Auteursrecht  

Rechtbank Rotterdam 11 september 2020, IEF 19425, IT 3246; ECLI:NL:RBROT:2020:8047 (Fotograaf tegen Webdesigner) Auteursrecht. Eiser is professioneel fotograaf. Gedaagde is DJ en webdesigner bij een radiozender. Op de website van de radiozender is een door eiser gemaakte foto bij een nieuwsbericht geplaatst, zonder dat gedaagde hier een licentie voor had. Het eigen logo van de radiozender is over de foto geplaatst alsof de foto van de radiozender is en de naam van eiser die onderaan de originele foto stond, is verwijderd. Gedaagde heeft de foto niet verwijderd. Eiser vordert een schadevergoeding en gedaagde op te dragen de foto te verwijderen van zijn website op straffe van een dwangsom. Het staat onbetwist vast dat eiser auteursrechthebbende is van de foto en dat er geen toestemming is verleend voor het openbaar maken van de foto op de website. Er is dus sprake van inbreuk op het auteursrecht. De openbaarmaking moet worden toegerekend aan degene die verantwoordelijk is voor de website. Gedaagde is bij de SIDN geregistreerd als houder van de domeinnaam en is webdesigner van de site. Gedaagde heeft de stelling dat hij in opdracht van een derde handelde, onvoldoende onderbouwd. De vorderingen van eiser worden toegewezen.

Hof Den Haag 1 september 2020, IEF 19417; ECLI:NL:GHDHA:2020:1620 (Borek tegen Tribu) Auteursrecht. Zie eerder [IEF 18371]. In eerste aanleg heeft de rechtbank geoordeeld dat Borek met het ontwerp van de Collin-stoel inbreuk maakt op het auteursrecht van Tribu op de Natal Alu-stoel. Borek gaat tegen dit oordeel in hoger beroep en vordert vernietiging van het bestreden vonnis. Borek bestrijdt dat de Natal Alu-stoel kan worden aangemerkt als een auteursrechtelijk beschermd werk en subsidiair meent Borek dat zij met de Collin-stoel voldoende afstand heeft genomen van de Natal Alu-stoel. De Natal Alu-stoel kan worden aangemerkt als een eigen intellectuele schepping van de vormgever en daarmee als een oorspronkelijk werk dat voor auteursrechtelijke bescherming in aanmerking komt. Borek heeft inbreuk gemaakt op het auteursrecht van Tribu, gelet op de mate waarin de totaalindrukken van de stoelen overeenkomen. Nagenoeg alle vormgevingselementen van de Natal Alu-stoel zijn in de Collin-stoel overgenomen. De overeenstemming tussen beide stoelen is bovendien zo groot, dat redelijkerwijs niet voor twijfel vatbaar is dat de Collin-stoel aan de Natal Alu-stoel is ontleend. Het bestreden vonnis wordt bekrachtigd.

HvJ EU Conclusie A-G 10 september 2020, IEF 19408, IT 3235, IEFbe 3117; ECLI:EU:C:2020:696 (VG Bild-Kunst tegen Stiftung) Prejudiciële verwijzing, [IEF 18591]: vormt de plaatsing van een met toestemming van de rechthebbende op een vrij toegankelijke website beschikbaar gesteld werk op de website van een derde door middel van een frame een „mededeling aan het publiek” in de zin van artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29/EG wanneer daarbij door de rechthebbende genomen of geïnitieerde beschermingsmaatregelen tegen plaatsing van een frame worden omzeild?
De A-G komt tot de conclusie dat technische voorzieningen ter bescherming tegen het insluiten in een webpagina van auteursrechtelijk beschermde werken die met toestemming van de auteursrechthebbende vrij toegankelijk aan het publiek ter beschikking zijn gesteld op andere websites, op zodanige wijze dat zij, zodra die pagina wordt geopend, daarop automatisch worden weergegeven zonder verder toedoen van de gebruiker, doeltreffende beschermende voorzieningen in de zin van artikel 6 van richtlijn 2001/29 vormen.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 18 augustus 2020, IEF 19376, IT 3215; ECLI:NL:RBAMS:2020:4059 (PRLG tegen Uniface) Kort geding. PRLG en Uniface zijn allebei exploitant van softwareproducten en diensten, onder meer software ter ondersteuning van lokale overheden bij het uitvoeren van hun taken en bevoegdheden in het sociale domein. De rechtsvoorganger van PRLG maakte gebruik van software van de rechtsvoorganger van Uniface. Voor deze licentie is destijds een VAR-overeenkomst gesloten, waarin tarieven voor de vergoeding voor Compuware (rechtsvoorganger van Uniface) door PRLG zijn afgesproken. Uniface meent dat deze tarieven aan herrijking toe zijn en zegt de VAR-overeenkomst op. PRLG gaat niet akkoord met deze opzegging. PRLG vordert veroordeling van Uniface de VAR-overeenkomst na te blijven komen. 

Vzr. Rechtbank Amsterdam 4 september 2020, IEF 19402, IT 3231; ECLI:NL:RBAMS:2020:4397 (Advaita c.s. tegen Stichting Humans of Film) Kort geding. Auteursrecht. Portretrecht. Advaita c.s. vormen een religieuze groepering. Stichting Humans of Film organiseert het Humans of Filmfestival. Advaita c.s. vorderen in kort geding om de stichting te verbieden om tijdens het Humans of Filmfestival de documentaire "The Ashram Children: I Am No Body, I Have No Body” openbaar te maken. In deze film worstelt de maker met zijn verblijf als kind in de Indiase ashram van goeroe Sri Adwayananda en bezoekt hij lotgenoten die inmiddels afstand hebben genomen van de leer van de goeroe. Advaita c.s. leggen aan hun vordering ten grondslag dat de stichting inbreuk maakt op hun portret- en auteursrechten. Het is niet aannemelijk dat vertoning van de film een inbreuk op de portretrechten van Advaita c.s. oplevert. Daarnaast is het gebruik van het materiaal geoorloofd op grond van de artikelen 15a en 18a Auteurswet. Het materiaal maakt slechts een klein deel van de film uit, is van ondergeschikte betekenis afgezet tegen de hele film en gaat niet verder dan noodzakelijk om het doel van de film te bereiken. De vorderingen van Advaita c.s. worden afgewezen.

Rechtbank Den Haag 22 juli 2020, IEF 19396; ECLI:NL:RBDHA:2020:6867 (Puma tegen gedaagde) Feitelijke beoordeling inbreuk op gemeenschapsmodel of auteursrecht. Puma is één van de grotere sport- en lifestylemerken ter wereld. Gedaagde heeft een webshop voor mode-artikelen en accessoires. Daarop heeft zij schoenen onder de naam sneakers Abria aangeboden die zij op haar beurt had ingekocht bij een groothandel. De door gedaagde aangeboden sneaker maakt geen inbreuk op een op naam van Puma geregistreerd gemeenschapsmodel voor een schoenzool. Wat betreft de auteursrechtelijke bescherming van twee schoenen van Puma, gaat het om een combinatie van elementen die als zodanig bekend zijn in het vormgevingserfgoed. Als die combinatie auteursrechtelijke bescherming toekomt, is de beschermingsomvang beperkt en maakt de door gedaagde aangeboden sneaker een andere totaalindruk. Doorslaggevend is dat de sneakers Abria geen veters hebben die op een koord lijken, maar in plaats daarvan een opvallend anderhalve centimeter breed en glanzend sierlint. De vorderingen van Puma worden afgewezen.

Vzr. Rechtbank Den Haag 27 juli 2020, IEF 19386; ECLI:NL:RBDHA:2020:7060 (Ivana tegen Ankerslot en Polvo) Kort geding. Auteursrecht. Merkenrecht. Ivana stelt dat Ankerslot onrechtmatig handelt door sluitsystemen - die volgens Ivana voor haar bedoeld zijn - te verkopen aan Polvo met het merk NOXXA in plaats van Ivana. De rechtbank gaat hier niet in mee, want Ivana heeft niet aannemelijk gemaakt dat er een exclusieve afspraak bestaat tussen haar en Ankerslot die met zich brengt dat de sluitsystemen enkel voor Ivana worden geproduceerd. Daarnaast stelt Ivana dat Polvo inbreuk maakt op haar auteursrecht op de foto’s van de sluitsystemen en tevens inbreuk maakt op haar Ivana-merkenrecht. Geen van beide inbreuken wordt aangenomen. Er is geen sprake van auteursrechtinbreuk, omdat de foto’s van de sluitsystemen geen eigen oorspronkelijk karakter hebben. Derhalve genieten de foto's geen auteursrechtelijke bescherming. Merkenrechtinbreuk wordt niet aangenomen, omdat er geen sprake is van verwijdering van het Ivana-merk en omdat de producten uitgeput zijn. Tot slot oordeelt de rechtbank dat Ivana geen belang heeft bij de door haar gevorderde rectificatie van gepubliceerde berichten waarin producten worden getoond waarbij het Ivana-merk is verwijderd. Ivana heeft hierbij geen belang, omdat het bericht zodanig is gewijzigd dat Ivana er geen bezwaar meer tegen heeft.

Hof Amsterdam 12 november 2019, IEF 19378; ECLI:NL:GHAMS:2019:4060 (X tegen Y c.s.) Auteursrecht. Merkenrecht. Het geschil tussen X en Y c.s. ziet met name op de vraag wie van hen het recht toekomt om onder de naam [woordmerk 1] en [woordmerk 3] of daarvan afgeleide tekens sieraden, tassen en accessoires op de markt te brengen. X vordert verklaringen voor recht dat een aantal van de merken van Y c.s. nietig is dan wel wegens non-usus dient te worden doorgehaald. Daarnaast vordert X verboden voor Y c.s. om verdere inbreuk te maken op de IE-rechten van X. Y c.s. stelt daarentegen dat niet X, maar Y c.s. rechthebbende is op de IE-rechten. X grieft dat Y c.s. bepaalde merkregistraties te kwader trouw heeft gedeponeerd, maar het hof gaat hier - net als de rechtbank - niet in mee. Ook de grief van X dat Y c.s. met de handhaving van de merken misbruik van recht maakt, faalt. De grief van X dat Y inbreuk maakt op de auteursrechten op haar foto’s slaagt wel. Wat betreft het logo (woordmerk 3) is het hof van oordeel dat X geen auteursrecht toekomt, want er valt geen persoonlijke creatieve keuze te ontwaren. De grieven die opkomen tegen het oordeel van de rechtbank dat X onrechtmatig zou handelen door het op de markt brengen van een sieradenlijn onder het door Y bedoelde teken en logo, slagen. De normaal oplettende consument zal als totaalindruk van dit teken niet overhouden dat wordt verwezen naar de naam [woordmerk 3], zodat geen sprake kan zijn van verwarring met de merken van Y c.s. X mag derhalve het bedoelde logo gebruiken voor zijn sieradenlijn.

Hof Arnhem-Leeuwarden 4 augustus 2020, IEF 19371; C/05/36106 (The Sting tegen Krakatau) Beslissing op verzoek ex artikelen 31 en 32 Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering. Verzoek om een kennelijke fout in het arrest van 23 juni 2020 [IEF 19292] te herstellen of het arrest aan te vullen. Het gaat daarbij om het alsnog toewijzen van de door Krakatau c.s. gemaakte kosten voor de tolken, de fotograaf en de koerier ten belope van € 4.315,86, naast de toegewezen € 741,- aan griffierecht. De kosten komen voor volledige vergoeding als overige verschotten in aanmerking bovenop IE-indicatietarieven.

Ktr. Rechtbank Rotterdam, 7 augustus 2020, IEF 19370, IT 3208,  ECLI:NL:RBROT:2020:7053 (Gemeente en gedaagde) Gemeente is eigenaar en exploitant van een recreatieoord. Gedaagde huurt een perceel op het recreatieoord. Gedaagde heeft ten onrechte de kosten voor de cai-kabelaansluiting en Videma, collectieve beheersorganisatie van vertoningsrechten op tv-beelden, ingehouden op de betaling van de verschuldigde jaarfacturen. Er is geen sprake van opzegging van de cai-installatie. De gemeente heeft een collectief abonnement afgesloten met UPC (later KPN) voor alle percelen op het recreatieoord. Om die reden kon gedaagde niet voor zijn perceel de aansluiting opzeggen, want hij was geen contractant met UPC. De vordering dat gedaagde de kosten voor cai-installatie en Videma moet betalen aan de gemeente is toewijsbaar.