Proceskostenveroordeling (bijzondere uitspraken)  

Vzr. Rb. Den Haag 1 mei 2024, IEF 22037;  ECLI:NL:RBDHA:2024:6619 (Bayer tegen Viatris c.s.). Bayer was houdster van Europees octrooi EP 1 261 606 B1 en brengt onder de merknaam Xarelto een geneesmiddel op de markt met als werkzame stof rivaroxaban. Viatris c.s. heeft een generieke versie van Xarelto met werkzame stof rivaroxaban opgenomen in de G-Standaard van april 2024. Bayer vordert in dit kort geding nog om Viatris c.s. te veroordelen in de volledige proceskosten op grond van artikel 1019h Rv, nadat zij inhoudelijk tot een schikking zijn gekomen. Aan haar vordering legt Bayer ten grondslag dat zij ten tijde van de inhoudelijke procedure evident belang had bij het vorderen van het inbreukverbod. Na het aanvragen van het kort geding zijn partijen tot een regeling gekomen dat Viatris c.s. vrijwillig voldoet aan de (hoofd)vorderingen hiervan. Volgens vaste rechtspraak dient dit te leiden tot een veroordeling van Viatris c.s. in de proceskosten, nu zij moet worden aangemerkt als de in het ongelijk gesteld partij. Viatris meent echter dat de kosten van Bayer nodeloos waren en voert verweer. Hier gaat de voorzieningenrechter niet in mee. Viatris had onder de omstandigheden kunnen vermoeden dat Bayer haar octrooi zou handhaven. Viatris c.s. wordt dan ook in proceskosten veroordeeld. 

Vzr. Rb. Zeeland-West-Brabant 31 januari 2024, IEF 21873; C/02/416220 (B. tegen Arctos) B. en zijn toenmalige onderneming zijn in maart 2018 in een bodemprocedure tegen Arctos in Duitsland veroordeeld wegens octrooi inbreuk. B. is veroordeeld om de proceskosten van Actos te betalen. Dit proceskostenvonnis is vertaald naar het Nederlands en gewaarmerkt als Europese Executoriale Titel (hierna: EET). B. heeft echter niet betaald, waarop er door een deurwaarder uit hoofde van het proceskostenvonnis en de EET beslag werd gelegd op de auto van B. B. is van mening dat het executoriaal beslag moet worden opgeheven danwel dat de executie van het vonnis moet worden geschorst.

Rb. Den Haag 7 september 2022, IEF 20963, LS&R 2108; C/09/59 1882 / HA ZA 20-410 (WLS c.s. tegen FFM) In dit geding heeft WLS c.s. gevorderd dat het Nederlandse deel van het Europese octrooi van FFM wordt vernietigd. Dit octrooi ziet op de behandeling of preventie van tekorten aan vitamines en mineralen. FFM heeft vervolgens aangekondigd de geldigheid van het Nederlandse deel van het octrooi niet langer te zullen verdedigen. Vanwege deze aankondiging zal het Nederlandse deel door de rechtbank worden vernietigd. FFM wordt veroordeeld in de proceskosten. De rechtbank zet met ingang van 25 januari 2022 een knip in de kosten van WLS c.s.. Dit is namelijk de datum dat FFM heeft aangegeven de geldigheid van het octrooi niet langer te zullen verdedigen waardoor het enige geschilpunt nog de proceskosten betreft. De procedure is hierdoor naar het liquidatietarief overgegaan. Het betoog van FFM dat het zou gaan om een eenvoudige zaak, wordt niet gevolgd door de rechtbank. De kosten voor de advocaat tot 25 januari 2022 worden op €55.000,- begroot. De gemaakte kosten van na 25 januari 2022 worden, met toepassing van het liquidatietarief begroot op €281,50. Met de kosten van de dagvaarding en de kosten aan griffierecht daar bovenop, wordt FFM veroordeeld tot betaling van een bedrag van €56.020,88.

Vzr. Rechtbank Rotterdam 23 februari 2021, IEF 19810, ECLI:NL:RBROT:2021:1689 (Woningborg tegen Gebr. de Langen) Gedaagde is niet op komen dagen en verstek is verleend. Eiseres heeft haar vordering verminderd en verzoekt gedaagde slechts tot betaling van haar proceskosten. Deze moeten dan wel verstaan worden als reële proceskosten, gebaseerd op onder andere haar eigen algemene voorwaarden. De voorzieningenrechter houdt echter vast aan de regeling Indicatietarieven in IE-zaken en komt tot de conclusie dat er geen sprake is van een bijzonder geval waarin verhoging van de kosten op zijn plaats zou zijn. De proceskosten worden dan ook uiteindelijk door haar vastgesteld conform het toepasselijke liquidatietarief.

Rechtbank Den Haag 17 februari 2021, IEF 19778, IT 3413, ECLI:NL:RBDHA:2021:1266 (Sisvel tegen Oppo en Wiko) [Vervolg op IEF 19293]. Sisvel had verleden jaar een zaak aangespannen tegen Oppo c.s. en Wiko c.s. omdat deze van mening was dat de partijen inbreuk hadden gemaakt op haar octrooi. De rechtbank had haar hierbij in het ongelijk gesteld en verklaarde het octrooi van Sisvel nietig. Sisvel is daarnaast ook veroordeeld tot het vergoeden van de proceskosten van haar tegenpartijen. In deze zaak maakt zij daartegen bezwaar. Zij is van mening dat de proceskosten op onjuiste wijze zijn vastgesteld, wegens het niet in lijn zijn met artikel 1019h Rv en jurisprudentie van de Hoge Raad. Sisvel betoogt evenzeer dat er voor de vaststelling ook in aanmerking moet worden genomen welke van de door de winnende partij aangevoerde argumenten succes hebben gehad en welke niet. De rechtbank gaat in geen van de argumenten van Sisvel mee en wijst haar vorderingen dan ook af, waardoor zij alsnog veroordeeld is tot de proceskosten in de hoofdzaak.

Rechtbank Amsterdam 13 januari 2021, IEF 19734; C/13/687054 / HA ZA 20-741 (Coast Cycles c.s. tegen Phatfour) Incidentieel vonnis. De vorderingen van Coast Cycles c.s. (CCS) betreffen de door hen gestelde auteursrechten op bepaalde fietsen die worden verkochten in geheel Europa. Phatfour vordert dat CCS wordt bevolen zekerheid te stellen voor de proceskosten tot betaling waarvan CCS veroordeeld zou kunnen worden. Zij stelt dat aan de zijde van Phatfour onzekerheid bestaat of zij een eventuele kostenveroordeling kan verhalen. In dat geval biedt artikel 224 lid Rv de mogelijkheid om een procespartij te bevelen zekerheid te stellen voor een eventuele kostenveroordeling, tenzij één van de in art. 224 lid 2 Rv genoemde uitzonderingen van toepassing is. CCS c.s. hebben aangevoerd dat een onverhoopte kostenveroordeling van hen hoofdelijk zal worden uitgesproken. Daarmee is het redelijkerwijs aannemelijk dat verhaal voor de proceskostenveroordeling in Nederland mogelijk zal zijn. Bovendien kan niet uit de stellingen van de gedaagde partij worden afgeleid dat indien de vorderingen worden afgewezen, dat er een kostenveroordeling zal volgen waarin de Singaporese partij wel en de Nederlandse partij niet in de proceskosten zal worden veroordeeld. Naar het oordeel van de rechter geeft deze hoofdelijke verbondenheid voldoende zekerheid voor verhaal van de proceskostenveroordeling in Nederland. De incidentele vordering van Phatfour wordt dan ook afgewezen. 

Hof Den Haag 26 maart 2019, IEF 18350; ECLI:NL:GHDHA:2019:575 (ArcelorMittal France tegen Tata Steel) Handhaving. Proceskosten. De rechtbank  [IEF 17099] wees de gevorderde vernietiging van het Nederlandse deel van EP 863 'hot stamping techniek' toe. Het wapperverbod heeft de rechtbank afgewezen. Het incidenteel beroep van Tata Steel tegen de wijze van begroting van de proceskosten in eerste aanleg treft ook geen doel. De rechtbank heeft terecht geoordeeld dat artikel 1019h Rv in deze zaak niet van toepassing is, omdat de zaak niet kan worden aangemerkt als ‘handhaving’ van een recht van intellectuele eigendom in de zin van artikel 1019 Rv. Een nietigheidsprocedure wordt juist ter beschikking gesteld van een persoon die, zonder houder van een intellectuele-eigendomsrecht te zijn, opkomt tegen de bescherming van een recht van intellectuele eigendom dat aan de houder van de overeenkomstige rechten is verleend (r.o. 78, Bericap).

Vzr. Rechtbank Midden-Nederland 5 februari 2019, IEF 18309; ECLI:NL:RBMNE:2019:711 (IE-rechten scooterzaak) Proceskostenveroordeling. Handelsnaamrecht na samenwerking. Eiser handelt in en voert onderhoud uit aan brommers, scooters en fietsen. Hiertoe gebruikt zij een handelsnaam en een logo. Gedaagde is bestuurder en enig aandeelhouder van twee bedrijven, die zich toeleggen op activiteiten op het gebied van logistiek. Eiser en gedaagde hebben gesproken over een samenwerking. Na de beëindiging van de samenwerking bleef de website onder de domeinnaam actief, zonder de betrokkenheid van eisers. Op de website wordt het logo gebruikt, staat het e-mailadres, er staat een filmpje op een Facebookpagina en een advertentie in een plaatselijke krant. Gedaagde heeft echter aangegeven dat dit filmpje niet meer op Facebook staat en bovendien dat zij niet verantwoordelijk is voor de inhoud van de Facebookpagina. Gedaagde heeft in een brief onjuiste informatie gegeven over haar hoedanigheid in relatie en de domeinnamen. Indien gedaagde openheid van zaken had gegeven en juist had geïnformeerd, dan zou dit kort geding niet zijn gestart. Partijen dragen ieder eigen kosten.

Conclusie AG HR 12 oktober 2018, IEF 18073; ECLI:NL:PHR:2018:1218 (Food Products tegen Maxim's Caterer) Auteursrecht. Proceskosten. In deze zaak over auteursrecht op het ontwerp van blikken voor mooncakes zijn Maxim's Caterers’ inbreukdeclaratoir en -verbod met nevenvorderingen en haar schadestaatvordering door de rechtbank afgewezen, omdat al een onthoudingsverklaring en deelschikking over inzage voorlag en volgens de rechtbank de schadestaatdrempel niet was geslecht. In appel vordert Maxim's Caterers ook een voorschot op schadevergoeding en in hoger beroep krijgt zij goeddeels gelijk. Volgens het hof is het auteursrecht op de blikken aan Maxim's Caterers overgedragen en daartegen komen Food Products in cassatie volgens mij tevergeefs op. Incidenteel wordt in cassatie geklaagd over de proceskostenveroordeling en over het niet toewijzen van de vordering tot terugbetaling van hetgeen op grond van de uitspraak in eerste aanleg is betaald. Deze laatste klacht is denk ik terecht. De zaak kan op dat punt door Uw Raad zelf worden afgedaan. AG concludeert in het principaal cassatieberoep tot verwerping en in het incidenteel cassatieberoep tot vernietiging, maar dat laatste alleen voor zover het hof de vordering van [verweerster] tot (terug)betaling van € 27.661,95 te vermeerderen met wettelijke rente niet heeft toegewezen, en voor wat dat laatste betreft tot afdoening op de wijze aangegeven in 3.19 van deze conclusie.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant 7 augustus 2018, IEF 17912 (Bluemay en Betsoft tegen Novomatic en Bell-Fruit) Staking van executie na bodemprocedure [IEF 17802] waarin de bodemrechter grotendeels de vorderingen betreft inbreuk op auteurs- en merkenrechten op online fruitautomaatspellen toewees. Tegen Redcorp is verstek verleend, maar zij is een ontbonden vennootschap naar buitenlands recht. Nu tegen Redcorp een hoofdelijke veroordeling is uitgesproken, is niet uit te sluiten dat voor betrokkenen een noodtoestand kan ontstaan. Voor A is niet vastgesteld op grond van welke recht de gestelde bestuurdersaansprakelijkheid is beoordeeld. Voor B is in het vonnis niet vastgesteld welke functie hij binnen Betsoft vervult. De veroordeling tot overleggen van bescheiden is onvoldoende gespecificeerd hetgeen tot executieproblemen kan leiden. Artikel 1019h Rv ziet ook op procedures die het vervolg zijn op IE-inbreukprocedures, zoals dit executiegeschil.