Auteursrecht  

Rechtbank Amsterdam 21 september 2016, IEF 16264; ECLI:NL:RBAMS:2016:5983 (auteursrechtinbreuk performancekunstenaars) Auteursrecht. Gemeenschappelijk auteursrecht. Twee performancekunstenaars hebben jarenlang, van 1976 tot 1988, gezamenlijke werken gemaakt. In 1999 hebben zij een overeenkomst gesloten over de uitoefening van het gemeenschappelijke auteursrecht. Op grond van de overeenkomst is aan gedaagde het recht verstrekt de gezamenlijke werken te exploiteren, met de verplichting aan eiser een vergoeding te betalen. Over de uitleg van de overeenkomst is een geschil ontstaan. De rechtbank legt de overeenkomst uit aan de hand van de Haviltex-maatstaf, waarbij ook gekeken is naar de wijze waarop partijen in de praktijk aan de overeenkomst uitvoering hebben gegeven. De heruitvoering van een gemeenschappelijk werk in gewijzigde vorm is onder de overeenkomst niet toegestaan, er is daardoor sprake van auteursrechtinbreuk door gedaagde. De handhaving van een gemeenschappelijk auteursrecht door een deelgenoot jegens de andere deelgenoot is mogelijk. De overeenkomst beperkt het wettelijk toegestaan gebruik van gezamenlijk werk waarbij geen toestemming van de andere deelgenoot nodig is (zoals tentoonstellen en citeren) niet. Publieke uitlatingen van beide kunstenaars over elkaar zijn niet onrechtmatig.

Hof Arnhem-Leeuwarden 20 september 2016, IEF 16261; ECLI:NL:GHARL:2016:7612 (Moszkowicz - RAAF-VPRO) Eiser heeft beslag laten leggen op alle scenarioversies van de serie ‘De Maatschap’, omdat er volgens hem inbreuk gemaakt is op het auteursrecht van zijn autobiografie ‘De Straatvechter.’ Zie eerder IEF 15979 en IEF 16041. In hoger beroep stelt het hof, aansluitend op het oordeel van de rechtbank, dat eiser niet aannemelijk heeft gemaakt dat er een inbreuk is gemaakt op het auteursrecht en er is onvoldoende aannemelijk gemaakt dat schrijvers van de op zijn familie geïnspireerde televisieserie gebruikt hebben gemaakt van auteursrechtelijk beschermde trekken van zijn levensverhaal. Eiser krijgt dan ook geen inzage in het script.

HvJ EU 15 september 2016 IEF 16249; IEFBE 1928; IT 2135; ECLI:EU:C:2016:689 (Tobias Mc Fadden tegen Sony Music Entertainment) Netwerk beveiliging. Vrij verkeer van diensten. Tobias Mc Fadden is de bedrijfsleider van een bedrijf in licht- en geluidstechniek, waar hij het publiek gratis toegang verschaft tot een wifinetwerk om de aandacht van potentiële klanten op zijn waren en diensten te vestigen. In 2010 is een muziekwerk waar Sony de auteursrechten van bezit via dit netwerk illegaal voor het downloaden aan het publiek aangeboden. Het Landgericht München I, waarbij het geding tussen Sony en Mc Fadden aanhangig is, is van oordeel dat de laatstgenoemde niet zelf inbreuk op de betrokken auteursrechten heeft gepleegd. Het verklaart echter te overwegen Mc Fadden voor die inbreuk indirect aansprakelijk te houden omdat zijn wifinetwerk niet beveiligd was. Het Landgericht twijfelt echter over de vraag of de richtlijn inzake elektronische handel zich tegen een dergelijke indirecte aansprakelijkheid verzet en heeft het Hof een aantal vragen voorgelegd.

Gisterenmiddag presenteerde de Europese Commissie zijn langverwachte plannen voor aanpassing van de Europese Richtlijnen rond het auteurs- en het naburig recht.

Hof Amsterdam 13 september 2016, IEF 16245 (X - Buma en Sena) Auteursrecht. Naburige rechten. De radiozender Fresh FM wordt sinds 1996 uitgezonden via de ether en fresh.fm door SCOEZH. Zij heeft vergunningen van CvdM en Agentschap Telecom. BUMA en SENA hebben meerdere keren via de rechter betaling van licentievergoeding afgedwongen. Het gevorderde verbod wordt uitgebreid van 'openbaarmaking via de ether' naar iedere vorm van openbaarmaking. Er volgt een door de voorzieningenrechter uitgesproken inbreukverbod voor het zonder betaling van billijke vergoeding (ex 7 WNR) op straffe van een dwangsom en tegen R, in persoon, op straffe van lijfsdwang per muziekwerk van hooguit 10 dagen per kalendermaand. Alle dwangsomveroordelingen uit het verleden hebben - omdat nimmer vermogensbestanddelen werden aangetroffen - niet tot executie geleid; vanwege de ernst de duur van de inbreuk en de onwaarschijnlijkheid dat een dwangsomveroordeling dit keer wel effect zal hebben, is lijfsdwang op zijn plaats.

De voorzieningenrechter terecht geoordeeld dat X van de door SCOEZH gepleegde inbreuken op auteursrechten en naburige rechten een ernstig persoonlijk verwijt valt te maken. Met betrekking tot de uitgesproken uitvoerbaarheid bij lijfsdwang neemt het hof als uitgangspunt dat lijfsdwang slechts als uiterst middel toegepast mag worden, wat mee brengt dat er geen redelijke twijfel bestaat dat andere middelen niet genoegzaam zullen zijn om de voldoening aan de hoofdveroordeling te verzekeren. Het hof zal op dit punt het vonnis van de voorzieningenrechter vernietigen.

Rechtbank Den Haag 7 september 2016, IEF 16241; ECLI:NL:RBDHA:2016:10697 (Tee Set) Naburige rechten. Auteursrecht. Tussen partijen is in de eerste plaats in geschil wie de oorspronkelijk rechthebbende was of rechthebbenden waren op de (naburige) rechten van de fonogrammenproducent van opnamen van de band vanaf begin 1969 totdat verschillende bandleden de band in 1970 verlieten. De rechtbank oordeelt dat de overeenkomst niet ontbonden is op grond van wanprestatie. Het enkele gegeven dat bandlid 1 tekort zou zijn geschoten in de nakoming van verplichtingen uit die overeenkomst, zoals gedaagde stelt, leidt nog niet tot het rechtsgevolg dat de overeenkomst is ontbonden. Ook het betoog dat levering van de rechten niet heeft plaatsgevonden omdat bandlid 1 de geluidsbanden niet in zijn bezit had, faalt. Met betrekking tot het auteursrecht twisten partijen over de vraag of bandlid 1 alle composities en teksten van de ‘Tee Set’ nummers heeft geschreven of niet. Omdat nadere onderbouwing op dit punt is uitgebleven kan niet vastgesteld worden dat bandlid 1 maker is van de composities en teksten.

Hof Amsterdam 26 april 2016, IEF 16240; LS&R 1372; ECLI:NL:GHAMS:2016:1729 (module alternatieve geneeswijze) Alternatieve geneeskunst. Auteursrecht. De module van alternatieve geneeswijzen waar het om gaat (bestaande uit een ordening van aandoeningen, therapieën en toe te passen middelen) is geen werk in de zin van de Auteurswet. Dit komt doordat de benamingen gebruikelijk zijn en algemeen gebruikt worden. Ook de ordening van termen maakt de module geen werk in de zin van de Auteurswet. Er is dus geen sprake van inbreuk op auteursrecht. Wat betreft het onrechtmatig profiteren van wanprestatie geldt een bewijsopdracht.

Voorpublicatie Ars Aequi: noot bij HvJ EU 8 september 2016, IEF 16235; IEFBE 1926; ECLI:EU:C:2016:644 (arrest GS Media/ Sanoma, Playboy & Britt Dekker) Auteursrecht. Grondrechten. Het belangrijkste nieuws van dit arrest is dat het Hof kennis van de illegaliteit van de onderliggende bron als doorslaggevende factor introduceert voor de bepaling of al dan niet sprake is van een mededeling aan het publiek. Dat roept veel vragen op en velen zullen het er niet mee eens zijn.

Rechtbank Den Haag 13 september 2016, IEF 16238 (SCOEZH tegen Buma) Auteursrecht. Naburige rechten. Muziek.

SCOEZH is de vergunninghouder achter het radiostation Fresh FM. SCOEZH heeft vele jaren lang niet of te weinig vergoedingen betaald aan Buma en Sena voor de uitzendingen van Fresh FM. SCOEZH wilde desondanks een nieuwe licentie, zonder de openstaande rekeningen uit het verleden te betalen. Buma en Sena weigeren die licentie zolang het verleden niet is afgehandeld. SCOEZH vorderde in kort geding dat alsnog een licentie gegeven zou worden tegen betaling van een bescheiden voorschot. De vorderingen tegen Sena zijn afgewezen, de vorderingen tegen Buma zijn conform verzoek Buma verwezen naar de rechtbank Amsterdam.
Door het vonnis hoeven Sena en Buma in de huidige omstandigheden geen toestemming te geven voor uitzendingen van Fresh FM, zodat dat station nu geen gebruik kan maken van het wereldmuziekrepertoire zoals vertegenwoordigd door Buma en Sena. Het is belangrijk dat Buma en Sena de aan hen toevertrouwde auteurs- en naburige rechten ook daadwerkelijk kunnen handhaven en in voorkomende gevallen licenties ook kunnen weigeren, om zo de exploitatie van muziek te beschermen ten behoeve van leden en aangeslotenen.

“Wanneer [iemand] wist, of moest weten, dat de door hem geplaatste hyperlink toegang geeft tot een illegaal op internet gepubliceerd werk, bijvoorbeeld doordat hij daarover gewaarschuwd is door de auteursrechthebbenden, moet ervan uitgegaan worden dat de verstrekking van die link een ‘mededeling aan het publiek’ in de zin van artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29 vormt”.

Dit is de kernoverweging van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 8 september 2016 in een zaak over het hyperlinken naar de illegaal aangeboden naaktfoto’s van Britt Dekker. Wanneer iemand weet dat een bepaalde bron illegaal op internet aangeboden werk bevat, levert het hyperlinken daarnaar auteursrechtinbreuk op.

Voor bedrijven die met winstoogmerk hyperlinken geldt dat zij verplicht zijn zich ervan te vergewissen dat de bron niet illegaal is. Website Geen Stijl deed het tegendeel. Zij wist dat de foto’s waren uitgelekt en illegaal werden aangeboden en probeerde zoveel mogelijk aandacht te vragen voor de hyperlink naar de foto’s. De Nederlandse rechters oordeelden al dat dit een onrechtmatige daad oplevert, maar het Europese Hof beslist dat er ook van auteursrechtinbreuk sprake is.

Het Hof benadrukt dat een particulier die naar illegale bronnen linkt zonder dat te weten géén auteursrechtinbreuk pleegt. Hij “intervenieert immers in de regel niet met volledige kennis van de gevolgen van zijn handelwijze om klanten toegang te verschaffen tot een werk dat illegaal op internet is gepubliceerd”. Dat de auteursrechtelijke status van een handeling zo zeer afhankelijk is van de wetenschap van degene die de handeling pleegt, is nieuw. Het Hof heeft inmiddels een ingewikkelde omstandighedencatalogus ontwikkeld om te bepalen of wel of niet van auteursrechtinbreuk sprake is.

Voor de piraterijbestrijding is dit een opsteker. Websites die zich daar op grote schaal mee bezighouden kunnen zich niet meer verschuilen achter de stelling dat zij ‘slechts’ hyperlinks aanbieden naar illegaal aanbod elders.

Verder zal per geval altijd nog aan de uitingsvrijheid moeten worden getoetst, zoals de Hoge Raad eerder besliste. Serieuze nieuwsmedia, die niet slechts verlekkerd aandacht vragen voor foto’s die nog in de Playboy moeten verschijnen, waarvan de primeur-bedervende schade evident is, behoeven zich geen zorgen te maken.

HvJ EU 8 september 2016, ECLI:EU:C:2016:644, GS Media / Sanoma, Playboy & Britt Dekker