Auteursrecht  

HvJ EU Conclusie A-G 10 maart 2021, IEF 19838, IT 3449, ECLI:EU:C:2021:193 (Top System tegen Belgische Staat) Top System, een ontwikkelaar van computerprogramma's, werkt al verscheidene jaren samen met de Belgische openbare instelling Selor. Zij hebben meerdere digitale toepassingen met elkaar ontwikkeld. Desondanks is er in 2009 tussen partijen een geschil ontstaan omdat Top System van mening was dat Selor - en daarmee ook de Belgische Staat - inbreuk had gemaakt op de exclusieve rechten die zij op een programma had omdat Selor de software hiervan had gedecompileerd. Het Brusselse Hof van beroep heeft naar aanleiding van deze kwestie twee prejudiciële vragen gesteld aan het HvJ EU om meer duidelijkheid te krijgen over in hoeverre het decompileren van een computerprogramma is toegestaan onder Europees auteursrecht. A-G Szpunar formuleert als reactie op de vragen dat dit is toegestaan wanneer dat noodzakelijk is om fouten te verbeteren die de werking van het programma beïnvloeden.

HvJ EU 21 januari 2021, IEF 19825, IEFbe 3195; ECLI:EU:C:2021:50 (UCMR – ADA tegen vereniging) Het verzoek om een prejudiciële beslissing is ingediend in het kader van een geding tussen UCMR – ADA, een organisatie voor auteursrechten van componisten en culturele vereniging „Suflet de Român” (Ziel van Roemenië), thans in liquidatie, over de toepassing van de belasting over de toegevoegde waarde (btw) op een betaling van door de vereniging aan UCMR‑ADA verschuldigde royalty’s uit hoofde van de mededeling aan het publiek van muziekwerken in het kader van een door de vereniging georganiseerd optreden.
Het verzoek betreft de uitlegging van artikel 24, lid 1, artikel 25, onder a), en artikel 28 van richtlijn 2006/112/EG van de Raad van 28 november 2006 betreffende het gemeenschappelijke stelsel van belasting over de toegevoegde waarde (PB 2006, L 347, blz. 1), zoals gewijzigd bij richtlijn 2010/88/EU van de Raad van 7 december 2010 (PB 2010, L 326, blz. 1).

Beantwoording van de prejudiciële vragen: 

HvJ EU 9 maart 2021, IEF 19815, IT 3435, IEFbe 3194; ECLI:EU:C:2021:181 (VG Bild-Kunst tegen SPK) VG Bild-Kunst is een organisatie voor het collectieve beheer van auteursrechten op het gebied van beeldende kunsten in Duitsland. De Stiftung Preußischer Kulturbesitz (SPK) is een Duitse stichting voor cultureel erfgoed. De twee partijen botsten met elkaar bij het aangaan van een licentieovereenkomst omdat VG Bild-Kunst daarin een bepaling wilde laten opnemen die SPK zou verplichten om doeltreffende technische voorzieningen te treffen tegen het framen van werken en materialen door derden. SPK wilde hier niet in meegaan. Het Duitse Bundesgerichtshof stelde als prejudiciële vraag aan het Hof of het opnemen van een met toestemming van de rechthebbende werk op een website als een mededeling aan het publiek moet worden gezien indien daarmee voorzieniningen tegen framing worden omzeild. Het Hof heeft deze vraag nu positief beantwoord.

Rechtbank Amsterdam 3 maart 2021, IEF 19812, C/13/650214 / HA ZA 18-645 (Nordisk tegen de curator) Naar het oordeel van de rechtbank in een eerder tussenvonnis was Nordisk voorshands geslaagd in het leveren van het bewijs van haar stelling dat zij voor de helft de mede-auteursrechthebbende is van het format “Psychic Challenge” [IEF 18671]. Nordisk had toegelicht dat de kern van het format was dat er voor de deelnemende helderzienden challenges waren en dat een medewerker van Nordisk mede had bedacht hoe die challenges eruit moesten zien: bijvoorbeeld dat er moest worden gewerkt met taken met gesloten enveloppen, waarop helderzienden hun hand moesten leggen, dat er moest worden gewerkt met een symbolische prijs en dat helderzienden moesten werken met een voorwerp waaraan diepe gevoelens verbonden waren. Nordisk heeft haar stelling dat zij mede-auteursrechthebbende is daarnaast onderbouwd door te wijzen op verschillende documenten waarin telkens Nordisk als joint owner van het format wordt genoemd. De curator heeft echter aangevoerd dat het een medewerker van TéVé was die het format heeft ontwikkeld en uitgewerkt. Er is weliswaar gesproken met de medewerker van Nordisk over zijn ervaringen met helderzienden in een eerder programma, en er is geholpen met het castingproces, maar dat maakt hem volgens de curator geen medemaker. De rechtbank gaat hierin mee en stelt de curator in het gelijk.

Nieuwe update van commentaar gepubliceerd op IE-C. Het commentaar, geleverd door Arnoud Engelfriet, heeft betrekking op art. 19, 20, 21 en 47-47b Auteurswet. Het commentaar is te vinden op www.ie-c.nl, onder 'auteursrecht'.

Vzr. Rechtbank Den Haag 10 februari 2021, IEF 19804, ECLI:NL:RBDHA:2021:1126 (Eiseres tegen gedaagden) Eiseres is aanbiedster van voor vrouwen bestemde abaya's, los hangende gewaden die bijna het hele lichaam bedekken. Zij is tevens houdster van het geregistreerde Gemeenschapsmodel voor deze abaya's. Gedaagden bieden volgens eiseres soortgelijke kledingstukken aan in hun winkels en stelt dat deze inbreuk maken op haar modelrecht en auteursrecht. De voorzieningenrechter verklaart echter dat dit niet het geval is, aangezien de abaya's van eiseres de vereisten van zowel een eigen karakter als een eigen intellectuele schepping missen. Haar vorderingen zijn dan ook afgewezen.

Rechtbank Den Haag 18 november 2020, IEF 19794; ECLI:NL:RBDHA:2020:11950 (Gedaagde tegen de Staat) Gedaagde c.s. hebben in 2008 gezamenlijk een werkboek gepubliceerd waarin een methode is ontwikkeld om gedetineerden te helpen bij het opnieuw inrichten van hun leven en niet terug te vallen in de criminaliteit. In 2011 hebben gedaagde c.s. en de Dienst Justitiële Inrichtingen van het Ministerie van Justitie en Veiligheid, vallend onder de Staat, een overeenkomst gesloten over het gebruik van de intellectuele eigendomsrechten rustend op het werkboek. Gedaagde c.s. zijn van mening dat de Staat in strijd heeft gehandeld met deze overeenkomst en dat zij inbreuk heeft gemaakt op hun persoonlijkheidsrechten ex. artikel 25 lid 1 Auteurswet. De rechtbank oordeelt uiteindelijk dat de Staat alleen inbreuk heeft gemaakt op de persoonlijkheidsrechten van gedaagde c.s.

Rechtbank Den Haag 12 februari 2021, IEF 19795; ECLI:NL:RBDHA:2021:1151 (VCR, Talpa en RTL tegen CvTA) VCR, Talpa en RTL zijn belanghebbenden bij de bindende aanwijzing aan Sena om openbaarmaking op de website van de actuele standaardlicentieovereenkomsten met NPO, RPO en OLON en de normaal toepasselijke tarieven inclusief kortingen. Eisers hebben voldoende aannemelijk gemaakt dat zij als concurrenten van de publieke omroepen een financieel belang hebben bij openbaarmaking. Het procesbelang bij de beroepen is komen te vervallen omdat de rechtbank de aanwijzing aan Sena bij uitspraak van dezelfde datum [IEF 19793] heeft vernietigd. De beroepen zijn niet-ontvankelijk.

Rechtbank Den Haag 12 februari 2021, IEF 19793; ECLI:NL:RBDHA:2021:1150 (Sena en NPO tegen CvTA) Het College van Toezicht collectieve beheersorganisaties Auteurs- en naburige rechten geeft Sena een bindende aanwijzing om op de website de actuele standaardlicentieovereenkomsten met NPO, RPO en OLON en de normaal toepasselijke tarieven, inclusief kortingen, openbaar te maken. In geschil is of deze overeenkomsten standaardlicentieovereenkomsten zijn zoals bedoeld in artikel 2p, eerste lid, sub c, van de Wet Toezicht. Uitleg van de Richtlijn 2014/26/EU. De grammaticale uitleg binnen de systematiek van de Richtlijn van de begrippen 'standaardlicentieovereenkomst ' en 'normaal toepasselijke tarieven inclusief kortingen' leidt niet tot een ruime uitleg. De beroepen van Sena en de NPO zijn gegrond. De aanwijzing wordt vernietigd.

HR Conclusie A-G 29 januari 2021, IEF 19788, IT 3423; ECLI:NL:PHR:2021:83 (Dutch Filmworks tegen Ziggo) Deze kort geding-procedure draait om de vraag of internet service provider Ziggo kan worden verplicht om aan de rechthebbende op intellectuele eigendomsrechten de NAW-gegevens te verstrekken die horen bij IP-adressen van waaraf een film illegaal volgens die rechthebbende is gedownload. Het grondrecht op bescherming van intellectuele eigendom staat tegenover het grondrecht op bescherming van persoonsgegevens en privacy van de internetgebruikers. Net als de voorzieningenrechter [IEF 18224] heeft het hof geoordeeld dat het aanpakken van ‘illegale downloaders’ onder voorwaarden rechtmatig is, maar dat in dit geval de rechthebbende te weinig rekening heeft gehouden met de belangen van de betrokken internetgebruikers [IEF 18806]. Daarom zijn de vorderingen van de rechthebbende afgewezen. Die beslissing acht A-G Drijber te billijken, zijn conclusie strekt tot verwerping van het principale cassatieberoep.