Auteursrecht  

Hof Den Haag 16 november 2021, IEF 20440, RB 3585; ECLI:NL:GHDHA:2021:2409 (Dutch Dressage Horses en Dressage Stables en Horses) Zie [IEF 19336]. Geïntimeerden en appellante houden zich bezig met het beleren van en handelen in dressuurpaarden. Volgens geïntimeerden maakt appellante zich schuldig aan inbreuk op auteursrechten, onrechtmatige concurrentie en misleidende reclame, door zonder toestemming foto’s, video’s en adres te gebruiken om zichzelf als succesvol paardenondernemer voor te doen op haar website, op YouTube en op haar Facebook- en Instagramaccounts. Geïntimeerden worden in het ongelijk gesteld. Er is geen sprake van misleiding in de zin van art. 6:194 BW. Geen oneerlijke concurrentie. De op het auteursrecht op foto’s gebaseerde vorderingen worden afgewezen; er is geen rechtsgeldige overdracht. Makerschap van c.q. aanspraak op (eventuele) auteursrechten op verkoopteksten is onvoldoende onderbouwd. Geïntimeerden worden veroordeeld tot vergoeding volledige proceskosten in eerste aanleg wegens niet naleving van artikel 21 Rv; hogere proceskosten in incidenteel appel vanwege de vele niet onderbouwde en kansloze stellingen.

Rechtbank Amsterdam 19 november 2021, IEF 20419; ECLI:NL:RBAMS:2021:6721 (Foto Markthal Rotterdam) Fotograaf is rechthebbende op de foto “Markthal Rotterdam”. Gedaagde heeft een eenmanszaak met als activiteiten reisorganisatie en informatieverstrekking op het gebied van toerisme. Ten behoeve van de excursie “private South Holland” heeft de gedaagde op haar website de foto “Markthal Rotterdam” geplaatst. Eiser vordert veroordeling van gedaagde tot betaling van € 525,00 aan schadevergoeding, vermeerderd met de wettelijke rente hierover. Gedaagde bestrijdt de hoogte van de schade. De rechtbank overweegt dat de stelplicht en de bewijslast ten aanzien van de omvang van de schade bij de eiser ligt. Eiser heeft nagelaten afdoende overtuigende stukken in het geding te brengen waaruit valt op te maken dat hij deze foto voor de door hem gehanteerde tarieven ten behoeve van een website die vergelijkbaar is aan die van gedaagde, heeft geleverd. De verwijzing naar eerdere uitspraken, dan wel de tarievenlijst Stichting Beeld Anoniem geeft evenmin voldoende duidelijkheid over de in dit geval door eiser geleden schade. Deze tarievenlijst is anders dan eiser meent niet bedoeld om als onderbouwing van de schade in het individuele geval dienst te doen. De uitspraken bieden onvoldoende duidelijkheid nu er uitspraken zijn overgelegd die het standpunt van eiser onderbouwen maar er ook uitspraken zijn die een andere lijn volgen. Dat leidt ertoe dat de schade wordt geschat op € 50,00.

HR 17 december 2021, IEF 20410; ECLI:NL:HR:2021:1906 (GEU tegen Snappet) Deze auteursrechtzaak gaat over de vraag of het lesmateriaal van Snappet inbreuk maakt op de Leerroutes van educatieve uitgeverijen en vertoont trekken van een reprise van het standaardarrest Heertje/Hollebrand over Economie-schoolboeken. De rechtbank [IEF 16363] en het hof [IEF 18605] oordelen dat van inbreuk geen sprake is. De Hoge Raad heeft de klachten over het arrest van het hof beoordeeld. De uitkomst hiervan is dat deze klachten niet kunnen leiden tot vernietiging van dat arrest.

Vzr. Rechtbank Midden-Nederland 25 november 2021, IEF 20408; ECLI:NL:RBMNE:2021:5824 (Vlisco tegen Max Mara) Kort geding. Inbreuk in EU op auteursrecht op het dessin van een stof. Het werkbegrip en de beschermingsomvang zijn geharmoniseerd, zodat de vraag of het dessin auteursrechtelijk beschermd is en of Max Mara daarop inbreuk maakt, wordt beoordeeld naar Nederlands recht. Het antwoord op die vragen luidt: ja. Wie auteursrechthebbende is, moet worden beoordeeld naar de lex loci protectionis (het recht van het land waar de bescherming wordt ingeroepen). Of textielbedrijf Vlisco auteursrechthebbende is, wordt beoordeeld naar Nederlands, Duits, Frans en Italiaans recht. Voor wat betreft de overige EU-landen heeft Vlisco onvoldoende gesteld om te kunnen beoordelen of het auteursrecht en de daaraan verbonden persoonlijkheidsrechten aan haar toekomt. De voorzieningenrechter oordeelt dat Vlisco naar Nederlands, Duits en Italiaans recht auteursrechthebbende is en daarom worden de vorderingen m.b.t. die landen toegewezen.

HR 17 december 2021, IEF 20407; ECLI:NL:HR:2021:1923 (Martin Garrix tegen Spinnin en MAS) In juli 2012 kwam Martin Garrix als veelbelovende DJ, net 16 jaar oud, onder contract bij het platenlabel Spinnin. Het aan Spinnin gelieerde MusicAIIStars werd zijn manager. Garrix werd gaandeweg zijn carrière steeds minder tevreden met de manier waarop zijn belangen werden behartigd. Als gevolg hiervan heeft hij de contracten op vrijwel alle mogelijke manieren laten ontbinden, wat uitmondde in een zaak die doorging tot het hof Arnhem-Leeuwarden [IEF 18905]. Zij heeft o.a. geoordeeld dat Garrix de contracten onterecht heeft vernietigd. A-G Drijber stelt het hof in gelijk en verwerpt zowel het principale als het incidentele cassatieberoep [IEF 19932]. De Hoge Raad oordeelt dat, onder artikel 25f Aw, de rechter ex tunc moet beoordelen of een beding onredelijk bezwarend is. Later opgekomen omstandigheden worden niet beoordeeld onder artikel 25f Aw.

Ktr. Rechtbank Rotterdam 3 december 2021, IEF 20394; ECLI:NL:RBROT:2021:12032 (Fotograaf tegen Gedaagde) Eiser is fotograaf. Gedaagde drijft een eenmanszaak gespecialiseerd in luchtfotografie. Eiser vordert dat gedaagde wordt veroordeeld tot betaling van € 2.000,- aan schadevergoeding omdat deze een door eiser gemaakte foto op zijn website heeft geplaatst. Op de door eiser overgelegde screenshots is te zien dat de foto op de homepage en in het portfolio van de website van gedaagde is geplaatst. Het plaatsen van de foto op een voor het publiek toegankelijke website geldt als een openbaarmaking, en moet aan gedaagde worden toegerekend. De duur van de inbreuk wordt vastgesteld op één dag, omdat eiser onvoldoende heeft onderbouwd dat de foto langer op de website heeft gestaan. In dit geval is het passend om de schadevergoeding vast te stellen op een forfaitair bedrag. Daarbij zal worden uitgegaan van het bedrag dat verschuldigd was geweest als gedaagde toestemming had gevraagd om de foto te gebruiken. De kantonrechter veroordeelt gedaagde aan eiser een bedrag te betalen van € 669,76, te vermeerderen met de wettelijke rente als bedoeld in artikel 6:119 BW over een bedrag van € 582,40 vanaf 1 februari 2017 tot aan de dag van algehele voldoening.

Rechtbank Noord-Holland 8 december 2021, IEF 20390; C/15304546 / HA ZA 20-418 (Terra tegen Leek en Verboom) Terra ontwerpt machines en werktuigen voor de tuinbouw. Een van de ontwerpen van Terra is een inhoesmachine, waarmee bossen bloemen kunnen worden verpakt in een plastic boekethoes. Leek heeft in 2017 een inhoesmachine gekocht van Terra Handel. In januari 2020 hebben de directeuren van Terra bij een bezoek aan de vestiging van Leek naast de door Terra geleverde inhoesmachine een tweede, sterk op de machine van Terra gelijkende inhoesmachine aangetroffen die niet van Terra afkomstig is. Op deze machine was een sticker met het beeldmerk van Verboom aangebracht. Volgens Terra heeft zij het auteursrecht op de inhoesmachine. De rechtbank stelt dat de inhoesmachine van Terra zodanig door technische en functionele eisen is bepaald dat deze vormgeving is uitgesloten van bescherming door het auteursrecht. De kleur van de pootjes of de vorm van de grijparmen maken dat niet anders. De inhoesmachine is geen werk in de zin van de Auteurswet, evenmin is sprake van slaafse nabootsing. De vorderingen van Terra worden afgewezen.

Rechtbank Den Haag 8 december 2021, IEF 20388; ECLI:NL:RBDHA:2021:13501 (Nine&Co tegen Van Meel) Van Meel is een onderneming die actief is in de mode-industrie, onder het merk Frogs and Dogs heeft zij een aan twee zijden te dragen vestje, een shirtje en een broek op de markt gebracht in de kleuren lichtroze, mintgroen en wit (hierna: de FD producten). Nine&Co beroepen zich op auteursrechtelijke bescherming van kledingstukken uit haar Noppies baby basic collection (hierna: de Noppies collectie) en stelt dat Van Meel met de FD producten inbreuk maakt op deze collectie. Ook doet Nine&Co een beroep op slaafse nabootsing. Het verweer van Van Meel dat zij geen inbreuk maakt en evenmin onrechtmatig handelt, slaagt. De rechtbank overweegt dat de totaalindruk van de FD producten op een groot aantal onderdelen afwijkt van de Noppies collectie. Er is daarom geen sprake van auteursrechtelijke inbreuk. Voor slaafse nabootsing is vereist dat het product waarvan wordt gesteld dat het is nagebootst een eigen gezicht op de relevante markt heeft. Dit heeft Nine&Co niet onderbouwt, deze vordering wordt daarom afgewezen.

Gerechtshof Amsterdam 16 november 2021, IEF 20385; C/13/687466 / KG ZA 20-652 (Kunstenares tegen gemeente Amsterdam) Eiseres is kunstenares en heeft in opdracht van de gemeente een kunstwerk vervaardigd, dat op een locatie in Amsterdam zou worden geplaatst. De gemeente heeft na protest van buurtbewoners besloten het kunstwerk niet op die locatie te plaatsen. In een door eiseres aangespannen kortgedingprocedure heeft het hof de gemeente op straffe van een dwangsom van € 50.000 veroordeeld tot plaatsing van het kunstwerk op een alternatieve locatie [IEF 17472]. Volgens eiseres is de gemeente die veroordeling niet nagekomen en is de dwangsom verbeurd. De gemeente vordert opheffing dan wel matiging van de dwangsom onder andere omdat in hun ogen de door voorzieningenrechter opgelegde combinatie van een inspannings- en resultaatsverplichting tegenstrijdig is. Het hof stelt dat de inspanningsverplichting van de gemeente om zich maximaal in te spannen de tijdige plaatsing van het kunstwerk binnen maximaal twee jaar te realiseren niet tegenstrijdig is. Het hof oordeelt dat de dwangsom is verbeurd en ziet geen grond voor opheffing of matiging van de dwangsom.

Hof 's-Hertogenbosch 22 november 2021, IEF 20384; ECLI:NL:GHSHE:2021:3547 (Masterboxen) Zie [IEF 14644] Het hof veroordeelt de verdachte ter zake van de illegale productie, invoer en handel in/van Masterboxen en deelneming aan een criminele organisatie tot een gevangenisstraf voor de duur van 12 maanden, met aftrek van voorarrest, waarvan 9 maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaren. Het hof wijdt onder meer overwegingen aan de ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie in de strafvervolging, onder andere met betrekking tot het (rechtmatige) optreden van de Stichting Brein en de samenwerking tussen deze stichting en de FIOD.