerd dat gedaagde in 2022 in haar café een WK-voetbalwedstrijd heeft vertoond voor gasten, zonder daarvoor over een licentie te beschikken. Videma heeft gedaagde vervolgens de gelegenheid geboden om alsnog een licentie aan te schaffen voor het jaar 2022. Gedaagde heeft uiteindelijk in 2023 gereageerd en een licentieovereenkomst met Videma gesloten voor het jaar 2022. De factuur voor deze overeenkomst heeft gedaagde echter niet betaald. Videma vordert dit bedrag nu bij de kantonrechter, samen met buitengerechtelijke incassokosten en rente.

Rb. Overijssel 13 december 2024, IEF 22432; ECLI:NL:RBOVE:2024:6663 (Eiser tegen gedaagde) Eiser is professioneel fotograaf en heeft in opdracht van een bedrijf een aantal foto’s gemaakt, waaronder de foto die in deze zaak centraal staat. Gedaagde heeft de foto van eiser gebruikt bij een artikel op zijn website. Bij de foto staat de naam van eiser niet vermeld, maar deze is wel opgenomen in de metadata. Eiser heeft geen toestemming gegeven voor het gebruik van de foto. Hij heeft gedaagde hiervan op de hoogte gesteld en aangegeven dat hij het gebruik van de foto financieel met hem wenst te regelen, waarop gedaagde de foto van zijn website heeft verwijderd. Gedaagde weigert echter schadevergoeding te betalen, waarop eiser deze in deze zaak vordert.

Rb. Amsterdam 22 november 2024, IEF 22421; ECLI:NL:RBAMS:2024:7235 (Fraude inburgeringsexamens) Naar aanleiding van het onderzoek Benbrook, waarin onderzoek is gedaan naar grootschalige fraude met inburgeringsexamens en facturen van lessen, zijn vier verdachten gedagvaard. Een van deze verdachten is een bedrijf met rechtspersoonlijkheid dat zich volgens het OM schuldig heeft gemaakt aan mensensmokkel, valsheid in geschrift en het inbreuk maken op het auteursrecht van een ander. Twee van de verdachten zijn bestuurders en feitelijk leidinggevenden van het bedrijf, en het OM stelt dat de laatste verdachte medepleger is van de door het bedrijf gepleegde strafbare feiten. Alle verdachten worden vrijgesproken van mensenhandel, omdat de rechtbank dit niet bewezen acht. Het bedrijf en zijn bestuurders worden veroordeeld voor het medeplegen van valsheid in geschrift dan wel het feitelijk leidinggeven aan het medeplegen.

Rb. Midden Nederland 4 september 2024, IEF 22411; ECLI:NL:RBMNE:2024:5304 (KHN tegen gedaagde). Gedaagde heeft een lidmaatschapsovereenkomst afgesloten met KHN. Hierdoor heeft KHN muziekinstellingen betaald voor de auteursrechten van de achtergrondmuziek die in het café van gedaagde werd afgespeeld. Deze kosten zijn vervolgens doorberekend aan gedaagde, maar hij heeft deze factuur niet betaald. In deze procedure vordert KHN alsnog betaling hiervan. Gedaagde stelt dat hij de lidmaatschapsovereenkomst had opgezegd en dat hij niet wist dat KHN de muziekrechten namens hem betaalde. Hij zou zelf de kosten aan Buma en Sena hebben voldaan en dacht dat de facturen van KHN betrekking hadden op de lidmaatschapsbijdrage. Gedaagde heeft dit echter onvoldoende onderbouwd. Ook heeft gedaagde de opzegging niet kunnen bewijzen, waardoor deze niet kan worden vastgesteld. De verweren van gedaagde slagen dus niet, waardoor hij gehouden is de vordering van KHN te voldoen.