Dossiers

Gerecht van de Europese Unie 27 november 2024 IEF 22462, IEFbe 3847; (Giorgio Armani SpA tegen Shenzhen City Chongzheng Technology Co Ltd) Het Gerecht van de Europese Unie heeft geoordeeld dat de Kamer van Beroep van het EUIPO ten onrechte heeft geconcludeerd dat er onvoldoende gelijkenis bestaat tussen het aangevraagde merk van Shenzhen City Chongzheng Technology Co. Ltd en het oudere merk van Giorgio Armani SpA. De zaak draaide om een oppositie tegen een merk met horizontale lijnen, dat volgens Armani visueel en conceptueel overeenkomsten vertoont met hun bekende gestileerde adelaar. De Kamer van Beroep oordeelde eerder dat de verschillen tussen de merken groot genoeg waren om verwarringsgevaar uit te sluiten. Het Gerecht benadrukte echter dat beide merken horizontale lijnen bevatten die een V-vorm weergeven, wat een relevant visueel element is. Hoewel het Armani-merk een extra element bevat, namelijk de kop van een adelaar, werd dit door het Gerecht beschouwd als een secundair kenmerk. Het EUIPO heeft daarom onterecht geconcludeerd dat er geen visuele gelijkenis bestond, aldus het Gerecht.

NLO heeft octrooigemachtigden Dr. Gaurav Sahal, Dr. Marion Bruin en Ir. Bas Verschoor LLB benoemd tot Associate Partner. Deze welverdiende erkenning onderstreept hun waardevolle bijdragen aan de groei en het succes van het kantoor. “Associate Partners spelen een cruciale rol binnen NLO. Zij dragen actief bij aan de strategische ontwikkeling van ons adviesbureau, beheren belangrijke klantrelaties en begeleiden junior collega’s in hun groei. Gaurav, Marion en Bas hebben stuk voor stuk hun waarde bewezen en hun octrooipraktijk met succes verder uitgebouwd,” aldus René van Duijvenbode, Managing Partner van NLO.

BenGH 5 februari 2024, IEF 22561, IEFbe 3875; C2022/8 (Swinkels tegen het Bureau). Swinkels Family Brewers N.V. (hierna: SFB) heeft beroep ingesteld tegen de beslissing van het Benelux-Bureau voor de Intellectuele Eigendom (hierna: het Bureau) om de merkaanvraag voor het woordmerk “INTENSE PAR NATURE” (klasse 32, bieren) te weigeren. SFB betoogt dat het merk niet beschrijvend is en geen kenmerk van bier aanduidt. Volgens SFB verwijst “INTENSE PAR NATURE” naar een gevoel of ervaring en niet naar de eigenschappen van bier. Bovendien heeft het het Bureau eerder soortgelijke merken geaccepteerd. Het Bureau stelt dat de term beschrijvend is, omdat bier vaak wordt gepresenteerd als natuurlijk en intens van smaak. De combinatie van woorden verandert hier niets aan en mist daardoor onderscheidend vermogen. Het Benelux Gerechtshof oordeelt dat het merk beschrijvend is volgens artikel 2.2bis lid 1 sub c BVIE, omdat het een eigenschap van bier aanduidt (intensiteit en natuurlijke ingrediënten). Aangezien het merk beschrijvend is, mist het automatisch ook onderscheidend vermogen volgens artikel 2.2bis lid 1 sub b BVIE. Het argument dat het een reclameslogan is, helpt niet: het zet geen denkproces in gang en duidt niet op commerciële herkomst. Het beroep wordt afgewezen, het merk blijft geweigerd.

In dit jaaroverzicht duiken we in de belangrijkste jurisprudentie over muziekrecht van 2024. Afgelopen jaar zijn verschillende interessante juridische kwesties rondom muziekovereenkomsten, licenties en de bescherming van muziekwerken aan de orde gesteld. Een deel van deze uitspraken behandel ik hieronder.

Ronnie Flex/Top Notch over de beëindiging van een artiestenovereenkomst
De rechtbank Amsterdam deed op 17 januari 2024 uitspraak over een geschil tussen Ronnie Flex en Top Notch c.s.. In 2012 sloten Ronnie Flex en Top Notch een artiestenovereenkomst, op basis waarvan Top Notch de muziek van Ronnie Flex exclusief mocht exploiteren in ruil voor een aandeel in de opbrengsten. Ronnie Flex stelde echter dat de overeenkomst vernietigd diende te worden, omdat er sprake zou zijn geweest van dwaling, misbruik van omstandigheden en het ontbreken van wilsovereenstemming. In de kern kwamen de argumenten van Ronnie Flex erop neer dat hij vond dat de gemaakte afspraken onredelijk waren. Dit rechtvaardigde volgens de rechtbank echter niet een beroep op een vernietigingsgrond. Ronnie Flex was namelijk meerderjarig, volledig handelingsbekwaam en werd bovendien bijgestaan door zijn latere manager bij het sluiten van de overeenkomst. Ook meende Ronnie Flex dat hij, en niet Top Notch c.s., als fonogrammenproducent moest kwalificeren. Aangezien bij de fonogrammenproducent zowel de financiële verantwoordelijkheid moet rusten als de organisatie van de eerste opname, kon Ronnie Flex echter niet worden aangemerkt als fonogrammenproducent. De vorderingen van Ronnie Flex werden afgewezen.

Rb. Zeeland-West-Brabant 18 december 2024, IEF 22463; ECLI:NL:RBZWB:2024:8786 (Eiser tegen gedaagden). Eiser is een eenmanszaak die zich bezighoudt met de ontwikkeling en verkoop van o.a. hard- en software. Gedaagde is actief in de apothekersbranche, en houdt zich bezig met de productie, assemblage en verhandeling van apothekersrobots. Partijen hebben samengewerkt bij de ontwikkeling van een apothekerssorteerkast. Met behulp van de sorteerkast kunnen apotheken recepten verwerken tot aan de uitgifte daarvan. De sorteerkast is onder meer voorzien van bewegingssensoren en gekleurde verlichting in de vakken van de kast. Gedaagde zocht een partij die kennis had omtrent de benodigde software, en kwam zo met eiser in contact. Uiteindelijk hebben partijen een samenwerkingsovereenkomst gesloten. Op enig moment ontstaat onenigheid tussen partijen, waardoor de samenwerking wordt beëindigd. Partijen leggen de te maken afspraken vast in een vaststellingsovereenkomst, na afloop van een mediationtraject. Gedaagde gaat verder met de ontwikkeling van de sorteerkast met behulp van nieuw ontwikkelde software.

Hof Amsterdam 19 november 2024, IEF 22460, IT 4727; ECLI:NL:GHAMS:2024:3205 (Stands4 LTD tegen Undeveloped B.V.). Het Gerechtshof oordeelt over een geschil tussen Stands4, een Israëlisch bedrijf, en Undeveloped, een Nederlands handelsplatform voor domeinnamen. Stands4 vordert schadevergoeding van Undeveloped nadat bleek dat een via het platform aangekochte domeinnaam mogelijk door een onbevoegde derde was verkocht. De rechtbank Amsterdam wees de vordering eerder af, waarop Stands4 in hoger beroep ging. In hoger beroep stelt het hof vast dat Undeveloped tekortgeschoten is in haar verplichting om de identiteit van de verkoper zorgvuldig te verifiëren. Hoewel Undeveloped enkele verificatiestappen had ondernomen, zoals controle van WHOIS-gegevens en het opvragen van identificatiedocumenten, acht het hof deze maatregelen onvoldoende. Het platform had volgens het hof aanvullende verificatiestappen moeten nemen, zoals het vragen om een foto van de verkoper met zijn identiteitsbewijs. Ondanks dit oordeel concludeert het hof dat de tekortkoming van Undeveloped geen causaal verband heeft met de door Stands4 geleden schade. De fraude was professioneel uitgevoerd, en zelfs met een extra verificatiestap was het waarschijnlijk niet mogelijk geweest om de identiteit van de frauduleuze verkoper aan het licht te brengen. Dit leidt ertoe dat de primaire en subsidiaire vorderingen van Stands4 tot schadevergoeding worden afgewezen.

Vzr. Rb. Midden-Nederland 13 augustus 2024, IT 4722, IEF 22459; ECLI:NL:RBMNE:2024:4823 (Eiser tegen Bol.com). Eiser heeft twee zakelijke verkoopaccounts gehad op Bol.com, die op 24 april 2024 door Bol zijn gesloten. Bol heeft deze accounts gesloten omdat eiser meerdere keren het beleid van Bol zou hebben overtreden. De overtredingen omvatten onder andere het schenden van intellectuele eigendomsrechten door merknamen in producttitels te gebruiken bij producten die niet van dat merk waren, het plaatsen van valse bestellingen en het schrijven van positieve reviews bij eigen producten. Eiser vordert in dit kort geding dat Bol word geboden om de twee verkoopaccounts binnen zeven dagen te heropenen, 100 beleidspunten toe te kennen en een verbod op te leggen aan Bol om de accounts opnieuw te sluiten of beleidspunten af te trekken om dezelfde redenen als die ten grondslag lagen aan de sluiting van 24 april 2024, op straffe van een dwangsom. Eiser stelt dat de algemene voorwaarden van Bol in strijd zijn met de Verordening EU/2019/1150 (P2B Verordening) en daarom nietig zijn. Subsidiair stelt eiser dat de algemene voorwaarden onredelijk bezwarend zijn in de zin van artikel 6:233 BW of naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar.

Gerecht van de Europese Unie 11 December 2024, IEF 22457, IEFbe 3845; (Meica Ammerländische Fleischwarenfabrik Fritz Meinen GmbH & Co. KG tegen András Lénárd). Het Gerecht van de Europese Unie heeft geoordeeld dat er geen verwarringsgevaar bestaat tussen het aangevraagde EU-woordmerk Chipsy Kings en het oudere merk Curry King. Meica, de eigenaar van Curry King, had bezwaar gemaakt tegen de registratie van Chipsy Kings, dat is aangevraagd voor snacks en aanverwante detailhandelsdiensten. Zowel de Oppositieafdeling als de Kamer van Beroep van het EUIPO wees dit bezwaar echter af. In deze zaak heeft het Gerecht deze beslissingen bevestigd. Het Gerecht oordeelt dat hoewel beide merken het element “King” delen, ze visueel, auditief en conceptueel voldoende verschillen. Curry King verwijst duidelijk naar curryproducten, terwijl Chipsy Kings door het element “Chipsy” eerder geassocieerd wordt met chips en snacks. “King” heeft volgens het Gerecht slechts een zwak onderscheidend vermogen en speelt daardoor geen dominante rol in de vergelijking. Conceptueel worden de merken als verschillend beoordeeld: Curry King roept de associatie op met een “koning van curry”, terwijl Chipsy Kings een speelse verwijzing is naar chips en een koninklijke status. Voor Engelstaligen kan Chipsy Kings zelfs als een woordspeling worden ervaren, wat ontbreekt bij Curry King. Het Gerecht benadrukte dat generieke termen zoals “King” slechts een beperkte rol spelen in de beoordeling van verwarringsgevaar. Ondanks enkele overeenkomsten, zijn de verschillen tussen de merken groot genoeg om te voorkomen dat verwarringsgevaar ontstaat tussen de merken. De vordering van Meica wordt afgewezen.

HvJ EU 24 juni 2004, IEF 22458; ECLI:EU:C:2004:384 (Heidelberger Bauchemie)

Onderwerp:
Kleurmerk

Feiten:
Heidelberger Bauchemie diende een kleurmerkaanvraag in voor de combinatie blauw en geel, voorzien van kleurcodes en de omschrijving: "Het aangevraagde merk bestaat uit de bedrijfskleuren van de aanvrager, die in alle denkbare vormen worden gebruikt, inzonderheid voor verpakkingen en etiketten."

Rechtsregel (dictum sub 1):
Kleuren of kleurencombinaties die volgens een internationaal erkend kleurenclassificatiesysteem nauwkeurig zijn aangeduid, kunnen een merk zijn, maar de registratie vereist een systematische schikking.

Vzr. Rb. Amsterdam 28 november 2024, 22456 IEF 22456; ECLI:NL:RBAMS:2024:8091(Submarine tegen gedaagde). Submarine produceerde een documentaire over gedaagde, een Nederlander die in de Verenigde Staten is veroordeeld tot 56 jaar gevangenisstraf, onder andere voor huurmoord. Aflevering 5 van de documentaire bevatte beschuldigingen van seksueel misbruik. Het gerechtshof Amsterdam verbood de uitzending van deze aflevering op 19 juni 2023, omdat er onvoldoende wederhoor was geboden en beweringen onvoldoende werden onderscheiden van feiten [zie IEF 21500]. Na dit verbod paste Submarine de aflevering aan door tendentieuze uitspraken te schrappen, beweringen minder stellig te presenteren, en te verduidelijken dat er geen strafrechtelijk onderzoek of veroordeling naar de beschuldigingen had plaatsgevonden. Geluidsfragmenten waarin gedaagde de beschuldigingen expliciet ontkent, werden toegevoegd, en de beschuldigingen werden kritisch tegen het licht gehouden. Submarine bood gedaagde meerdere malen de mogelijkheid tot wederhoor, maar hij weigerde verdere medewerking. Ondanks de aanpassingen gaat gedaagde nog steeds niet akkoord met de uitzending van aflevering 5. Hij stelt dat de aangepaste aflevering zijn veiligheid in de gevangenis nog altijd in gevaar brengt, en daarom onrechtmatig is. Submarine vordert in deze procedure dat gedaagde verboden wordt het arrest van het gerechtshof Amsterdam van 19 juni 2023 ten uitvoer te leggen en/of de daarin genoemde dwangsommen te executeren.