Overige  

Ahold.eu komt op 3 oktober om 11.00 uur openbaar te koop. Iedereen kan dan de naam claimen. Ahold zal dan alsnog meedingen, verzekert Van den Bosch. (…) Van den Bosch: ''Wie misbruik maakt van ons merk, kan rekenen op juridische actie. Daar hebben wij ervaring mee.''

Lees hier meer. (Parool)

L* begint in 2005 voor zichzelf met P*.. Op de website van P* kondigt L* onder meer aan dat hij “Na ruim 10 jaar betrokken te zijn geweest als oprichter/eigenaar/naamgever en later als Managing Partner bij L* B.V. heeft hij besloten om zijn jarenlange specialisatie op het gebied van werving, selectie en executive search als core-competentie centraal te stellen en de volle aandacht te geven om daarmee het hoge kwaliteitsniveau dat voor deze activiteiten is vereist te kunnen blijven garanderen“. Onder de tab “laatste nieuws” staat: “P* is een doorstart van G. F. L*”. Onder dit kopje zet L* uiteen waarom hij voor zichzelf is begonnen.

In april 2005 heeft L* vanaf zijn e-mailadres gfl*@****.nl een mailing verzonden aan onder meer drie relaties die voorkomen op de L*-lijst. De contactpersoon bij S* heeftop deze e-mail op 28 april 2005 gereageerd met de tekst: “Hoe is het met je? Ik zie opeens geen L* meer. Wat is er gebeurd? Kan het interessant zijn om mijn CV bij jullie in het bestand te plaatsen?”

L* heeft hierop gereageerd: “Uw reactie is niet geheel onbegrijpelijk. Ik heb als oprichter/eigenaar en later als Partner per 1 januari jl. afscheid genomen van L* om onder de naam P*  B.V. een herstart te maken met professionele arbeidsbemiddeling. De redenen hierachter zijn er een aantal, doch de belangrijkste is dat mijn opvattingen betreffende het kwaliteitsniveau van de dienstverlening niet door mijn partners werd gedeeld. De versnippering van de activiteiten over te veel verschillende soorten dienstverlening is hier mede debet aan. Dan rest slechts een oplossing en dat is apart van elkaar verder. Dat men nog steeds de naam L*  voert is een juridische consequentie geweest, doch in moreel opzicht verre van netjes. De markt reageert daar dan ook heel vreemd op, doch dat is verder hun zaak”. De contactpersoon van S*  heeft deze mail aan L*  doorgestuurd.

Volgens de rechtbank is de naamsvermelding in de e-mail niet in strijd met het verbod tot het voeren van de handelsnaam. “De omstandigheid dat bij het versturen van een e-mail de naam van de verzender bij de ontvanger in beeld komt, in dit geval de eigen naam G.F. L*  is in het e-mailverkeer niet ongebruikelijk en kan niet leiden tot de conclusie dat L* onder de handelsnaam L* naar buiten is getreden.”

Er is wel sprake van schending van het relatiebeding. “Hoewel de mailing en het ontwerp van de bijlage op zich niet als wervend voor L* s eigen bedrijf zijn te beschouwen, is het enkele feit dat L* met deze mail cliënten van L*, die op de L*-lijst voorkomen, heeft benaderd, reeds een overtreding van het relatiebeding.”

Het is L* op grond van het geheimhoudingsbeding is toegestaan om in neutrale bewoordingen mededelingen te doen aangaande zijn vertrek bij L*. In casu is dat echter niet altijd het geval.

De rechter matigt de boetes, omdat het aannemelijk is dat de schade, zoals die door L* wordt vastgesteld, gering zal zijn. De rechtbank acht het niet nodig dat L*, N* en P* worden verboden zich in de toekomst te zullen moeten onthouden van het expliciet refereren aan L*. In de vaststellingsovereenkomst is een dergelijk verbod al geregeld. Dat geldt ook voor de gevorderde dwangsommen.

Lees het vonnis hier

Güpertz stelt dat de LOI de tussen partijen gesloten geheimhoudingsovereenkomst heeft geschonden. De LOI voert allereerst aan dat zij niet aan de geheimhoudingsovereenkomst is gebonden, aangezien LOI-medewerker Verheul niet bevoegd was LOI in deze te vertegenwoordigen.

Hoewel de rechtbank dit juist acht, is de LOI toch gebonden op grond van artikel 3:61 lid 2 BW. Dat door de wederpartij de schijn van bevoegdheid is gewekt, blijkt onder meer uit het feit dat Güpertz verwezen is naar Verheul, zij vervolgens een bespreking hebben gehad, "(...) tijdens welke bespreking Verheul de geheimhoudingsovereenkomst heeft gelezen, deze per pagina heeft geparafeerd, zijn - verkeerd gespelde - naam in de overeenkomst heeft gewijzigd en vervolgens zowel de geheimhoudingsovereenkomst als de omschrijving van het idee heeft ondertekend.(...) Dit zou eventueel anders kunnen zijn indien LOI direct na bekend te zijn geworden met de geheimhoudingsovereenkomst of binnen redelijke termijn daarna, aan Güpertz had gemeld dat zij zich niet gehouden achtte aan de geheimhoudingsovereenkomst." Door dit niet te doen, is de conclusie gerechtvaardigd dat LOI aan de overeenkomst is gebonden.

Vervolgens de vraag of de LOI in strijd heeft gehandeld met de geheimhoudingsovereenkomst. "Geconstateerd wordt dat in de geheimhoudingsovereenkomst een expliciete regeling ontbreekt ten aanzien van de situatie dat het idee al tot het publiek domein behoort. Aldus bevat de overeenkomst op dit punt een leemte. (...) Voor de beantwoording van die vraag komt het aan op de zin die partijen in de gegeven omstandigheden over en weer redelijkerwijze aan deze bepaling mochten toekennen en op hetgeen zij te dien aanzien redelijkerwijze van elkaar mochten verwachten.

Gelet op de aard en het doel van een geheimhoudingsovereenkomst had LOI naar het oordeel van de rechtbank redelijkerwijze mogen verwachten dat de grondslag aan de overeenkomst komt te ontvallen, indien het idee van Güpertz reeds tot het publiek domein behoorde ten tijde van het tekenen van de overeenkomst. Het strookt immers niet met de bedoeling van een geheimhoudingsovereenkomst om een idee te beschermen dat reeds op de markt is."

De LOI krijgt een bewijsopdracht om aan te tonen dat het idee van Güpertz tot het publiek domein behoorde. Voor het geval de LOI hierin niet slaagt, beantwoordt de rechtbank alvast de vraag of de LOI bij de totstandkoming van Taal onderweg gebruik heeft gemaakt van het idee van Güpertz. "Gegeven de zeer beperkte omschrijving van het idee, zonder nadere uitwerking, is de rechtbank van oordeel dat alleen van een identiek idee en derhalve van inbreuk op de geheimhoudingsovereenkomst sprake is indien Taal onderweg volledig overeenstemt met het idee van Güpertz."

Na het beluisteren van de CD's van Taal onderweg en gekeken te hebben naar de omschrijving zoals gegeven door partijen, komt de rechtbank tot het oordeel dat Taal onderweg niet gezien kan worden als identiek aan het idee Taal. De bewijsopdracht is aldus niet meer aan de orde.

Lees hier het vonnis.

In een speciale economische zone betalen bedrijven doorgaans nauwelijks douanetarieven en andere lasten. Ze opereren buiten de jurisdictie van de overheid, die de zone heeft ingericht. Dat er soms dingen gebeuren die het daglicht niet kunnen verdragen, zoals de doorvoer van namaakgoederen, is logisch, zegt een Oeso-onderzoeker. 'Dat is de aard van het beestje. Niemand heeft zicht op wat daar gebeurt. En goederen uit zo'n zone trekken doorgaans minder aandacht dan ladingen uit China.'

Lees het artikel hier.

Vastgoed Zwolle vordert onder meer staking van het gebruik van de domeinnaam en de overdracht daarvan. Vastgoed Zwolle grondt haar vordering - kort samengevat - op de stelling dat de door Arnold van Born c.s. gebruikte handelsnaam danwel domeinnaam www.vastgoedzwolle.nl inbreuk maakt op de oudere handelsnaam van Vastgoed Zwolle, te weten Vastgoed Zwolle B.V.. Het voorgaande is in strijd met artikel 5 van de Handelsnaamwet en onrechtmatig jegens Vastgoed Zwolle B.V.

Vastgoed Zwolle wordt jegens de B.V. van Van Born niet-ontvankelijk verklaard, omdat de B.V. de domeinnaam niet bezigt.

Vervolgens is de heer Van Born aan de beurt. Bekeken moet worden of er sprake is van het gebruik van de domeinnaam www.vastgoedzwolle.nl als handelsnaam. De Voorzieningenrechter vindt van niet. Daartoe is het volgende redengevend.

“Allereerst wordt overwogen dat de domeinnaam wwwvastgoedzwolle.nl, mede gelet op het beschrijvende karakter van deze naam enkel slechts als ‘adres’ van de onderneming kan worden aangemerkt en niet tevens als handelsnaam. In dit verband is van belang dat de betreffende website prominent de naam ‘van Bom’ vermeldt. De conclusie hieruit is dat, voor zover Van Bom zich op haar website onder enige handelsnaam aan het publiek bedient, dit de naam ‘van Bom’ is.

Voorts wordt de naam (www.)vastgoedzwolle.nl’ op het briefpapier en op affiches en andere reclame-uitingen van Van Bom vermeld. Nu op deze uitingen echter naast voornoemde naam steeds prominent de naam ‘van Bom’ wordt vermeld en er in het briefpapier wordt verwezen naar de website www.vanborn.nl en het e-mail adres info@vanborn.nl kan ook op grond hiervan niet worden geconcludeerd dat ‘(www)vastgoedzwolle.nl’ door Van Bom als handelsnaam wordt gebruikt. De voorzieningenrechter is dan ook van oordeel dat de handelsnaamrechtelijke grondslag de vorderingen van Vastgoed Zwolle niet kan dragen.”

Ook wordt het gebruik van de domeinnaam niet onrechtmatig geacht, omdat onvoldoende aannemelijk is dat het publiek door het gebruik verward wordt. In dit verband is van belang dat door Van Bom naast de naam (www.)vastgoedzwolle.nl steeds de naam ‘van Bom’ wordt gebruikt, alsmede het beschrijvende karakter van voornoemde (domein)naam.

Lees het vonnis hier.